ปมแค้น เงารักดี - ตอนที่ 3 เห็นค่าตอนที่สาย โดย Anusorn @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ความตายพรากชีวิต ตุ้ม……..กริ๊ด ช่วยด้วยๆมีคนจะฆ่าตัวตายเค้ากระโดดลงน้ำไปแล้วมีใครอยู่ ช่วยด้วยคะ……….ช่วยด้วย…………. มีคนกำลังจะจมน้ำใครก็ได้ช่วยทีช่วยผู้หญิงคนนั้นขึ้นมาหน่อยใจ เสียงกรีดร้องดังโวยวายพร้อมกับเสียงร้องขอความช่วยเหลือเพื่อช่วยหญิงสาว…ที่กำลังจะจมน้ำ…ไม่นานก็มีผู้ชายแปลกหน้ากระโดดลงไปช่วยหญิงสาวโดยไม่คิดชีวิต แต่ก็สายเกินไปหญิงสาวถูกกระแสน้ำพัดหายออกไปต่อหน้าผู้ชายคนนั้น เมื่อผู้ชายคนนั้นหาหญิงสาวไม่เจอไม่นานเสียงรถกูภัยได้ดังขึ้นพร้อมกับทีมกูภัยที่กำลังจะลงไปช่วยหญิงสาวที่กระโดดลงจากสะพานเพื่อชีวิตผู้คนที่อยู่บนฝั่งต่างมุ่งดูพร้อมกับเอาใจช่วยให้หญิงสาวปลอดภัยแต่ค้นหาอยู่นานก็ยังหาตัวหญิงสาวไม่เจอ

ผู้แต่ง

เรื่องย่อ

ความตายพรากชีวิต

ตอนที่ 3 เห็นคุณค่าตอนที่สาย

         ชายหนุ่มตกใจรีบออกมาจากรถเพื่อสอบถามข้อมูลเกี่ยวกับแฟนสาวแฟนสาวเขายังคงคิดว่าหญิงสาวน่าจะอยู่ที่นี่หากหญิงสาวไม่อยู่ที่นี่เขาก็คิดว่าน่าจะอยู่กับลูกพี่ลูกน้องคนที่แอบรักแฟนสาวของ

“บ้านหลังนี่บ่มีไผอยู๋กะ”

“เพราะว่าลูกสาวเปิ้นต๋ายมาแต่เมินแหละ”

“พอดีผมฟังไม่เข้าใจครับ”

“มีใครพูดภาษากลางกับผมได้บ้างครับ”

“เอาง่ายๆเลยนะไอ้หนุ่ม”

“บ้านหลังนี้ไม่มีใครอยู่แล้ว”

“ลูกสาวบ้านนี้เขาตายแล้วไม่มีใครมาอยู่หรอก”

        ชายหนุ่มตกตะลึงเมื่อได้ยินแฟนสาวได้เสียชีวิตลงแล้วเขาแทบไม่เชื่อความจริงที่เกิดขึ้น

         เขาเดินเซไปมาราวกับคนเสียสติก่อนจะนั่งทรุดลงข้างรถแล้วใช้หลังพิงเพื่อพยุงตัวเองไม่ให้ล้มเขาสับสนกับเรื่องที่เกิดขึ้นว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับหญิงสาวกันแน่

       ชายหนุ่มตัดสินใจเดินทางกลับกรุงเทพฯเพื่อสืบหาความจริงเรื่องที่เกิดขึ้น

          ว่าในคืนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ทำไมหญิงสาวถึงได้ตายเธอกระโดดลงน้ำเพื่อฆ่าตัวตายหรือมีคนจัดฉากอยากให้เธอตาย

       ชายหนุ่มเริ่มโทษตัวเองเพราะเพิ่งจะรู้ว่าตัวเองรักหญิงสาวมากแค่ไหนเขาตัดสินใจกลับไปหาความจริง

       ว่าในวันที่หญิงสาวตายมันเกิดอะไรขึ้นเขากลับมาถึงบ้านมองไปรอบๆบ้าน ที่ทั้งสองเคยอยู่เขาร้องไห้ไม่ยอมหยุด เสียงสะอื้นแทบขาดใจทำให้รู้ถึงการสูญเสียครั้งใหญ่

      หลังจากร้องไห้มาสักพักเขาได้สติและเริ่มสืบหาข้อมูลว่าเกิดอะไรขึ้น

          เขากลับมาทำงานที่บริษัทฯเป็นวันแรกในฐานะประทานบริษัทก่อนจะเรียกทุกคนมาประชุมหาลือเกี่ยวกับเรื่องหานางแบบโฆษณา

        เขาเลยไปนั่งที่ร้านกาแฟชื่อดังแห่งหนึ่งบรรยากาศตกแต่งไปด้วยดอกไม้หลากหลายชนิดเพื่อให้ผู้คนเข้ามาถ่ายภาพและเก็บบรรยากาศ ภายในร้านมีผู้คนพลุกพล่าน รอบๆมีคู่หญิงสาวเข้ามาใช้บริการเพื่อดื่มกาแฟและเล่นเน็ตไปพลางๆ 

        จู่ๆหญิงสาวที่มีผิวขาวสูง หน้าตาเหมือนแฟนสาวได้ปรากฎตัวขึ้นชายหนุ่มได้เห็นใบหน้าของหญิงสาวผ่านเลนกล้อง

         ชายหนุ่มรีบดึงกล้องออกหางตาอย่างรวดเร็วเพื่อตรวจสอบว่าตัวเองไม่ได้มองผิดไป เขามองไปรอบๆเพื่อตรวจสอบแต่ก็ไม่พบ

           เขาครุ่นคิดว่าตัวเองอาจจะตาไม่ดีที่มองเห็นร่างของแฟนสาวเขานั่งมองผู้คนมากมายผู้หญิงต่างก็เข้ามาในร้านกาแฟมากมายแต่ก็ไม่มีคนถูกตาไม่มีคนไหนที่เขาคิดว่าสวยเพียงพอดีจะไปเป็น

        นางแบบให้เขาได้เขากำลังจะออกจากร้านกาแฟแต่ทันใดนั้นเองก็ชนกับหญิงสาวจนกระทั่งหญิงสาวล้มลงไปกองกับพื้น

 “ขอโทษครับๆ”

“คุณเจ็บตรงไหนไหม”

“คุณไม่มองทางหราตัวฉันใหญ่ขนาดนี้มองไม่เห็นหรา”

“ผมไม่ได้ตั้งใจ”

“มาจับมือผมๆจะดึงคุณขึ้นเอง”

       ชายหนุ่มยื่นมือให้หญิงสาวเพื่อให้เธอลุกขึ้นเธอเอียงหน้าขึ้นเพื่อมองหน้าของเขา เขาถึงกับตกใจคิดว่าเธอคือแฟนสาวและรีบดึงเธอขึ้นมาสวมกอด

     หญิงสาวยังไม่ทันได้ไม่ตอบสนองก็โดนกอดจากชายที่เธอเกลียดเธอรีบผลักเขาออกจากตัวเธอพร้อมกับฟาดมือเข้าไปที่แก้มขาวๆของเขาอย่างเต็มแรง

“ไอ้โรคจิตไอ้โรคจิต”

“ช่วยด้วยค่ะช่วยด้วย”

“โรคจิตล้วนลามฉันค่ะ”

“คุณๆใจเย็นๆผมไม่ใช่โรคจิต”

“ผมอาจจะจำคนผิดนะ”

“เพราะคุณหน้าตาเหมือนเธอมาก”

“แหมๆนี่ฉันไม่ใช่เด็กอนุบาลนะ”

“ถ้าคุณไม่เชื่อเดี๋ยวผมให้ดูรูป”

          ชายหนุ่มไม่พูดอะไรมากหยิบโทรศัพท์เพื่อจะเปิดรูปให้หญิงสาวได้ดูว่าเธอมีหน้าคล้ายกับแฟนสาวของเขา

“เนี่ยดูสิ”

“เหมือนกันราวกับเป็นฝาแฝดด้วยซ้ำ”

“อุ้ยจริงด้วย”

“โลกใบนี้ยังมีคนหน้าตาเหมือนกันด้วยหรอ”

“ถ้าคุณไม่เห็นกับตาผมก็ไม่เชื่อ”

“เราตอนนี้เธออยู่ไหนแล้วคะ”

“ผมก็หวังให้เธออยู่ที่ไหนสักทีบนโลกใบนี้”

“ค่ะคุณพูดเหมือนเธอไม่ได้อยู่กับเรานั่นแหละ”

“เธอยังอยู่ผมเชื่อว่าเธอยังอยู่”

      ชายหนุ่มพูดด้วยเสียงสะอื้นและความหวังให้แฟนสาวยังอยู่บนโลกมนุษย์ 

         ภายใต้รอยยิ้มและหน้าตาใสซื้อของเขาหากหญิงสาวไม่เคยรู้จักเขามาก่อนอาจจะเชื่อว่าเขาเป็นคนดี

               หญิงสาวขยะแขยงผู้ชายคนนี้มากขึ้นทุกทีเพราะความเสแสร้งของเขาทำให้เธอสะอิดสะเอียนแต่เธอก็ต้องทนเพราะว่าอยากให้เขาไม่รู้ถึงการการสูญเสียของรักมันเป็นอย่างไร

      โดยที่เธอได้เริ่มไปหาเขาที่บริษัทตามที่เขาได้ทิ้งที่อยู่ไว้ให้ เธอวางแผนเขาหาเขาโดยการไปเป็นนางแบบบ แต่เธอเองยังไม่มีประสบการณ์การเดินแบบมาก่อน   

      จึงได้เข้าไปที่บริษัทเพื่อไปคัดเลือกการเป็นนางแบบกับพนักงาน โดยการเข้าไปที่บริษัทครั้งนี้เธอได้อัยอายเป็นอย่างมาก เพราะไม่เพียงพนักงานที่ไม่ต้อนรับเธอแถมยังดูถูกเธอว่าเธอเป็นหญิงสาวบ้านนอกไม่มีความสามารถ

        พนักงานที่คัดเลือกได้บอกกับเธอว่าเธอควรจะกลับบ้านไปอยู่ที่ดอยเพราะเธอเดินไม่เป็น

 “นี่”

“กลับบ้านนอก”

“ที่นี่ไม่ใช่สวนผลไม้”

“ไม่ใช่ท้องไร่ท้องนานะ”

“ที่จะให้เธอมาเดินแต่อย่างสบายใจ”

“ทำไมต้องดูถูกกันด้วยค่ะ”

“ฉันได้ไปทำอะไรให้คุณหรือเปล่า”

“หากไปทำฉันก็ไม่ได้ไปทำให้ครอบครัวคนแตกแยกนิ”

           สาวเดินออกจากห้องด้วยความอายและได้เดินชนกับชายหนุ่มซึ่งเป็นอดีตแฟนของพี่สาวเธอ เธอรีบยกมือขอโทษ ก่อนจะหันหน้าไปมองชายคนนั้น  

         หญิงสาวไม่พูดอะไรแต่ออกไปด้วยความโกรธชายหนึ่งเมื่อเห็นเธอกำลังจะไปจึงได้ดึงรั้งแขนของเธอเอาไว้😡🤬

“คุณมาทำอะไรที่นี่”

“นี่เข้าไปข้างในหรือยัง”

     หญิงสาวไม่พูดอะไรมีเพียงสะบัดมือของชายหนุ่มออก และกำลังจะเดินออกไป ชายหนุ่มเมื่อเห็นอย่างนั้นก็รีบดึงเห็นสาวเข้าไปในห้อง

เพื่อแจ้งให้กับพนักงานทราบ 

 หญิงสาวได้เป็นนางแบบโฆษณาของบริษัทเขาแล้ว

       หญิงสาวไม่อยากจะไปเพราะว่าอับอายจากเหตุการณ์ดังกล่าว ชายหนุ่มเปิดประตูเข้าไปพร้อมกับหญิงสาว แต่พนักงานอีกคนไม่ทราบว่าชายหนุ่มคือผู้บริหาร ยังคงพูดจาถากถางและเยาะเย้ยหญิงสาวว่าเป็นสาวที่ไม่มีความสามารถ แต่อยากเอาอย่างอื่นแลกแทน

     หญิงสาวเมื่อได้ยินอย่างนั้นก็โกรธเป็นเป็นฟืนเป็นไฟพร้อมกับจะออกจากห้องโดยไม่ฟังเหตุผลใดๆแต่ทันใดนั้น ชายหนุ่มได้ประกาศ ว่าหญิงสาวคือนางแบบที่เขาเลือก🤯🤯

“มีพนักงานท่านไหนคัดค้านไหมครับ”

“คัดค้านโปรดยกมือตอนนี้”

         มีเพียงหญิงสาวที่หยิ่งผยองยกมือขึ้นพร้อมกับความหมั่นใจแต่พนักงานอีกคนก็รีบดึงมือเธอลงเพื่อแจ้งเธอให้ทราบ ว่าชายหนุ่มคือผู้บริหาร 

         หญิงสาวหน้าาซีดแต่ก็ไม่พูดอะไร และชายหนุ่มก็ดึงหญิงสาวออกจากบริษัท เพื่อให้ไปเรียนเดินแบบ เขาไปจ้างนางแบบมืออาชีพมาสอบ เพื่อให้เธอได้ทำงานนี้    

                   เธอก็ไม่อยากทำให้เขาผิดหวัง เธอตั้งใจฝึก 10 - 12 ต่อ ชัวโมงจนกระทั่งใกล้ถึงวันที่ชายหนุ่มจะมาดูก่อนหน้า 1 วัน ครูที่สอนอนุญาตให้เธอหยุดเพื่อเตรียมตัว