ใครจะคิดว่ารูมเมทขี้บ่นจนข้าวแช่ย้ายหนีไปอยู่หอแฟน ในวันที่เขากลับมาโสดอีกครั้งรูมเมทคนนั้นกลับกลายเป็นคนหล่อตรงไทป์ไปเสียได้ งานนี้เห็นทีข้าวแช่ต้องจับให้อยู่มัด หากอยากได้เพื่อนร่วมห้องมาครอบครอง
รัก,ชาย-ชาย,ยุคปัจจุบัน,ไทย,เรื่องสั้น,พล็อตสร้างกระแส,วาย,นิยายวาย,นิยายNC,นิยาย18+,นิยายสั้น,nc,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เสียงแหบต่ำดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่ร่างสูงจะแนบตัวประกบลงมา คุกคามทุกช่องว่างระหว่างกัน อกเปลือยชื้นหยดน้ำแนบลงมาสนิทจนเสื้อยืดเนื้อบางเปียกเป็นดวง
ฝ่ามือใหญ่สอดเข้าใต้ชายเสื้อยืดค่อย ๆ ร่นขึ้นจนมันมากองม้วนอยู่เหนือแผ่นอกบาง ถึงแบบนั้นคนใต้ร่างก็ไม่ได้มีท่าทีหวาดกลัวหรือตื่นตกใจเลยสักนิด กลับกันเมื่อคลื่นสบมองนัยน์ตาของอีกฝ่ายเขาพบเพียงประกายของความพึงพอใจ
เขาไม่ปฏิเสธว่าหน้าตาของข้าวแช่ลูกชายเพื่อนแม่ตรงไทป์เขาตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอ ติดตรงที่พฤติกรรมของเจ้าตัวนี่แหละที่ทำให้เขาหงุดหงิดจนละทิ้งความอยากที่จะลองจีบดูไปในที่สุด
ข้าวแช่ดาวเด่นของคณะสถาปัตย์ไปไหนใครก็พูดถึง ยิ่งเจ้าตัวเป็นแฟนกับเดือนค้างฟ้าว่าที่หมอหมาคนดังของมหาวิทยาลัยก็ยิ่งเป็นที่รู้จักมากขึ้นไปอีก ถึงจะถูกใจตรงไทป์แค่ไหน แต่เขาไม่คิดจะจีบคนที่มีเจ้าของ ที่สำคัญดันเป็นคนที่สวยแต่รูปไม่รู้จักมารยาทของการอยู่ร่วมกันเลยสักนิด
แค่เดือนแรกก็ลากไอ้หมอหมามาฟาดกันถึงในห้อง แถมเขากลับมาจากการเรียนแล็บอันหนักหน่วงยังต้องมาเก็บซากรูมเมตกึ่งเปลือยพร้อมกระชากผ้าปูที่นอนที่เลอะเทอะไปด้วยหลักฐานของการผสมพันธุ์มนุษย์เพศชายนั่นอีก
พอโดนเขาบ่นเข้าหน่อยก็หอบผ้าหนีไปนอนห้องผู้ชายหน้าตาเฉย เขาเลิกสนใจหน้าตากับรูปร่างเย้ายวนนั่นไปนานแล้วหลังเจอพฤติกรรมที่ผ่าน ๆ มา ไม่คิดว่าวันหนึ่งข้าวแช่จะย้ายกลับมาเป็นรูมเมตของเขาจริง ๆ อีกครั้ง
เขาจะไม่ติดใจอะไรเลยถ้าเจ้าตัวไม่ขยันอ่อยเขาทุกวันตั้งแต่คืนแรกที่ตะโกนด่าแฟนเก่ากลางสนามบอลมหาวิทยาลัยแล้วหอบผ้าหอบผ่อนกลับมาห้อง นับเป็นการบอกเลิกที่กระจายข่าวได้เร็วที่สุดของมหาลัยในตอนนี้แล้วล่ะมั้ง แต่ที่คนอื่นยังไม่รู้คือข้าวแช่คนดังพร้อมอ่อยเหยื่อคนใหม่ทันทีหลังประกาศเลิก
และดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะคิดว่าเขาเป็น...เหยื่อ
และคงเพราะว่าความโสดมันคงเหงาเกินไปสำหรับคนอย่างข้าวแช่ ถึงได้พยายามเข้าหาเขาหนักขนาดนี้ ก็ไม่ปฏิเสธหรอกว่าเขาก็สนใจอยู่ไม่น้อย จะเล่นตามน้ำคล้อยตามแล้วเป็นเพื่อนนอนกัน เขาก็ไม่ได้ติดหรือไม่คิดว่ามันเสียหายอะไร
แต่...ไม่รู้สิ
เขาอยากลองปราบคนสวยยอดนักยั่วตัวท็อปที่ใครต่อใครต่างก็รุมรับบัตรคิวเตรียมจีบต่อดูสักครั้ง
คนอย่างเกลียวคลื่น...ไม่เคยอยากเป็นคู่นอนของใครเพียงเพราะคำว่าคนแก้เหงา
ปลายนิ้วเรียวของข้าวแช่ลากสัมผัสไปตามแนวสันกรามคม ไล่ต่ำลงมายังลำคอที่สะท้อนแรงหอบไหว สัมผัสแผ่วเบาแต่กลับทิ้งร่องรอยของความร้อนรุ่มไว้ทุกจุดที่ปลายนิ้วผ่านไป
คลื่นขบกรามแน่นเมื่อถูกจู่โจมด้วยสัมผัสเร่าร้อนจากรูมเมตที่รุกเข้าหาไม่หยุด ข้าวแช่ยกตัวขึ้นมาใกล้ แววตาเต็มไปด้วยความปรารถนา ผิวเนื้อสัมผัสกันแนบแน่นจนไม่เหลือช่องว่างให้ลมหายใจแทรกผ่าน
“อย่ามองแบบนั้น” เสียงแหบต่ำของคนด้านบนดังขึ้น พร้อมมือที่เอื้อมมาจับข้อมืออีกฝ่ายแน่นราวกับต้องการหยุดการกระทำทุกอย่างไว้
“แน่จริงก็ทำจริง ๆ สักทีสิ เห็นได้แต่ขู่หลายครั้งแล้วนี่ ข้าวไม่กลัวคำขู่หรอกนะ” แทนที่จะหยุด ข้าวแช่กลับยกยิ้มมุมปาก โน้มตัวไปกระซิบข้างหูอีกฝ่ายด้วยเสียงแผ่วพร่า
“ว่าแต่ว่า...คลื่นอยากให้ข้าวมองแบบคลื่นไหนล่ะ?”
เสียงหัวเราะแผ่วดังขึ้น ก่อนที่เกลียวคลื่นจะยิ่งทิ้งน้ำหนักลงใช้ร่างกายกดทับอีกฝ่ายไว้กับเตียง แววตาที่เคยนิ่งสงบตอนนี้เต็มไปด้วยแรงอารมณ์ที่เริ่มสะกดกลั้นไว้ไม่อยู่เช่นกัน
คลื่นหลุบตาลงมองริมฝีปากสวยที่เพิ่งเอ่ยท้าทายเขาออกมา แทบไม่ต้องคิดทบทวนเมื่อเห็นริมฝีปากบางกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ราวกับตนกำลังเป็นฝ่ายเหนือกว่า เกลียวคลื่นก็ไม่ลังเลที่จะโน้มใบหน้าลงไปโต้กลับกิริยาท้าทายเหล่านั้น
แสดงให้รู้ว่าใครกับแน่ที่ต้องยอมยกธงขาว
สัมผัสแรกที่แนบลงมาคือความอ่อนโยน แต่เมื่ออีกฝ่ายเผยอริมฝีปากตอบรับ มันก็กลายเป็นความร้อนแรงที่ไม่มีใครหยุดยั้งได้ ริมฝีปากบดเบียดกันแน่น ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดกันจนลมหายใจขาดห้วง มือหนาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเนียน ก่อนจะไล่ต่ำลงไปตามส่วนโค้งเว้าที่เต็มไปด้วยเสน่ห์เย้ายวน
ข้าวแช่เริ่มร้องครางแผ่ว เมื่อสัมผัสหนักแน่นลากผ่านไปตามผิวกายร้อนผ่าว ทุกจุดที่ถูกแตะต้องเหมือนถูกจุดไฟ สติที่เคยมีเริ่มถูกหลอมละลายไปกับแรงอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ
“อืม…อย่าหยุด”
เสียงกระซิบแหบพร่าดังขึ้น เมื่อคนด้านบนลากริมฝีปากลงมาตามแนวสันกราม ขบเม้มเบา ๆ ก่อนจะไล้ต่ำลงไปตามซอกคอที่ไวต่อสัมผัส
ลมหายใจอุ่นเป่ารดผิวเนียน ขณะที่มือใหญ่เลื่อนลงไปกอบกุมเอวบางไว้ รั้งให้แนบชิดกันยิ่งขึ้น ข้าวแช่รู้สึกได้ถึงความร้อนจากร่างกายของอีกฝ่ายที่แผ่ซ่านเข้ามา ทุกสัมผัสทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกดึงให้จมลึกลงไปในห้วงอารมณ์ที่ไม่มีวันย้อนกลับ
เสียงครางต่ำดังขึ้นในลำคอ เมื่อรูมเมตไล้ริมฝีปากไปตามแผ่นอกบางของเขา ใช้ปลายลิ้นแตะสัมผัสสำรวจตามผิวเนื้อจนคนใต้ร่างสั่นสะท้าน มือเรียวเผลอจิกลงบนไหล่กว้าง ร่างกายร้อนผ่าวไปหมดทุกสัดส่วน
“อะ…อืม…”
ข้าวแช่สะดุ้งเล็กน้อย เมื่ออีกฝ่ายกดสัมผัสหนักแน่นลงมาตามแนวเอวคอด มือหนาไล่สำรวจทุกส่วนโค้งเว้าอย่างถือสิทธิ์ ปลุกปั่นทุกความรู้สึกให้ระอุขึ้นกว่าเดิม
คลื่นเงยหน้าขึ้นมองคนใต้ร่าง แววตาคมฉายชัดถึงแรงปรารถนา แต่ยังคงแฝงความอ่อนโยนที่ทำให้ข้าวแช่ใจเต้นแรงยิ่งกว่าเดิม ในตอนที่ส่วนอ่อนไหวของร่างเล็กกำลังค่อย ๆ แข็งขึงขึ้นมาเรื่อย ๆ เมื่อต้นขาสัมผัสได้ว่าส่วนกลางลำตัวของคนด้านบนก็ตื่นตัวไม่ต่างกัน แม้ยังมีผ้าเช็ดตัวที่คลายปมจากเอวสอบไปแล้วและเขาเองก็ยังคงมีกางเกงชั้นในตัวจิ๋วเหนี่ยวรั้งน้องน้อยไม่ให้ลุกขึ้นไปทิ่มหน้าท้องแน่นมักกล้าม แต่ข้าวแช่รู้สึกได้เลยว่า
เขาเจอของดีใกล้ตัวเขาเสียแล้ว
หมอหมาติดสัดจอมเจ้าชู้ที่เขาแอบเสียดายสัมผัสจากอวัยวะบางส่วนอาจจะสู้ไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
ข้าวแช่ยกยิ้มก่อนจะช้อนสายตาหวานเชื่อมขึ้นมองคนด้านบน ลิ้นเล็กแลบเลียริมฝีปากช้า ๆ ก่อนจะเอ่ยเชิญชวนคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่เจ้าตัวคิดว่าฟังดูเย้ายวนที่สุด
“ทำ เลยสิคลื่น คลื่นก็อยาก ทำ เหมือนกันใช่ไหม”
“หึ”
ใบหน้าคมคายโน้มลงต่ำมาใกล้อีกครั้ง ริมฝีปากหยักคลอเคลียอยู่เหนือริมฝีปากของข้าวแช่ไปมาไม่แนบสนิทบดบี้เสียทีจนข้าวแช่ต้องยื่นริมฝีปากขึ้นไปแตะเร่งอีกฝ่าย ไม่ทันได้ตั้งตัวข้าวแช่ก็ต้องอุทานออกมาจากความเจ็บ เมื่อริมฝีปากบางเล็กของตัวเองถูกระงับแรงจนเจ็บจี๊ด
“โอ๊ย! คลื่น กัดทำไมเนี่ย”
รสเค็มปร่าทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายกัดเขาแรงจริง ๆ เสียด้วย ข้าวแช่ตวัดสายตามองคนเหนือร่างอย่างไม่สบอารมณ์นัก แต่เพราะความต้องการในตอนนี้ยังไม่ถูกดับลงจึงถอนหายใจแรงไล่ความขุ่นเคืองนี้ออกไปก่อนที่จะเอ่ยสั่งอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงติดห้วน
“อยากเล่นแรงก็เก็บแรงไว้โยกเอวเถอะ ข้างล่างนะ ข้าวชอบแรง ๆ”
“ใครบอกว่าคลื่นจะ เอา อย่างข้าวน่ะ เด็ดไม่พอให้พี่ขยับนิ้วให้ด้วยซ้ำ”
ว่าจบอีกฝ่ายก็ลุกออกจากร่างเล็กเดินหายเข้าไปในห้องน้ำอีกรอบ ทิ้งให้ข้าวแช่นอนเหวอกับคำดูถูกที่ไม่เคยมีใครกล้าพูดกับเขามาก่อน ที่สำคัญไม่เคยมีใครทิ้งเขาไว้กลางทางแบบนี้
“ไอ้คลื่น ใครเป็นน้องมึงวะ ไอ้บ้าเอ๊ย!”
