สุดหทัยวิทยา - 4. ความอ่อนล้าที่ถูกโอบกอด โดย summer_T @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-ชาย,รัก,ไทย,ย้อนยุค

วาย,วายพีเรียด,ชาย-ชาย,ชายรักชาย,ชายชาย,ย้อนยุค

ความรู้ดั่งเครื่องประดับงามกว่าทรัพย์ประดับกายสิ่งอื่นหมุนเวียนมลายวิทยานั้นมิรู้เลือน

ผู้แต่ง

summer_T

เรื่องย่อ

วิทยา

นักเรียนแพทย์จบใหม่จากต่างแดน 

เดินทางจากหัวเมืองเข้าสู่พระนครพร้อมจดหมายฝากฝังตนเองจากอาจารย์ของเขาถึง

พระยาเอกชาติ

ขุนนางสูงศักดิ์ผู้ที่จะสามารถส่งวิทยาเข้าไปทำงานในกรมการแพทย์ของวังหลวงได้

เพราะความถูกชะตา และเห็นแก่ผู้ใหญ่ที่ฝากฝังนายแพทย์หนุ่ม

เขาจึงคอยช่วยวิทยาอยู่เสมอ

ไม่ทันได้ตั้งตัว ความรู้สึกที่มีต่อนายแพทย์หนุ่มจากหัวเมืองก็ค่อย ๆ แปรเปลี่ยนไป

จนตัวเขาเองไล่ตามความรู้สึกของตนแทบไม่ทัน

.

.

เมื่อรู้แน่ชัดถึงความรู้สึก ชายหนุ่มสูงศักดิ์จึงไม่คิดจะรั้งรอเวลาให้ยาวนาน

การเอ่ยให้อีกฝ่ายได้เข้ามาอยู่ใกล้ชิดยิ่งขึ้นจึงเป็นประตูด่านแรก

ที่จะเผยความรู้สึกของคนทั้งสอง...

ว่าตรงกันหรือไม่

สุดหทัยวิทยา-1. การเดินทางสู่พระนคร,สุดหทัยวิทยา-2. นักเรียนแพทย์ในสายตา,สุดหทัยวิทยา-3. ชีวิตแพทย์ในวังหลวง,สุดหทัยวิทยา-4. ความอ่อนล้าที่ถูกโอบกอด,สุดหทัยวิทยา-5. ความรู้สึกที่เติบโต,สุดหทัยวิทยา-6. การช่วยงานที่น่ากังขา,สุดหทัยวิทยา-7. วิทยามิรู้เลือน,สุดหทัยวิทยา-8. มิอาจสูญเสีย,สุดหทัยวิทยา-9. ความรู้สึกที่ (เคย) ร้างรา,สุดหทัยวิทยา-10. ภาพวาดของความรู้สึก,สุดหทัยวิทยา-11. ความสัมพันธ์เริ่มต้น,สุดหทัยวิทยา-12. ราตรีแรก,สุดหทัยวิทยา-13. อรุณแรก,สุดหทัยวิทยา-14. สายตา,สุดหทัยวิทยา-15. ของหวาน

วิทยานั่งก้มหน้าจมอยู่กับตำราการรักษาในมุมหนึ่งของห้องพักแพทย์ พยายามทบทวนเนื้อหาที่เพิ่งได้รับมาจากนายแพทย์ฝรั่งซึ่งพระยาเอกชาติแนะนำให้เขาได้รู้จักเมื่อหลายวันก่อน ตำราการแพทย์ที่เพิ่งได้มาใหม่นี้เป็นตำราภาษาฝรั่งซึ่งมีการจดบันทึกและวาดรูปไว้อย่างละเอียด วิทยาดีใจจนแทบจะร้องไห้เมื่อนายแพทย์ฝรั่งคนนั้นเมตตาเอ็นดูจนยกตำรามาให้เขาหยิบยืมเพื่อคัดลอกเก็บเอาไว้เป็นของตัวเอง

 

นายแพทย์หนุ่มตั้งใจอ่านตำรานั้นอย่างตั้งใจไม่ว่าจะเป็นวิธีการรักษาใหม่ ๆ หรือการวิเคราะห์อาการของโรคที่ยังไม่เคยพบเจอมาก่อน แต่ทว่าในหัวของเขากลับเต็มไปด้วยคำถามและข้อสงสัยจนรู้สึกมึนงงไปหมด การทำงานในแผนกการแพทย์ที่เขาทำอยู่นี้ก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกว่าความรู้ที่เขามีนั้นอาจจะไม่เพียงพอ และมีอุปสรรคมากมายรออยู่ข้างหน้าจนเหมือนไม่มีวันจะจบสิ้น

 

ระยะหลังมานี้ นับจากพระยาเอกชาติสนับสนุนเขาท่ามกลางการต่อต้านจากหมออาวุโสและขุนนางหลายท่านที่ไม่เห็นด้วยกับการนำเอาวิธีการแพทย์แบบตะวันตกเข้ามาใช้ในราชสำนัก สิ่งที่ทำให้วิทยายิ่งรู้สึกอึดอัดกับตนเองคือ การที่เขานั้นยังคงไม่เป็นที่ยอมรับในสายตาของขุนนางและหมออาวุโสหลายคนได้

 

ถึงแม้ว่าหลายครั้งที่เขาจะทำการรักษาในแบบของการแพทย์ตะวันตกและทำให้เห็นถึงผลลัพธ์ที่ชัดเจนจากการใช้วิธีการเหล่านั้นในการรักษาผู้ป่วยก็ตาม

 

 

 

ตกเย็นระหว่างที่รถม้าค่อย ๆ เคลื่อนตัวไปบนถนนสายแคบ วิทยาเริ่มรู้สึกหนักที่เปลือกตา ความเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานที่สะสมมาตลอดทั้งวันทำให้เขาปิดตาลงโดยไม่รู้ตัว ความร้อนจากแสงแดดที่ลอดผ่านช่องหน้าต่างของรถม้าทำให้เขารู้สึกอ่อนล้าได้อย่างประหลาด แม้จะพยายามตั้งใจตื่น แต่ในที่สุดวิทยาก็เผลอหลับไป ไม่รู้สึกตัวเลยว่าได้สูญเสียการตื่นตัวจนหมดสิ้น

 

ความอึดอัดเหล่านั้นผลักดันให้วิทยายิ่งอยากพัฒนาตนเองมากขึ้นไปอีก เขาทุ่มเวลาในยามว่างระหว่างวันและในตอนกลางคืนเพื่อทบทวนตำราการแพทย์และศึกษาตำราใหม่ ๆ รวมถึงคัดลอกบันทึกของนายแพทย์ฝรั่งที่เมตตาให้เขายืมมาหลายวันแล้ว

 

ความอ่อนล้าสะสมทำให้ในเย็นวันนี้เขาได้เผลอทำสิ่งที่ไม่ควรเลยระหว่างนั่งเกวียนเทียมม้าของพระยาเอกชาติที่ยังคงเมตตาเอ่ยปากอาสาจะไปส่งเขายังที่พักเช่นเคย

 

ในขณะที่ภายในเกวียนโยกเยกสั่นคลอนตามทางดินอัดซึ่งยังคงมีหลุมบ่อให้ล้อเกวียนตกหล่นและกระดอนขึ้นลงอยู่ประปราย แต่เขากลับเผลอหลับเสียได้

 

ช่างเสียมารยาทเสียจริง

 

 

 

ร่างสูงที่นั่งหลังตรงสง่าอยู่ข้าง ๆ มองไปที่ใบหน้าของนายแพทย์หนุ่มซึ่งอายุอ่อนกว่าเขาเกือบรอบ ขณะที่รถม้ายังคงเคลื่อนที่ไปอย่างช้า ๆ ความเงียบในรถม้าเกิดขึ้นเมื่อไม่มีเสียงพูดคุยระหว่างคนทั้งสอง

 

พระยาเอกชาติหันไปมองใบหน้านวลสีน้ำผึ้งสม่ำเสมอของวิทยาอย่างเงียบ ๆ ด้วยแววตาที่นุ่มนวลที่เจ้าตัวก็ไม่อาจรู้เลยว่ากำลังใช้สายตาเช่นนี้กับเด็กหนุ่มซึ่งมีเพศสภาพไม่ต่างจากตนเอง นัยน์ตาสีนิลมองไปที่เส้นผมที่ตกลงมาปรกหน้าผาก และริมฝีปากที่เรียบง่ายไร้การแต่งแต้มสีอย่างสตรีที่เห็นอยู่ทั่วตลาดในพระนครแต่กลับดูอ่อนโยนน่ามองกว่าหลายเท่า เส้นสายของใบหน้าโค้งสวยในยามนี้เผยให้เห็นถึงความเหนื่อยล้าและสีหน้าผ่อนคลายจากการได้พักผ่อนเพียงชั่วขณะภายในเกวียนเล่มนี้

 

แววตาของพระยาเอกชาติเต็มไปด้วยความห่วงใยและความอ่อนโยน ที่เขาไม่เคยแสดงออกมาให้ใครเห็นมาก่อน แต่ในขณะนี้กับเด็กหนุ่มนามว่าวิทยา เขากลับรู้สึกว่าความอ่อนแอและความเหน็ดเหนื่อยเหล่านั้นของหมอหนุ่มทำให้วิทยาดูมีเสน่ห์ในแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

 

พระยาเอกชาติเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่า แม้จะเป็นชายก็สามารถดูน่ามองได้เช่นกัน

 

เส้นทางยังคงทอดยาวกว่าจะถึงจุดหมายปลายทาง พระยาเอกชาติค่อย ๆ โน้มตัวเข้าไปใกล้ในขณะที่รถม้ายังคงเคลื่อนตัวไปอย่างช้า ๆ ซึ่งช้าลงจากเดิมมากหลังจากพระยาเอกชาติบอกคนขับเกวียนให้ช้าลงอีกหน่อย

 

มือหยาบมากประสบการณ์ยื่นออกไปเงียบ ๆ ค่อย ๆ ประคองศีรษะของวิทยาที่โอนเอนจากการหลับใหลและการเคลื่อนไหวของพาหนะ ในขณะที่วิทยาไม่รู้ตัวศีรษะของเขาก็เอนลงมาซบที่ไหล่ของเจ้าของฝ่ามือที่ประคองไว้อย่างเบามือ ดวงตาของพระยาเอกชาติยังคงจับจ้องไปที่ใบหน้าของวิทยาอย่างไม่ละสายตา รู้สึกถึงความอบอุ่นจากร่างกายของวิทยาที่พิงอยู่ในอ้อมแขนของเขา

 

ผอมบางกว่าที่มองเห็นเสียอีก

 

หากปล่อยไว้แบบนี้ผู้ใหญ่ที่ฝากฝังแพทย์หนุ่มคนนี้ไว้กับเขาอาจจะตำหนิเอาได้

 

หากแต่สิ่งที่พระยาเอกชาติรู้สึกในใจกลับไม่ใช่แค่ความห่วงใยธรรมดาเหมือนที่ภายในหัวพยายามจะคิดปรุงแต่งให้เป็นไปเช่นนั้น แต่มันคือความรู้สึกที่ซับซ้อนบางอย่างที่ไม่สามารถบอกออกมาเป็นคำพูดได้ ความอบอุ่นที่เขารู้สึกจากการที่วิทยาอยู่ใกล้ ๆ ทำให้เขารู้สึกเหมือนโลกทั้งใบนี้หยุดหมุนไปชั่วขณะ

 

เด็กหนุ่มจากหัวเมืองผู้มีใบหน้าอ่อนโยน ผิวสีน้ำผึ้งเนียนละเอียด นัยน์ตากลมโตสดใสแต่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นคนนี้ คงมีบางอย่างนอกจากความสามารถด้านการแพทย์อันโดดเด่นและความตั้งใจดีอย่างเด็ดเดี่ยวที่ทำให้พระยาเอกชาติผู้ทิ้งร้างเรื่องความรู้สึกรักใคร่ไปจากชีวิต มุ่งมั่นทำงานเพียงอย่างเดียวจนได้ชื่อว่าเป็นพระยาที่น่าเกรงขามทั้งยังน่ากลัวราวกับยอดนักรบผู้ไร้หัวใจในยามออกศึกรู้สึกอุ่นวาบภายในอกเป็นครั้งแรก

 

ขณะที่ศีรษะของวิทยาพิงไหล่ของเขา พระยาเอกชาติยิ้มเล็กน้อยให้กับตัวเอง เขารู้ว่าแม้จะยังไม่สามารถเข้าใจและเปิดเผยความรู้สึกทั้งหมดออกไปได้ แต่ในชั่วขณะนี้ เขาอยากให้เวลานี้หยุดลง เพื่อให้ศีรษะกลมโอนเอนและร่างผอมบางได้อยู่ใกล้เขาไปแบบนี้อีกสักหน่อย