อะไรน่ะ เจ้าเป็นบุตรแห่งสวรรค์อย่างนั้นรึ แล้วมันทำไม สำนักข้ามีผู้ท้าทายโชคชะตามากมาย มันจะซักแค่ไหนกันเชียว โอ้ว สมบัติระดับเซียนปรากฎขึ้นอย่างนั้นรึ ช่างหัวมันสิ! ต่อหน้าระบบข้าพวกมันล้วนเป็นขยะ!
แอคชั่น,ตลก,ผจญภัย,ไทย,จีน,กำลังภายใน,ดราม่า,แอ็คชั่น,แอ็คชั่น ,พระเอกเทพ,ฮาเร็ม,ระบบ,ระบบผู้ช่วย,ตลก,ผจญภัย,เจ้าสำนัก,หลายโลก,เกิดใหม่,เกิดใหม่ ,พระเอกเก่ง,แฟนตาซี,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ขณะที่ฉินอวี้หลิงกำลังบริกรรมคาถาปลุกสายเลือดของนาง อาจใช้เวลาหลายสัปดาห์ นพเก้าก็เปิดหน้าต่างระบบเขาจำได้ว่าเมื่อเช้าระบบได้ให้รางวัลสุ่มกาชาฟรี 10 ครั้ง
“สาธุมะยังภันเต ของให้ได้ขอให้โดน” นพเก้ายกมือขึ้นทำท่าสวดอ้อนวอนต่อเทพยดาต่างๆ บางทีเขาอาจได้ไอเทมระดับทองอีกครั้ง จากนั้นเขาก็เข้าไปในมิติเอกเทศแล้วกดปุ่นอธิษฐาน
[ติ๊ง เปิดฟังก์ชันการอธิษฐานสมบัติมงคล] สิ้นเสียงของระบบมีวัตถุลงมาจากฟ้ารอบนี้มาปรากฏสีแดง 1 ดวง สีทอง 1 ดวง และสีม่วง 1 ดวง
“เยสส” ดูเหมือนการทำพิธีก่อนสุ่มรางวัลจะได้ผลจริง เขารีบเปิดดูไปเทมสีแดงที่สว่างจ้านี้ทันที
[รางวัล: ลูกบาศก์กำราบพระเจ้า (ไอเทมใช้ครั้งเดียว) ไอเทมระดับเสมือนเทพ มีอำนาจสยบผู้ฝึกปรือขอบเขตต่ำกว่าเซียนลงไป เมื่อถ่ายเทจิตสำนึกแล้วเลือกเป้าหมาย สามารถจับอีกฝ่ายเป็นทาสได้ 100% (ไม่สามารถคัดลอกได้)]
“ระบบ เหตุใดมันจึงคัดลอกไม่ได้” เมื่อนพเก้าอ่านคำอธิบายหัวใจของเขาพองโตทันที เขาไม่รู้ว่าระดับเซียนคืออะไร แต่มันต้องเหนือกว่าเทพศักดิ์สิทธิ์ในตำนานแน่นอน อย่างไรก็ตามหลังจากเขาอ่านจบ เขาอดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้
[ติ๊ง เพื่อป้องกันโฮสต์สร้างความวุ่นวาย ระบบต้องการให้โฮสต์แข็งแกร่งขึ้นด้วยกำลังของตนเอง การพึ่งพาสิ่งภายนอกมากเกินไปไม่ใช่วิถีทางของผู้ฝึกตน]
นพเก้ารู้สึกคุ้นๆ กับคำแนะนำนี้ อย่างไรก็ดี ตอนนี้เขามีสมบัติช่วยชีวิตหนึ่งชิ้นแล้ว ในโลกมนุษย์นี้เขาไม่จำเป็นต้องกลัวใครอีกต่อไป
“ฮ่า ฮ่า ตอนนี้ข้าแข็งแกร่งที่สุดในโลก” ต่อให้ไม่ใช่พลังของเขาเอง เขาก็รู้สึกสดชื่นอยู่ดี จะมีอะไรดีไปกว่าการไร้เทียมทานในโลก
“อันต่อไป” นพเก้าดูรางวัลต่อไปทันที หลังจากนั้นเขาก็รู้สึกชะงัก
[รางวัล: เคล็ดวิชาคัมภีร์พุทธะสุญญตา (เคล็ดวิชาฝึกปรือสามารถถ่ายทอดได้) เคล็ดวิชาระดับเซียนขั้นสูงสุด เมื่อฝึกฝนเคล็ดวิชานี้ ผู้ใช้จะสามารถสำแดงพลังของทักษะวรยุทธ์ต่างๆ ในสายพุทธมากกว่าเดิม 100 เท่าได้ นอกจากนี้ยังทำให้ร่างกายของผู้ฝึกตนกลายเป็นทองคำในแต่ละระดับ โดยมีทั้งหมดหกระดับ ในระดับสูงสุดร่างกายจะเปลี่ยนเป็นทองคำ สร้างแสงศักดิ์สิทธิ์เพื่อกำราบหมู่มาร เปลี่ยนศัตรูกลายเป็นผู้นับถือพุทธศาสนา]
“ระบบ หากข้าฝึกมันข้าจะกลายเป็นไซตามะหรือไม่” นพเก้าไม่อยากหัวล้าน
[มีพระที่ไหนบ้างที่ไม่โกนหัว] ระบบมันไม่สนใจว่าโฮสต์ของมันจะกลายเป็นพระภิกษุหรือไม่ มันต้องการผู้ที่พึ่งพาได้ในการทำภารกิจยิ่งใหญ่ในอนาคต
“โอเค” นพเก้าเลือดเก็บไว้ก่อน เขาจะไม่คิดถึงมันอีกต่อไป แม้ว่าจะอยู่ในสถานการณ์เป็นตายก็ตาม
เมื่อมองดูรางวัลที่สามของระบบมันทำให้เขารู้สึกขยะแขยงและขนหัวลุก
[รางวัล: ไข่หรรษา 10 ใบ สมบัติระดับสวรรค์ขั้นกลาง เมื่อขว้างปาโดนศัตรูจะอัญเชิญปีศาจพันธนาการออกมา ผู้ที่ถูกพันธนาการจะไม่สามารถขยับร่างกายได้ภายในหนึ่งนาที พลังสูงสุดสามารถใช้พันธนาการขอบเขตจ้าวสวรรค์ได้เท่านั้นโดยจะพันธนาการได้ 10 วินาที]
“ระบบ เจ้าทำเช่นหมายความว่าอย่างไร” หากเขาใช้วัตถุเช่นนี้กับศัตรูชื่อเสียงของเขาจะไม่ป่นปี้หมดหรือ
[ติ๊ง ในอนาคตเมื่อศัตรูของโฮสต์เป็นบุตรแห่งโชคชะตา สิ่งนี้จะสามารถช่วยโฮสต์ได้] ระบบมันก็ไม่ชอบไอเทมอุบาทว์นี้เช่นกัน แต่มันก็ต้องยอมรับว่าไอเทมนี้ร้ายกาจอย่างแท้จริง สิ่งนี้เป็นของที่เจ้านายเก่าของระบบสร้างขึ้น
“แล้วข้าจะรอดู” ดุเหมือนว่าไข่พวกนี้จะมีความลับบางอย่างที่รอนพเก้าเปิดเผยมันในอนาคต
“ปักษาพิรุณพาพวกนักรบโลหิตไปรวบรวมสมบัติทั้งหมดมา และหาเจอหินมิติระดับสวรรค์ขึ้นไปเจ้าต้องกลับมารายงานข้าทันที” ตอนนี้ทั้งป่าไม่เหลือจักรพรรดิอสูรแม้แต่ตัวเดียว หมายความว่าทรัพยากรในพื้นที่มากกว่า 500 กิโลเมตรเป็นของเขาทั้งหมด ตอนนี้เขามั่นใจว่าสามารถรวบรวมสมบัติธรรมชาติระดับ 8 ติดมือมาบ้าง
“นายท่าน มีสวนสมุนไพรที่ข้าคุ้มกันให้กับมนุษย์กลุ่มหนึ่ง นายท่านต้องการจัดการหรือไม่” มันยังคงกังวลเล็กน้อย อย่างไรนายท่านของมันก็เป็นมนุษย์ มันไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของมนุษย์ในสังคมมีความซับซ้อนมากหรือไม่
“อย่างที่ข้าบอกไป เก็บทุกอย่างมาให้หมด” นพเก้าไม่ได้สนใจ มันไม่ใช่เรื่องของเขา การที่กลุ่มคนมาซ่อนแหล่งเพาะปลูกเช่นนี้เพื่อหลีกเลี่ยงภาษีไม่ใช้กลุ่มคนดีอันใด
ปักษาพิรุณก้มหัวลงแล้วจากไปพร้อมกับอสูรโลหิตทันที
แปะ แปะ
“ยอดเยี่ยม เจ้าลงมือได้โหดเหี้ยมมาก” ไม่นานหลังจากเสียงปรบมือหยุดลงก็ปรากฏบุคคลผู้หนึ่งขึ้น
“นั่นใคร” นพเก้ามองบุรุษวัยกลางคนด้วยสีหน้าระแวดระวัง ก่อนหน้านี้เขาไม่อาจสัมผัสตัวตนของอีกฝ่ายได้ หมายความว่าบุรุษผู้นี้แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก
“ยินดีที่ได้รู้จักอัจฉริยะตัวน้อย เจ้าจะเรียกข้าว่าท่านมาวาลิคก็ได้” เทพสงครามจากแดนเทพจันทราแนะนำตัวอย่างขอไปที
“สวัสดีท่านผู้อาวุโส” นพเก้าประสานมือพรางดูข้อมูลที่ได้รับจากเนตรหมื่นพิภพ
เพียะ
“ช่างน่ารังเกียจ” เสียงตบหน้าดังขึ้นโดยที่นพเก้าไม่รู้ตัว อีกฝ่ายไม่ทันขยับตัวด้วยซ้ำ หลังจากเขาจับที่หน้ารู้สึกชาที่มุมปาก ปากของเขาแตกเล็กน้อยจนมีเลือดไหลออกมา
“ทำไมท่านถึงตบข้า” นพเก้าเก็บอารมณ์เดือดดาลไว้ในใจแล้วถามขึ้นมา เป็นไปได้หรือไม่วิอีกฝ่ายตรวจพบว่าเขาแอบส่งข้อมูล
คงจะเป็นเช่นนั้น นพเก้ารู้สึกว่าเขาประมาทเกินไปเพราะเขาส่องดูข้อมูลอีกฝ่ายมันบอกว่าบุรุษผู้นี้อยู่ในขอบเขตครึ่งเทพศักดิ์สิทธิ์ ระดับนี้หากไปอยู่บนแดนสวรรค์ก็อยู่ในระดับแนวหน้าเป็นอย่างน้อย ไม่เพียงเท่านั้นอีกฝ่ายยังเป็นเทพสงครามของแดงศักดิ์สิทธิ์เทพจันทราด้วย เขาไม่สามารถต่อกรกับเทพสงครามได้หากไม่อยู่ในขอบเขตเดียวกันกับอีกฝ่าย
นอกจากนี้ดูเหมือนว่าแดนศักดิ์สิทธิ์จะเร่มจับตาดูเขาแล้ว เขาไม่รู้ว่าออีกสองแดนศักดิ์สิทธิ์ที่เหลือจะมีปฏิกิริยาอย่างไร
“หุปปาก คุกเข่าลงไปซะ”
ตึง
นพเก้าคุกเข่าลงไปข้างหนึ่ง ตอนนี้เขาเดือดดาลอย่างมากและต้องการจะใช้สมบัติล้ำค่าที่ได้รับเมื่อครู่มาจัดการบุรุษตรงหน้านี้ อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถขยับตัวได้
เมื่อเห็นภาพนี้มาวาลิคมองด้วยท่าทางพึงพอใจ อัจฉริยะแล้วอย่างไรต่อหน้าพลังอำนาจเช่นนี้อีกฝ่ายจะทำการใดได้ เขาต้องการกลั่นแกล้งเล็กน้อยให้อีกฝ่ายรู้สึดอัปยศ หากยังไม่ยินยอมเขาก็กลัวมือจะสกปรกที่จะตบคนเช่นนี้จนตาย
“เจ้าไม่คิดว่าตัวเองรังแกผู้เยาว์มากเกินไปหรือ” ร่างหนึ่งโผล่ขึ้นมาตรงหน้านพเก้าแล้วสลายพลังกฎแห่งเทพทั้งหมดไป
“เจ้าคือ” มาวาลิคงงงวย ตัวตนของอีกฝ่ายเป็นใครกันอยู่ดีๆ ก็ปรากฏตัว นอกจากนี้เขายังรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้มีความคล้ายคลึงกับพี่สาวของเขาเล็กน้อย แต่ไม่ใช่ความคล้ายคลึงที่หน้าตาแต่เป็นพลังขอบเขตเทพศักดิ์สิทธิ์
อะไรวะ!
มาวาลิคหันไปมองนพเก้าด้วยความตกตะลึง ทำไมอีกฝ่ายถึงมีคนหนุนหลังยิ่งใหญ่เช่นนี้
ยิ่งใหญ่จริงๆ
นพเก้าเงยหน้าขึ้นแล้วลูกตาเขาผสานกับด้านหลังของนาง มันยิ่งใหญ่และเต่งตึงมากๆ นพเก้าคิดในใจ
เมื่อหญิงสาวรู้สึกถึงสายตาแปลกๆ จากด้านหลังนางก็หันหลังกลับโดนไม่สนใจเทพสงครามตรงหน้า
“เจ้ากำลังมองอะไร” จิตตาภากรอกตามองอีกฝ่าย แต่ในใจของนางกำลังคิดอีกอย่าง นางไม่เคยเจอบุรุษที่หล่อเหลาเช่นนี้มาก่อน น่าเสียดายที่อีกฝ่ายมีภรรยาแล้ว
(หืม นี่ข้ากำลังคิดอะไร) นางรู้สึกประหลาดใจอีกฝ่ายมีวิชามนต์เสน่ห์หรือไม่
“ข้าขอถามชื่อผู้มีพระคุณได้หรือไม่” นพเก้าได้รับบทเรียนจากรอบที่แล้ว เขาจึงรีบใช้เนตรหมื่นพิภพตรวจสอบขณะที่นางหันกลับมา เขารู้สึกประหลาดใจกับคำอธิบายของระบบ
[ค่าสถานะของจิตตาภา]
อายุ: 278 (อายุขัย 2.26 ล้านปี)
เขตแดน: เทพศักดิ์สิทธิ์ขั้น 4 ขั้นสูงสุด (ค่าพลังปราณ : 4.7 พันล้านเมตร)
ทักษะการต่อสู้: มนต์เสน่ห์ซัคคิวบัส (วิชาเทพขั้นต้น) , ฝ่ามือลวงตา (วิชาเทพขั้นกลาง) , ย่างก้าวภูตินิทรา (วิชาเทพขั้นกลาง) , ลวงจิตบังคับร่าง (วิชาเทพขั้นสูงสุด)
เคล็ดวิชา: ภูผาจิตวิญญาณ (วิชาเทพขั้นสูงสุด)
พรสวรรค์: ผสานสองจิตวิญญาณ
พลังเทพ: 680
โชคชะตา: ผู้มีค่าศักยภาพสูง
บรรพกาลที่ 3: เผ่าพันธุ์มังกรจิตวิญญาณที่สาบสูญ
ถึงเขาจะรู้สึกงงงวยแต่เวลานี้ไม่ใช้เวลาถามระบบ เขาต้องรู้ให้ได้ก่อนว่าผู้หญิงคนนี้มาดีหรือไม่
“เจ้าเป็นผู้หวนคืนหรือไม่” นางไม่ตอบ เพราะนางสัมผัสได้ถึงความผันผวนในวิญญาณของบุรุษตรงหน้า
อะไร!
นพเก้าใจเต้นรัว นี่คือความลับสูงสุดที่เขาไม่ต้องการให้ใครรู้ ที่สำคัญอีกฝ่ายรู้ได้อย่างไร ความเชื่อเรื่องการกลับชาติมาเกิดนั้นมีทั่วไป เนื่องจากหากขอบเขตจักรพรรดิยุทธิ์ตายแล้วแต่จิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ยังอยู่จะสามารถสิงร่างผู้อื่นได้ แต่สำหรับผู้หวนคืน เขาเข้าใจทันทีว่าอีกฝ่ายอาจคาดเดาตัวตนของเขาได้แล้ว
“เหตุใดท่านจึงคิดเช่นนั้น” นพเก้าไม่ได้ตอบโดยตรง แต่บอกเป็นนัยๆ ว่าใช่ เขาไม่อยากเปิดเผยให้บุรุษวัยกลางคนผู้นั้นรู้
“หึ เจ้ากังวลงั้นรึ” นางแค่นเสียงออกมาก่อนจะหันกลับไปมองมาวาลิคก่อนที่ดวงตาของนางจะกลายเป็นสีทองครู่หนึ่ง
“ต่อไปนี้เจ้าจะจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้ กลับไปยังแดนศักดิ์สิทธิ์แล้วรายงานว่าไม่มีสิ่งใดผิดปกติ”
“รับทราบ” มาวาลิคตอบด้วยเสียงเฉยชา ตอนนี้เขาถูกควบคุมโดยสมบูรณ์ เขาหันหลังกลับแล้วบินจากไป
ซูด
นพเก้าอดที่จะสูดหายใจไม่ได้ นี่คือพลังของผู้ควบคุมจิตวิญญาณระดับสูง อาชีพจิตวิญญาณเป็นอาชีพที่หายากที่สุดโลกมากกว่านักทำนายเสียอีก
“เจ้าบอกมาซะว่าตัวตนของเจ้าเป็นใคร” นางกำลังจะใช้สิ่งนั้นอีกครั้ง
“ผู้อาวุโสปล่อยข้าไปได้หรือไม่ ข้าจะสิ่งนี้ตอบแทนท่าน ท่านคิดว่าอย่างไร” นพเก้าหยิบลูกบาสก์สีทองดำออกมาจากระบบ
อย่างไรก็ตามผู้หญิงตรงหน้าเขาไม่ได้สนใจ นางยังคงใช้วิชาต่อไป หลังจากผ่านไปชั่วครู่
หืม
นางรู้สึกประหลาดใจ อีกฝ่ายเป็นเพียงจักรพรรดิยุทธ์ ห่างจากนางถึงสองขอบเขตใหญ่ นางจึงโคจรเคล็ดวิชาลวงจิตบังคับร่างมากกว่าเดิม ตาแล้วก็ยังไม่ได้ผล
(ดูเหมือนผู้หวนคืนจะแตกต่างออกไป) จิตตาภาคิด
“ระบบ ผู้หญิงคนนี้กำลังจะควบคุมข้าหรือไม่”
[ติ๊ง เป็นเช่นนั้น แต่ด้วยอำนาจของระบบนางไม่สามารถทำสิ่งใดได้]
“เป็นเช่นนี้” เหมือนว่านพเก้าจะไม่ต้องหาวิชาเสริมจิตวิญญาณใดๆ ในเมื่อเขามีระบบจัดการให้ แต่เมื่อเขาคิดอีกทีมันควรจะมีไว้ ระบบมันคงจะไม่อยู่กับเขาตลอดไปใช่ไหม
“ผู้อาวุโส ข้าถือว่านี่เป็นของขวัญสำหรับพบหน้ากัน ท่านไม่ต้องจ้องหน้าข้าขนาดนั้นก็ได้ ข้าไม่ใช่คนใจแคบ” นพเก้าถ่ายเทพลังศักดิ์สิทธิ์ลงไปแล้วส่งให้นาง
นางรู้สึกแปลกๆ อีกฝ่ายไม่เห็นความผิดปกติในการกระทำของนางเลยหรือ ขณะที่นางกำลังคิดนพเก้าก็ยัดลูกบาศก์ใส่มือของนาง
“เสร็จโจ๋” ดูเหมือนอีกฝ่ายจะติดกับนพเก้าโดยไม่รู้ตัว
“แย่แล้ว” เมื่อนางสัมผัสได้ถึงพลังคุมคาม นางพยายามจะปัดลูกบาสก์ทิ้งอย่างไรก็ตาม วัตถุนั้นซึมเข้าไปในมือของนางและทะลุเข้าไปในจิตสำนึกหลักโดยตรง จากนั้นลูกบาศก์ทำงานเหมือนกับเทคโนโลยีล้ำหน้า มันเริ่มเปลี่ยนรูปร่างแล้วขยายใหญ่ขึ้น กลายเป็นเสาอากาศขนาดใหญ่ แล้วปล่อยวงแหวนที่มีอักขระระดับสูงออกมา
เมื่อนางต้องการเข้าไปในจิตสำนึกของนางก็ไม่สามารถทำได้ หลังจากนั้นสักพักนางรู้สึกถึงการเชื่อมต่อบางอย่างระหว่างนางกับนพเก้า จากนั้นนางก็หน้าซีด
พรึบ
นพเก้าไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป เขาหัวเราะออกมาอย่างกับคนบ้า เขาคิดว่าเหตุการณ์ต่างๆ จะกลับตารปัตรแล้วจบลงอย่างง่ายดายเช่นนี้
“เจ้ามันสารเลว” จิตตาภาโกรธมากและต้องการทุบหัวนพเก้าให้แหลกเป็นเสี่ยงๆ อย่างไรก็ตามทันทีที่มือของนางถึงตัวนพเก้าพลังต่างๆ ก็สลายไปไม่ต่างจากการที่ผู้หญิงทุบเบาๆ
“ไม่จริง” นางรู้สึกรับไม่ได้ นางเคยเห็นเหตุการณ์เช่นนี้มามากมายในยุคของนาง มันคือสัญญาทาส
[ติ๊ง ขอแสดงความยินดี โอสต์ได้กำราบผู้ฝึกปรือขอบเขตเทพศักดิ์สิทธิ์เป็นทาส นับเป็นความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ตอนนี้โฮสต์สามารถก่อตั้งนิกายได้อย่างปลอดภัย รางวัล: ช่องทรัพยากร +100]
โอ้วว
นพเก้ารู้สึกมีความสุขกับความใจป้ำนี้ เขามีพื้นที่มากมายในการใส่สมุนไพรและสมบัติล้ำค่าระดับสูง
อะแฮ่ม
นพเก้าเริ่มสงบลงแล้วต้องการถามความเป็นมาของผู้หญิงคนนี้ เขาต้องรู้ให้ได้ว่านางรู้เรื่องเกี่ยวกับผู้หวนคืนได้อย่างไร
“เอาล่ะ ตอนนี้จงรีบคุกเข่าและทักทายเจ้านายของเจ้าเสีย” นพเก้าต้องการสัมผัสความรู้สึกของการที่มีเทพคุกเข่าให้ การที่เทพคุกเข่าให้มนุษย์มันต้องเป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่แน่ๆ
“หึ ฝันไปเถอะ เป็นเจ้าที่บังคับข้าทำเช่นนี้เอง” ขณะที่นางพูด เลือดก็ไหลออกจากดวงตา ปาก และจมูกของนาง นางต้องการทำลายจิตวิญญาณของนางทิ้งกว่าตกไปอยู่ในมือของคนอื่น
“เจ้ากำลังทำอะไร” นพเก้ารู้สึกพรั่งพรึง เขารู้สึกว่านางกำลังจะทำอย่างเขาในชาติที่แล้ว การระเบิดตัวตาย
[ไม่ใช่ นางกำลังทำลายจิตวิญญาณของนาง] ระบบถึงกับพูดไม่ออก จำเป็นต้องทำถึงเพียงนี้เชียวหรือ หากจิตวิญญาณถูกทำลายหมายความว่าดวงวิญญาณจะแตกดับตลอดกาลไม่อาจได้ผุดได้เกิดอีกต่อไป
“อักก” นางกระอักเลือดออกมา จากนั้นนางรู้สึกว่านางสามารถยับยั้งมันได้บางส่วนแล้ว
“ระบบ ไหนเจ้าบอกว่าไม่ได้ผล ทำไมอีกฝ่ายถึงต่อต้านได้”
[ติ๊ง ดูเหมือนเคล็ดวิชาของนางจะก้าวขึ้นสู่ครึ่งเซียนแล้ว] ระบบไม่ลืมที่จะบอกความเป็นไปได้นี้
ตูม
เกิดเสียงระเบิดและรัศมีแสงได้กบวิสัยทัศน์ของนพเก้าไป หลังจากเขาเห็นภาพอีกครั้งเขาก็รู้สึกว่าสัญญาทาสที่ผูกมัดกับอีกฝ่ายได้เปลี่ยนไป
“ไม่มีทาง” และเป็นอีกครั้งที่นางรู้สึกตกใจ นางไม่สามารถทำลายดวงวิญญาณได้ สมบัติของอีกฝ่ายต้องอยู่ระดับเซียนเป็นอย่างน้อยถึงทำเช่นนี้ได้ นางอดไม่ได้ที่จะมองชายตรงหน้า ก่อนหวนคืนอีกฝ่ายเป็นใครกันแน่ ทำไมถึงมีสมบัติเช่นนี้ ในความคิดนางสมบัติเซียนมีอยู่เฉพาะโลกระดับสูงเท่านั้น
อย่างไรก็ตามนางรู้สึกสลายใจขึ้น เพราะตอนนี้สัญญาของนางกับนพเก้าได้เปลี่ยนจากสัญญาทาสกลายเป็นสัญญาเท่าเทียมแล้ว นั่นหมายความว่าถ้าหากนางตายอีกฝ่ายก็จะตายด้วยเช่นกัน
นพเก้ารู้สึกหนังตากระตุก ไม่ถึงชั่วโมงเหตุการณ์ต่างๆ พลิกไปมาหลายตลบเหลือเกิน
“ตอนนี้เจ้าไม่สามารถบังคับอะไรข้าได้ทั้งนั้น” ถึงการผูกมัดนี่จะเป็นสิ่งเลวร้าย แต่ตอนนี้นางไม่จำเป็นต้องทำลายจิตวิญญาณอีกต่อไป
“เจ้าอยากรู้อะไร” เมื่อพันธสัญญาเท่าเทียมถูกสร้างขึ้น ทำให้นพเก้ามีทางเลือก ตอนนี้เขามีถึงสองชีวิตนั่นหมายถึงความเสี่ยงสองเท่า เขาไม่สามารถทำสิ่งใดโดยประมาทได้
“ก่อนกลับมาเกิดใหม่เจ้าเป็นใครกันแน่” นางอดสงสัยไม่ได้ อีกฝ่ายจะต้องเป็นตัวตนที่เหนือกว่านางในชาติที่แล้วอย่างแน่นอน
“จูเรน” นพเก้าตอบ
“ใครน่ะ” นางไม่รู้จักคนชื่อนี้ เป็นไปได้หรือไม่ที่อีกฝ่ายจะเป็นผู้ที่อยู่เหนือกว่าเซียนกลับชาติมาเกิด
“จูเรน ขอบเขตครึ่งก้าวเจ้าสวรรค์” เมื่อรู้สึกถึงสายตาของนางเขาพูดด้วยท่าทีเคอะเขินเล็กน้อย ดูเหมือนอีกฝ่ายจะประเมินเข้าสูงเกินไป
นางนิ่งเงียบ นางไม่เคยรู้สึกสิ้นหวังเช่นนี้มาก่อน นางถูกผู้ฝึกตนระดับต่ำกว่าจับเป็นทาส นี่จะเป็นประวัติศาสตร์ที่ด่างพร้อยที่สุดในชีวิตของนาง
“เอาล่ะ ในเมื่อมันไม่มีอะไรน่าสนใจ ทำไมเจ้าไม่แนะนำตัวหน่อยล่ะ คุณมังกรจิตวิญญาณ” นพเก้าพูดข้อมูลที่ระบบแสดงออกไป เขาต้องการทำตัวลึกลับเพื่อเข้าถึงข้อมูลอีกฝ่ายให้มากขึ้น
“เจ้ารู้ได้อย่างไร” คราวนี้เป็นนางเองที่พูดประโยคนี้ มันไม่ควรมีใครรู้ความลับนี้ได้ เนื่องจากมังกรจิตวิญญาญสูญพันธุ์ไปเกือบหมดแล้ว
“สำคัญด้วยรึ” นพเก้าพูดขึ้น เขาไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะตอบคำถามเขาหรือไม่เพราะข้อมูลของระบบแสดงให้เขาเห็นหมดแล้ว
“ฮึม ก็ได้” ดูเหมือนนางจะไม่มีทางเลือกมากนัก อีกฝ่ายอาจมีความลับมากกว่าที่คิดและตัวตนที่จูเรนนั่นอาจจะพูดขึ้นเพื่อหลอกนางเท่านั้น
หลังจากนั้นนางก็เริ่มเล่าเรื่องขึ้นมา นางบอกว่าขณะที่นางอยู่นอกอวกาศระหว่างสวรรค์ชั้นที่หนึ่งกับดาวเคราะห์โลก นางเห็นปรากฏการณ์ประหลาดที่สุดในชีวิตของนาง ภาพที่เห็นคืออยู่ดีๆ โลกก็หมุนย้อนกลับด้วยความเร็วสูงจนกระทั่งหยุดลง สภาพต่างๆ ของโลกมันย้อนกลับไปอีกครั้งก่อนที่พลังสวรรค์จะฟื้นฟู เหตุการณ์นี้ทำให้ผู้มีอำนาจในสวรรค์ชั้นต่างๆ แตกตื่นเป็นอย่างมาก พวกเขารีบส่งกองกำลังเพื่อเข้าไปยึดครองทันที
อย่างไรก็ตามด้วยเหตุผลบางอย่างผู้ที่มีพลังอำนาจต่ำกว่าเทพศักดิ์สิทธิ์ไม่สามารถเข้ามาได้ จึงส่งผลให้พวกเขาไม่มีทางเลือกจึงส่งผู้มีพลังขอบเขตเทพศักดิ์สิทธิ์ลง ในช่วงเวลานี้ก็เป็นเวลาสามวันแล้ว ยังไม่มีใครกล้ากระทำการอย่างโจ่งแจ้ง พวกเขากำลังรวบรวมกองกำลังอย่างลับๆ
และข่าวที่ใหญ่ที่สุดก็คือในบรรดาผู้ที่ตายไปแล้วที่มีถิ่นกำเนิดในโลกมนุษย์ล้วนหายไปจนหมดสิ้น พวกเขาไม่ค้นพบการกระทำผิดจารีตอย่างขโมยศพแต่อย่างใด หลังจากส่งคนไปสืบดูทำให้พวกเขารู้ว่าผู้ที่ตายไปแล้วได้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง ด้วยเหตุนี้กองกำลังต่างๆ จึงส่งคนไปทาบทามผู้มีพรสวรรค์อย่างๆลับ พวกเขาต่างรู้ดีถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีต
หลังจากนพเก้าได้ฟังคร่าวๆ เขารู้สึกเหมือนโลกนี้กำลังกลับตารปัตร ด้วยความฉลาดของเขา เขาสามารถเดาสิ่งต่างๆ ที่จะเกิดขึ้นในอนาคตได้อีกมากมาย ตอนนี้มีเพียงโลกนี้เท่านั้นที่ย้อนเวลากลับมา สิ่งต่างๆ ในระบบสุริยะยังคงเหมือนเดิม
“ระบบ สิ่งนี้ใช่ผลกระทบที่เกิดจากเจ้าหรือไม่”
[ติ๊ง ใช่ มันคือของขวัญมือใหม่ที่มอบให้กับโฮสต์] ระบบตอบกลับไปโดยไม่ปิดบัง มันรู้ว่าเจ้านายของมันกังวลว่าอาจเป็นฝีมือของผู้อื่น หากเป็นเช่นนั้นจริงโลกจะไม่สงบสุขอีกต่อไป
อืม
นพเก้าเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว ตอนนี้เขามีสีหน้าซับซ้อน เพราะในเมื่อคนตายในโลกมนุษย์กลับมาได้หมายความว่าศัตรูเก่าของเขาที่สังหารไปในชีวิตที่แล้วก็กลับมาด้วย เขาอดที่จะนึกถึงลูกศิษย์ของเขาไม่ได้
(ไม่ได้การข้าต้องรีบหานางให้เจอโดยเร็วที่สุด ต่อให้ต้องแรกด้วยอะไรก็ตาม) ตอนนี้อารม์ของนพเก้าไม่สงบอีกต่อไป
จิตตาภาของรู้สึกได้เช่นกัน อย่างไรก็ตามนางรู้สึกว่าตัวเองได้เปรียบ บุคคลนี้เป็นผู้หวนคืนคนที่สองที่นางเจอ โดยทั่วไปนางพบว่าแทบเป็นไปไม่ได้ที่จะมีผู้ย้อนกลับมาด้วยความทรงจำเดิม
“เจ้าจะทำอย่างไรต่อไป ข้าไม่สามารถพาเจ้าไปในฐานะผู้ติดตามได้” นพเก้าตอบ ตอนนี้เขามีภรรยาและลูกแล้ว หากเขาพาหญิงงามล่มเมืองผู้นี้กลับไป เขาไม่กล้าคาดเดาต่อไปว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นอีก
“ข้าจะไปกับเจ้า” หลังจากนางพูดจบนางก็กลายเป็นลำแสงแล้วพุ่งเขาไปที่ระหว่างคิ้วของนพเก้า ด้วยการที่นางเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิญญาณระดับ 8 ดาว นางสามารถสิงห์สถิตที่ร่างกายของใครก็ได้
โอ้วว
นพเก้ารู้สึกประหลาดใจ แต่เขาไม่ได้ปฏิเสธนาง การมีผู้คุ้มกันเช่นนี้ทำให้เขาสบายใจในการทำสิ่งต่างๆ มากขึ้น ขณะที่นพเก้ากำลังกลับไป เขาก็นึกขึ้นได้จึงได้ถามระบบออกไป
“ระบบบรรพกาลที่ 3 คืออะไร” เขางงกับคำศัพท์นี้เป็นอย่างมาก
[ติ๊ง หลังจากสงครามระหว่างทวยเทพจบลง อารยธรรมต่างๆ ล่มสลาย สารระบบในโลกสูญสิ้น ยุคสมัยใหม่จะถูกสร้างขึ้น สารระบบจะสร้างพลังงานที่หนุนเสริมให้สิ่งมีชีวิตปรับตัวได้ มันจะถูกวิวัฒนาการมาแทนที่พลังงานเดิมตามธรรมชาติ เช่นบรรพกาลที่ 4 นับเป็นปัจจุบัน ปราณวิญญาณหล่อเลี้ยงฟ้าดิน สิ่งมีชีวิตใช้ปราณวิญญาณหล่อเลี้ยงชีวิต]
“แล้วสงครามระหว่างทวยเทพคือสิ่งใด” นพเก้ายังคงถามต่อไป
[ติ๊ง โฮสต์โปรดพัฒนาตัวเองให้แข็งแกร่งขึ้น ตอนนี้โฮสต์ยังไม่สามารถเข้าถึงข้อมูลระดับสูงได้]
“เชอะ” นพเก้าเลิกสนใจมัน ตอนนี้เขาไม่ต้องการทำสิ่งใดนอกจากนั่งขัดสมาธิเพื่อวางแผนต่างๆ ใหม่ เพื่อเตรียมรับมืออนาคตอันใกล้ที่ไม่สามารถคาดเดาได้
หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วยามปราณวิญญาณฟ้าดินเริ่มปะทุขึ้นแล้ววนเข้าไปในทิศทางของฉินอวี้หลิง
เห้ย
นพเก้าตกใจ เหตุใดเด็กสาวผู้นี้จึงสามารถปลุกสายเลือดได้เร็วนัก เขายังไม่ทันเตรียมการต้มสมุนไพรแล้วให้นางแช่ตัวด้วยซ้ำ
ปัง ปัง
ราวกับคอขวดที่ติดอยู่ในตัวนางมานานได้หายไป ความเร็วของการทะลวงด่านไดพุ่งทะยานสู่ฟากฟ้า นางทะลวงสองขั้นติดต่อกัน
รวดเร็วมาก
นพเก้ารำพึงในใจ นี่คือความสามารถของอัจฉริยะอย่างแท้จริง เพียงหนึ่งชั่วยามก็สามารถปลุกสายเลือดบรรพกาลระดับเซียนขั้นสูงสุดได้
ปัง ปัง
เหตุการณ์ต่างๆ ยังคงไม่หยุดลง นางยังคงทะลวงด่านต่อไปจนถึงขั้นที่ 8 นพเก้ากะพริบมาอยู่ด้านหลังของนางแล้ววาดอักขระวิญญาณลงไป
“อดทนไว้ รอให้ถึงขั้นสมบูรณ์ก่อนจึงค่อยทะลวงเขตแดน” นพเก้าพูดขึ้น มีเพียงผู้ที่ทะลวงขั้นสูงสุดไปสู่ขั้นสมบูรณ์ในทุกเขตแดนเท่านั้นจึงรับประกันได้ว่ารากฐานมั่นคง และเป็นอัจริยะอย่างแท้จริง
อึก
ฉินอวี้หลิงนางรู้สึกอึดอัด อย่างไรก้ตามนางยังคงอดทนทำตามคำแนะนะของผู้มีพระคุณผู้นี้
“เอาล่ะ เริ่มเลย” นพเก้าให้สัญญาณนางในเวลาที่เหมาะสมที่สุดทันที
ปัง
เหตุการณ์นี้ยิ่งใหญ่กว่าที่แล้ว ปราณวิญญาณจำนวนมหาศาลที่ไหลเข้ามาจากทุกทิศทางและพลังศักดิ์สิทธิ์ที่หนุนเสริมจากนพเก้าคอยซ่อมแซมร่างกายของนางให้อยู่ในสภาวะสูงสุดตลอดเวลา ทำให้นางทะลวงขอบเขตไปได้อย่างปลอดภัย
