อาคมพิศวง - ตอนที่ 5 ลองวิชา โดย มนตราแห่งไออุ่น @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

อาคมพิศวงหาได้ใช่อาคมทั่วไปไม่ อาคมนี้ไม่ใช่-

ผู้แต่ง

เรื่องย่อ

ในราตรีนี้มีเพียงแค่เธอกับเขาที่ชะตาขาด

คำเตือนเนื้อหาภายในตอนต่อไปนี้ได้เต็มไปด้วยเนื้อหาจำพวก 18+ เช่น ความรุนแรง, การฆ่าตัวตาย, การล่วงละเมิด, การใช้ยาเสพติด และเนื้อหาสยองขวัญแบบชวนอ้วกพอสมควร ฯลฯ ซึ่งอาจส่งกระทบต่อความรู้สึกหรือทำให้เกิดความไม่สบายใจแก่ผู้อ่าน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ขอบคุณครับ/ค่ะ

ณ ที่โรงเรียน

เวลา 7.20 น.

ฟินธ์ก้าวเดินเหยียบเข้าประตูรั้วโรงเรียนอย่างมั่นอกมั่นใจ โดยมีนิคคอยบงการอยู่เบื้องหลังทุกการกระทำของเธอ ทุกย่างก้าวของเธอถูกจับจ้องด้วยสายตาของผู้คนมากมาย ไม่ว่าจะเป็นนักเรียน ครูอาจารย์ หรือลุงป้าแม่บ้านภารโรง ต่างมองเธอด้วยความหลงใหลและเสน่ห์บางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้

ด้วยกิริยาและท่าทางที่นุ่มนวลอ่อนโยน แต่แฝงไปด้วยความเข้มแข็งดุดันน่าเกรงขาม ฟินธ์ดูสมบูรณ์แบบราวกับดาราหรือบุคคลสำคัญ บางคนชื่นชม บางคนอิจฉา และบางคนตั้งข้อสงสัยถึงความเปลี่ยนแปลงของเธอ เสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นรอบด้านขณะที่เธอเดินผ่านไม่ค่อยที่จะสนใจเท่าไหร่นัก

"โคตรสวยเลยวะ นี่ฟินธ์เหรอวะ?"

"ดาราเหรอมึง โรงเรียนเรามีด้วยเหรอวะ?"

"สวยจัง เธอเป็นใครอะ?"

"ฟินธ์ไปทำอะไรมาวะ เล่นของเหรอ? โคตรสวยชิบหาย วัวจะตายควายจะล้ม ส่วนฉันหลงเธอเข้าให้แล้วอะ!"

"กูว่าแก๊งนางฟ้าเอาหล่อนเข้าแก๊งแน่..."

"นี่ใช่ฟินธ์รึเปล่า?"

"นี่ฟินธ์เหรอเนี่ย? อย่างสวยเลยคร้าบ!"

"เธอคือคนเดียวกันกับเมื่อวานมั้ยเนี่ย?"

"นี่คือฟินธ์ ยัยเฉิ่มยัยเชยคนนั้นเหรอวะ?"

"คนนี้ใครวะ? สวยฟุดๆ ไปเลยอ่า~~~~"

"มึง คนนั้นสวยอย่างเลิศอะแก"

"โห นางฟ้าจุติเหรอวะ? สวยจังจีบได้ปะ?"

"สวยอย่างงี้คนเอามาหลายคนแล้วสิท่า!"

"ทำมาเป็นมั่น มั่นแบบนี้นะจบไม่สวยแน่!"

"คนสวยๆ นี่ใคร? ไม่เคยจะเห็นหน้าเลย"

"แกดูดิ นักเรียนคนนั้นอะแก สวยจัง สวยมาก สวยแบบไม่ต้องแต่งหน้าเลยแน่นอนพันเปอร์เซ็นต์ ฉันอยากสวยแบบเธอบ้างอะแก..."

ฟินธ์เดินไปอย่างช้าๆ ราวกับนางแบบบนรันเวย์ ดวงตาคมกริบของเธอกวาดมองไปรอบๆ พร้อมส่งสายตายั่วยวนที่จะทำให้ใครก็ตามที่สบตารู้สึกราวกับต้องมนตร์สะกด ไม่ว่าจะทั้งหญิงหรือชาย และรวมถึงชาว lgbtqian+

ตรงที่นั่งไม้หินหน้าตึกอาคาร 5 ของกลุ่มสาระภาษาไทย

กลุ่มของมาดากำลังนั่งคุยกัน

เพ็งนา: พิธีพังเหรอมึง!?//ถามขึ้นในทันที//

มาดาม: ใช่ ไม่งั้นมึงจะเห็นอีฟินธ์มันมาเดินเสร่อเสนอหน้ามาโรงเรียนเหรอวะ!//พูดแล้วแถมกระแทกเสียงใส่//

เพ็งนา: แต่น้ามึงเล่นของเก่งไม่ใช่เหรอ?//ถามไปด้วยความสงสัยใคร่รู้//

จินรา: มึงอะไม่ได้ไปด้วย จะไปรู้อะไร น้าของอีมาดาบอกว่ามีคนมาช่วยมัน แสดงว่าคนนั้นอาคมต้องเก่งกว่าน้ามัน เพราะจู่ ๆ หม้อดินเผาขังผีก็ระเบิดเลยเว้ย!//พูดเสริมในทันที//

เพ็งนา: อีดอก! มึงว่าเป็นใครวะ!?//ถามต่อเพราะต้องการอยากที่จะรู้เพิ่มเติมต่อ//

เข็มมิท: กูว่าครูรัศมี เพราะครูแกก็เล่นของหนิ ไม่งั้นจะตั้งชุมนุมไสยเวทขึ้นมาทำไม//เสนอความคิดเห็นออกไป//

โมด้า: อย่าโง่อีห่า ครูรัศมีแกไปงานข้าราชการที่ต่างจังหวัด จะมาช่วยมันได้ไง พลังครูแกไม่น่าจะเยอะขนาดนั้น ถ้าอย่างนั้นกูว่าไม่ใช่คนแล้วแหละ!//พูดแย้งต่อภายในทันที//

เมรา: หรือจะพวกคนในชุมนุม? แต่พวกนักเรียนน่าจะยังเล่นของกันไม่เก่งหรือไม่ค่อยเป็นสักเท่าไหร่นะ ยังไงก็แพ้น้าอีมาดาอยู่ดี//พูดเสริมต่อจากเรื่องเมื่อตะกี้นี้//

โมด้า: หรือว่า...จะเป็นอีนิดาโรคจิต//เอ่ยขึ้นมาโดยไม่ได้กรั่นกรอง//

ทั้งหกคนได้หัวเราะลั่นจนแทบหยุดไม่อยู่

ที่ตึกอาคาร 5 ของกลุ่มสาระภาษาไทย

ห้อง 542 ชั้นที่ 4 ห้องที่ 2

ฟินธ์เดินเข้าห้องโฮมรูมของเธอเหมือนทุกวัน แต่วันนี้เธอได้รับความสนใจจากทุกคนในห้องเป็นพิเศษ เพื่อนๆ ในห้องพากันจ้องมองเธออย่างไม่เชื่อสายตา ฟินธ์เดินตรงไปหาแก๊งของเธอที่กำลังจับกลุ่มคุยกันอย่างสนุกสนาน

แก๊งของฟินธ์มีทั้งหมด 10 คน ได้แก่ 1.แพททริค (เพื่อนสนิทของฟินธ์ที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาล) 2.เมงโงะ 3.ซูวี่ 4.ฟันฟัน 5.อินเมอน่า 6.กันดา 7.ดันดา 8.เจ้าสา 9.พอลล่า และคนสุดท้ายก็คือ 10.ฟินธ์ นั่นเอง

ฟินธ์: คุยอะไรกันอยู่เหรอทุกคน?...//เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล//

เมงโงะ: กำลังนินทาชาวบ้านตามปกตินั่นแหละ//ตอบอย่างติดตลก//

ซูวี่: ว่าแต่...ฟินธ์ วันนี้เธอดูเปลี่ยนไปนะ//มองฟินธ์อย่างพินิจไตร่ตรอง//

ฟันฟัน: ใช่ คือแบบไม่ได้ว่านะ แต่แบบเมื่อวานเธอยังดูธรรมดาอยู่เลย วันนี้เหมือนเป็นอีกคนไปเลยอะ//พูดเสริมต่อจากซูวี่//

อินเมอน่า: หรือว่าหล่อนไปทำอะไรมา?//จ้องฟินธ์ด้วยสายตาสงสัย//

ฟินธ์://ยิ้มบางๆ ก่อนตอบกลับไป//ก็นิดหน่อยน่ะ...แค่เปลี่ยนตัวเองใหม่เอง

กันดา: ยังไงก็เถอะ แต่เธอสวยจนพวกผู้ชายในห้องจะเป็นลมกันหมดแล้วนะ//พูดไปพลางหัวเราะไปด้วย//

ดันดา: ไม่ใช่แค่ในห้องนะ ทั่วโรงเรียนเลยต่างหาก!//พูดเสริมต่อจากกันดา//

ฟินธ์://หัวเราะเบาๆ ขณะที่บรรยากาศในกลุ่มแก๊งเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและบทสนทนาเรื่องราวต่างๆ//

ณ กลางดึก  

ที่ลานร้างนอกเมือง

เสียงท่อไอเสียดังสนั่นหวั่นไหว กลุ่มของเด็กแว้นทั้งหมดสิบคนขี่มอเตอร์ไซค์วนเวียนรอบลานกว้างอย่างคึกคะนอง พวกเขาสวมเสื้อหนัง กางเกงยีนส์ขาดๆ บางคนมีรอยสักรูปยันต์แปลกๆ ตามทั่วร่างกาย แต่ละคนถือมีด ไม้เบสบอล กระบองเหล็ก หรือแม้กระทั่งปืนพก

ก้อง: เฮ้ย! พวกมึงทุกคน กูได้ข่าวว่ามีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ที่แม่งโคตรสวยจู่ๆ ก็โผล่ขึ้นมาวะ

ก้อง: เห็นเขาลือกันบอกว่าอีนั่นโคตรสวยดั่งนางฟ้า ถ้าได้เสียบสักทีกูว่ามีฟินขึ้นบนสวรรค์แน่วะ

ต้อม: เด็กผู้หญิง? ให้กูเสียบเลยหรอวะ พวกกูก็มีแฟนกันหมดแล้วนะ//ขมวดคิ้ว//

ต้อม: มึงก็ด้วย เดี๋ยวแม่งเสียชื่อหมด

ก้อง: มึงไม่เข้าใจ คนที่บอกข้อมูลกูเขาให้ของกูมาด้วย "ของทำเสน่ห์" มึงไม่ต้องห่วงเลยมันจะมาหาเราเอง พอเสร็จกิจก็ปล่อยมันไว้ตรงนั้นเดี๋ยวมันก็ดิ้นตายไปเอง ไม่มีหลักฐานที่ส่อมาถึงพวกเรา นี่แหละโอกาสทองเลยนะพวกมึง!

ชัย: เออ! งั้นจัดแม่งเลย//หัวเราะลั่น//

ไม่นานนัก พวกมันก็ขี่มอเตอร์ไซค์กันเป็นขบวน บิดคันเร่งเสียงดังลั่นมุ่งหน้าไปยังวัดร้างแห่งหนึ่งในกลางป่า ซึ่งเป็นที่ที่คนบอกข้อมูลให้กับก้องบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นจะมาหารอก้องและพวกเขาอยู่ที่นั่น

ณ วัดร้างแห่งหนึ่งในกลางป่า

เด็กผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นใด แต่ก็คือ "ฟินธ์" ที่ยืนอยู่ท่ามกลางความมืด เธอสวมชุดนักเรียนเก่าที่เปื้อนฝุ่นเล็กน้อย ผมของเธอปล่อยยาวไหล่ ร่างกายของเธอดูงดงามสมบูรณ์แบบด้วยพลังของนิค แต่แววตาของเธอช่างเย็นชา เพราะในตอนนี้นิคได้เข้ามาสิงร่างและควบคุมร่างแทนฟินธ์ที่เป็นเจ้าของร่างนี้

นิค: พวกมันกำลังมา...

ฟินธ์: ใครกำลังมา?

นิค: เดี๋ยวเธอก็จักได้รู้เอง...

นิค://ยิ้มบางๆ//ก็อยากจะรู้เหมือนกันนะว่า อีพวกเด็กเปรตพวกนั้นของมันจะดีแค่ไหน กล้ามากนะที่มาทำของใส่ฉัน แถมของที่ทำใส่ยังเป็นของที่เอาฉันถึงตายอีก คงมีเรื่องที่จะคุยกันยาวเลยล่ะทีนี้...

เสียงเครื่องยนต์ดังเข้ามาใกล้ ก่อนที่พวกเด็กแว้นจะพากันขี่เข้ามาจอดล้อมเธอไว้ พวกมันลงจากรถค่อยๆ เดินเข้ามา พร้อมกับหยิบอาวุธออกมา

ก้อง: นี่น่ะเหรอ?//ถามพลางพินิจมองนิค// 

ก้อง: โห หน้าตาดีไม่เบานะเนี่ย สมแล้วที่เขาเลื่องลือว่าเป็นนางฟ้ามาโปรด

นิค://ไม่ตอบ แต่จ้องพวกมันด้วยสายตาที่สุดแสนจะนิ่งเฉยจนทำบรรยากาศอึดอัด//

ต้อม: เฮ้ย พูดอะไรหน่อยดิวะ!//ตะโกนแล้วพยายามกระชากแขนเธอ//

แต่ทันทีที่มือของมันแตะตัวนิค แขนของมันก็เกิดบิดงอผิดรูปแบบผิดปกติ ก่อนที่กระดูกจะแตกออก เสียงกระดูกแตกดังกร๊อบทำให้มันกรีดร้องลั่น

ฟินธ์: เหี้ยอะไรเนี่ย!?//ตกใจอย่างสุดขีด//

ต้อม: อ๊ากกกก!!//ล้มลงไปนอนกับพื้นแล้วดิ้นชักไปมาอย่างเจ็บปวด//

ก้อง: เหี้ยอะไรเนี่ย!?//รีบก้าวถอยหลังวิ่งหนีอย่างตกใจสุดขีดพร้อมกับพวกเด็กแว้นที่เหลือ//

พวกเด็กแว้นที่เหลือที่เห็นอย่างงั้นผงะถอยหลังทันที บางคนทำท่าจะเผ่นหนี แต่ร่างกายของพวกมันกลับถูกตรึงอยู่กับที่อย่างน่าปริศนา

ฟินธ์: เธอจะทำอะไรนะ?//ขมวดคิ้วสงสัย//

นิค://ก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ//

นิค: เป็นอะไรทำไมกลัวละ ทีตอนแรกอยากจะเอากับฉันตอนนี้ไม่เอาแล้วเหรอ?//พูดพลางเดินเข้าไปหาพวกเด็กแว้น ด้วยสีหน้าและแววตาที่เริ่มผิดแปลกไปจากมนุษย์ไปเรื่อยๆ//

พวกเด็กแว้นพยายามตะโกนแหกปากขอความช่วยเหลือทั้งที่สถานที่แบบนั้นไม่น่าจะมีใครได้ยินเสียงตะโกนของพวกมัน แต่ก็สามารถที่จะขยับปากพูดได้แม้แต่นิดเดียว

ทันใดนั้นเองทุกอย่างมันก็ได้มืดดับลงไป

ณ เวลา 2.50 น.

ที่วัดร้างกลางป่าแห่งหนึ่ง(ในกุฏิร้างที่สร้างมาให้สำหรับพระสงฆ์)

พวกเด็กแว้นทั้งหมดสิบคนได้ถูกตะปูเจาะที่มือกับเท้าทั้งสองข้างและโดนเข็มกับเชือกฟางเย็บผิวหนังติดตรึงอยู่กับเก้าอี้ในสภาพเปลือยเปล่า พื้นเต็มไปด้วยเป็นเลือด กลิ่นเน่าเหม็นของซากศพแต่ไร้ซึ่งซากศพ ณ บริเวณนั้นตลบอบอวลในอากาศ

ปากของพวกมันโดนเย็บปิดปากด้วยเข็มกับด้ายทำให้พูดหรือส่งเสียงอะไรไม่ได้ ตาของพวกมันทั้งสองข้างถูกเย็บตรึงทำให้ไม่สามารถที่จะหลับตาหรือกะพริบตาได้เลยแม้แต่นิดเดียว

ก้อง: (ที่นี่ที่ไหนวะ!!)//กรีดร้องภายในใจ//

นิค: ที่นี่คือ "ห้องสอบปากคำ" ไงล่ะ//ปรากฏตัวในร่างอันงดงามที่โชกไปด้วยเลือด แถมสายตาของเธอเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมสุดอำมหิตเกินคน//

ฟินธ์://รู้สึกเครียดและหวาดกลัวกับสิ่งที่นิคกำลังทำอยู่เป็นอย่างมาก//ทำเหี้ยอะไรเนี่ยนิค กูเริ่มกลัวมึงแล้วนะ!

ฟินธ์://ยังคงทำหน้าสีหน้าตกใจ หวาดกลัว และผสมปนกับความเครียดที่จะไม่หายไปอย่างง่ายๆ แน่นอน และภายในใจก็อยากที่จะร้องไห้ระบายความรู้สึกที่มีอยู่ตอนนี้ออกมาให้หมด//

นิค: (หุบปากอีควาย เลิกทำตัวเป็นเด็กปัญญาอ่อนต้องดูดนมแม่อยู่ตลอดได้แล้ว เพราะตอนนี้มึงและกูได้เข้าสู่สงครามแล้ว)//เริ่มค่อยๆ ทำสีหน้ายิ้มแย้มอย่างน่ากลัวแปลกๆ จนไม่อาจที่จะสามารถบรรยายได้//

นัยน์ตากงจักรสีเขียวของนิคมันได้เรืองแสงสว่างออกมา แล้วจู่ๆ พวกเด็กแว้นก็รู้สึกเหมือนมีพลังงานอะไรบางอย่างกำลังบีบอัดแน่นร่างกายของพวกมันอย่างรุนแรง น้ำตาสีแดงของพวกมันก็ได้ไหลออกมาอย่างไม่หยุด 

แต่ว่าหลังจากที่นิคได้กะพริบตาแค่ครั้งเดียว นัยน์ตาทั้งสองข้างของนิคก็ได้ค่อยๆ หยุดเรืองแสงลงไปอย่างช้าๆ พลังงานบางอย่างที่ว่าก็ได้ค่อยๆ เลิกบีบอัดร่างกายของพวกมันทุกคนอย่างช้าๆ เช่นกัน

นิค: ทีนี้ก็ได้เวลาเข้าเรื่องกันเสียที...

นิค: ฉันถามก็จงพูดมา ว่าใครในที่นี้ที่มันเป็นหัวโจก?//พูดพลางหันหน้าไปมามองหน้าพวกแก๊งเด็กแว้นที่พยายามหลบตาของเธอ//

นิค: ไม่ตอบใช่มั้ย...ได้สิ//เดินไปหยิบเลื่อยไฟฟ้าที่อยู่ตรงมุมหลังห้อง//

นิค: พวกแกมีสองทางเลือก...บอกมาเถอะว่าใครเป็นหัวโจกหรือจะตายอย่างทรมาน!

นิค: แต่ฉันว่าพวกแกน่าจะเลือกเอาไว้แล้ว ก็คือ ทางเลือกที่สอง แน่นอนท่าเป็นฉันฉันก็เลือกทางเลือกที่สอง แต่ไม่ได้เลือกเพราะความโง่เหมือนพวกแก!

นิคได้เดินไปหาต้อมอย่างช้าๆ แล้วเธอก็ได้สตาร์ทเครื่องเลื่อยไฟฟ้าค่อยๆ ใช้มันตัดผ่ากลางลำตัวของต้อมอย่างช้าที่สุดเท่าที่จะช้าได้อย่างทุกข์ทรมาน เธอตัดไปหัวเราะอย่างคนสติหลุดไร้สติอย่างบ้าคลั่ง จนในที่สุดต้อมก็ได้หมดลมหายใจไปจากโลกนี้ในที่สุด

ฟินธ์://ตาเบิกโพลงค้างเมื่อเห็นว่านิคพึ่งฆ่าคนไปเมื่อตะกี้นี้ต่อหน้าต่อตาของเธอเลย//

หลังจากที่ทุกคนเห็นแบบนั้นสัญชาตญาณความกลัวในตัวของมนุษย์ก็ได้ก่อกำเนิดเกิดขึ้นภายในจิตใต้สำนึกของพวกมันภายในทันทีทันควัน พวกเด็กแว้นทุกคนต่างได้พร้อมใจกันทำท่าทางส่งซิกให้นิค ด้วยการพยายามที่จะหันหน้าหันตามองไปที่ก้อง

นิคที่เห็นแบบนั้นเธอก็รีบไม่รอช้า เดินเข้าไปหาก้องอย่างรวดเร็วภายในทันทีทันควัน เธอได้โยนขว้างเลื่อยไฟฟ้าทิ้งไกลพอสมควร แล้วเธอก็บีบคางของก้องให้มันเงยหน้าขึ้นมามองเธอ เธอจ้องเข้าไปในนัยน์ตาก้องเพื่ออ่านความคิด จิตใจ และความรู้สึกของก้องในตอนนี้

นิค: มึงใช่มั้ยที่เป็นหัวโจก?//เริ่มกลับมาทำสีหน้าที่จริงจังต่ออย่างเคร่งเครียด//

ก้อง: (ชะ ชะ ใช่ครับ)//พลางทำสีหน้าที่หวาดกลัวต่อตัวของนิคเป็นอย่างมาก//

นิค: มึงโง่มากนะที่มาเล่นกลับกู แต่มึงไม่น่าจะที่ทำอะไรเองได้เพราะของที่มึงเล่นมันแรงเกินกว่าที่เด็กเปรตอย่างพวกมึงจะมีได้ ใครสั่งมึงมา?//บีบคางของก้องแน่นกว่าเดิม//

ก้อง: (เธอเป็นนักเรียนหญิง โรงเรียนเดียวกับคุณ ชะ ชะ ชื่อ...)

นิค: มึงก็พูดมาให้หมดสิ ไอ้เหี้ย!

ก้อง: (ชะ ชื่อโมด้าครับ...โมด้าเป็นคนสั่งให้พวกผมมามีอะไรกับคุณแล้วฆ่าคุณทิ้งครับ)

ก้อง: (อย่าฆ่าผมเลยนะครับ ผมสำนึกผิดทั้งหมดทุกอย่างเลยครับ ผมผิดไปแล้ว ผมผิดไปแล้วจริงๆ ครับ ผมขอโทษครับ ปล่อยผมและพวกของผมที่เหลือไปเถอะนะครับ)//เริ่มทำสีหน้าที่แสดงถึงความเศร้าและความรู้สึกผิด ละอายใจต่อบาปในสิ่งที่ตัวเองได้ทำเอาไว้//

นิค://ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะแสยะยิ้มแย้มฉีกปากออกมาด้วยความสุข//งั้นมึงก็หมดประโยชน์แล้ว...

ก้อง://เริ่มร้องไห้หลั่งเลือดออกมาไม่หยุดแถมยังหนักกว่าเดิมอีก//

นิคเธอใช้มือข้างซ้ายบีบเข้าไปที่อวัยวะเพศของก้องบีบแน่นจนแหลกเหลวไม่มีชิ้นดี สีหน้าของก้องยังดูปกติแต่ภายในใจร่องอวดควรญครางอย่างเจ็บปวดแบบหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว แต่การแสดงความวิปริตผิดมนุษย์มนาของนิคยังไม่หยุด เธอเลียเลือดที่ติดอยู่ที่มือข้างซ้ายของเธออย่างเอร็ดอร่อย จนทำเอาฟินธ์ที่ลอยอยู่ใกล้รอบตัวของนิครู้สึกคลื่นไส้ปั่นป่วนท้องอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดจนมีความรู้สึกที่อยากจะอ้วกออกมาเป็นอย่างมากที่สุด

ฟินธ์จึงรีบเอามือข้างขวาปิดตาทั้งสองข้างของเธอและเอามือข้างซ้ายปิดปากเพื่อไม่ให้รู้สึกอยากอ้วกไปมากกว่านี้ ส่วนนิคเธอก็ได้เอามือทั้งสองข้างของเธอค่อยๆ ล้วงเข้าไปในหูทั้งสองข้างของก้องอย่างช้าๆ จนสุดแขนก่อนที่จะแหวกกะโหลกของก้องออกมาเป็นสองซีกอย่างรวดเร็วและรุนแรงมากซะจนเห็นอวัยวะต่างๆ ภายในร่างกายของก้องเลยทีเดียว.....