ปลายฟ้า นักเขียนแนววิชาการจำต้องมาเขียนนิยายอิโรติกตามใบสั่งแฟนเก่า มิสชั่นนี้ว่าไม่ง่ายแล้ว แต่ชีวิตดันผลักเธอให้ไปรู้จัก 'เขาคนนั้น' ที่ลวงเธอให้รับดีลเป็นเพื่อนแลกประสบการณ์บนเตียง เพียงเพื่อใช้เธอเป็นนกต่อล่อเหยื่อ
ดราม่า,ชาย-หญิง,ไทย,รัก,ผู้ใหญ่,อิโรติก,สืบสวน ,ดราม่า,โรมานซ์,โรมานซ์สืบสวน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
***
[กล้ามเนื้ออกตึงแน่นใต้ฝ่ามือของเธอรุมร้อน หยาดเหงื่อผุดพรายในทุกอณูที่นิ้วเรียวสำรวจไปถึง กรุ่นกลิ่นสาบแทรกซึมโสตประสาทรุกเร้าความรัญจวนให้กายสาวระรี้ระริกเร่งสะโพกส่ายโยกเหนือร่างแกร่งใต้อาณัติ
เธอย้ำเย้า หยอกยุ และยั่วยวนความแข็งขืนให้ซาบซ่านเสียวกระสันจนหลั่งสายน้ำสาดซัดเข้าเต็มโพรงรักเมื่อเสพสิ้นสุขสม กาลนั้นหญิงสาวหายใจหอบ ทิ้งตัวนอนแนบอกเปลือยบนกล้ามเนื้อสีแทนชื้นเหงื่อ ก่ายกอดกายแกร่งทั้งที่ร่างยังสอดประสาน
“รู้สึกดีขึ้นหรือยังคะ” คนตัวเล็กแหงนหน้าถามเจ้าของปลายคางเรียวได้รูป
“ยัง... ยังไม่ดี...” เขาเอ่ยบอกเสียงแหบพร่า
“แต่ปลายหมดแรงแล้วนะคะ” หญิงสาวดันตัวเองขึ้นจดจ้องดวงตาคมที่ยังคับคั่งไปด้วยแรงปรารถนา
“แต่พี่ยังมีแรงเหลือเฟือ”
เขาพิสูจน์ด้วยการดันร่างนุ่มขึ้นแล้วสอดมือหนาใต้ท้ายทอยเธอให้แหงนรับจูบลึกล้ำรสบรั่นดีกลิ่นเชอรี่ ลิ้นหนาซุกซนเข้าซอกซอนทั่วโพรงปาก สองมือแกร่งเคลื่อนเข้าสอดใต้ต้นขาเนียนแล้วยกสะโพกแน่นหนั่นขยับขึ้นลงให้ท่อนเหล็กร้อนรูดเข้าออกโพรงนุ่มฉ่ำน้ำหวาน
“ซี้ด...” ปลายฟ้าครางเสียงเสียว กลีบปากอิ่มขบเม้มเข้าหากันแน่น ยามความซาบซ่านตรงกึ่งกลางกายที่เพิ่งบรรเทาลงไปกลับถูกกระตุ้นให้เตรียมรับความแข็งขืนของเขาอีกครั้ง “ปราณีปลายด้วยนะคะ... พี่รินทร์”
เธอออดอ้อนเสียงหวาน เแต่เขาตอบกลับด้วยการทวีความหนักหน่วงในทุกครั้งที่โยกร่างเธอเข้าหาแก่นกายอวบใหญ่
“ความปราณีที่พี่จะทำคือทำให้ปลายมีความสุขที่สุด”
คำพูดยืนยันด้วยท่วงท่าที่เธอควรเป็นผู้บังคับบัญชา แต่ชายหนุ่มกายกำยำยังเหลือแรง อุ้มร่างอรชรโยกขึ้นลงจังหวะกระชั้นถี่ เสียวซ่านจนหญิงสาวครางราวคนไม่สมประดียามเขารูดความอิ่มอวบอูมหนั่นแน่นคับแก่นกายร้อน
“โอย... พี่รินทร์....”
ปลายฟ้าหอบหายใจกระเส่าครางกระเส่า ปรือตามองใบหน้าเจ้าของหน้าท้องแกร่งที่แข็งแน่นดังศิลา
กระทั่งความแสบปะปนกับความสยิวมากล้นจนไม่อาจทานทน ท้องน้อยของหญิงสาวจวนเจียวเหลวแหลกเต็มที เธอกรีดร้องออกมาเต็มเสียง แล้วล้มพับพาบกองกับบ่ากว้าง ทว่ามวลกล้ามเนื้อเกร็งแข็งของกรินทร์ยังตื่นตัว เขาจับเธอพลิกนอนคว่ำ ช้อนก้นงามงอนให้โก้งโค้ง แล้วสอดแก่นกายอันเขื่องสู่กายสาวอีกหน
“อา...” ความเสียวซ่านสุดแสนทำให้เธอทิ้งผ้าปูที่นอนจนยับย่น “อ๊า พี่รินทร์...”
เขาตีความเสียงครางเสียวสยิวของเธอเป็นการวิงวอนขอความปราณี เขาจึงตอบสนองด้วยการรัวกระทุ้งท่อนเหล็กร้อนถาโถมสู่โพรงอุ่นชุ่มฉ่ำในศึกที่สามแสนดุดัน ยาวนานจนกายสาวร้อนคล้ายถูกเผา ปวกเปียกราวกับเทียนไขลนไฟ
ตราบเมื่อคลื่นมรสุมสุดท้ายสาดซัดหาด กวาดเอาทุกอย่างที่ต้องการจากไป ทิ้งไว้เพียงคราบพรายฟองขาวเอ่อปริ่มโขดหินที่กะเทาะแตกกระจาย
“ครั้งที่สามดีขึ้นมานิดหน่อย” เสียงแหบพร่าเป่าลมกระซิบที่ใบหู “ถ้าให้หายขาด ต้องต่ออีกสักสี่ห้าครั้ง”
“ไม่พักยกก่อนหรือคะ” ปลายฟ้าหายใจหอบสะท้าน แหงนหน้าสูดอากาศ หลับตาซึมซับความชุ่มฉ่ำที่ทะลักล้นจากซอกหลีบกายสาว
“พี่ไม่เหนื่อย หรือว่าปลายเหนื่อย” หลักฐานชี้ชัดเป็นแก่นกายที่ขยายใหญ่ในตัวเธออีกครั้ง
“ปลายคอแห้ง อยากได้อะไรหวานๆ กินให้ชุ่มคอ” เธอเว้าวอนขอความเห็นใจ
“ได้สิ” ชายหนุ่มกระตุกยิ้มที่มุมปาก ลากขาลงจากเตียง พาร่างแกร่งเต็มแน่นด้วยมัดกล้ามเดินไปหยิบช็อคโกแลตที่เขาซื้อมากำนัลแด่หญิงสาว จากนั้นย้อนกลับมาหาเธอ
“Bourbon ช็อคโกแลต” ปลายฟ้ายิ้มกริ่ม หยิบขนมหวานขมสอดไส้เหล้าวิสกี้เข้าปากแล้วละเลียดลิ้นชิมความล้ำลึกในรสชาติพลางส่งสายตาประสานกับดวงตาลุ่มลึกของชายหนุ่มที่ชันเข่าอยู่ตรงหน้า จากนั้นลดสายตาลงมาที่กึ่งกลางกาย
มันโดดเด่นผงาดตั้งตรงอีกครั้ง เลือดในสาวของเธอก็ฉูบฉีดไปทั่วร่างอีกครั้ง ปลายฟ้าเคลื่อนตัวเข้าไปหา แล้วเผยอริมฝีปากอ้า แลบลิ้นที่เคลือบเต็มไปด้วยช็อคโกแลตเหลว แล้วโลมเลียแก่นกายตั้งแต่โคนจรดปลาย
“อื้ม...”
ชายหนุ่มครางทันทีที่ความเป็นชายโพรงปากเธอครอบครองส่วนสงวน ความแน่นอวบของเขาทำให้เธอลุ่มหลง เส้นเลือดปูดโปนที่กำลังเต้นระริกภายในโพรงปากนุ่มทำให้เธออยากเพิ่มระดับความรุนแรง รวบเข้าปากดูดดุนรูดรัดขึ้นลงกระตุ้นให้กายแกร่งกระสันสูดปากด้วยความเสียวซ่านสุดใจแล้วปล่อยธารทิพย์ให้ลิ้นบางลิ้มเลียจนหมดทุกหยาดหยด
“กินดุแบบนี้ ใช่ปลายฟ้าคนเดิมของพี่หรือเปล่า” เขาถามเสียงแหบห้าว ลูบไล้ใบหน้าของเธอ สบมองด้วยความใคร่
หญิงสาวคลี่ยิ้มน้อย ๆ แลบลิ้นไล้เลียริมฝีปาก “แล้วพี่รินทร์จะให้ปลายกินต่ออีกไหวไหม”
เธอไม่ได้ขู่ ในทางเดียวกัน ก็ปรารถนาป้อนเขากลับคืนด้วยเรือนกายร่านรัก ให้เขากระหายแต่เธอ ให้เขาอาลัยแต่กลิ่นกายเธอ ให้ทุรนทุรายอยากเสพสุขแต่กับเธอ และเมื่อวันที่เขาโหยหาแต่เธอมาถึง เธอก็จะสะบัดเขาทิ้งอย่างไร้เยื่อใย เอาคืนคนที่ทิ้งเธอไปแต่งงานกับผู้หญิงที่แม่เลือกให้
และคืนนี้เป็นการเริ่มต้นมหกรรมคิดบัญชีแค้น เพียงแต่เธอหวั่นใจว่า ในบทรักตอนนี้ที่เขากำลังรุกไล่โรมรันจนร่างเธอสะท้านซ่านนั้น เธออาจเป็นฝ่ายคลั่งไคล้เขาจนใจเพลี่ยงพล้ำตกเป็นทาสรักของเขาอีกครา]
***
ดวงตากลมโตไล่อ่านบทนำที่เพิ่งเขียนเสร็จจนถึงบรรทัดสุดท้าย หากว่าเป็นบทความหรือนิยายฟีล กู้ด เธอคงจะอ่านทวนเพื่อหาคำผิดหรือปรับสำนวนอีกสองสามรอบ ทว่าบทนำที่ขึ้นต้นด้วยฉากรักร้อนฉ่าของตัวละครรับเชิญนี้ทำให้ปลายฟ้ารีบบันทึกไฟล์แล้วแนบไปกับอีเมล์เพื่อมอบหมายการตรวจทานคำผิดให้กรินทร์
และแทบจะทันทีที่เธอปิดโน้ตบุ๊ค ปลายฟ้าก็คว้าถังขยะขึ้นรองอาเจียนที่มีแต่น้ำย่อยสีเหลือง เพราะทุกอย่างที่เป็นมื้อค่ำของคืนวานถูกเอามันออกไปแล้วเมื่อเช้านี้ เมื่อโก่งคอจนเหนื่อยอ่อย ก็ลุกไปทิ้งตัวนอนบนเตียง แต่งีบไปได้ไม่นานนัก เสียงตั้งเวลาก็ดังจากโทรศัพท์
“หกโมงครึ่งแล้วหรือ” หญิงสาวรำพึงเสียงงัวเงีย เธอนอนไปได้แค่สิบห้านาทีเท่านั้น นับจากเวลาเริ่มพักในช่วงเย็นตอนหกโมง ปลายฟ้าก็ไม่ยอมให้เวลาผ่านอย่างสูญเปล่า จึงใช้ก่อนกินข้าวในการตรวจทานนิยายและส่งเมล์ให้กรินทร์
เวลางานของในฐานะแม่บ้านประจำโซนการ์เด้นของ Beyond The Horizon คือตีห้าไปจนถึงสองทุ่ม โดยมีช่วงพักเบรกและมีค่าทำงานล่วงเวลาตามกฎหมาย ซึ่งนอกเหนือจากงานหลักที่รับผิดชอบ ปลายฟ้าก็ต้องช่วยเหลืองานส่วนอื่นๆ แต่หากแขกกระจำโซนเรียกใช้ก็ต้องผละมือจากงานที่ทำอยู่แล้วไปให้บริการ
‘งานของเธอค่อนข้างจิปาถะ’
คุณแหววบอกว่าแบบนั้น และคงเป็นเหตุผลของการบวกเพิ่มเดือนละสองพันกระมัง แต่ ‘จิปาถะ’ ที่ว่าก็แค่ทำความสะอาด เสิร์ฟอาหารเครื่องดื่มให้แขกวีไอพีบ้าง หรือช่วยงานห้องอาหารในวันที่มีกรุ๊ปทัวร์ จิปาถะแบบนี้สำหรับปลายฟ้าถือว่าปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือการไปเป็นเพื่อนคุยให้กับชายหนุ่มเจ้าของห้องหมายเลข 114 ซึ่งนั่นก็มาจากข้อตกลงที่เธอยอมแลกกับการได้วัตถุดิบมาต่อเติมฉากบนเตียงในนิยายบทต่อๆ ไป
‘นี่คุณต้องทำหน้าจริงจังขนาดนั้นเลยหรือ’ ภาพใบหน้าขบขันของชายหนุ่มในคืนก่อนยังก่อกวนใจเธอไม่จาง ‘เรื่องที่ผมเล่าไม่ใช่ทฤษฎีวิทยาศาสตร์อะไรสักหน่อย ทำไม่ต้องทำหน้าเครียดขนาดนั้น’
เขาพูดกลั้วเสียงหัวเราะแต่เธอไม่ตลกไปด้วย เพราะอาการคลื่นเหียนอยากสำรอกกำลังทำพิษระหว่างฟังเรื่องเล่า
‘คุณโอเคหรือเปล่า’ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ขยับลงจากโซฟามานั่งบนผืนพรมด้วยกัน ‘หน้าคุณซีดนะ’
‘ฉัน... ฉันไม่เคยมานั่งฟังใครเล่าอะไรแบบนี้ ก็เลย...เครียดนิดหน่อย’ ปลายฟ้ารู้อยู่แก่ใจว่าเป็นเพราะอะไร
‘งั้นกินช็อคโกแลตนี่สักชิ้นสิ ช็อคโกแลตช่วยคลายความเครียดได้นะ’ เขาพูดแล้วเอี้ยวตัวไปหยิบช็อคโกแลตทรงกลมชิ้นเล็กออกจากกล่องที่วางอยู่บนโต๊ะข้างขวดเหล้า Bourbon แล้วคว้าข้อมือเธอให้พลิกหงายจากนั้นวางมันลงกลางฝ่ามือ
‘ความหวานทำให้ผ่อนคลาย ไม่งั้นกว่าที่คุณจะมาเก็บเกี่ยวเรื่องเล่าจากผมจนเขียนจบ คุณจะมีรอยย่นที่ตรงนี้’
บอกแล้วใช้ปลายนิ้วชี้แตะที่ร่องลึกระหว่างคิ้วของเธอ จากนั้นก็หัวเราะคงเพราะเห็นคิ้วของเธอขมวดเป็นปมมากขึ้นไปอีก
แต่มากกว่าเรื่องริ้วรอยบนใบหน้า การอาเจียนต่อหน้าเขาน่าจะสร้างความเดือดร้อนให้เธอมากกว่า จึงหยอดช็อคโกแลตเข้าปากโดยไม่คาดหวังผลลัพธ์ แต่พอความขมที่ผสมความหวานหอมของกลิ่นคาราเมลค่อยๆ ละลายออกมา รอยยิ้มก็ผุดขึ้นบนใบหน้าของเปลายฟ้าทันที
‘อร่อยจังค่ะ’ ตอนนั้นเธอรู้สึกดีขึ้นมาจริงๆ
ชายหนุ่มยิ้มบาง รินวิสกี้ Bourbon ใส่แก้ว แล้วหยิบช็อคโกแลตหนึ่งชิ้นขึ้นกัดบ้าง ‘ชิ้นนี้ไส้เชอรี่ คุณอยากลองไหม’
ปลายฟ้ายิ้มแล้วพยักหน้า ลองได้ลิ้มรสความอร่อยแล้วครั้งหนึ่งก็ห้ามใจยาก แต่แทนที่เขาจะหยิบชิ้นใหม่ให้ กลับเชยคางมนแล้วบีบแก้มนวลทั้งสองจนปากอิ่มเผยออ้า จากนั้นหยอดชิ้นที่เขากัดแล้วสอดเข้ามาในโพรงปากของเธอ
‘คุณเข้!’ เธอรีบกระถดถอยตัวหนี ‘ไม่มีชิ้นใหม่แล้วหรือคะ!’
ชายหนุ่มคลี่ยิ้มโดยไม่มีทีท่ารู้สึกผิด เขาเคี้ยวช็อคโกแลตในปากอย่างสบายใจ จากนั้นก็เล่าเรื่องที่ค้างไว้พลางจิบวิสกี้ด้วยท่าทางที่ผ่อนคลาย
‘ยกที่สี่ผมขอให้เธอทำให้ แต่ด้วยวิธีที่แตกต่างไป ไม่ใช่ท่าของยกแรก ยกสอง หรือยกสาม แต่เป็นให้เธอ...’
เขาไม่รอให้เธอปรับอารมณ์ตาม ปลายฟ้ารีบขยับปากกาเพื่อจดให้ทันตามคำบอกเล่า ทว่าริมฝีปากหยักกลับหยุดพูด แล้วหันมาสบตาเธอพลางเอ่ยพูดต่อว่า
‘ดูดไอ้จ้อน’
มือของปลายฟ้าลื่นพรืดทันที แต่ต้องตั้งสติใหม่แล้วเขียนบันทึกต่อให้ได้ ดีแล้วที่เขาจับเธอป้อนช็อตโกแลตไส้เชอรี่ เธอจึงได้เคลิบเคลิ้มกับความหวานหอมผสมกลิ่นผลไม้ที่ยังหลงเหลืออยู่ในปาก
‘แต่ก่อนดูดมัน’ เขาพูดพลางเอียงคอพยักเพยิดลงมาที่ ‘มัน’ ของเขา
‘เธอปรุงรสชาติ...ให้มัน’
‘ปรุงรสชาติ...’ ปลายฟ้ากลืนน้ำลายเล็กน้อยแล้วจดตามพร้อมกับพูดทวนไปด้วย ‘ให้มัน...’
โอเค... ปลายฟ้าพูดกับตัวเองในใจ มันต้องการรสชาติ ว่าแต่... อยากขอกินช็อคโกแลตอีกชิ้นจัง ความหวานของมันช่วยเธอได้จริงๆ
‘ด้วย’ เขาพูดต่อ
‘ด้วย’ เธอจดตาม
‘ช็อคโกแลตไส้เชอรี่’
‘ช็อคโกแลตไส้เชอรี่’
‘รสเดียวกับที่อยู่ในปากคุณตอนนี้’
‘รสเดียวกับที่อยู่... หืม...’
จู่ๆ มือที่จับปากกาก็อ่อนแรงทันที แม้กลิ่นหอมและความหวานของเชอรี่เจือช็อคโกแลตในโพรงปากยังไม่จางไปไหน แต่หัวใจของเธอมันหนีหายออกไปจากอกแล้ว
‘มัน...อร่อยไหมครับ’ แล้วเอ่ยคำถามด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
เขาจะถามเธอทำไมกัน!
