ปลายฟ้า นักเขียนแนววิชาการจำต้องมาเขียนนิยายอิโรติกตามใบสั่งแฟนเก่า มิสชั่นนี้ว่าไม่ง่ายแล้ว แต่ชีวิตดันผลักเธอให้ไปรู้จัก 'เขาคนนั้น' ที่ลวงเธอให้รับดีลเป็นเพื่อนแลกประสบการณ์บนเตียง เพียงเพื่อใช้เธอเป็นนกต่อล่อเหยื่อ
ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,รัก,ผู้ใหญ่,อิโรติก,สืบสวน ,ดราม่า,โรมานซ์,โรมานซ์สืบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Karin : พี่จะรออ่านบทนำของเรา
เสียงข้อความเข้าดังติดต่อกันสามครั้งจากโทรศัพท์ของปลายฟ้า ครั้งแรกคือรูปสลิปหลักฐานการโอนเงิน ครั้งที่สองคือข้อความจากกรินทร์ และครั้งสามคือการแจ้งเตือนจากแอพพลิเคชั่นธนาคาร
Plaifah : ขอบคุณสำหรับค่ามัดจำงานเขียนก้อนแรกค่ะ
ส่วนข้อความตอบกลับจากปลายฟ้าก็คือการลงนามปิดท้ายสัญญานักเขียนนิยายอิโรติกรับจ้าง
นักเขียนสาวตกอับรีบเปิดแอพพลิเคชั่นของธนาคาร จัดการโอนเงินเข้าบัญชีของ พุดซ้อน ผู้เป็นน้องสาว แล้วรีบโทรศัพท์ไปบอกข่าวดี รอสัญญาณดังไม่กี่ครั้งพุดซ้อนก็รับสาย
“ว่าไงพี่ปลาย นิยายผ่านไหม”
น้ำเสียงกระตือรือร้นทำให้คนที่ไม่ได้เตรียมคำตอบมาเกิดอาการอึกอัก แล้วกลั้นใจบอกไปด้วยความรู้สึกผิด
“ผ่าน…”
“กรี๊ดดด แม่ๆ พี่ปลายโทรมาบอกข่าวดี!” น้องสาวของเธอหวีดร้องด้วยความดีใจแล้วตะโกนเรียก นางขวัญใจ ผู้เป็นมารดาของทั้งสอง “แม่กำลังอาบน้ำอยู่ รอแป๊บนึงนะพี่ปลาย”
“ไม่เป็นไร แค่จะโทรมาบอกว่าเงินที่โอนไปเขาให้พี่เป็นค่ามัดจำงานล่วงหน้า เอาไปจ่ายดอกให้เจ้าหนี้วันนี้เลยนะ เขาจะได้ไม่มาด่าหน้าบ้าน ส่วนที่เหลือให้เก็บไว้เป็นเงินค่าผ่าตัดตาของแม่” ปลายฟ้ากำชับน้องสาวขณะก้าวไปตามทางเท้าขรุขระของกรุงเทพมหานครที่อากาศวันนี้ช่างร้อนอบอ้าว
“แล้วพี่ปลายจะกลับบ้านเลยไหม ฉันจะได้เตรียมทำกับข้าวฉลองกัน”
“พี่ว่าจะเดินหางานต่ออีกสักหน่อย”
“อ้าว หางานอะไรล่ะพี่ ก็เมื่อกี้เพิ่งบอกว่าสำนักพิมพ์รับนิยายพี่แล้วไม่ใช่หรือ”
“เอ่อ…” คนเป็นพี่ถอนหายใจ ไม่รู้ว่าจะบอกน้องสาวอย่างไร แต่ก็คิดว่าไม่จำเป็นต้องให้พุดซ้อนรู้ทุกอย่าง “เขาให้ปรับพล็อตน่ะ พี่ก็เลยกลัวเขียนไม่จบ”
“เขาให้ปรับพล็อตยังไงล่ะ เรื่องลิงสื่อรักที่พี่เขียนมันยังเจ๋งไม่พอหรือ”
“เอาน่ะ มีรายได้สองทางก็ดีกว่าไม่ใช่หรือ”
“งั้นฉันจะหารายได้เพิ่มด้วย มีตลาดโต้รุ่นเปิดใหม่ห่างจากที่เดิมออกไปอีกสองสามป้ายรถเมล์ ฉันคิดว่าพอขายที่เดิมจนตลาดวายแล้ว จะเข็นไปขายขนมจีนในตลาดโต้รุ่งนั่น”
“ไม่ต้องหรอก ขายเวลาปกติก็พอ แค่อย่าไปกู้หนี้ใครเขาอีก เรื่องเงินพี่จัดการได้”
“รับทราบจ้า เย็นนี้ฉันให้พี่ลองกินขนมจีนน้ำพริกฝีมือฉันด้วย แล้วเป็นกรรมการให้ทีว่าระหว่างของฉันกับแม่ ใครทำอร่อยกว่ากัน”
พุดซ้อนมักชอบให้เป็นกรรมการตัดสินรสชาติอาหารเสมอ หลายเมนูแม่ก็ชนะขาดลอย แต่หลายเมนู พุดซ้อนทำได้ดีกว่า พอนึกถึงช่วงเวลาตอนนั้นที่ทั้งแม่และพุดซ้อนพยายามเอาใจเธอเพื่อเรียกคะแนนก็หลุดยิ้มออกมา
“พี่ต้องวางแล้วล่ะ แบตใกล้จะหมดแล้ว”
“โอเคจ้า”
บอกลาเสร็จสรรพปลายฟ้าก็วางสายแล้วสอดโทรศัพท์ลงกระเป๋าสะพาย จากนั้นสูดลมหายใจเข้าลึกจนสุดปอด ทำใจยอมรับว่าต่อจากนี้ต้องสู้กับสิ่งที่จะตามมาให้ได้ เพราะการตัดสินใจครั้งนี้คือพาตัวเองกลับเข้าไปใกล้หุบเหวของความทรงจำเลวร้าย แต่จะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ปลายฟ้าก็ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาในเมื่อเธอได้สิ่งที่ต้องการ นั่นก็คือ...เงิน
‘พี่จะจ่ายให้ปลายเป็นรายเดือน คิดเสียว่าเป็นแรงจูงใจ แต่มีข้อแม้ว่าพี่อ่านแล้วต้องรู้สึกเหมือนพี่ได้ขึ้นเตียงกับปลาย แม้มันจะไม่ได้เกิดขึ้นจริง’
‘แต่ปลายไม่แน่ใจว่าจะเขียนจบหรือเปล่า ปลายไม่ขอรับเงินดีกว่า ถ้าปลายหางานได้จะรีบคืนเงินให้พี่รินทร์’
‘อย่าถือทิฐิถ้ายังไม่มีจะกิน ปลายฟ้า’
เธอไม่ได้ถือทิฐิหรือด้อยค่านิยายอิโรติก แต่แค่นึกภาพเนื้อหนังมังสาเสียดสีกัน ก็ทำเอามือสั่นใจสั่น เกิดปฏิกิริยาปิดกั้นทุกความรู้สึก แล้วภาพอดีตร้ายที่อยากลืมแต่ไม่เคยทำได้ก็กลับจะฉายซ้ำให้ทุกข์ทรมาน กรินทร์ไม่ผิดเลยที่เคยตราหน้าเธอว่าเป็นกามตายด้าน
ต่อให้พบแพทย์เพื่อรับการบำบัด และควบคุมอาการได้บ้าง แต่อาการก็ไม่หายขาด บวกกับความต้องการใช้เงินมากขึ้น ปลายฟ้าจึงตัดสินใจยุติการรักษาของตนเพื่อเอาค่าใช้จ่ายส่วนนี้ไปเป็นค่าผ่าตัดตาของมารดา ลำพังแค่งานเขียนอย่างเดียวคงไม่พอจุนเจือ เธอต้องหางานประจำที่ให้รายได้สม่ำเสมอ หาไม่แล้วคงดูแลปากท้องของแม่และน้องไม่ได้
ทว่าท้องที่ส่งเสียงดังโครกครากตอนนี้ก็เป็นสิ่งเร้าจากธรรมชาติที่ห้ามไว้ไม่อยู่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ต้องอิ่มท้องไว้ก่อน และร้านก๋วยเตี๋ยวที่อยู่ด้านหลังป้ายรถประจำทางจึงเป็นตัวเลือกที่ดีสำหรับเงินที่เหลือในกระเป๋าสตางค์
“เส้นเล็กน้ำตกเนื้อค่ะ”
หญิงสาวเดินเข้าไปสั่งเมนูโปรดกับแม่ค้าที่กำลังลวกเส้นมือเป็นระวิง จากนั้นเดินไปนั่งร่วมโต๊ะกับหญิงวัยกลางคนที่ง่วนอยู่กับการใช้นิ้วจิ้มโทรศัพท์ของตนมากกว่าจะสนใจรายการข่าวชื่อดังที่กำลังออกอากาศในทีวี
[ตามจับพ่อใจบาปกระทำชำเราลูกในไส้]
ทันทีที่ผู้ประกาศอ่านหัวข้อข่าว มือของปลายฟ้าที่จับเหยือกรินน้ำอยู่ก็เกิดอาการอ่อนแรง น้ำที่เติมจึงล้นแก้วไหลนองพื้นโต๊ะ ทำเอาคุณป้าร่วมโต๊ะตกใจละสายตาจากโทรศัพท์มอง ปลายฟ้าก็รีบผงกหัวพึมพำขอโทษแล้วฉีกกระดาษชำระเช็ดทันที
[เจ้าตัวยอมรับว่าเมายา ส่วนแม่เด็กให้การว่าไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นเพราะไปทำงานต่างจังหวัด จนกลับมาถึงเห็นว่าร่างกายเด็กเปลี่ยนไป ถามจนได้รู้ความจริง ยืนยันจะเอาสามีตัวเองเข้าคุกให้ได้]
“ฮึก”
แต่แล้วอาการคลื่นไส้ก็เริ่มกำเริบ ปลายฟ้าจึงยกมือปิดปากแน่น แล้วกลืนน้ำย่อยที่ตีขึ้นจากลำคอให้ไหลกลับลงไป จากนั้นตามด้วยการดื่มน้ำตามเข้าไปอึกใหญ่
“คุณป้าคะ หนูขอ...”
แล้วพอจะบอกว่าแม่ค้าว่าขอเปลี่ยนเป็นห่อกลับบ้านด้วยเกรงว่าจะสำรอกออกมาสร้างความแตกตื่น แต่ไม่ทันเสียแล้ว เพราะคุณป้าแกเดินถือชามมาพร้อมกับการก่นด่าคนเป็นข่าว
“ชาติชั่วจริงๆ แม่เด็กก็เถอะ น่าจะรู้ว่าผัวเล่นยาแล้วยังกล้าปล่อยให้อยู่กับเด็ก!” น้ำเสียงกระฟัดกระเฟียดมาพร้อมการกระแทกก๋วยเตี๋ยวเนื้อชามโตบนโต๊ะจนน้ำซุปกระฉอก “ไม่ใช่ว่ารู้เห็นด้วยหรือไง พอเป็นข่าวก็เลยกลัวจะโดนจับจนตัวสั่น อีเวร!”
เห็นใบหน้าบึ้งตึงเหมือนโกรธใครมานานแรมปี ปลายฟ้าก็หดมือเก็บเข้าที่ด้วยเกรงว่าจะถูกด่าตามไปด้วย จากนั้นก็หยิบตะเกียบสาวเส้นเล็กขึ้นกัดทีละนิด
[พบหนูน้อยอีกราย ถูกพ่อใจร้ายทารุณกรรมจี้ตามร่างกายด้วยบุหรี่ ชาวบ้านทนเวทนาไม่ได้แจ้งตำรวจให้มาจับ]
รายการข่าวมักเอาเนื้อหาคล้ายกันมาเสนอติดๆ เพื่อขยี้หัวใจผู้ชม แต่สำหรับปลายฟ้า แค่ข่าวเดียวก็เกินจะทน เส้นเล็กที่เพิ่งกลืนลงไปก็เหมือนจุกแน่นที่ลำคอจนอยากขย้อนออกมา หากต้องเลือกระหว่างยกมือปิดหูเพื่อไม่ให้ได้ยินพิธีกรเล่าข่าว กับปิดปากเพื่อกั้นก๋วยเตี๋ยวที่เพิ่งกลืนลงไป เธอขอเลือกอย่างหลัง!
“นี่เธอไหวหรือเปล่าเนี่ย” ผู้ร่วมโต๊ะคงเห็นผิดสังเกตก็เงยหน้าจากจอโทรศัพท์ แล้วย่นคิ้วถาม
“หนูหิวมาก ก็เลยรีบกินไปหน่อย”
ขืนบอกไปว่ากำลังจะอ้วก มีหวังโดนตะเพิดออกจากร้าน โชคดีที่มีสายเรียกเข้าดังจากโทรศัพท์ของคุณป้าร่วมโต๊ะ ปลายฟ้าจึงรีบวางตะเกียบแล้วยกมือทั้งสองปิดปาก แข็งใจกลืนทุกอย่างลงคอ
“คะ...คือว่า... ฉันขอลาออกวันนี้เลยจ้ะ ผัวฉันมันบอกให้กลับบ้านด่วน มันขายที่นาได้แล้วชวนฉันกับลูกไปเปิดร้านอาหารตามสั่ง ฉันพูดจริง ไม่ได้โกหก ฉันแจ้งลาออกกับคุณ แพรวพลอย ไว้แล้วด้วย”
บทสนทนาของหญิงสูงวัยเข้าหูปลายฟ้าในขณะที่แม่ค้าด่าคนในข่าวแล้วกดรีโมทเปลี่ยนช่องไปดูละครยุคเก่าที่เอามาฉายซ้ำ
“ฉันรู้ๆ แต่หัวหน้าช่วยเข้าใจฉันหน่อยได้ไหม ถ้าฉันไม่กลับไป มันขู่ว่าจะไปหาแม่ใหม่ให้ลูก หัวหน้าหาคนอื่นแทนฉันได้ แต่ฉันไม่อยากให้ผัวหาคนอื่นมาแทนฉัน”
หญิงสาวร่วมโต๊ะได้ยินก็ฟังหูผึ่ง แต่เมื่อคุณป้าตวัดตามองมา เธอก็หลุบตาต่ำแล้วทำเป็นคีบก๋วยเตี๋ยวเคี้ยวหมุบหมับ
“อะไรนะ เขาจะเพิ่มเงินพิเศษให้ฉันอีกเดือนละสองพัน!” ริมฝีปากฉาบสีแดงสดของผู้พูดเม้มเข้าหากันแน่น ก่อนยกมือขึ้นไล่กัดเล็บกุดทั้งห้านิ้วจนเป็นรอยแหว่งเหมือนหนูแทะ “สะ...สองพันจริงหรือ”
แต่แล้วคุณป้าสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ “มะ...ไม่ดีกว่า บอกคุณเขาว่าไปเพิ่มให้คนใหม่เถอะ งานนี้ฉันไม่รับทำแล้ว”
ปลายฟ้ารู้ว่าไม่ควรแอบฟังคนอื่นสนทนา แต่เงื่อนไขรายได้ถูกเอ่ยออกมาช่วยให้แม่และน้องมีทุนขายขนมจีนเพิ่มโดยไม่ต้องรอฟ้ารอฝนจากการปั่นนิยายของเธอ ลำบากขึ้นมาอีกนิดหรืออีกเท่าไหร่ก็ตาม หากจะช่วยให้ครอบครัวได้ใช้ชีวิตผ่านไปแต่ละวันได้ละก็ ทำไมต้องลังเล
“ให้หนูไปแทนค่ะ”
“อะไรของแก แกจะไปแทนที่เมียผัวฉันหรือ เดี๋ยวแม่ตบ!”
“เปล่าค่ะเปล่า หนูหมายถึงจะไปทำงานแทนคุณป้า” เธอรีบขยายความก่อนจะถูกเข้าใจผิดไปกันใหญ่
อีกฝ่ายมองเธอตั้งแต่บนลงล่างแล้วถามเสียงสูง “ทำได้หรือ งานไม่สบายนะ”
“งานอะไรหนูก็ทำ หนักแค่ไหนหนูก็สู้ ว่าแต่เป็นงานอะไรคะ”
“งานแม่บ้านทำความสะอาดของรีสอร์ต ทำได้หรือเปล่า”
หญิงสาวทำตาโต เพิ่งรู้ว่างานแม่บ้านรีสอร์ตรายได้ดีขนาดนี้ “ทำได้ค่ะ ตอนเรียน หนูถูกเพื่อนทิ้งให้ทำเวรคนเดียวประจำ แต่หนูก็ทำจนห้องเรียนเรี่ยม พื้นเป็นมันขนาดครูเกือบจะลื่นล้มหัวฟาดเลยละค่ะ”
คุณป้าหรี่ตามองราวกับกำลังพิจารณา “เริ่มงานได้เมื่อไหร่”
ปลายฟ้าได้ยินก็ยิ้มแฉ่ง ช่างเป็นการสอบสัมภาษณ์งานที่สั้นกระชับและได้คำตอบไวที่สุดในชีวิต “วันนี้เลยค่ะ”
“หัวหน้า ฉันหาคนแทนได้แล้ว” พูดกับปลายสายแล้วก็วางหู จากนั้นหยิบปากกากระดาษออกจากกระเป๋าแล้วเขียนบางอย่างลงไป
“เธอนั่งรถทัวร์จากเอกมัยไปลงบางสะเหร่ แล้วให้วินมอเตอร์ไซค์แถวนั้นไปส่งหน้ารีสอร์ต บอกเขาว่าไปที่นี่” บอกเธอพลางยื่นกระดาษส่งมาให้ด้วยมือสะอาดสะอ้าน แต่เล็บกุดแหว่งวิ่นจนน่ากลัว
“แล้วหนูต้องไปติดต่อใครคะ”
อีกฝ่ายเม้มริมฝีปากมองเธอเหมือนคิดอะไรอยู่ นานหลายวินาทีถึงค่อยปริปากบอก “คุณแหวว เขาเป็นหัวหน้าแม่บ้าน เธอไปหาเขาบอกว่าฉันส่งเธอมา”
จากนั้นเก็บข้าวของของตนแล้วเดินออกจากโต๊ะ แต่ก้าวขาไปได้ไม่กี่ก้าวก็หยุดชะงักราวกับนึกอะไรได้ตจึงหมุนตัวเดินกลับมาหา
“รับถุงผ้านี้ไป ในนี้มีชุดฟอร์มเก่าของฉันอยู่ ถ้าไม่อยากตกงานไว ใครให้ทำอะไรก็ทำไป ไม่ต้องไปถามให้วุ่นวาย ฉันไปก่อนล่ะ” พูดแล้ววางถุงผ้าสีขาวหม่นไว้บนโต๊ะ จากนั่นก็รีบสับจาเดินออกไป โดยไม่รอให้เธอกล่าวขอบคุณ
เธอจึงหยิบกระเป๋าผ้ามาเปิด แล้วหยิบชุดเครื่องแบบแม่บ้านสีน้ำเงินเข้มออกมาดู เห็นลายปักเป็นตัวอักษรประดิษฐ์ในภาษาอังกฤษแสนประณีตว่า
Beyond The Horizon
เหนือเส้นขอบฟ้า... เธอแปลความหมายในใจ
============================
ณ มหรรณพ
PRE-ORDER
นิยายรัก #ลมห่วงรัก #กลพยาบาทจันทร์ซ่อนเงา #MYROSEเดิมพันรักมัดใจยัยกุหลาบ
นามปากกา ณ มหรรณพ
Page หน้า สนพ MEB: https://rb.gy/4ed872
แนะนำการโหลดอ่านตัวอย่างและดูตัวอย่างเนื้อในนิยายจาก MEB ค่ะ
ระยะเวลาพรีทุกเรื่อง : วันนี้ – 22 มีนาคม 2025
ค่าส่งขนส่งเอกชนราคาเดียว 50฿
นิยายที่เปิดพรี
1. ลมห่วงรัก
- ราคาเล่มละ r444 ฿
- กระดาษปอนด์ครีม 75g
- ปกเคลือบพลาสติกด้าน ปั๊มนูนชื่อนิยายสุดงาม
- หนา 516 หน้า
- แถมฟรีที่คั่น + โปสการ์ด
2. กลพยาบาท จันทร์ซ่อนเงา
- ราคาเล่มละ 444 ฿
- กระดาษปอนด์ครีม 75g
- ปกเคลือบพลาสติกด้าน ปั๊มนูนชื่อนิยายสุดงาม
- หนา 550 หน้า
- แถมฟรีที่คั่น + โปสการ์ด
3. My Rose เดิมพันรักมัดใจยัยกุหลาบ
- ราคาเล่มละ 444 ฿
- กระดาษปอนด์ครีม 75g
- ปกเคลือบพลาสติกด้าน ปั๊มนูนชื่อนิยายสุดงาม
- หนา 580 หน้า
- แถมฟรีที่คั่น + โปสการ์ด
นิยายเป็นแบบพรีออเดอร์ ไม่มี STOCK พร้อมส่งค่ะ จะจัดส่งให้นักอ่านทุกท่านหลังในวันที่ 31 มีนาคม 2025
ช่องทางการสั่งพรี
INBOX FACEBOOK : Lawan Cloud (ณ มหรรณพ)
https://www.facebook.com/mylifeiswritingmydream/
มารับพี่ชาย น้องสาว ไปดูแลกันน้า
