เด็กชายกลางคืนกับยมทูตยามเย็น - ตอนที่3 เด็กชายกลางคืนกับความเหงาที่หวนคืน โดย คุณฟุรุคาวะ @Plotteller

เด็กชายกลางคืนผู้โดดเดี่ยว แค่ต้องการใครสักคนมาอยู่ข้างกาย ยมทูตยามเย็น ผู้มีหน้าที่ดูแลเด็ก ๆ คืนหนึ่ง พวกเขาได้พบกัน

เด็กชายกลางคืนกับยมทูตยามเย็น - ตอนที่3 เด็กชายกลางคืนกับความเหงาที่หวนคืน โดย คุณฟุรุคาวะ @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,ลึกลับ,ดาร์ค,ตะวันตก,ยมทูตยามเย็น,เด็กชายกลางคืน,ผจญภัย,แฟนตาซี,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

สารบัญ

เนื้อหา

ตอนที่3 เด็กชายกลางคืนกับความเหงาที่หวนคืน

เด็กชายกลางคืนยืนอยู่กลางห้องที่ดูว่างเปล่า เด็กชายติดเตียงที่เคยนอนอยู่ตรงนั้นได้หายไปแล้ว ความเงียบปกคลุมรอบตัว ความสับสนเกาะกุมจิตใจ ถึงแม้พวกเขาจะไม่ค่อยได้พูดคุยกัน แต่เด็กชายไม่เคยคิดว่าอีกฝ่ายจะหายไปแบบนี้ เขาหลับตาและนึกถึงคืนแรกที่พวกเขาได้พูดคุยกัน

ข้างบนนั้น หมู่ดาวยังคงงดงามเช่นเคย เด็กชายกลางคืนและเด็กชายติดเตียงต่างก็แหงนมองท้องฟ้ายามราตรีเหมือนที่เคยทำมาโดยไร้บทสนทนา แม้บางครั้งจะดูอึดอัด แต่เขากลับรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องมีคำพูดอะไร พวกเขาต่างมีเป้าหมายเดียวกัน เพียงแค่นอนมองดวงดาวไปด้วยกัน บางคืนท้องฟ้าถูกปกคลุมไปด้วยหมู่ดาว บางคืนกลับมืดสนิท แต่ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็ยังคงอยู่ข้างกันเสมอ หากเรียกว่านี่คือมิตรภาพก็คงไม่ผิดนัก

เขาอยากพูดคุยกับเด็กชายติดเตียง แต่ก็ไม่กล้า เขาไม่ใช่คนพูดเก่งนัก และกลัวว่าหากพูดอะไรผิดพลาดออกไป จะทำลายความเงียบสงบระหว่างพวกเขา บางทีเขาอาจคิดไปเองว่าทั้งคู่เป็นเพื่อนกันจริงๆ

"คิดว่าบนนั้นมีใครอยู่รึเปล่า?"

เสียงเล็กๆ ดังขึ้นท่ามกลางความมืด เด็กชายกลางคืนหันไปตามเสียง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเสียงของเพื่อนคนนั้น

"บนนั้น?... หมายถึงดาวน่ะหรือ?"

"ใช่ นายคิดว่ามีใครอาศัยอยู่บนนั้นไหม?" เด็กชายติดเตียงชี้ไปที่ดาวสีขาวดวงเล็กๆ ที่โดดเด่นท่ามกลางหมู่ดาว

เด็กชายกลางคืนเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบ "ฉันไม่รู้... แต่บางทีอาจเป็นไปได้ ว่าอาจมีใครบางคนบนดาวดวงนั้น กำลังทำสิ่งเดียวกับเรา กำลังนอนดูดาวจากอีกฟากฟ้า และอาจจะชี้มาทางเรา พร้อมกับตั้งคำถามแบบเดียวกัน"

เด็กชายติดเตียงหัวเราะเบาๆ เขาอาจดูอ่อนแอ แต่พอเห็นเขาหัวเราะได้ ก็ทำให้เด็กชายกลางคืนรู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก

"ฉันชอบความคิดของนายนะ ถ้าจริงก็คงดี ฉันอยากรู้ว่าพวกเขาดูดาวทุกคืนเหมือนเราไหม"

เด็กชายกลางคืนหันไปมองดวงตาของอีกฝ่ายเป็นครั้งแรก มันเต็มไปด้วยความอยากรู้และความจริงใจ

"ทำไมเราไม่ลองไปที่นั่นแล้วชวนพวกเขามาดูดาวด้วยกันล่ะ?" เด็กชายกลางคืนยิ้ม ก่อนจะยื่นมือออกไปเสมือนจะทักทายเพื่อนจากดาวอื่น "บางทีดาวดวงนั้นอาจสวยงามไม่ต่างจากตรงนี้เลยก็ได้"

เด็กชายติดเตียงยิ้มให้ราวกับคำพูดเหล่านั้นเป็นความฝันที่จับต้องได้ "คำพูดของนายอาจเป็นความจริง ฉันเองก็อยากลองอยู่บนดาวดวงอื่นเหมือนกันนะ ถ้าหากไม่ได้เจอกับนาย ฉันคงเบื่อโลกใบนี้ไปแล้ว"

รอยยิ้มของเขาดูนุ่มนวลและอบอุ่น จนหัวใจของเด็กชายกลางคืนรู้สึกเต็มเปี่ยม ไม่เหลือพื้นที่ให้ความเหงาอีกต่อไป

แต่ตอนนี้ เด็กชายติดเตียงหายไปแล้ว วันแล้ววันเล่า เด็กชายกลางคืนเดินเข้ามาในบ้านของอีกฝ่าย แต่ก็ไม่พบเขาอีกเลย ความเงียบและความเหงากลับมาทำร้ายหัวใจของเขาอีกครั้ง พร้อมกับความเศร้า เด็กชายติดเตียงจะกลับมาดูท้องฟ้าด้วยกันอีกไหม?

เด็กชายกลางคืนเดินมาหยุดอยู่ที่เตียงเก่าๆ ที่เด็กชายติดเตียงเคยนอนอยู่ แต่สิ่งที่พบไม่ใช่ร่างของอีกฝ่าย กลับเป็นช่อดอกไม้สีขาวที่วางไว้อย่างประณีต ดอกไม้เหล่านั้นไม่มีแม้แต่กลิ่น หากสังเกตดีๆ จะพบว่ามันเป็นดอกไม้กระดาษที่ถูกพับและตกแต่งอย่างสวยงาม

ยังไม่ทันที่เด็กชายจะยื่นมือออกไปสัมผัส เสียงบางอย่างก็ดังขึ้นจากหน้าต่าง คล้ายมีใครบางคนกำลังพยายามปีนเข้ามา

เด็กชายกลางคืนรีบไปซ่อนตัวอยู่ในเงามืดของห้อง ร่างนั้นดูสูงกว่าเขาไม่มากนัก แต่มีลักษณะที่แปลกประหลาด เขามีเขาที่ดูเหมือนกระทิง แต่เขาทั้งสองข้างกลับหันไปคนละทิศ ด้านซ้ายชี้ขึ้นฟ้า ส่วนด้านขวากลับคว่ำลงดิน ร่างนั้นยังมีหางสีดำยาว ดูเหมือนสัตว์เลื้อยคลาน แต่พื้นผิวกลับคมกริบราวกับใบมีด

เขาสวมชุดคลุมสีขาวยาวจนมองไม่เห็นขา มีฮู้ดปกปิดใบหน้า ร่างนั้นปีนเข้ามาในบ้าน มองไปรอบๆ อย่างพิจารณา ก่อนจะหยุดที่เตียงซึ่งเด็กชายติดเตียงเคยนอนอยู่

เขาหยิบดอกไม้กระดาษขึ้นมามองราวกับมันเป็นของแปลก ก่อนที่เสียงที่แอบคุ้นเคยจะเอ่ยขึ้น

"ไม่ต้องซ่อนตัวหรอก ฉันเห็นนายมาตลอด"