เด็กชายกลางคืนผู้โดดเดี่ยว แค่ต้องการใครสักคนมาอยู่ข้างกาย
ยมทูตยามเย็น ผู้มีหน้าที่ดูแลเด็ก ๆ
คืนหนึ่ง พวกเขาได้พบกัน
เด็กชายกลางคืนกับยมทูตยามเย็น - ตอนที่1 เด็กชายกลางคืนในคืนอันมืดมิด โดย คุณฟุรุคาวะ @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์
แฟนตาซี,ลึกลับ,ดาร์ค,ตะวันตก,ยมทูตยามเย็น,เด็กชายกลางคืน,ผจญภัย,แฟนตาซี,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เด็กชายกลางคืนกับยมทูตยามเย็น
หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง
แท็คที่เกี่ยวข้อง
รายละเอียด
เด็กชายกลางคืนผู้โดดเดี่ยว แค่ต้องการใครสักคนมาอยู่ข้างกาย
ยมทูตยามเย็น ผู้มีหน้าที่ดูแลเด็ก ๆ
คืนหนึ่ง พวกเขาได้พบกัน
ผู้แต่ง
คุณฟุรุคาวะ
เรื่องย่อ
ยามค่ำคืนอันมืดมิด ผู้คนหลับใหลในห้วงฝัน
ในเงาสลัว ดวงตาสีส้มคู่หนึ่งเปิดขึ้น
ถึงเวลาของการเล่นสนุกยามราตรี
เด็กชายกลางคืนเฝ้ารอคอย
รอวันที่ใครสักคนจะมาอยู่เคียงข้าง
รอวันที่เขาจะได้รู้จักความสุขสักครั้ง
⛔Trigger Warning⛔
_เนื้อหาละเอียดอ่อนเกี่ยวกับผู้เยาว์
-การเสียชีวิต
-การฆาตกรรม
-การทำร้ายร่างกาย
สารบัญ
เนื้อหา
ตอนที่1 เด็กชายกลางคืนในคืนอันมืดมิด
กาลครั้งหนึ่ง ณ เมืองตะวันดับ
ค่ำคืนอันมืดมิดปกคลุมเมือง ผู้คนต่างหลับใหล ท่องไปในห้วงฝันของตนเอง ทุกอย่างเงียบสงบ มีเพียงสายลมแผ่วเบาที่พัดผ่านถนนอันว่างเปล่า
ที่อีกมุมหนึ่งของเมือง ใต้เงาของหอนาฬิกาใหญ่ ดวงตาสีส้มดวงเล็กค่อย ๆ เปิดออก เผยให้เห็นเงาร่างเล็กในชุดฮู้ดสีดำและผ้าพันคอสีม่วงกลางคืนที่พลิ้วไหวไปตามลม หากมองจากที่ไกล ๆ อาจเผลอคิดว่าเป็นแมวตัวใหญ่เสียด้วยซ้ำ
เด็กชายกลางคืนยิ้มออกมา ก่อนกระโดดลงจากหอนาฬิกา แต่ไม่ตกลงสู่พื้น เขาลอยตัวอยู่เหนือถนน ร่างกายเบาสบายราวกับเป็นเพียงเศษเงาของรัตติกาล ถึงเวลาแล้ว… เวลาที่เขาจะออกตามหาเพื่อน
เขาลอยตัวขึ้นไปยังหน้าต่างบานหนึ่ง ที่เบื้องหลังม่านผืนบาง เด็กสาวตัวน้อยกำลังกอดตุ๊กตาหมีแน่น หลับสนิทไร้กังวล
"เธอหลับอยู่ ฉันเล่นกับเธอไม่ได้" เด็กชายคิด ก่อนจะลอยจากไป
อีกบ้านหนึ่ง เด็กชายตัวอ้วนท้วนนอนหงาย น้ำลายไหลเป็นทาง หมอนข้างและผ้าห่มกระจัดกระจายไปทั่วเตียง
"เขาก็นอนหลับอยู่" เด็กชายกระซิบ ก่อนจะลอยผ่านไปอีก
เขาผ่านหน้าต่างมาแล้วหลายบาน จนกระทั่งหยุดอยู่ที่บ้านหลังหนึ่ง ในห้องนั้นมีเด็กตัวเล็ก ๆ ซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของมารดา ขณะที่ผู้เป็นแม่ก็กอดตอบอย่างแผ่วเบา แสงจันทร์อ่อน ๆ ทอดผ่านกระจก ทำให้บรรยากาศในห้องดูอบอุ่นราวกับภาพวาด
เด็กชายกลางคืนจ้องมองภาพนั้นอยู่นาน ดวงตาสีส้มสะท้อนแสงจันทร์เงียบ ๆ ก่อนที่เขาจะลอยตัวจากไป
สุดท้ายเขามาถึงสวนสาธารณะ ที่ที่เงียบสงบที่สุดในเมือง เขาหยุดอยู่ข้างต้นกล้าเล็ก ๆ ที่ยังคงอ่อนแอ แต่สักวันหนึ่งมันจะเติบโตเป็นต้นไม้สูงสง่า
แต่คืนนี้… มิสเตอร์มาร์คอฟกี้ไม่อยู่
มิสเตอร์มาร์คอฟกี้แมลงสาบตัวอวบ นักดนตรีพเนจร ผู้เป็นเพื่อนเพียงหนึ่งเดียวของเด็กชายกลางคืน ทุกค่ำคืน มิสเตอร์มาร์คอฟกี้จะสีไวโอลินใต้แสงจันทร์ หรือไม่ก็เล่าเรื่องการเดินทางผ่านเมืองต่าง ๆ ที่ต้องการเสียงดนตรี บางคืน เขาก็คอยรับฟังและปลอบโยนเด็กชายเมื่อเขาเศร้า
เด็กชายถอนหายใจเงียบ ๆ วันนี้เขาเหงากว่าทุกวัน
เขานั่งลงบนม้านั่ง ปลอบโยนตัวเองเงียบ ๆ …แล้วลองกอดตัวเอง เหมือนที่คุณแม่ในบ้านหลังนั้นกอดลูกของเธอ
ถึงแม้ว่ามันจะไม่ช่วยให้ความเหงาเลือนหายไปทั้งหมด… แต่แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
คืนนี้ เด็กชายกลางคืนรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาเล็กน้อย
มีความสุขจัง