เธอนั่งอยู่ตรงข้ามพี่ชาย ดวงตาจับจ้องเขาอย่างเงียบงัน หวังว่าเขาจะเงยหน้าขึ้นมามองเธอบ้าง แต่เขากลับก้มหน้ากินข้าวอย่างสงบเงียบจานข้าวของเขาวางอยู่บนโต๊ะไม้เก่าที่มีรอยขูดขีดจากการใช้งานมานาน มันดูไม่ต่างจากความสัมพันธ์ของทั้งคู่ที่เต็มไปด้วยร่องรอยที่ไม่เคยได้รับการซ่อมแซม เสียงช้อนกระทบกับจานกระเบื้องเป็นจังหวะเดียวที่ตอกย้ำถึงการมีตัวตนของเขาในตอนนี้ ส่วนเธอ... แม้จะนั่งอยู่ตรงนี้ แต่กลับรู้สึกเหมือนเธอเป็นเพียงเงาบางๆ ที่เขาไม่เคยรับรู้
ดราม่า,แฟนตาซี,อื่นๆ,ข้ามเวลา,ครอบครัว,ย้อนเวลา,แฟนตาซี,ดราม่า,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
แสงอาทิตย์แรกเริ่มส่องแสงสื่อถึงการมาของวันใหม่ สาดส่องผ่านหน้าต่างบานเล็ก แทรกผ่านม่านบางเบาเข้ามาในห้อง บรรยากาศสงบเงียบราวกับทุกสิ่งกำลังหยุดนิ่ง แสงอ่อนละมุนค่อย ๆ ลูบไล้ลงบนใบหน้าของผู้ที่หลับใหล เผยให้เห็นผิวพรรณที่อาบไปด้วยรัศมีอ่อนหวาน ราวกับดวงตาที่กำลังฝันในห้วงเวลาอันเงียบสงัด แสงอุ่นแรกของยามเช้าค่อย ๆ ปลุกชีวิตให้ตื่นขึ้นทีละน้อย เติมเต็มบรรยากาศในห้องด้วยความอบอุ่นและสุนทรีของวันใหม่
เขาตื่นขึ้นมาด้วยความงุนงง เปลือกตาที่หนักอึ้งค่อย ๆ ลืมขึ้น ความมืดในความฝันยังไม่หายไป ร่างกายยังรู้สึกเหมือนถูกดึงให้หลุดออกจากห้วงนิทรา มองเห็นแสงสว่างอ่อนโยนยามเช้าที่แทรกผ่านหน้าต่างเข้ามา แม้แสงนั้นจะนุ่มนวลเพียงใด แต่กลับไม่ใช่สิ่งที่ปลุกเขา เสียงจากภายนอกห้องดึงเขาออกจากห้วงนิทรา ราวกับกระซิบที่แฝงความเร้นลับไว้
เขาลุกขึ้นเดินไปตามเสียงที่แว่วเบาๆ ก้าวเท้าอย่างเงียบงันเข้าใกล้ประตู เสียงนั้นยังคงแทรกผ่านความเงียบสงัดของยามเช้า ขับให้เขาเคลื่อนไหวไปข้างหน้า หวังจะค้นหาต้นตอที่อยู่ภายนอก
"...อะพี่คะวันนี้หนูทำข้าวต้มปลาหละ♡"
"....."
ภาพตรงหน้าคือเด็กสาวตัวจ้อยที่ยืนถือจวักไว้ในมือ ราวกับเพิ่งตักข้าวต้มเสร็จใหม่ ๆ ใบหน้าของเธอทุ่มเทตั้งใจ ดวงตาส่องประกายบางอย่างที่เขาไม่เคยเห็นจากเธอมาก่อน...ความเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้เขาอดพึมพำในใจไม่ได้ว่า
ไมเขาถึงรู้สึกแปลกๆ กับสิ่งที่เห็น ทั้งที่เคยเห็นมาหลายครั้งแล้ว แต่ทุกครั้งก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม... สงสัยว่าทำไมมันถึงยังคงรู้สึกแปลกและสับสนอยู่ในใจ
ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมา เธอเริ่มทำตัวแปลก ๆ ทั้งการเตรียมอาหารให้เขาทุกเช้าเย็น หรือไม่ก็จัดการทำความสะอาดบ้าน ซึ่งก่อนหน้านี้ไม่เคยทำมาก่อน ความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนก็เพียงแค่ "พี่น้อง" ที่ห่างเหิน แต่ตอนนี้เธอกลับแสดงออกถึงชีวิตชีวาราวกับพยายามเอาใจเขาอย่างเต็มที่ เขาไม่ได้รังเกียจอะไรกับการเปลี่ยนแปลงนี้หรอก แค่มีบางสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก
“พี่จ๋าาาา”
Σ(=_=)
เสียงเรียกใสแจ๋วดังขึ้นพร้อมรอยยิ้มสดใสในขณะที่เธอวางชามข้าวตรงหน้าเขา ใบหน้าเธอดูภาคภูมิราวกับจะสื่อว่า "นี่ยอดเยี่ยมที่สุดแล้ว!"
“มื้ออาหารวันนี้หนูก็ใส่หัวใจที่เต็มไปด้วยความรักมากม้ากกไปรับรองว่าพี่กินแล้วจะต้องรู้สึกถึงความรักที่หนูตั้งใจส่งไปแน่ ๆ♡♡”
เด็กสาวเอ่ยคำพูดหวานเลี่ยนโดยไม่แม้แต่จะเขินอาย สีหน้าเธอดูจริงจังอย่างน่าประหลาด ขณะที่เขานั่งมองเธอด้วยความรู้สึกขนลุกพิลึก
"......."
เขาคิดในใจอย่างไม่สบายใจ เธอไปเรียนรู้คำพูดอะไรแบบนี้มาจากไหนกัน?
ทั้งที่หลายปีที่ผ่านมาเราสองคนแทบไม่เคยคุยกัน แล้วไหนทำไมตอนนี้เธอถึงทำแบบนี้กับเขา?
การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นนี้ทำให้เขาทั้งงุนงงและขนลุกไปพร้อม ๆ กัน—เธอทำแบบนี้ทำไมกัน?
น้องสาวที่เคยอยู่ในมุมเงียบ ๆ ของบ้าน ในตอนนี้เธอกลับเปลี่ยนไปเสียจนเขาแปลกใจ รอยยิ้มที่สดใส คำพูดคำจาแปลกประหลาดแบบที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน การทำอาหารและดูแลบ้านอย่างขยันขันแข็ง ราวกับต้องการให้เขาเห็นและจดจำเธอในแบบใหม่
และทุกครั้งที่เธอเอ่ยคำพูดเลี่ยนๆสุดแสนประหลาดหรือแสยะยิ้มด้วยสายตาคาดหวัง เขาก็รู้สึกเหมือนบางอย่างในตัวสั่นสะเทือนเล็กน้อย ทั้งสับสนและหวาดระแวงโดยไม่รู้สาเหตุ ความเปลี่ยนแปลงของเธอมันชวนให้รู้สึกไม่สบายใจเสียจนเขาได้แต่เฝ้าถามตัวเอง…เธอคิดจะทำอะไรกันแน่?
วันนี้ก็เหมือนกัน โดยปกติเขาควรจะออกจากบ้านก่อนเธอ แต่ตอนนี้เธอกลับตื่นเช้ากว่าเขา พร้อมรอที่โต๊ะอาหารเพื่อจะได้กินข้าวเช้าด้วยกัน…
ความตั้งใจในสายตาของเธอช่างดูจริงใจและอ่อนโยน แต่สำหรับเขามันยิ่งทำให้สับสน เหมือนกำลังพลาดอะไรบางอย่างไป
เขาได้แต่มองเธออย่างระแวง ท่ามกลางความขนลุกที่ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นในใจ บางทีเขาควรจะพูดอะไรสักอย่าง หรือไม่ก็ห้ามเธอจากการทำอะไรที่ดูแปลกไปจากเดิม แต่นั่นคงทำให้เธอได้ใจ และเขาก็ไม่อยากให้เธอเข้าใจผิดว่าเขาเริ่มใส่ใจสิ่งที่เธอทำ
แต่ละเช้าที่เธอตื่นก่อนเขา ทุกมื้ออาหารที่เธอตั้งใจทำให้ รอยยิ้มที่เธอส่งมาโดยไม่มีเหตุผลล้วนทิ้งความรู้สึกไม่ชอบมาพากลในใจของเขา ยิ่งคิด ยิ่งพยายามทำใจให้สงบ กลับยิ่งรู้สึกว่ามีบางสิ่งที่เขาไม่เข้าใจซ่อนอยู่ในทุกการกระทำของเธอ ราวกับเธอกำลังเดินตามแผนการที่มีเขาเป็นศูนย์กลางหรือบางที…เขาอาจกำลังถูกดึงเข้าไปในเกมอะไรบางอย่างที่เธอเริ่มต้นโดยไม่รู้ตัว
"......"
ชายหนุ่มเฝ้ามองเธอเงียบ ๆ ในขณะที่เธอจัดวางถ้วยข้าวต้มตรงหน้า ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มบาง ๆ ที่ดูเปี่ยมไปด้วยความตั้งใจ แม้จะไม่สมบูรณ์แบบนัก แต่กลับแฝงด้วยความพยายามที่น่าแปลกใจ เขายังจำได้ดีว่าน้องสาวคนนี้เคยเป็นอย่างไร…คนที่ไม่เคยอยู่ในสายตาและแทบไม่มีบทบาทในชีวิตเขา แต่ตอนนี้ เธอกลับทำให้เขารู้สึกถึงความแปลกประหลาด
เหมือนเด็กสาวจะรู้ตัวเธอเริ่มยิ้มกว้างออกมาอย่างมีเลศนัย
"มองแบบนี้…เริ่มรักแล้วอะดี้♡ ฮิฮิ” เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงขี้เล่น แฝงไปด้วยความมั่นใจราวกับรู้ทันทุกสิ่ง
!?...(ʘ=ʘ╬)
ชายหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อย คิ้วขมวดขึ้นในทันที ความขนลุกจากท้ายทอยค่อยๆ ไหลลงไปตามแขน ราวกับว่าเขากำลังพยายามเก็บอาการไม่ให้แสดงออกมาจนเกินไป ใบหน้าที่เคยเรียบนิ่งเริ่มแข็งทื่อ สีหน้าเหมือนกำลังตะโกนว่า “หยุดซะ!” อย่างสุดจะทน
เด็กสาวเห็นปฏิกิริยานั้นก็เผลอยิ้มเจื่อนๆ ขอโทษไปก่อนจะรีบเปลี่ยนเรื่อง “เอ่อ... กินข้าวกันเถอะนะพี่”
เขายืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง สีหน้าของเขายังแข็งค้าง ราวกับกำลังประมวลผลสิ่งที่เพิ่งได้ยิน ไม่อยากจะยอมรับ ก่อนจะหันไปนั่งลงเงียบๆ ค่อยๆ ตั้งสติ
เขานั่งลงตรงข้ามกับเธอ มองข้าวต้มในถ้วยเงียบๆ ราวกับอยากจะให้บรรยากาศตกลงไปแบบนั้น แต่ในความคิดของเขากลับสับสนและวุ่นวายจนไม่สามารถหาคำตอบได้ สิ่งที่เธอพูดและทำมันทั้งน่าขนลุกและน่าโมโหในเวลาเดียวกัน
เขาพยายามกลั้นความรู้สึกหงุดหงิดและสับสนไว้ในใจ สายตาของเขายังคงจดจ่ออยู่กับข้าวต้มตรงหน้า พยายามจะดึงตัวเองออกจากความรู้สึกแปลกๆ ที่เกิดขึ้นเขาไม่อยากให้ความรู้สึกนี้ส่งผลกระทบกับเขามากเกินไป แต่มันกลับยิ่งทำให้เขารู้สึกเหมือนมีบางอย่างที่เขายังไม่เข้าใจซ่อนอยู่ ทั้งที่เธอยังเด็กเกินไปที่จะทำอะไรแบบนี้ได้อย่างคล่องแคล่ว แต่เธอไปเรียนรู้วิธีทำอาหารพวกนี้จากที่ไหน...
คำถามในใจเริ่มกลับมาอีกครั้ง เขาเริ่มมองเด็กสาวด้วยความสงสัยปนความระแวงเล็กน้อย พยายามจะหาคำตอบในท่าทางที่ดูเหมือนจะธรรมดา แต่กลับทำให้เขาสงสัยมากขึ้น
เด็กสาวมองกลับไปที่เขาอย่างงุนงง ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สดใสและมั่นใจ
"อร่อยอะซี้...รู้มั้ยว่าหนูฝึกมาตั้งนานกว่าจะทำได้"
"......"
คำพูดนั้นทำให้เขาแทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ราวกับว่าเธอกำลังบอกเขาอะไรบางอย่างที่เขายังไม่เข้าใจ หรือบางทีเธอกำลังบอกเขาว่าเธอมีอะไรบางอย่างที่เขายังไม่เคยเห็นมาก่อน?
เฮ้อ....อย่าสนใจดีกว่า เธอก็แค่เด็กประหลาดคนหนึ่ง ชายหนุ่มพึมพำในใจ เขาพยายามปัดความคิดที่ยุ่งเหยิงออกไปจากหัว ตั้งสมาธิใหม่ ทิ้งความสับสนไว้เบื้องหลังและพยายามไม่ให้มันส่งผลกระทบกับตัวเอง บางทีมันอาจเป็นแค่ผลกระทบของช่วงวัยที่ทำให้เธอแสดงออกมาแบบนั้น... เขาเองก็ไม่ได้รู้เรื่องของเธอขนาดนั้นไม่เห็นจะต้องไปคิดอะไรมาก แค่ปล่อยให้เวลาผ่านไป เธอก็คงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม ไม่จำเป็นต้องไปสนใจในสิ่งที่มันดูแปลกๆหรือการกระทำบ้าๆของเธอ
เขานั่งเงียบๆ ต่อไป ขณะที่เด็กสาวนั่งตรงข้ามพวกเขานั่งกินข้าวต้มไปด้วยกันอย่างเงียบงัน มีเพียงเสียงช้อนที่กระทบถ้วยข้าวเบาๆ ทุกคำที่เขาตักเข้าปาก รสชาติเรียบง่ายของข้าวต้มในชามกลับทำให้เขารู้สึกได้ถึงความพยายามนั้น แม้เขาจะไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา แต่ในใจลึกๆ ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกที่เขาเองยังไม่เข้าใจ
ในขณะที่เธอมองดูเขากิน ใบหน้าเธอดูสดใส แต่ในดวงตากลับมีความไม่แน่ใจ เขารู้สึกได้ถึงแรงดึงดูดบางอย่างในสายตาของเธอ ราวกับว่าเธอกำลังรอคอยให้เขาให้ความสำคัญกับการกระทำของเธอ
เธอต้องการอะไร...
เขาคิดในใจ แต่ก็ยังไม่สามารถเอ่ยออกมาได้ เขาเฝ้ามองน้องสาวที่ทำตัวแปลกไปในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา การทำอาหาร ทำความสะอาดบ้านทุกอย่างเขาไม่เคยเห็นเธอทำมาก่อน ทั้งที่เคยคิดว่าเธอไม่สนใจในเรื่องพวกนี้เลย
เขาแอบรู้สึกถึงความสับสนในใจ ราวกับว่าเขายังไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น เขามองไปที่ถ้วยข้าวต้มที่วางอยู่ตรงหน้า ความเงียบที่เกิดขึ้นทำให้เขารู้สึกอึดอัด และในขณะที่เขากำลังคิดทบทวน เขาก็ไม่สามารถหาคำตอบให้กับคำถามที่อยู่ในใจได้
หรือว่าเธอมีบางอย่างอยากจะบอก
"......"
เขาคิดแต่ไม่รู้ว่าเธอพยายามสื่อสารอะไรกับเขา ความรู้สึกแบบนี้ทำให้เขารู้สึกเหมือนอยู่บนทางที่ไม่แน่นอน เมื่อเห็นน้องสาวยิ้มให้เขาอย่างสดใส เขาก็รู้สึกบางอย่างในความสัมพันธ์
หลังจากเสร็จสิ้นมื้ออาหาร เขาลุกขึ้นและเดินออกจากบ้าน ทิ้งให้เธอยืนอยู่ตรงนั้น
( ˘ ³˘)♡ : "บายบายค่ะพี่ชายเลิฟๆ♡ "
[ -_- ] : "......"
เขารู้สึกแปลก ๆ ทั้งที่พยายามจะไม่คิดอะไรมาก แต่การกระทำของเธอมันทำให้เขาสับสนและเคลือบแคลงใจ ความเงียบที่ตามมาในตอนนั้นทำให้เขารู้สึกเหมือนถูกทิ้งให้อยู่กับคำถามที่ไม่มีคำตอบ
แต่ในขณะที่เขากำลังพยายามขับไล่ความคิดเหล่านั้น เขาก็ยังรู้สึกว่าเหมือนมีบางอย่างที่ยังค้างอยู่ในใจเขา ไม่ว่าจะเป็นการกระทำ หรือคำพูดที่ดูเหมือนจะซ่อนความหมายบางอย่างไว้
เขาตัดสินใจเดินออกไปเงียบ ๆ ทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลัง แม้แต่ความสงสัยที่ยังค้างคาอยู่ในใจ ก็ยังคงไม่ได้รับคำตอบ
เมื่อเขาออกไปจากบ้าน เสียงประตูปิดลงตามหลัง รู้สึกเหมือนมีบางสิ่งที่ยังค้างอยู่ในอากาศ ความรู้สึกสงสัยยังคงอยู่ในใจเขา ว่าทำไมช่วงนี้น้องสาวถึงทำให้เขารู้สึกแตกต่างออกไป และเขาก็ยังไม่รู้เลยว่าเธอมีแผนอะไรซ่อนอยู่ หรือเหตุผลอะไรที่ทำให้เธอเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองในแบบนี้
.
.
.
.
---------------------------------------------------
เมื่อพี่ชายก้าวออกจากบ้าน เด็กสาวยังคงยืนนิ่งอยู่หน้าโต๊ะอาหาร ไม่ขยับเขยื้อน ราวกับกำลังรอคอยบางสิ่ง… จนเมื่อเวลาผ่านไป ความมั่นใจเริ่มเข้ามาแทนที่ความระแวดระวัง ใบหน้าแจ่มใสที่เธอแสดงให้เห็นเมื่อครู่ค่อย ๆ คลายลง ดวงตาแฝงความอ่อนล้า ขณะที่ริมฝีปากเม้มแน่น ราวกับกำลังระบายความหนักอึ้งที่แบกไว้ เธอปล่อยลมหายใจยาว แววเบื่อหน่ายสะท้อนออกมาให้เห็นถึงความรู้สึกแท้จริงที่เธอเก็บซ่อนมาตลอด
(=□=).......เฮ้อออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ...............................................................
เธอถอนหายใจออกมาราวกับรอเวลานี้มานานเหลือเกิน เสียงประตูปิดดังสะท้อนในใจของเธอ ราวกับเป็นการประกาศให้รู้ว่าแผนการของเธอได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ เธอยิ้มให้กับความโล่งใจที่พุ่งขึ้นมาในอก พร้อมกับความหวังที่เกิดขึ้นใหม่
ในที่สุด...
เธอมองถ้วยข้าวต้มที่ยังตั้งอยู่บนโต๊ะ ความคิดของเธอย้อนกลับไปในช่วงเวลาที่พี่ชายกำลังนั่งกินอาหาร ถ้าเป็นเมื่อก่อนเค้าคงไม่แม้แต่จะนั่งด้วยซ้ำ แต่มาวันนี้ท่าทางของเขาแสดงให้เห็นถึงความใส่ใจเล็กๆ ถึงการแสดงออกจะไม่สนใจไยดีเหมือนเดิม แต่มันก็นเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ดี เพราะที่ผ่านมาเค้าทำเหมือนเธอเป็นเพียงเงาที่เขามองข้ามมาตลอด แต่วันนี้เธอมีความตั้งใจที่จะทำให้เขาเห็นเธอในแบบที่แตกต่างออกไป
“เขาจะต้องรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงนี้”
เธอคิด ขณะเดินไปที่อ่างล้างจานเพื่อเริ่มทำความสะอาด
“เพียงแค่ก้าวเล็กๆ นี้ อาจทำให้เขามองฉันในมุมที่แตกต่าง”
เด็กสาวหยิบถ้วยขึ้นมาและเริ่มล้าง ขณะที่น้ำไหลผ่านนิ้วมือของเธอ เธอไม่เพียงแค่ทำความสะอาด แต่กำลังสร้างบรรยากาศใหม่ให้กับบ้านนี้ เธอหวังว่าความใส่ใจที่เธอแสดงออกจะทำให้เขาเริ่มมองเธอในแบบที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน ทุกสิ่งที่ทำล้วนมีความหมายสำหรับเธอ
“ยังไม่พอฉันต้องทำให้มากกว่านี้”
เธอพึมพำกับตัวเอง ขณะที่ฟองสบู่ลอยอยู่ในน้ำ
การทำอาหารและทำความสะอาดอาจดูธรรมดา แต่สำหรับเธอนี่คือการสร้างโอกาสที่จะเข้าถึงใจพี่ชายในแบบที่เธอต้องการ ความมุ่งมั่นของเธอสะท้อนออกมาในทุกการกระทำ
ในวันนี้ น้องสาวคนนี้ได้เริ่มต้นบทใหม่ในความสัมพันธ์ของเธอ—ด้วยความหวังว่า พี่ชายจะเห็นคุณค่าในตัวเธออย่างแท้จริง แม้จะรู้ดีว่าเส้นทางข้างหน้ายังคงเต็มไปด้วยอุปสรรคมากมาย แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้ และจะทำทุกวิถีทางเพื่อเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของเธอให้ดีขึ้น แม้จะรู้สึกท้อแท้ในบางครั้ง แต่ความตั้งใจของเธอก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง
“เพื่อความฝันและชีวิตที่สงบสุข!”
เด็กสาวพึมพำกับตัวเองในขณะที่เธอล้างจานอย่างเงียบ ๆ ความคิดในใจของเธอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและความหวังที่แฝงอยู่ในท่าทางแต่ละการกระทำ เธอรู้ดีว่าไม่มีทางที่จะทำให้พี่ชายเห็นเธอในแบบที่เธอต้องการได้ในทันที แต่ทุก ๆ การกระทำเล็ก ๆ ที่เธอแสดงออกจะค่อย ๆ สร้างความเปลี่ยนแปลงในใจของเขา
เธอยิ้มให้กับความคิดนั้นก่อนจะเริ่มทำความสะอาดโต๊ะอาหารอย่างตั้งใจ เธอรู้ว่าแผนการของเธอเริ่มต้นแล้ว และไม่มีอะไรจะหยุดมันได้ เพราะ ทุกการกระทำที่เธอทำมันคือส่วนหนึ่งของแผนที่เธอวางไว้เธอคิดในใจ ขณะที่มือของเธอลูบถ้วยข้าวต้มที่ยังคงเหลืออยู่บนโต๊ะ ความรู้สึกถึงชัยชนะเล็กๆ ทำให้ใจของเธอเต็มไปด้วยพลังที่จะขับเคลื่อนเธอไปข้างหน้า
ขณะที่พี่ชายเดินออกจากบ้านไปแล้วเด็กสาวรู้สึกได้ถึงการเริ่มต้นของบางสิ่งที่เธอจะไม่มีวันยอมแพ้
----------------------------------------------
ตอนที่1
"Prelude of the Unseen"
"ความลับที่มองไม่เห็น"
.
