อาคมพิศวง - ตอนที่ 2 ปริศนาลับ โดย มนตราแห่งไออุ่น @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ในวันที่ฝนตกของวันนั้นเอง

เธอ://แววตาลุกลี้ลุกลนขณะที่กำลังนั่งอยู่ตรงริมถนน//เห้ยภานพ!?

เขา://หันหน้ามาทางเธอขณะที่กำลังยืนอยู่บนตรงริมถนน//ทรีชาเธอหนีไปเดี๋ยวนี้เลย!!!!

หญิงปริศนา://กำลังเดินมาหาพวกเขาด้วยสายตาที่อาฆาตแค้น//พวกมึงจะหนีไปไหน!?

เขา/เธอ://ได้หันหน้าไปหาหญิงปริศนา//!?

ชายปริศนา://รีบวิ่งตรงมาหาเขาและเธอ//หยุดเดี๋ยวนี้นะนิดา!?

หญิงปริศนา://หันตัวไปหาชายปริศนาด้วยด้วยสายตาที่เกลียดชังชายปริศนาคนนั้น//แล้วมึงมาเสือกทำเหี้ยอะไรไอ้ศักดิ์!!!!!

เนื้อเรื่องจะดำเนินเนื้อเรื่องโดยกลุ่มตัวเอกทั้งหมด 4 คน ได้แก่ ทรีชา ภานพ ศักดิ์ และมีนา พวกเขาทั้งสี่คนได้รวมตัวกันเพื่อที่จะต้องเอาตัวรอดจากเหล่าศัตรูหรือกลุ่มคนที่จ้องที่จะฆ่าหรือใช้พวกเขาด้วยไสยศาสตร์ได้ทุกเมื่อ โดยแม้จะเป็นสถานที่ที่เรียกว่า "โรงเรียน" ก็อาจจะไม่ปลอดภัยสำหรับพวกเขาอีกต่อไป...เหตุผลที่เป็นแบบนั้นเพราะว่าพวกเขาทั้งหมดต่างมีพลังที่เกี่ยวข้องกับไสยศาสตร์บางอย่างทำให้เหล่าผู้ใช้อาคมมากมายรวมถึงเหล่าผีสางนางไม้ก็อยากที่จะได้ตัวหรือพลังของพวกเขาเอามาไว้ครอบครองมาเป็นของตัวเองเพื่อเพิ่มพลังอำนาจต่างๆ ให้เหนือกว่าทุกสรรพสิ่งอื่นใด พวกเขาทั้งสี่คนจะสามารถผ่านเรื่องราวพวกนี้ไปได้หรือไม่ โปรดติดตามได้ในนิยายเรื่อง "อาคมพิศวง" .....

*****ภายในตัวเนื้อเรื่องเป็นเพียงแค่การจินตนาการขึ้นของผู้เขียนแต่เพียงเท่านั้น ไม่ได้แต่งขึ้นมาแล้วมีความเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงแต่อย่างใดหรือไม่ได้อ้างอิงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงแต่เพียงอย่างใด

และทางผู้เขียนขอสงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ไม่อนุญาตให้มีการคัดลอก ดัดแปลง หรือทำซ้ำ นอกจากจะได้รับอนุญาตจากทางผู้เขียนแล้ว 

สุดท้ายนี้หากมีการใช้ถ้อยคำที่ผิดพลาดประการใดก็ต้องกราบขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย ขอบคุณครับ/ค่ะ*****

ผู้เขียน: มนตราแห่งไออุ่น

นามปากกา: มนตราสากสี

ผู้วาด: Mirai Saka'ink

(ติดต่องานวาดได้ที่ FB: Mirai Saka'ink)

สามารถอ่านได้อีกหลากหลายแอปพลิเคชัน เช่น

- ReadAWrite

- plotteller

- นิยาย Dek-D

- Fictionlog

- ธัญวลัย

และยังมีแอปพลิเคชันอีกมากมายที่อาจจะไม่ได้กล่าวถึงใน ณ ที่นี้อีกด้วย

ที่ตึกอาคาร 4 ของกลุ่มสาระคณิตศาสตร์

ช่วงเวลาเรียนช่วงบ่ายหลังการสอบผ่านไปอย่างเชื่องช้า ทรีชานั่งเอนหลังพิงเก้าอี้อย่างหมดแรง ขณะที่นิมาขยับเข้ามาใกล้พร้อมกับใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มตื่นเต้น

ทรีชา: อยากหลับวะง่วงสุดๆ...

นิมา: ทรีชา! ไปกันเถอะ งานเทศกาลเริ่มแล้วนะ//พูดพลางคว้าแขนเพื่อนลากออกจากห้องทันที โดยไม่รอให้ทรีชาพูดอะไรสักคำ//

ทรีชา: เฮ้ย! ใจเย็นดิ! ฉันยังไม่ได้ตั้งตัวเลย

ทรีชา://พยายามจะหยุดตัวเอง แต่ก็แพ้แรงดึงของนิมาที่ดูจะกระตือรือร้นเกินไป//

ทรีชาถูกลากไปจนถึงลานกิจกรรมกลางโรงเรียน ซึ่งบูธต่างๆ ถูกตั้งเรียงรายเป็นแถวอย่างคึกคัก เสียงพูดคุย เสียงดนตรี และเสียงหัวเราะดังไปทั่วบริเวณ ทำให้บรรยากาศดูมีชีวิตชีวาอย่างไม่น่าเชื่อ

ทรีชา: ว้าว! มีอะไรให้ดูเยอะเลยนะเนี่ย//กล่าวพร้อมกวาดตามองไปรอบ ๆ อย่างตื่นเต้น ความง่วงเมื่อครู่แทบจะหายไปหมด//

นิมา: ใช่ไหมล่ะ! แต่ที่เราต้องไปดูคือบูธนี้//ยิ้มกว้างก่อนจะชี้ไปที่บูธหนึ่งที่ดูเงียบๆ อยู่มุมท้ายๆ ของงาน//

บูธนั้นมีป้ายเขียนด้วยตัวอักษรใหญ่ๆ ว่า "ชุมนุมไสยเวทและอาคมโบราณ" ทั้งป้ายทำจากแผ่นไม้เก่าๆ ที่ถูกแกะสลักอย่างประณีตและทาสีทองให้ดูมีมนต์ขลัง บรรยากาศรอบ ๆ บูธก็ดูเงียบกว่าที่อื่นอย่างเห็นได้ชัด

ทรีชา: แปลกดีนะ ดูไม่เหมือนบูธอื่นเลย//พึมพำออกมาอย่างสนใจ แอบรู้สึกได้ถึงบรรยากาศเย็นวาบที่แผ่ซ่านออกมาจากบูธนั้น//

นิมา: ใช่ไหมล่ะ เห็นว่ามีการแสดงอะไรสักอย่างด้วย แต่ฉันสนใจเรื่องไสยเวทมนตร์ดำมากกว่า//ลากทรีชาเข้าไปใกล้บูธนั้นอย่างกระตือรือร้นจนทรีชาตามไม่ทัน//

เมื่อทั้งสองเดินเข้าไปใกล้ ก็พบว่าภายในบูธถูกตกแต่งด้วยผ้าไหมสีดำและสีทองที่แขวนอยู่ตามมุมต่างๆ บนโต๊ะมีหนังสือเก่าๆ วางอยู่หลายเล่ม รวมถึงอัญมณีหลากสีที่ดูเหมือนเป็นของสะสมโบราณ ที่สำคัญคือกลิ่นหอมอ่อนๆ ของสมุนไพรแปลกประหลาดที่โชยออกมา ทำให้รู้สึกถึงความลี้ลับที่แฝงตัวอยู่ตามทุกซอกทุกมุม

หนุ่มปริศนา: ยินดีต้อนรับครับ สนใจเข้าร่วมชุมนุมของเราหรือเปล่า?

เสียงทุ้มนุ่มที่ฟังดูน่าเกรงขามดังขึ้นจากด้านหลัง ทรีชาและนิมาหันไปมองอย่างตกใจ ก่อนจะพบกับ ชายหนุ่มในชุดคลุมสีดำเข้มที่มีลวดลายสีเงินปักเป็นรูปอักขระประหลาด

เขาคือ "ภานพ" ผู้ที่เคยเป็นเพื่อนสนิทของทรีชาสมัยที่ทั้งคู่ยังเป็นเด็กตัวน้อยตัวเล็กน่ารัก

ทรีชา: อ๊ะ! นายคือ "ภานพ" ใช่ปะเนี่ย!//หลุดปากออกมาอย่างลืมตัว//

ภานพ://ยิ้มอย่างกวนๆ//ใช่แล้วล่ะ ทรีชาใช่ไหม? ดีใจจังเลยนะที่ได้เจอกับเธอ...อีกครั้ง

ทรีชา: อ่า...โอเค//ทั้งรู้สึกตกใจ ดีใจ เขินอาย และรู้สึกแปลกๆ เป็นอย่างมากในเวลาเดียวกัน//

ทรีชา: ว่าแต่หล่อขึ้นปะเนี่ย?//ถามขึ้นพร้อมยิ้มกวนๆ ชวนคุยเล่น//

ภานพ: อ๋อ ใช่แล้วคร้าบป๋ม//เอามือเสยผมอย่างมั่นใจ ยักคิ้วให้กวนๆ แบบตั้งใจให้ขำ//

ทรีชา: อ๋อ...อีสัตว์!//ตอบกลับทันทีพร้อมทำหน้าเอือมๆ แต่หัวเราะขำ//

ภานพ://แอบสะดุ้งเล็กน้อยก่อนหัวเราะเบา ๆ อย่างขำขัน//ฮ่าๆๆ โอเคๆ เจอไม้นี้ไปก็เงิบเหมือนกันนะเนี่ย

นิมา: เอิ่ม...แล้วนายทำงานที่บูธนี้เหรอ?//ถามขึ้นด้วยความสนใจ มองภานพด้วยสีหน้าที่อยากรู้จริงๆ//

ภานพ: ใช่แล้วจ้าครับผม ผมเป็นหัวหน้าของชุมนุมไสยเวทนี้เองแหละ พอดีครูรัศมีแกไม่ว่างนะช่วงนี้ แกเลยสั่งให้ผมมาดูแลแทนแกชั่วคราว

นิมา://พยักหน้าเบาๆ พร้อมกับยิ้มบางๆ อย่างผ่อนคลาย สีหน้าแสดงออกชัดเจนว่ารับรู้และเข้าใจสิ่งที่ภานพบอกแล้ว//ออโอเค เข้าใจแล้ว

ทันใดนั้นเองภานพก็นึกขึ้นได้ถึงเรื่องราวบางอย่างในตอนเช้า ก็เลยพูดออกมาให้ทั้งสองคนได้ฟังและพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน

ภานพ://ทำหน้าเหมือนเพิ่งนึกอะไรบางอย่างได้ สีหน้าดูจริงจังขึ้นเล็กน้อย//เอ่อน่ะว่าแต่พวกเธอทั้งสองคน...ได้ยินข่าวของเช้าวันนี้รึยัง?

นิมา://พยักหน้ารับ สีหน้าแสดงออกชัดเจนว่าไม่ค่อยสบายใจ//อ๋อ ได้ฟังมาแล้ว...โคตรจะแบบสยองสุดๆ เลยอะ นี่ถือว่าเป็นศพที่ 16 แล้วนะ ที่ตายอย่างเป็นปริศนาอ่ะ

นิมา: เหมือนว่าเธอเป็นเด็กสาววิทยาลัยอาชีวศึกษา ชื่อ "ลินดา" เป็นเด็กสายบัญชีชีวิตกำลังรุ่งเลยทีเดียวนะ แต่จู่ๆ กลับถูกพบกลายเป็นศพที่ห้องในหอของเธอเองตอนเช้า 

นิมา: ส่วนคนที่เจอนี่ก็รูมเมทของเธอเองนี่แหละ กลับจากการไปเที่ยวสังสรรค์แล้วก็มาเจอศพ...ไม่น่ามาตายแบบนี้เลย มันน่าเสียดายมากจริงๆ

ทรีชา://ขมวดคิ้ว สีหน้าเต็มไปด้วยความสงสัยและอยากรู้อยากเห็น//ฉันว่ามันเป็นการตายแบบแปลกๆ นะ ศพมีบาดแผลเป็นรูโหว่ตรงกลางหน้าอก ขนาดใหญ่ประมาณเท่ากับกำปั้นของตัวศพเอง

ทรีชา: แถมสภาพศพในตอนนั้นใส่ชุดลำลองกำลังนอนพิงเก้าอี้ หัวเงยหน้ามองไปที่บนเพดาน มือก็ห้อยตกลงข้างลำตัว มีเลือดอะอาบเต็มไปทั่วตัวและทั่วบริเวณรอบศพ เลือดนี่ออกทั้งจากทางปาก หู จมูก ตา บั้นท้าย อวัยวะเพศและบาดแผลรูโหว่ตรงกลาง

ทรีชา: แต่ฉันงงในข่าวบอกว่าร่องรอยบาดแผลเกิดจากภายในสู่ภายนอก อาวุธอะไรที่มันจะทำแบบนั้นได้?//พูดไปพลางก็คิดสงสัยว่ามันเป็นอย่างนั้นได้อย่างไร//

ทรีชา: แล้วพวกเธอสังเกตกันไหมฉันสังเกตว่า...คนที่ตายทุกคนล้วนเกี่ยวข้องกับรุ่นพี่ต้นกล้า ม.5 โรงเรียนของเราทั้งนั้น อย่างข่าวล่าสุดลินดาเป็นเพื่อนของรุ่นพี่ต้นกล้าเองในสมัยตอน ม.ต้น และผู้ตายอีกมากมายที่เป็นคนที่รุ่นพี่ต้นกล้ารู้จัก

ภานพ://ทำหน้าเครียดๆ อย่างเห็นด้วย//เอ่อ...ก็จริงอย่างที่พูด ทุกคนที่ตายก็รู้จักกับพี่ต้นกล้าทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้อง ญาติพี่น้อง แฟนเก่า แฟนใหม่ หรือแม้แต่แฟนคนปัจจุบันของเขาเองก็กลายเป็นศพปริศนาไปแล้ว พี่เขาเองก็เลยโสดไปอีกนานเลย...

ทรีชา: นี่มันจะเป็นอาคมจริงเหรอ?

นิมา://สายตามองไปรอบๆ อย่างระแวดระวัง น้ำเสียงแผ่วเบาเหมือนกลัวว่ามีใครได้ยินเข้า//ของแบบนี้มันพิสูจน์ไม่ได้หรอก แต่ไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่ดีกว่านะเธอ

ทรีชา: ฉันก็รู้...แต่แบบที่ทำไปทั้งหมดนี่ ฆาตกรต้องการอะไรกันแน่?

เมื่อภานพเห็นว่าพวกเพื่อนๆ ของเขากำลังเครียดกับข่าวที่พวกเขาได้พูดคุยกันไป เขาเลยจึงเปลี่ยนบรรยากาศมาเป็นชวนคุยเรื่องอื่นแทนเพื่อคลายเครียดนั่นเอง

ภานพ://พยายามเปลี่ยนบรรยากาศด้วยท่าทีที่สดใสขึ้น ยิ้มกว้างและพูดเสียงดังเหมือนต้องการให้พ้นจากเรื่องหลอนๆ//เลิกดิ่งดาวน์กันได้แล้วน่า ช่างหัวเรื่องพวกนี้มันเถอะนะ! แล้วว่าแต่ สนใจเข้าร่วมชุมนุมกันไหมล่ะสองสาว?

ภานพ://พูดพร้อมกับยื่นใบสมัครที่ทำจากกระดาษแผ่นใหญ่สีน้ำตาลเข้มให้ทั้งสองคนอย่างร่าเริง//

ทรีชา: อันที่จริงฉันสมัครในเว็บไซต์ก็ได้นะ//พูดพลางยักไหล่เหมือนเรื่องเล็กน้อย//

ภานพ: ไม่...ก็แบบ อยากจะให้ลองเอาไปอ่านดูก่อนสมัครไงล่ะ//สีหน้าดูจริงจังเล็กๆ เหมือนอยากให้ใส่ใจกับใบสมัครจริงๆ//

ทรีชา: อ๋อ...จร้า!//ลากเสียงอย่างกวนๆ พร้อมยิ้มยียวน//

ภานพ://ถอนหายใจเล็กน้อย สีหน้าดูเหนื่อยใจแต่ก็ยิ้มเจื่อนๆ ออกมา//เข้าใจยากจริงๆ เลยนะ!?

ทรีชามองไปที่ใบสมัครอย่างลังเล แต่ในขณะที่นิมากลับรีบคว้ามาภายในทันที

นิมา: สนสิ! ฉันสนใจเรื่องพวกนี้มาตั้งนานแล้ว//พูดอย่างตื่นเต้น// 

นิมา: แล้วเธอล่ะทรีชา?

ทรีชา: เอ่อ...ฉันก็ไม่แน่ใจนะ มันดู...ลึกลับดี//พูดพลางมองหน้าภานพที่ยังคงยิ้มกวนๆ อยู่//

ทรีชา: (ทำหน้าอย่างงี้โคตรทำให้อยากเข้าเลยอะ คนเข้านี่น่าจะตบหัวคนชวนเข้าก่อนนะ!)

ภานพ: ลองเข้ามาดูก่อนได้นะ เราไม่ได้บังคับให้สมัครหรอก แต่ถ้าเธอสนใจ...ก็ยินดีต้อนรับเสมอ 

ภานพ: โดยเฉพาะเธอเลยทรีชา//กล่าวแล้วยิ้มจนเห็นฟันขาว พร้อมผายมือให้ทั้งสองเข้าไปด้านในบูธที่มีประตูไม้เก่าบานหนึ่งตั้งอยู่//

ทรีชา: (คือแบบ...กูจะไม่โดนขึ้นป้ายเป็นบุคคลหายสาบสูญใช่ปะ?)

นิมา: {โห...เหมือนบูธนี้จะมีอะไรมากกว่าที่คิดที่เห็นสินะ}//กระซิบกับทรีชาด้วยสายตาที่เปล่งประกายไปด้วยความตื่นเต้น//

ทรีชารู้สึกหวั่นๆ เล็กน้อยแต่ก็อดไม่ได้ที่จะอยากรู้ว่าชมนุมนี้มีอะไรแอบซ่อนอยู่เอาไว้บ้าง

ทรีชา: ก็ได้...เข้าไปดูกันหน่อยก็แล้วกัน