เหตุเกิดจากความเข้าใจผิด ทำให้ธามคิดว่าปิ่นรับเงินจากเสี่ยแก่ เขาจึงยื่นข้อเสนอเพื่อที่จะแย่งเธอมาไว้ในครอบครอง “พี่ให้น้องเดือนละ 2ล้าน ไปกับพี่”
รัก,ชาย-หญิง,ดราม่า,วิศวะ,มหาวิทยาลัย,มหาลัย,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Part 2
พี่ให้มากกว่า 2 เท่า
ณ สถานบันเทิงชื่อดัง
เสียงเซ็งแซ่ดังรอบบริเวณ เสียงดนตรีบรรเลงเพิ่มบรรยากาศและอรรถรสคลายความเหนื่อยล้าให้ผู้คนที่ใฝ่หา สถานที่แห่งนี้ถือเป็นแหล่งรวมตัวของเหล่านักศึกษาและนักธุรกิจชั้นนำของประเทศ
“เอ้า ชน!!!” ปิ่นตะโกนแทรกเสียงเพลง พลางยกแก้วขึ้นเสมอหัว ก่อนที่ซดวิสกี้ในแก้วรวดเดียวจนหมด
“ปิ่น แกพอได้แล้วมั้ง” เพื่อนกระเทยนางหนึ่งพยายามห้ามปราม เพราะดูเหมือนว่าปิ่นจะดื่มจนเริ่มขาดสติ
“เอาน่า ฉันเลี้ยง ทุกคนเต็มที่ได้เลย”
“ไม่ใช่แบบนั้น แต่แกเมามากแล้วนะ”
“เมาเมยอะไรกัน ฉันปกติสุดๆ” หญิงสาวลุกขึ้นจากเก้าอี้ เพื่อจะแสดงให้กลุ่มเพื่อนได้เห็นว่าเธอไม่ได้เมา
ตุ๊บ!!!
แน่นอนว่าไม่มีทางที่คนเมาเช่นเธอจะควบคุมร่างกายให้ยืนตรงได้ ขณะที่ร่างกายกำลังโซซัดโซโซ เพื่อที่จะยืนยันให้เพื่อนยอมเชื่อ เธอจึงฝืนหมุนตัว จู่ๆ ใบหน้าสวยบังเอิญล้มฟุบลงไปบนแผ่นอกของชายปริศนา
“ว้าย! ยัยปิ่น” เพื่อนคนเดิมกรี๊ดออกมา พลางพยายามคว้าตัวของปิ่นให้ห่างออก
“เจอกันอีกแล้วนะครับน้องปิ่น” ใบหน้าหล่อเผยอรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“นี่มันพี่…พี่คุกคาม แหวะ” เธอพูดออกมา ขณะเดียวกันของเหลวได้พุ่งออกมาปากจนเปรอะเสื้อธาม
“ยัยปิ่น! พะพี่ธามขอโทษแทนเพื่อนหนูด้วยนะคะ”
“แย่แล้ว! เสื้อพี่คุกคามเลอะหมดเลย” ปิ่นโซเซเดินไปคว้ากระดาษทิชชู่ ก่อนที่จะใช้ซับลงบนเสื้อของชายหนุ่ม
“พี่ไม่ถือสา แต่พี่มีข้อแลกเปลี่ยน…”
“พี่ธามหนูว่าถ้าจะเอาเรื่องปิ่น ไว้ค่อยคุยกันตอนสติของปิ่นครบถ้วน ดีกว่าไหมคะ” เพื่อนคนเดิมเสนอความเห็น
“เมอรี่ ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันไม่ได้เมา!” ปิ่นตะคอก พลางทุบเบาๆ ลงบนแขนของเพื่อน
“โหย! ถ้าแกไม่เมา แกจะกล้าอ้วกใส่พี่เขาไหมล่ะ”
“อ้วกอะไร นั่นมันวิสกี้ต่างหาก”
“ขอโทษจริงๆ ค่ะพี่ธาม ยัยนี่คงไม่…”
“ปล่อย!” ปิ่นสะบัดแขนออกจากมือของเพื่อน “พี่คุกคาม มีอะไรจะแลกเปลี่ยนกับหนู พูดมา!”
“เสี่ยที่เลี้ยงน้องอยู่ให้เงินเดือนละเท่าไหร่ พี่ให้มากกว่ามัน 2เท่า” เจ้าของใบหน้าหล่อยื่นข้อเสนอ
“เสี่ย? พี่คุกคามหมายถึงป๋างั้นเหรอ ป๋าให้หนูเดือนละล้าน”
“พี่ให้น้องเดือนละ 2ล้าน ไปกับพี่” ธามคว้าข้อมือปิ่น พยายามลากตัวเธอให้เดินตามไป
“ยัยปิ่น!” เมอรี่ตะโกนตามหลัง และกำลังจะวิ่งไปรั้งเพื่อนสาว ทว่าเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มกลับห้ามปรามหล่อน เพียงเพราะมีข่าวที่ว่า ปิ่นมีเสี่ยเลี้ยง
“อย่าตามไปเลย ยัยนั่นก็แค่ไปกับเหยื่อคนใหม่”
“พวกแกรู้จักปิ่นดีเท่าฉันงั้นเหรอ” เมอรี่ตะคอกด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“คนเขารู้กันทั่ว ม. แล้ว ว่ายัยนั่นเป็นเด็กเสี่ย”
“งั้นก็เชิญรู้กันแค่พวกหล่อนเถอะ ฉันขอตัว” กระเทยสวยหันขวับและเดินออกไป
ตึก ตึก ตึก
ร่างหนาจูงแขนคนตัวเล็กกว่าไปขึ้นรถคันหรู และดูเหมือนว่าปิ่นจะยอมตามขึ้นรถไปกับเขาอย่างว่าง่าย
“เอานี่ไป” ธามโยนบัตรเครดิตใบหนึ่งให้กับปิ่น ก่อนที่จะใช้เท้าแตะคันเร่งเพื่อออกตัวรถ
“อะไรคะ”
“บัตรใบนี้มีวงเงิน 2ล้าน พี่จะให้เธอทุกๆ เดือน จนกว่าพี่จะเบื่อ”
“ไม่เอาอะ หนูไม่อยากได้” ปิ่นพยายามปฏิเสธ ทว่าธามกลับยัดบัตรใบนั้นลงไปในกระเป๋าตอนที่เธอไม่รู้ตัว
“รับไว้ นับจากตอนนี้น้องถือเป็นทรัพย์สินของพี่ ไม่ใช่ของไอ้เสี่ยที่ไหนก็ไม่รู้”
“บอกว่าป๋าไง ป๋าต่างหากไม่ใช่เสี่ย”
“ป๋าก็ป๋า หอพักของน้องอยู่ที่ไหน พี่จะไปส่ง” เสียงทุ้มเอ่ยถาม พลางเหลือบมองใบหน้าขาวนวลที่ไร้ซึ่งสติครบถ้วนผ่านทางกระจก
“หอพักเหรอ เอ่อ… หนูอยู่คอนโดต่างหาก”
“ป๋านั่นซื้อคอนโดให้น้องเหรอ”
“ใช่ พี่คุกคามถามทำไมเหรอ”
“พี่ชื่อธาม ไม่ได้ชื่อคุกคาม ถ้าคอนโดนั่นเป็นของป๋าน้อง ถ้างั้นคืนนี้ก็ไปนอนคอนโดพี่”
“...”
“ไม่ตอบ ถือว่าตกลง” หลังธามเอ่ยถามเสร็จสับ เขาได้เหลือบมองปิ่นอีกครั้ง ปรากฏว่าคนตัวเล็กที่นั่งอยู่เบาะข้างๆ ได้ผล่อยหลับไปแล้ว
“ตอนเมา ก็น่ารักอยู่หรอก แต่ตอนตื่นมานี่คงไม่ได้โวยวายคอนโดแตกใช่ไหม” ธามแสยะยิ้มพึมพำ พลางมุ่งตรงไปยังคอนโดหรูใจกลางเมือง
.
.
.
เช้าวันต่อมา
แสงแดดยามเช้าทอแสงประกายทะลุแผ่นผ้าม่านหนา ไอแดดสดใสส่องวาบลงบนใบหน้าสวย เธอสูดหายใจลึกพลางหลับตาปี๋ ก่อนที่จะยกแขนขึ้นบิดขี้เกียจและกลิ้งตัวไปมา
“อื้ออออ…” เป็นเหตุทำให้ตัวของเธอไปชนเข้ากับร่างกายอุ่นที่หลับใหลอยู่บริเวณข้างๆ กัน
ตุ๊บ!
“มะหมอนข้างรึเปล่านะ” ปิ่นค่อยๆ เปิดเปลือกตาและหันไปเพ่งสำรวจสิ่งต้องสงสัย
นัยน์ตาสีดำขลับเบิกตากว้าง มองร่างบึกบึนเปลือยท่อนบนของชายที่นอนอยู่
“มะมะไม่ใช่สิ มันต้องไม่ใช่แบบนี้” ปิ่นพยายามดึงสติของตัวเอง และหลับตาลืมตาอยู่หลายครั้ง เผื่อว่าภาพที่จะเห็นจะเป็นเพียงเศษเสี้ยวของความฝัน
“ตื่นแล้วเหรอน้องปิ่น” ธามเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงทุ้ม ก่อนที่จะค่อยๆ ลืมตา
“กรี๊ด!!! พี่ธาม พี่ทำอะไรหนู”
