รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ย้อนยุค,จีน,เสวี่ยเอ๋อร์คนดีสามีจะไม่หย่า ,นิยายรักจีนโบราณ,ครอบครัว,นางเอกเก่ง,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สามีที่ดีคือสามีใหม่แต่ถ้าเลือกไม่ได้ก็ขอสามีเก่าเวอร์ชันอัปเกรด
ผู้แต่ง
มู่จิ่น 木槿
เรื่องย่อ
เมื่อบังเอิญได้มีโอกาสตายจริงวิญญาณของนางสาวอิงเสวี่ย แซ่คังได้เข้าไปอยู่ในร่างของคนที่มีชื่อและแซ่เดียวกัน เกิดวันเดือนปีเดียวกัน เวลาตายก็ดันมาตายพร้อมกัน และก็ไม่รู้ว่าจะตกใจอะไรมากกว่ากันดีระหว่างเรื่องที่เจ้าของร่างนี้ยังไม่เคยได้ร่วมหอกับสามีหรือว่าการที่ท่านรองแม่ทัพถูกกล่าวหาว่าเป็นกบฏแผ่นดินนางจึงต้องถูกเนรเทศมาอยู่ชายแดนให้ร่วมรับผิดชอบร่วมกันในฐานะภรรยาแต่จะส่งให้มามีชีวิตใหม่ทั้งทีก็อยากจะมีชีวิตอยู่แบบสบายๆ กับเขาบ้างท่านเทพแห่งโชคชะตากลับให้กันไม่ได้ยังคุมโทนชีวิตตีนถีบปากกัดอยู่เช่นเดิม
แล้วชีวิตที่เหมือนจะดีขึ้นกลับได้มาวุ่นวายเหมือนตายวันแรกอีกครั้งเมื่อสองปีให้หลังสามีที่หายลับเข้ากลีบเมฆไปได้กลับมายืนอยู่ตรงหน้าเป็นผู้บริสุทธิ์โดยไร้สิ้นซึ่งข้อกล่าวหาแต่การจะกลับมาอยู่ร่วมกันเป็นครอบครัวนั้นก็ไม่ใช่ว่าจะง่ายแม้ฝ่ายภรรยาจะยื่นข้อเสนอให้หย่าขาดแล้วต่างคนต่างก็ไปเริ่มชีวิตใหม่แต่สามีกลับยืนยัน นั่งยัน นอนยันและสู้สุดใจว่าถึงอย่างไรเขาก็จะไม่ยอมหย่าขาดจากนางอย่างแน่นอนแล้วเช่นนี้คุณหนูอิงเสวี่ยจะเลือกอะไรได้
หมายเหตุ นิยายเรื่องนี้ไม่อิงประวัติศาสตร์ไม่ว่าจะ สถานที่ เหตุการณ์ หรือตัวบุคคลในเรื่องล้วนเกิดจากจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้นค่ะ
กติกาการลงนิยาย
ลงเนื้อหาให้อ่านฟรีทั้งหมด 10 ตอนหลังจากนั้นจะติดเหรียญล่วงหน้า รายละเอียดดังนี้
1. ติดเหรียญล่วงหน้า 1 สัปดาห์
2. ปลดเหรียญอ่านฟรี 1สัปดาห์
3. หลังจากนั้นจะติดเหรียญถาวรราคาเต็มไปจนถึงตอนจบค่ะ
เวลาหนึ่งเดือนที่บิดาและมารดามาเยี่ยมถึงอำเภอชายแดนนั้นผ่านไปอย่างรวดเร็วแต่คังอิงเสวี่ยก็ไม่นึกเสียดายเลยแม้แต่น้อยเมื่อถึงวันที่พวกท่านจะเดินทางกลับเมืองหลวงเพราะนางใช้เวลาทุกวันไปอย่างมีค่าพาท่านพ่อและท่านแม่ไปเยี่ยมชมร้านค้ารวมถึงเรือนและกิจการสำนักคุ้มภัยของสามีเพื่อให้พวกท่านรับรู้และเข้าใจว่าบุตรสาวคนนี้ไม่ได้มีชีวิตอยู่อย่างยากลำบากอีกทั้งผู้คนรอบตัวก็ดีกับนางมากคอยให้ความช่วยเหลือคอยดูแลเอาใจใส่กันเป็นอย่างดี
นอกจากเที่ยวชมกิจการแล้วทั่วทั้งอำเภอที่นางอาศัยอยู่คังอิงเสวี่ยก็พาบิดาท่องเที่ยวไปจนทั่วทุกทิศรวมถึงพาไปดูการรักษาความปลอดภัยของทหารในเขตชายแดนเพื่อที่พวกท่านจะได้มั่นใจว่าบุตรสาวคนนี้จะปลอดภัย
“ท่านแม่ ท่านพ่อเดินทางปลอดภัยนะเจ้าคะ พี่เนี่ยนเจินข้าฝากท่านทั้งสองด้วย” คังอิงเสวี่ยลาบิดามารดาก่อนส่งท่านทั้งสองขึ้นรถม้าโดยครั้งนี้มีพี่เนี่ยนเจินไปควบคุมดูแลผู้คุ้มกันด้วยตนเองด้วยครั้งนี้เขาตั้งใจจะแวะไปเยี่ยมครอบครัวที่เมืองหลวงพอดีจึงขออาสาและคงจะไม่ได้กลับมาที่สำนักคุ้มภัยจนกว่าจะหมดฤดูหนาว
“ไม่ต้องห่วงพี่จะดูแลท่านพ่อท่านแม่เป็นอย่างดีแน่นอน” ในตอนนี้พี่น้องร่วมสาบานของจิวกังเป่าต่างเคารพบิดามารดาภรรยาของเขาไม่ต่างจากบิดามารดาของตนเองไปแล้ว
ร่างเล็กบอบบางของคังอิงเสวี่ยที่มีสามียืนอยู่เคียงข้างส่งรถม้าที่มีบิดาและมารดาของนายโดยสารอยู่ด้านในไปจนลับสายตาโดยที่จิวกังเป่านั้นลอบสังเกตภรรยามาโดยตลอดด้วยนางไม่มีน้ำตาให้เห็นเลยแม้แต่หยดเดียวยามที่ต้องพรากจากครอบครัวอีกครั้งเขาจึงเป็นกังวลมากกว่าในยามที่เห็นนางร้องไห้ฟูมฟายเสียอีก
“เอาไว้พี่จะพาเจ้ากลับไปเยี่ยมพวกท่านที่เมืองหลวงดีหรือไม่”
“ไม่เป็นไรหรอกเจ้าค่ะการเดินทางไปเมืองหลวงใช้เวลาอย่างเร็วที่สุดก็หนึ่งเดือนครึ่งไหนจะเวลาเดินทางกลับและเวลาที่ต้องใช้พักที่เมืองหลวงอีกรวมแล้วกว่าจะไปกว่าจะกลับก็น่าจะกินเวลานานถึงสี่ห้าเดือนท่านพี่ยังมีงานการมากมายที่ต้องรับผิดชอบอยู่ห่างจากสำนักคุ้มภัยไปนานๆ ใช่ว่าจะเป็นเรื่องดี
ท่านพ่อท่านแม่บอกเองว่าพวกท่านยินดีที่จะเป็นฝ่ายเดินทางมาเองทุกๆ สองหรือสามปีและกลับไปเมืองหลวงครั้งนี้จะไปคุยกับบรรดาฮูหยินรองว่าคิดเห็นอย่างไรหากว่าพวกท่านจะย้ายมาอยู่กับเราที่นี่เจ้าค่ะ”
คังอิงเสวี่ยตอบกลับด้วยรอยยิ้มบางๆ นางไม่ต้องการให้เขาทิ้งงานทิ้งการไปนานๆ อีกทั้งยังไม่ต้องการให้บิดามารดาเดินทางไกลบ่อยๆ แต่พวกท่านก็พูดออกมาเองว่าชอบอำเภอชายแดนเล็กๆ แห่งนี้ในอนาคตอาจจะย้ายรกรากจากเมืองหลวงมาอยู่ที่นี่กันทั้งครอบครัวรวมถึงหมายตาที่ดินใกล้ๆ กับสำนักคุ้มภัยเอาไว้แล้วด้วย
“ถ้าท่านพ่อตาและแม่ยายต้องการมาปลูกเรือนที่นี่พี่ยินดีที่จะจัดหาที่ดินให้รับรองว่าจะต้องเหมาะสมกับสกุลคังอย่างแน่นอน” ไม่ต้องใช้เวลาคิดเลยแม้แต่น้อยเรื่องนี้หากครอบครัวของภรรยาต้องการจิวกังเป่าสามารถจัดการทุกอย่างให้ภรรยาได้ไม่เพียงแต่ซื้อที่ดินต่อให้ต้องสร้างเรือนที่ใหญ่กว่าเรือนของสกุลจิวให้ครอบครัวของนางเขาก็ยินดีและเต็มใจทำให้
“เรื่องนี้ขอให้ข้าเป็นคนจัดการเองได้ไหมเจ้าคะถือว่าให้เสวี่ยเอ๋อร์ได้แสดงความกตัญญูต่อบิดามารดาบ้าง” ที่ผ่านมาคังอิงเสวี่ยเป็นบุตรสาวที่บิดาและมารดาเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดีนางได้รับความรักและการดูแลเอาใจใส่ได้รับการศึกษาที่ดีมากกว่าคุณหนูในห้องหอวัยเดียวกันด้วยซ้ำจนวันนี้เมื่อโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนางมีทั้งเงินและมีแรงกำลังจึงอยากจะขอทำอะไรเพื่อตอบแทนพระคุณของท่านทั้งสองบ้าง
“เสวี่ยเอ๋อร์ซื้อที่ดินส่วนพี่จะปลูกบ้านเรามาช่วยกันทำให้ท่านพ่อท่านแม่ดีกว่าเจ้าก็รู้ว่าชีวิตนี่พี่ไม่เหลือใครที่สามารถเรียกว่าครอบครัวได้อีกแล้วนอกจากเจ้า ลูกพี่ลูกน้องและพี่น้องร่วมสาบานเพราะฉะนั้นหากพี่อยากนับท่านพ่อตาและแม่ยายเป็นครอบครัวของพี่ด้วยเจ้าคงจะไม่ขัดข้อง” เรื่องนี้จิวกังเป่าตัดสินใจได้ง่ายดายมากเพราะอย่างไรแล้วการปลูกบ้านย่อมใช้เงินมากกว่าการซื้อที่ดินเปล่าๆ หากภรรยาอยากจัดการเขาก็ยินดีจะให้นางทำส่วนเรื่องสร้างบ้านนั้นงบประมาณสามารถบานปลายได้มันจะผันไปตาวัสดุที่ใช้ในการก่อสร้างสามีผู้นี้จึงขอรับผิดชอบด้วยตนเอง
“เช่นนั้นก็ได้เจ้าค่ะ” ยอมทำตามข้อเสนอของสามีอย่างว่าง่ายและในตอนนี้นางก็กำลังมีเป้าหมายในการทำมาหากินเพิ่มขึ้นเพื่อเก็บเงินซื้อที่ดินสำหรับปลูกบ้านให้บิดามารดาระหว่างรอให้พวกท่านส่งข่าวกลับมาจากเมืองหลวงว่าจะเอาอย่างไรต่อไปดีซึ่งลึกๆ แล้วนางมั่นใจเต็มสิบส่วนว่าคนสกุลคังจะสามารถย้ายมาตั้งรกรากที่อำเภอเล็กๆ แห่งนี้ได้อย่างแน่นอนหากว่าท่านพ่อของนางได้ตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว
การได้พบกับครอบครัวนั้นทำให้คังอิงเสวี่ยได้เติมพลังใจมาอย่างเต็มเปี่ยมหัวใจดวงน้อยๆ นั้นพองโตจากการกักเก็บความรักส่งผลให้นางมีสีหน้าและท่าทางที่สดใสเปล่งประกายจนสัมผัสถึงความรักนั้นได้เพียงแค่มองด้วยตาเปล่าไม่ว่าผู้ใดที่ได้พบเห็นรอยยิ้มและได้พูดคุยกับนางต่างก็รู้สึกได้ถึงความอ่อนหวานและใจดีที่นางส่งผ่านออกมาจากหัวใจของตนเอง
“หลังจากนี้สั่งทำแป้งข้าวเหนียวและไปที่สวนของเราเพื่อสั่งขิงแก่ งาดำ มันเทศหลายๆ สี ถั่วลิสงและถั่วเหลืองมาติดครัวเอาไว้ให้มากหน่อยนะเจ้าคะหากมีไม่พอก็สั่งซื้อมาเสียเพราะข้าจะนำมาทดลองทำอาหารรายการใหม่ที่จะขายในหน้าหนาวนี้ขนมที่เราขายอยู่มีส่วนผสมของกะทิจากมะพร้าวจะจับตัวกันเป็นไขในยามที่อากาศเย็นข้าจึงคิดจะปรุงขนมที่ให้ความอบอุ่นของร่างกายออกมาขายในช่วงนั้น” หลังจากที่คัดเลือกรายการอาหารที่จะขายในช่วงหน้าหนาวได้แล้วคังอิงเสวี่ยก็ตั้งใจมาแจ้งข่าวกับแม่ครัวในร้านเพื่อที่จะปรับสูตรและฝึกฝนวิธีการทำไปด้วยกัน
“แล้วเราจะทำขนมอะไรบ้างเจ้าคะเถ้าแก่เนี้ย” ท่านป้าเหมาแม่ครัวมือหนึ่งประจำร้านเอ่ยถามออกมาด้วยความกระตือรือร้น
“เท่าที่คิดไว้ก็พระเอกของฤดูกาลจะเป็นน้ำขิงเจ้าค่ะ มีบัวลอยน้ำขิงไส้งาดำ เต้าฮวยน้ำขิง มันเทศต้มขิง ไข่หวานน้ำขิงแล้วก็มีชาขิงน้ำผึ้งมะนาว อ้อ ข้าจะทำลูกอมขิงน้ำผึ้งที่สามารถเคี้ยวกินเล่นหรือจะนำไปชงกับน้ำร้อนจิบบรรเทาอาการเจ็บคอด้วยเจ้าค่ะสำหรับขนมนั้นเราจะไม่ต้มน้ำขิงให้มันมีรสชาติเผ็ดมากนักเพราะหากร่างกายร้อนเกินไปก็จะไม่ดี”
สมุนไพรกินน้อยๆ ก็เป็นยาแต่กินในปริมาณที่มากจนเกินไปก็จะส่งผลเสียต่อร่างกายได้เช่นกันเพราะฉะนั้นคังอิงเสวี่ยจึงต้องคิดปรับปรุงสูตรน้ำขิงที่มีความเผ็ดร้อนสมดุลกันไม่เป็นอันตรายต่อร่างกายเพื่อเป็นการป้องกันเอาไว้ก่อน
หลังจากพูดคุยกับบรรดาแม่ครัวจนเข้าใจกันดีแล้วคังอิงเสวี่ยก็หันไปช่วยคนอื่นๆ หยิบจับทำขนมเพิ่มเติมในรายการที่ขาดซึ่งช่วงนี้ที่ร้านมีซาลาเปาลูกท้อไส้หวานที่กวนขึ้นมาจากไข่ไก่ น้ำตาลและนมวัวหรือนมแพะให้เข้ากันเพื่อทำเป็นไส้ของขนมที่ขายดีเป็นอย่างมากในหนึ่งวันต้องปั้นกันเป็นร้อยๆ พันๆ ลูก
นอกจากนี้ยังมีรายการหมั่นโถวนึ่งจิ้มสังขยาใบเตยที่ขายดีไม่แพ้กับซาลาเปาลูกท้อไส้หวานเป็นการนำอาหารที่ชาวบ้านกินกันอยู่เป็นประจำมาเสริมความอร่อยเข้าไปเล็กน้อยก็เกิดเป็นอาหารจานใหม่ขึ้นมาได้แล้ว
ชีวิตของคังอิงเสวี่ยดำเนินไปอย่างเรียบง่ายเช่นนี้ไปในทุกวันแม้จะไม่ได้หวือหวาแต่ว่ามันกลับทำให้นางมีความสุขมากที่ทุกวันนี้ยังสามารถมีชีวิตผ่านพ้นช่วงเวลาที่ยากลำบากมาได้นางมีร้านค้าให้ดูแลอีกทั้งยังมีบ้านที่อบอุ่นรวมถึงมีสามีที่คนทั้งอำเภอก็พูดเป็นเสียเดียวกันว่าคังอิงเสวี่ยนั้นเป็นสามีที่สมบูรณ์แบบที่สุดแล้วบนแผ่นดินในเขตชายแดนแห่งนี้
พูดถึงสามีแล้วคังอิงเสวี่ยก็อดที่จะส่ายหัวด้วยความระอาไม่ได้เพราะถึงแม้ท่านพ่อและท่านแม่จะเดินทางกลับเมืองหลวงไปแล้วแต่จิวกังเป่ากลับยังไม่ได้พาตัวเองกลับไปนอนที่ห้องนอนของตนเองภายในเรือนหลักอีกเลย
“เมื่อเย็นพี่ได้ยินคนที่ร้านเจ้ามาขอสั่งวัตถุดิบที่สวนเห็นเขาว่าที่ร้านกำลังจะเตรียมเมนูหน้าหนาวแล้วอย่างนั้นเหรอ” จิวกังเป่าจำได้ว่าครั้งล่าสุดที่ได้คุยกันภรรยาของเขายังเลือกรายการขนมไม่ได้เลยแต่เวลาผ่านมาไม่เท่าไหร่นางก็ให้คนไปสำรวจวัตถุดิบที่สวนเสียแล้วช่วงไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยบ้างเลยหรืออย่างไรกัน
“เพราะว่าต้องนำวัตถุดิบมาทดสอบสูตรขนมก่อนเจ้าค่ะข้าจึงให้คนไปเตรียมการเอาไว้ล่วงหน้า หนาวนี้ข้าตั้งใจจะใช้ขิงเป็นตัวหลักจึงต้องใส่ใจให้มากหน่อยเพราะถ้าหากดื่มน้ำขิงที่เข้มข้นมากจนเกินไปติดต่อกันเป็นเวลานานอาจจะเป็นอันตรายต่อร่างกายได้เจ้าค่ะ” ปกติขิงมีรสชาติเผ็ดร้อนเป็นเอกลักษณ์มีสรรพคุณทางยาในการขับลม แก้จุกเสียดและช่วยให้เจริญอาหาร บรรเทาการคลื่นไส้และท้องอืดแต่หากกินติดต่อกันเป็นระยะเวลานานอาจทำให้เกิดแผลในช่องปากหรือโรคกระเพาะอาหารได้
“เจ้าช่างใส่ใจสุขภาพของลูกค้ายิ่งนักเสวี่ยเอ๋อร์” สามีเอ่ยชมภรรยาด้วยความภาคภูมิใจและหลังจากพูดคุยกันอีกเล็กน้อยก็เห็นนางป้องปากหาวจึงจัดการส่งนางขึ้นเตียงไปก่อนที่ตัวเองจะเดินไปดับตะเกียงเช่นทุกวัน
ในทุกวันนี้คังอิงเสวี่ยไม่นอนตัวเกร็งแข็งเป็นท่อนไม้อีกต่อไปแล้วเมื่อจิวกังเป่าขึ้นมานอนร่วมเตียงกันแต่ในทางตรงกันข้ามนางกลับรู้สึกอบอุ่นหัวใจมากเมื่อมีอีกคนอยู่ใกล้ๆ ในยามที่นางนอนหลับสนิทแม้บางครั้งจะขัดเขินอยู่บ้างที่ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองนอนกลิ้งเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาแต่ก็พยายามบอกกับตัวเองไว้ว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาของสามีภรรยาที่จะใกล้ชิดกัน
และเช้าวันนี้ก็เป็นอีกครั้งที่คังอิงเสวี่ยลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าแก้มของตัวเองกำลังแนบอยู่กับแผ่นอกอุ่นๆ ของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีของตนเองแต่นางจะไม่รู้สึกอะไรเลยหากไม่ได้เหลือบสายตาไปสบเข้ากับดวงตาคู่คมของอีกคนกำลังจ้องมองนางอยู่เช่นเดียวกัน
“ตื่นแล้วหรือ วันนี้เจ้าตื่นเร็วกว่าทุกวันอยากนอนต่ออีกสักหน่อยไหม” คนที่จำเวลาตื่นของภรรยาได้เป็นอย่างดีถามด้วยความเอาใจใส่ทำเอาคนฟังรู้สึกอบอุ่นข้างในหัวใจเป็นอย่างมาก
“ข้านอนพอแล้วเจ้าค่ะเพราะมือคืนนี้นอนเร็วกระมังวันนี้จึงได้ตื่นเช้าเป็นพิเศษ” แม้จะขัดเขินแต่จะทำอะไรได้นอกเสียจากการหลบสายตาที่ทอดมองมาไม่ยอมหยุดอีกทั้งจะดิ้นหนีก็ทำไม่ได้เนื่องจากอ้อมแขนของจิวกังเป่านั้นรัดแน่นไม่ต่างจากหมีป่าตัวโต
“แต่พี่ยังไม่อยากลุกไปไหนเลยการได้นอนมองหน้าของเจ้าอยู่แบบนี้ทำให้พี่สุขใจยิ่งนัก” คังอิงเสวี่ยคล้ายกับได้ยินเสียงระเบิดดังตูมใหญ่ข้างในหัวตัวเองอีกทั้งสีหน้าของนางตอนนี้ยังเดี๋ยวซีดเดี๋ยวแดงมันจึงทำให้น่าเอ็นดูมากเข้าไปใหญ่ความรู้สึกทั้งรักใคร่และเอ็นดูสังเกตได้จากรอยยิ้มบางๆ ที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของจิวกังเป่าในตอนนี้ได้เลย
“...”
“นี่เจ้ากำลังเขินพี่อยู่อย่างนั้นหรือเสวี่ยเอ๋อร์” เมื่อนางเริ่มมุ่ยปากคนเป็นสามีก็เริ่มจะจับทางภาษากายภรรยาได้ว่านางกำลังจะเปลี่ยนจากเขินอายเป็นแง่งอนกันไปเสียแล้ว
“เพราะเจ้างดงามแล้วก็น่ารักพี่จึงมีความสุขในเวลาที่ได้จ้องมองเจ้าอย่าได้โกรธกันไปเลย เอาล่ะลุกไปล้างหน้าล้างตากันเถิดวันนี้เราสองคนยังมีงานให้ต้องทำอีกมาก” ฝ่ามือที่ทั้งใหญ่และหยาบของจิวกังเป่าค่อยๆ ประคองภรรยาขึ้นมาจากอกของตัวเองแต่ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัวตามปกติเขากลับจรดปลายจมูกลงบนแก้มขาวๆ ของคังอิงเสวี่ยอย่างแผ่วเบาทำเอานางถึงกับเสียอาการไปเลยทีเดียว