ปลายฟ้า นักเขียนแนววิชาการจำต้องมาเขียนนิยายอิโรติกตามใบสั่งแฟนเก่า มิสชั่นนี้ว่าไม่ง่ายแล้ว แต่ชีวิตดันผลักเธอให้ไปรู้จัก 'เขาคนนั้น' ที่ลวงเธอให้รับดีลเป็นเพื่อนแลกประสบการณ์บนเตียง เพียงเพื่อใช้เธอเป็นนกต่อล่อเหยื่อ
ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,รัก,ผู้ใหญ่,อิโรติก,สืบสวน ,ดราม่า,โรมานซ์,โรมานซ์สืบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ปลายฟ้า นักเขียนแนววิชาการจำต้องมาเขียนนิยายอิโรติกตามใบสั่งแฟนเก่า มิสชั่นนี้ว่าไม่ง่ายแล้ว แต่ชีวิตดันผลักเธอให้ไปรู้จัก 'เขาคนนั้น' ที่ลวงเธอให้รับดีลเป็นเพื่อนแลกประสบการณ์บนเตียง เพียงเพื่อใช้เธอเป็นนกต่อล่อเหยื่อ
ผู้แต่ง
ณ มหรรณพ
เรื่องย่อ
เมื่อนิตยสารสารคดีที่ ปลายฟ้า เป็นนักเขียนประจำปิดตัว ทำให้ปลายผ้าต้องหันเหจากการเขียนแนววิชาการ ไปต้องเลี่ยนแนวไปเป็นนักเขียนนิยาย เพื่อหาเงินเลี้ยงดู แม่และน้องสาว โดยเฉพาะแม่ของเธอต้องรับการผ่าตัดตาในสิ้นปี ปลายฟ้าจึงเขียนนิยายรัก แล้วนำไปให้ กรินทร์ คนรักเก่าที่เป็นซีอีโอของสำหนักพิมพ์อักษรารัญจวนช่วยพิจารณา แต่กรินทร์ไม่ให้ผ่านเพราะแนวเรื่องไม่ตรงกันแนวของอักษรารัญจวนที่เน้นขายแนวนิยายอิโรติก
แต่เพราะกรินทร์ยังมีใจให้ปลายฟ้า ด้วยความรักที่หลงเหลือ จึงให้ปลายฟ้าเขียนนิยายอิโรติกโดยที่มีเขาเป็นพระเอก และเธอเป็นนางเอก แลกกับเงินค่าจ้างที่เขาจะจ่ายให้เธอเป็นรายเดือนแต่ปลายฟ้ามีปมกับเรื่องเซกส์เพราะเคยถูก เปลว พ่อเลี้ยงล่วงละเมิดในวัยเด็กและมักมีอาการทางประสาทกำเริบหากถูกกระตุ้น ทว่าด้วยเงินที่กรินทร์เสนอให้ จึงทำให้ปลายฟ้าตอบรับงาน แต่เพราะกลัวว่าจะเขียนให้ถึงตอนจบไม่ได้ ปลายฟ้าจึงตั้งใจหางานเสริม และเธอก็ได้งานแม่บ้านรีสอร์ตที่มีชื่อว่า Beyond The Horizon โดยบังเอิญจากแม่บ้านคนเก่าที่ลาออกกระทันหัน
ที่รีสอร์ตนี้ ปลายฟ้าต้องทำงานเป็นแม่บ้านประจำโซนวิลล่าการ์เด้น โดยมี แหวว หัวหน้าแม่บ้านเป็นคนคุมงาน เธอมีหน้าที่ดูแลทำความสะอาดและอำนวยความสะดวกให้แขกประจำโซน ซึ่งหนึ่งในแขกที่เธอต้องดูและคือ เข้ เจ้าของห้องหมายเลข 114 ที่เขาแอบเลี้ยงแมวโดยมีแค่เธอและเขาเท่านั้นที่รู้ นอกจากแหววแล้ว ปลายฟ้าได้เจอ ชิด บาร์เทนเดอร์ที่คอยสอนงานในห้องอาหารให้เธอ
ด้วยงานแม่บ้านนี้เองที่ปลายฟ้าจะยึดไว้เป็นอาชีพเสริมจนกว่าเธอจะเขียนนิยายอิโรติกให้กรินทร์จบ แต่มีเหตุเกิดขึ้นกับปลายฟ้าคือเธอเหยียบหางแมวที่คุณเข้เลี้ยงไว้ที่ริมสระน้ำ จนทำให้เธอตกสระ แต่เข้ก็ช่วยเธอไว้ได้ทัน ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้เข้รู้ว่าเธอต้องรับงานเขียนนิยายอิโรติกให้กรินทร์ แต่เธอไม่มีประสบการณ์เรื่องบนเตียง(แบบคู่รัก) เข้เลยเสนอว่าถ้าปลายฟ้ามาเป็นเพื่อนคุยให้เขา เขาจะเล่าประสบการณ์บนเตียงให้ฟัง ข้อตกลงแรกระหว่างปลายฟ้าและเข้จึงเริ่มขึ้น
“จะบอกว่ารถโดยสารพังเลยมาสายอย่างนั้นหรือ ข้ออ้างทั้งเพ!”
น้ำเสียงเข้มงวดของ แหวว หัวหน้าแม่บ้านและผู้มีอำนาจหน้าที่รับผิดชอบการรับแม่บ้านใหม่ ทำให้ปลายฟ้าก้มหัวโค้งขอขมาหลายต่อหลายที เพราะถ้าทำให้คนที่ยืนเท้าเอวตรงหน้าคนนี้ไม่พอใจ เธอคงชวดงานแม่บ้านรีสอร์ตที่ได้มาแบบส้มหล่น
“ขออภัยจริงๆ ค่ะ หนูจะทำงานให้ฟรีหนึ่งวันชดเชยกับที่มาสายได้ไหมคะ”
พออีกฝ่ายได้ยินข้อเสนอสุดพิเศษก็มองเธอลอดแว่นตากรอบสีทอง “เข้าใจต่อรองนี่ แต่ถ้าเธอไม่ผ่านการทดลองงาน ก็เท่ากับเธอทำงานฟรีเหมือนกันนั่นแหละ!”
ปลายฟ้ายังส่งยิ้มสู้ “แสดงว่าถึงมาสาย ก็มีโอกาสได้งานถ้าผ่านการทดลองใช่ไหมคะคุณแหวว”
“มันขึ้นอยู่กับว่าฉันพอใจในผลงานของเธอมากแค่ไหนย่ะ!”
เรื่องนั้นก็คงต้องรอให้เธอแสดงฝีมือ แม้ไม่เคยผ่านงานแม่บ้านรีสอร์ตที่ไหนมาก่อน แต่ปลายฟ้าปักหลักในใจแล้วว่าจะยึดอาชีพนี้เป็นอาชีพหลักคู่ไปกับการเขียนนิยายอิโรติกที่ไม่มีวี่แววว่าจะรอด
“กรอกประวัติในใบสมัครงานแล้วก็ขอบัตรประชาชนด้วย จะได้เริ่มทดลองงาน”
ด้วยความดีใจที่ไม่โดนไล่ตะเพิดก่อนได้ทดลองงาน ปลายฟ้าจึงรีบหยิบบัตรประชาชนออกจากกระเป๋าสตางค์ส่งให้ โดยไม่รู้ว่ามีอะไรติดไปด้วย แต่พอแหววรับไป กระดาษแผ่นเล็กขนาดเท่ากับบัตรประชาชนก็ร่วงลงมา
“บัตรนัดผู้ป่วย...”
หัวหน้าแม่บ้านตาไว อ่านตัวอักษรออกเสียง แต่ปลายฟ้าไวกว่ารีบคว้ากระดาษแผ่นนั้นคืน แล้วคลี่ยิ้มพร้อมกับถามว่า
“ประสบการณ์การทำเวรสมัยเรียนนี่นับเป็นประสบการณ์ของตำแหน่งงานนี้ไหมคะ”
คนถูกถามถลึงตาใส่ “ไม่นับย่ะ”
ปลายฟ้าจึงก้มหน้าเขียนประวัติต่อ แต่รู้ว่ากำลังถูกจ้องมอง จนเธอลงชื่อผู้สมัครงานปิดท้ายก็ยื่นส่งให้พร้อมกับรับบัตรประชาชนคืน
“เธอมีโรคประจำตัวอะไรหรือเปล่า”
“ไม่มีค่ะ” ปลายฟ้าตอบเสียงนิ่ง แต่แววตาที่มองบ่งบอกว่าไม่ค่อยเชื่อ
“ประวัติคดีความล่ะ มีไหม”
นักเขียนสูดลอบสูดลมหายใจ “ไม่มีค่ะ”
อีกฝ่ายยังจ้องเธอนิ่ง หากบอกว่านี่เป็นการสอบสัมภาษณ์ล่ะก็ ปลายฟ้าคิดว่าเธอเหมือนกำลังถูกสอบสวน แต่การสอบสวนนี้ก็สิ้นสุดลงในตอนที่มีพนักงานรักษาความปลอดภัยคนหนึ่งเข้ามาเคาะประตูห้องรับรองขนาดเล็กที่ถูกใช้เป็นสถานที่สัมภาษณ์งาน
“อีกหนึ่งชั่วโมงครับคุณแหวว”
ยามวัยพ่อกล่าวสั้นๆ จากนั้นก็เดินออกไป ส่วนคนที่นั่งตรงข้ามเธอทำสีหน้าเหนื่อยหน่ายแล้วรวบใบสมัครใส่แฟ้มพลางบอกด้วยเสียงเคร่งขรึม
“ตามฉันมา ฉันมีเวลาให้เธอทดลองงานไม่มากนัก”
หัวหน้าแม่บ้านพาเธอเดินผ่านลอบบี้เพื่อเข้าสู่โซนที่พัก ระหว่างนั้นก็อธิบายข้อมูลเกี่ยวกับรีสอร์ตให้เธอฟัง
“ที่นี่ เราให้บริการห้องพักทั้งแบบพูลวิลล่า การ์เด้นวิลล่า และบีชวิลล่า แขกสามารถพักได้ทั้งแบบรายวันและรายเดือน หรือจะซื้อขาดเป็นบ้านพักตากอากาศไปเลยก็มี แน่นอนว่าความหรูหราอลังการก็ทวีตามระดับความสูงของราคาไปด้วย”
ราคาห้องที่นี่สูงแค่ไหน ไม่ใช่เรื่องที่เธอต้องรู้ แต่ต้นไม้สูงใหญ่เหล่านั้นบอกให้รู้ว่ามันมีอายุมากกว่าเธอหลายเท่า ไม่ว่าจะหันไปทางไหน ก็ได้เห็นแมกไม้นานาพันธุ์ขึ้นแซมสลับกับต้นตะแบกที่กำลังออกดอกสีม่วงหวาน
ด้วยความเป็นนักเขียนสายสารคดีที่ใกล้ชิดกับธรรมชาติ การได้มาอยู่ท่ามกลางความบริบูรณ์แห่งนี้ ก็เหมือนได้กลับมาอยู่ในสถานที่ที่คุ้นเคยแม้จะเป็นการมาเหยียบครั้งแรกก็ตาม แถมตลอดทางทั้งสองข้างก็ยังขนาบด้วยกำแพงต้นแก้วที่ออกดอกส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วบริเวณ แค่นั้นยังไม่พอ กิ่งไม้เหนือหัวขึ้นไปก็มีนกหลากหลายชนิด ส่งเสียงร้องจูงใจให้เธอหยุดเดินเพื่อแหงนมอง
“อ๊ะ... เจ้าเหมียว”
แต่ต่อให้อยู่สูงเพียงใด ก็ไม่ได้หมายความว่าจะปลอดภัยจากนักล่า เพราะมีเจ้าแมวลายทักสิโด้ตัวหนึ่งกำลังไต่ไปตามกิ่งตะแบก มองออกทันทีว่าเป้าหมายของมันคือนกน้อยตัวจ้อยที่ง่วนกับการไซ้ขน ส่วนเธอก็กำลังเป็นพยานรู้เห็นการล่าเหยื่อไปโดยไม่เต็มใจ
“เบอร์เบิน!”
ทว่าในนาทีที่ขาปุยของมันกำลังจะกระโจนใส่เจ้านกน้อย เสียงที่ดังขึ้นฉับพลันก็ช่วยชีวิตเหยื่อไว้ พวกนกเหล่านั้นจึงขยับปีกบินหนีขึ้นฟ้าไปไกล ทิ้งให้ผู้ล่ามองตามด้วยดวงตากลมแป๋ว แล้วตัดใจไต่ตามกิ่งเพื่อลงมายังพื้นดิน
ส่วนเจ้าของเสียงที่ช่วยชีวิตนกพวกนั้นคือชายหนุ่มสวมเชิ้ตสีขาวสะอาด เขายืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงสแล็คมองเจ้าเหมียวที่กำลังกระโดดจากกิ่งนั้นมากิ่งนี้ ส่งผลให้ก้านตะแบกสั่นไหวตามแรง ดอกไม้สีม่วงหวานจึงร่วงพราวลงมาดั่งสายฝนโปรยปรายลงมาโดยมีเขายืนอยู่ ณ ใจกลาง ดูงดงามราวกับเป็นภาพวาดของศิลปินอิมเพรสชั่นนิสต์ จนหญิงสาวมิอาจละสายตา
กระทั่งคนถูกจ้องเหมือนจะรู้ตัว จึงหันหน้ามาสบประสานสายตากับปลายฟ้า ตอนนั้นแหละเธอจึงตื่นจากภวังค์
“ปลายฟ้า มัวยืนทำอะไรอยู่!”
เสียงเรียกดังจากตรงหัวมุมทางโค้ง พอหันไปมองก็เห็นแหววยืนเท้าเอวมอง คนถูกตามตัวจึงจะรีบก้าวเดินต่อ แต่ชายหนุ่มคนนั้นคลี่ยิ้ม แล้วชี้นิ้วที่ศีรษะของเขาจากนั้นก็ชี้นิ้วมาทางเธอ เหมือนกำลังบอกอะไรสักอย่าง
ปลายฟ้าเลยยกมือแตะศีรษะของตน แล้วสัมผัสถูกกลีบดอกไม้บอบบางที่คงปลิวมาติดบนเส้นผมเพราะสายลม
“ถ้าไม่รีบมา ฉันไม่ให้ผ่านงานนะ!”
ถูกขู่แบบนี้ เลยต้องหมุนตัวเดิน แต่ไม่วายเหลียวหน้าหันไปทางใต้ต้นไม้ใหญ่ ทว่าในตอนนี้เหลือเพียงความว่างเปล่ากลางกลีบดอกไม้ที่โปรยปรายตามสายลม
ณ มหรรณพ
ฝากข่าว PRE-ORDER ค่า
สนใจติดต่อได้ทาง Inbox FB นะคะ
https://www.facebook.com/mylifeiswritingmydream/
LIMITED