อารยธรรมมนุษย์ล่มสลายจากสงครามกับอสูรเมื่อหลายสิบปีก่อน พวกมันกลับมาอีกครั้งในยามที่มนุษย์แทบจะไร้อาวุธต่อกร มีเพียงสิ่งนั้นที่เป็นความหวัง
ไซไฟ,sci-fic,ไซไฟ,ยูริ,yuri,อนาคต,หุ่นยนต์,สัตว์ประหลาด,ไคจู,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ฉันกับเจนนิเฟอร์รีบวิ่งไปขับสปาร์ก ซึ่งนอกจากจะได้อาวุธใหม่เป็นสว่านที่แขนขวาแล้ว สัมผัสในการขับยังดีขึ้นมาก ฉันเหลือบมามองดูเจน เห็นเธอยิ้มอย่างภาคภูมิใจ สปาร์กที่ผ่านการปรับปรุงขยับได้คล่องแคล่วกว่าเดิมมาก ตอบสนองได้ดีจนไม่อยากเชื่อว่าเป็นสิ่่งหลงเหลือจากยุคสงคราม
“แมรี่ ไอออนฮาร์ท สปาร์ก อิคิมัส!” สายมูก็ต้องมีคาถาออกรบ เจนพยักหน้าอย่างภาคภูมิใจที่ฉันเป็นลูกศิษย์ที่เชื่อฟัง สปาร์กวิ่งออกจากเวิร์กช็อปไปทันที
“ผมจะให้หน่วยของควาเมรีบนำชิลลี่กับเป็บเปอร์ตามไป” ทาคุมิพูดแล้วรีบติดต่ออย่างรวดเร็ว ต่อไปคงต้องให้พวกเขาเข้ามาใช้ที่พักอยู่ใกล้ๆ กับหุ่นยนต์เลย ถ้ายังต้องรอ กว่าจะมาขึ้นขับหุ่นได้จะไม่ทันการ ฉันคิด แต่เมื่อควาเมเป็นคนที่ไม่น่าไว้วางใจ การให้เขามาอยู่ใกล้กับสปาร์กอาจไม่ใช่ความคิดที่ดี หรือว่าจะให้ชิลลี่กับเป็บเปอร์ไปอยู่กับพวกเขาเลย แล้วเรื่องการบำรุงรักษาล่ะ
ตอนนี้ช่างมันก่อนละกัน เรื่องสำคัญที่สุดคือการต่อสู้กับอสูร
ฉันเปิดระบบตรวจจับอสูรระยะใกล้ หน้าจอแสดงจุดแดงเพียงจุดเดียว ถึงอย่างนั้นเราก็ไม่ควรประมาท หยิบอาวุธมาถือเตรียมไว้ดีกว่า…
…
…
…เฮ้ย มีมือข้างเดียว!
“นี่มันยังไงกันเจน พอใช้สว่านแล้วเลยมีมือข้างเดียวเรอะ” ฉันหันมามองช่างเครื่องที่กำลังทำแววตาไร้เดียงสา
“ก็ใช้ปืนข้างเดียวก็ได้นี่” นางว่าอย่างนั้น
“ฉันก็นึกว่าสว่านมันจะพับออกแล้วมีมืออยู่ข้างใน สรุปคือไม่มี” ฉันบ่นด้วยน้ำเสียงเจือความหงุดหงิดเล็กน้อย ความคลาสสิกของหุ่นยนต์ บ้าบออะไรกัน ถ้าใช้ในสถานการณ์จริงไม่ได้ก็แย่กันหมด
“น่า… ลองใช้แบบนี้ไปก่อน เดี๋ยวจะติดใจ” เจนนิเฟอร์พูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ สว่านนี่มันจะดีอะไรนักหนา เป็นอาวุธประชิดตัวที่เราไม่ถนัดด้วย แต่ตอนนี้จะกลับไปเปลี่ยนแขนก็คงไม่ทันแล้ว ฉันจำใจหยิบปืนขึ้นมาด้วยมือซ้ายข้างเดียวแล้วมุ่งหน้าไปทางจุดสีแดง
[ชิลลี่ เป็บเปอร์ ถึงสปาร์ก]
[ชิลลี่ เป็บเปอร์ ถึงสปาร์ก]
[กำลังออกจากกลุ่มไปสมทบ]
ในหน้าจอปรากฏจุดสีเขียวอีกสองจุด พร้อมตัวอักษรกำกับด้านล่างว่าคือชิลลี่และเป็บเปอร์
[รับทราบ]
ฉันตอบกลับไปสั้นๆ ไม่ได้หยุดหรือชะลอเครื่องรอ ลำพังความเร็วของสปาร์กก็มีไม่มากอยู่แล้ว ถ้าไม่รีบไปอาจจะไม่ทันการณ์ก็ได้
…แล้วสปาร์กก็ไปยืนอยู่ตรงหน้าอสูรตัวนั้น มันคืออสูรตัวใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยเห็น เกราะหนาเป็นเกล็ดสีโคลนปกคลุมไปทั่วร่าง ที่ด้านหลังยังมีกระดองขนาดใหญ่ มันไม่ได้เดินสี่ขา แต่ยืนด้วยสองขาเหมือนกับมนุษย์
…มันคืออสูรเต่า
ฉันดูอาวุธของตัวเอง ตอนนี้มีปืนพก มีดพก ซึ่งใช้ได้แค่ข้างเดียว กับสว่านยักษ์ที่แขนขวา ดาบสะบั้นเศียรกับปืนใหญ่ลืมไปได้เลย เพราะทั้งสองอย่างนั้นต้องใช้สองมือ เพราะอย่างนี้สินะยัยเจนถึงไม่ได้ติดตั้งมาให้ด้วย
“อ่า ไม่ได้เอาอาวุธใหญ่มา เน้นไปที่ความรวดเร็วไง” ช่างเครื่องของฉันพูด เหงื่อหยดลงที่ข้างแก้ม ด้นสดสินะ
ฉันถอนหายใจ ตอนนี้คงต้องใส่ใจกับสถานการณ์ตรงหน้า หวังว่าเจ้าสว่านนี่คงจะดีสมราคาคุยนะ
อสูรเต่ายืนนิ่ง ดูเหมือนมันยังไม่เห็นพวกเรา
“คราวหน้าขอไรเฟิลนะเจน ถ้าซุ่มยิงก่อนแล้วค่อยเข้าโจมตีน่าจะง่ายกว่า” ฉันว่าพลางเรียกระบบล็อกเป้า ถ้าเราเล็งที่ตามัน ยังไงก็ต้องสร้างความเสียหายได้บ้างล่ะน่า
ปัง
กระสุนที่ยิงออกไปนั้นควรจะเข้าเป้า หากไม่เป็นตอนที่อสูรเต่าหันหน้าพอดี!
เป๊ง
ประกายไฟเกิดขึ้นที่เกราะส่วนหัวของมัน แน่นอนว่ากระสุนปืนพกคงทำอะไรมันไม่ได้ ฉันลองยิงออกไปอีกสองสามนัด แต่เพราะคราวนี้มันระวังตัวแล้ว การเล็งยิงเข้าไปที่ดวงตาจึงไม่เข้าเป้า
“ฮึ่ม” ฉันทำเสียงไม่พอใจขณะติดเครื่องสว่านที่แขนขวา เสียงวี๊ๆ ของมันช่วยปลุกความกล้าได้นิดหน่อยละมั้ง สปาร์กทำท่าพร้อมพุ่งตัวไปข้างหน้า
ไป ฉันสั่งการตัวเองพลางดันก้านควบคุมทั้งสองไปด้านหน้า สปาร์กวิ่งไปด้วยความเร็วสูงสุดที่มี สว่านชี้ไปด้านหน้าพร้อมจู่โจมเป้าหมาย อสูรเต่าอยู่ตรงหน้า ฉันเล็งไปที่กลางหน้าอกของมัน ทว่าอสูรเต่ามองกลับมาด้วยแววตาที่เหมือนเย้ยหยันแล้วหายไป
หายไปไหน
พริบตานั้นมันปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหลัง แล้วใช้สองมือประสานทุบเกราะหลังของสปาร์กจนยุบลง
เป็นเต่าแต่เคลื่อนไหวเร็วนักนะ
ฉันหันหลังทันควัน คราวนี้แทงเข้าที่หน้าอกของมันได้แล้ว สว่านหมุนเร็วขึ้น หวังเร่งเจาะให้ถึงอวัยวะภายใน แต่อสูรเต่าก็ไม่ได้ยืนนิ่งรอให้เราฆ่ามัน สองมือนั้นคว้าหัวสว่าน ดันออก ประกายไฟกระจายไปทั่ว ระหว่างนั้นมันใช้ขาเตะไปด้วย
ไม่ไหว แรงมันเยอะมาก ถ้าเป็นแบบนี้สปาร์กได้พังก่อนจะเจาะมันได้แน่
สปาร์กถีบตัวออกมา ฉันหยุดสว่านเพื่อประหยัดพลังงาน หน้าอกของมันมีเพียงหลุมเล็กๆ แม้จะเป็นหน้าอกแต่เกราะของมันก็ไม่ได้บางกว่าส่วนอื่นเลย ถ้าจะเจาะให้ได้ ฉันต้องการเวลามากกว่านี้
[ถ่วงเวลาไว้ก่อนสปาร์ก พวกเรากำลังจะไปถึง]
ชิลลี่กับเป็บเปอร์ส่งข้อความมา ครั้งนี้จะเป็นการรบจริงครั้งแรกของพวกเขา และเป็นครั้งแรกที่สปาร์กมีเพื่อนร่วมต่อสู้
[มาเร็วๆ หน่อย มันแข็งแกร่งมาก]
ฉันส่งข้อความกลับไปพลางเคลื่อนที่ไปรอบๆ อสูรเต่า และคิดวิธีต่อสู้ไปด้วย
“ชิลลี่กับเป็บเปอร์มีอาวุธอะไรบ้างนะ” ฉันหันไปถามเจนนิเฟอร์ที่อยู่ข้างๆ
“ชิลลี่ก็มีปืนพ่นไฟ กับเป็บเปอร์มีปืนพ่นน้ำแข็งน่ะ จริงๆ มันมีชื่อเรียกแต่เธอเรียกแบบนี้ละกัน” เจนนิเฟอร์ว่า
เอาอีกแล้ว ใส่อาวุธแปลกๆ มาอีกแล้ว
“มันจะใช้ได้จริงเหรออาวุธแบบนี้” ฉันบ่นพลางหลบหลีกการโจมตีของอสูรเต่า ต้องใช้สมาธิเยอะมาก ทำเอาสมองล้าเลย ชิลลี่กับเป๊บเปอร์ พวกนายรีบๆ มาเร็วๆ เถอะ
“ใช้ได้จริงสิ” น้ำเสียงสุดมั่นใจ
“ก็อยากให้เป็นงั้น” ดูจากสว่านแล้วปืนทั้งสองกระบอกนั่นก็คงใช้ไม่ง่ายเท่าไหร่ เอ๊ะ…
“เจน ฉันว่าปืนของชิลลี่กับเป็บเปอร์ใช้ได้จริงแล้วแหละ”
