จากสตรีสามัญชน สู่ว่าที่พระชายาแห่งองค์รัชทายาท—ทว่าเส้นทางของเธอไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ
ศัตรูในวังหลวงพร้อมจะทำลายเธอ ขุนนางชั้นสูงต้องการขับไล่เธอ และความลับของ กระจกศักดิ์สิทธิ์ อาจเป็นกุญแจ
รัก,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,ผจญภัย,แฟนตาซี,พล็อตสร้างกระแส,แฟนตาซี,ดราม่า,ผจญภัย,รัก,ข้ามเวลา,ย้อนยุค,ย้อนเวลา,ราชวงศ์,โรแมนติก,โรแมนติก ,โรแมนติกแฟนตาซี,แฟนตาซี ,แฟนตาซีน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
คืนแห่งคำสัญญาและเงาแห่งอันตราย
อาริสะนอนอยู่บนฟูกในห้องพักของตนเอง หลังของเธอยังคงเจ็บปวดจากแผลที่ได้รับ
มิโนรุนั่งเฝ้าอยู่ข้าง ๆ ดวงตาของเขาจ้องมองเธออย่างเงียบงัน
"เจ้าต้องพัก" เขากล่าวเสียงเบา
อาริสะพยักหน้า ก่อนจะเอ่ยช้า ๆ
"พระองค์จะยังจับมือข้าไว้ใช่หรือไม่?"
มิโนรุยิ้มบาง ๆ ก่อนจะยื่นมือออกไปจับมือของเธอแน่น
"ตราบใดที่ข้ายังมีชีวิตอยู่ ข้าจะไม่มีวันปล่อยมือเจ้า"
แต่นั่นเอง...
เสียงฝีเท้าของใครบางคนก็ดังขึ้นหน้าห้อง
เงามืดกำลังเคลื่อนเข้ามาหาพวกเขาแล้ว...
กลางดึกของวังหลวง แสงจันทร์ทอดตัวลงมายังตำหนักเงียบสงัด มีเพียงเสียงสายลมที่พัดผ่านม่านไม้ไผ่ไหวเบา ๆ
แต่... ในเงามืดนั้น กลับมีบางสิ่งกำลังเคลื่อนไหว
เงาร่างของบุรุษชุดดำแฝงตัวไปตามทางเดินไม้ เขาขยับกายอย่างเงียบเชียบราวกับเป็นส่วนหนึ่งของรัตติกาล เป้าหมายของเขาชัดเจน
หญิงสามัญชนที่กล้าแตะต้ององค์ชายมิโนรุ ต้องหายไปจากโลกนี้
ณ ตำหนักองค์ชายมิโนรุ : เสี้ยววินาทีแห่งความเป็นความตาย
อาริสะนอนนิ่งอยู่บนฟูก ผ้าห่มคลุมกาย เธอยังคงรู้สึกถึงความปวดร้าวที่หลังจากการโบยสิบครั้งในวันนี้
แต่มือของเธอ... ยังคงถูกกุมไว้โดยบุรุษที่นั่งอยู่ข้าง ๆ
องค์ชายมิโนรุ
แม้เธอจะบอกให้เขากลับไปพักผ่อนที่ตำหนักของพระองค์ แต่เขากลับยืนยันจะอยู่เฝ้าเธอ
"ข้าจะอยู่จนกว่าเจ้าจะหลับ" เขากล่าวเสียงเบา
อาริสะรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ผ่านมือของเขาสู่มือของเธอ
เขาเป็นองค์ชายรัชทายาท... เป็นชายผู้สูงศักดิ์ที่สุดในราชสำนัก
แต่เขากลับเลือกนั่งอยู่ตรงนี้ อยู่เคียงข้างหญิงสามัญชนเช่นเธอ
ดวงตาของเธอทอดมองเขาผ่านแสงจันทร์ สัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่เปลี่ยนไปในความสัมพันธ์ของพวกเขา
แต่ก่อนที่เธอจะได้เอ่ยอะไรออกไป—
"ฉึก!"
"อึก...!"
เสียงแหลมคมของบางอย่างที่พุ่งแหวกอากาศเข้ามาในห้อง ทำให้อาริสะเบิกตากว้างสุดขีด
ลูกธนูพุ่งเข้ามาตรงทิศที่เธอนอนอยู่!
"ฟุบ!"
ร่างของมิโนรุโถมเข้ามาอย่างรวดเร็ว ดึงตัวเธอลงจากฟูกและพลิกกายหลบอย่างเฉียบพลัน
ลูกธนูปักเข้ากับเสาไม้ข้างที่นอนของเธออย่างแม่นยำ!
"มีคนลอบสังหาร!" เสียงองครักษ์ดังขึ้นจากด้านนอก
อาริสะหายใจหอบหนัก หัวใจเต้นระรัว ความเย็นยะเยือกแล่นขึ้นมาจากกระดูกสันหลัง
หากมิโนรุช้ากว่านี้แม้เพียงเสี้ยววินาที... เธออาจไม่มีชีวิตอยู่แล้ว
มิโนรุขบกรามแน่น เขาชักดาบออกจากฝักก่อนจะจับมือเธอแน่น "อยู่ข้างหลังข้า อย่าไปไหนเด็ดขาด!"
อาริสะพยักหน้าทั้งที่ยังตัวสั่น ขณะที่เสียงฝีเท้าของกลุ่มมือสังหารดังขึ้นใกล้ตำหนัก
พวกมันมาแล้ว!
เผชิญหน้ากับความตาย : การต่อสู้ในเงามืด
"ฉัวะ!"
เงาร่างสีดำพุ่งเข้ามาพร้อมดาบสั้น มุ่งหมายจะปลิดชีพอาริสะในครั้งเดียว
แต่ก่อนที่ใบมีดจะถึงตัวเธอ—
"เคร้ง!"
มิโนรุยกดาบขึ้นปะทะ ดาบของเขาตวัดเฉียบคมจนเกิดประกายไฟยามกระทบกับอาวุธของศัตรู
ชายชุดดำชะงักไปเพียงเสี้ยววินาที แต่นั่นมากพอให้มิโนรุกระโจนเข้าฟาดดาบกลับไปอย่างแม่นยำ
"ฉึก!"
เลือดสาดกระเซ็น มือสังหารคนแรกล้มลงทันที!
"ปกป้ององค์ชาย!" องครักษ์ของวังกรูเข้ามา ดาบในมือของพวกเขาสะท้อนแสงจันทร์เป็นประกาย
เสียงโลหะกระทบกันดังก้องไปทั่วตำหนัก มือนับสิบของกลุ่มมือสังหารต่อสู้กับองครักษ์ขององค์ชายอย่างดุเดือด
แต่หนึ่งในนั้น... กลับพุ่งตรงมาที่อาริสะ!
"เจ้าต้องตาย!"
มือสังหารแทงมีดตรงมาที่หน้าอกของเธอ แต่ก่อนที่เธอจะได้กรีดร้อง—
"ฉัวะ!"
ร่างของมิโนรุพุ่งเข้ามาบังเธอไว้ และดาบของเขาก็ตวัดอย่างรวดเร็ว
เลือดกระเซ็นเปื้อนอาภรณ์ของเขา
มือสังหารล้มลงโดยไร้ชีวิต
อาริสะหายใจหอบ ตัวสั่นสะท้าน ดวงตาของเธอเบิกกว้างขณะมองชายตรงหน้า
"เจ้าปลอดภัยหรือไม่?" มิโนรุกระซิบเสียงแหบพร่า ดวงตาของเขาจ้องเธออย่างแน่วแน่
"พะ... พระองค์..."
อาริสะเพิ่งสังเกตเห็น...
เลือดที่เปื้อนอาภรณ์ของเขาไม่ใช่ของมือสังหาร... แต่เป็นเลือดของเขาเอง
"องค์ชาย!"
บาดแผลที่แขนของเขาไหลเป็นทางยาว รอยฟันจากดาบของศัตรูฉีกผ่านเนื้อจนเป็นแผลลึก
แต่มิโนรุกลับไม่สนใจ เขายังคงยืนอยู่ตรงนั้น มือที่ถือดาบแน่นจนเส้นเลือดปูดขึ้นมา
"ข้ายังไม่ปล่อยให้เจ้าไปไหน" เขากล่าวเสียงเบา "ตราบใดที่ข้ายังหายใจอยู่"
อาริสะเม้มริมฝีปากแน่น เธออยากจะร้องไห้
เขาปกป้องเธออีกแล้ว
อีกครั้ง... และอีกครั้ง...
เงามืดที่ถอยกลับ และคำสัญญาที่ไม่อาจหักล้าง
เมื่อเหล่ามือสังหารถูกปราบและองครักษ์ในวังเข้าควบคุมสถานการณ์ได้แล้ว กลุ่มคนร้ายก็ถอยหนีไปในความมืด
อาริสะนั่งนิ่งอยู่บนพื้น ขณะที่มิโนรุนั่งอยู่ข้าง ๆ บาดแผลของเขาถูกองครักษ์ทำแผลให้
"พระองค์เจ็บมากหรือไม่เพคะ?" เธอกระซิบเสียงสั่น
มิโนรุยิ้มบาง ๆ แม้จะซีดเซียว "ข้าเคยบาดเจ็บหนักกว่านี้"
อาริสะกำมือแน่น "ข้า... ข้าไม่อยากให้พระองค์ต้องมาเจ็บเพราะข้าอีกแล้ว..."
มิโนรุทอดมองเธอครู่หนึ่ง ก่อนจะยื่นมือที่ยังเปื้อนเลือดออกมาสัมผัสแก้มของเธอเบา ๆ
"ฟังข้าให้ดี อาริสะ"
เธอเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอสะท้อนภาพของเขา
"ไม่ใช่เพราะเจ้า" มิโนรุกล่าวช้า ๆ "แต่เป็นเพราะ ข้าเลือกที่จะปกป้องเจ้าเอง"
เสียงของเขามั่นคง และดวงตาของเขาแน่วแน่
อาริสะกัดริมฝีปากแน่น ความรู้สึกในอกของเธอเอ่อล้นจนแทบควบคุมไม่อยู่
และเธอก็รู้แล้วว่า...
เธอไม่มีทางปฏิเสธความรู้สึกของตัวเองได้อีกต่อไป
เธอรักเขา...
รักองค์ชายมิโนรุสุดหัวใจ
เสียงระฆังแห่งราชสำนักดังขึ้นท่ามกลางรุ่งอรุณใหม่
ทว่าภายในใจของอาริสะกลับเต็มไปด้วยความสับสน เธอเพิ่งรอดจากการลอบสังหารมาได้เมื่อคืน ด้วยความช่วยเหลือขององค์ชายมิโนรุ
เขาบาดเจ็บเพราะเธอ
เขาเสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องเธอ
และสิ่งที่เขาพูดเมื่อคืนยังคงดังก้องอยู่ในหัวเธอ
"ไม่ใช่เพราะเจ้า... แต่เป็นเพราะข้าเลือกที่จะปกป้องเจ้าเอง"
เธอไม่อาจปฏิเสธหัวใจตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว
เธอรักเขา...
ประกาศจากราชสำนัก : บททดสอบสุดท้าย
หลังเหตุการณ์เมื่อคืน ราชสำนักเร่งจัดประชุมด่วน เสนาบดีโซจิโร่และเหล่าขุนนางระดับสูงต่างเข้าร่วม ขณะที่องค์จักรพรรดิทรงประทับบนบัลลังก์ ดวงพระเนตรของพระองค์ทอประกายอ่านไม่ออก
"พวกเราจะไม่ปล่อยให้เรื่องลอบสังหารเมื่อคืนผ่านไปโดยไม่ตรวจสอบ" พระองค์ตรัสเสียงเข้ม
"แต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดในวันนี้"
เสียงฮือฮาดังขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเงียบลงเมื่อพระองค์ตรัสต่อ
"พิธีพิสูจน์รักแท้ยังไม่สิ้นสุด"
สายตาของทุกคนหันมาที่อาริสะเป็นตาเดียว
"บททดสอบสุดท้าย : ความอดทนต่อโชคชะตา"
เสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นทั่วทั้งตำหนัก
"บททดสอบนี้คืออะไร?"
"ข้าก็ไม่เคยได้ยินมาก่อน..."
องค์จักรพรรดิทอดพระเนตรมาที่อาริสะ ก่อนจะประกาศอย่างเด็ดขาด
"เพื่อให้เจ้าพิสูจน์ตนเองอย่างแท้จริง ข้าขอให้เจ้า... ออกเดินทางไปยังศาลเจ้าศักดิ์สิทธิ์ ณ เขาโยชิโนะ"
เสียงตกใจดังขึ้นทั่วทั้งตำหนัก
"เขาโยชิโนะ!?"
"แต่นั่นเป็นสถานที่อันตรายเกินไป!"
"หญิงเช่นนางจะเดินทางไหวหรือ?"
อาริสะนิ่งงันไปชั่วขณะ เธอเคยได้ยินชื่อเขาโยชิโนะจากตำราประวัติศาสตร์ มันเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยภูเขาสูงชันและป่าไม้หนาทึบ
"ที่ศาลเจ้าบนยอดเขานั้น มีกระจกศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกกล่าวขานว่าเป็นสมบัติของสวรรค์" องค์จักรพรรดิกล่าว "หากเจ้าสามารถนำมันกลับมาได้ ข้าจะยอมรับว่าเจ้าคู่ควรกับองค์ชายมิโนรุ"
เสียงซุบซิบดังขึ้นอีกครั้ง
"แต่การเดินทางนั้นเต็มไปด้วยอันตราย..."
"ว่ากันว่ามีเหล่าโจรและสัตว์ร้ายอยู่มากมาย"
"บางคนที่เดินทางขึ้นไป... ไม่เคยกลับลงมาอีกเลย"
อาริสะกำมือแน่น หัวใจของเธอเต้นแรง
นี่คือบททดสอบสุดท้ายของเธอ
"หม่อมฉัน... ยอมรับการทดสอบเพคะ"
เธอเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอแน่วแน่
เธอจะไม่ยอมแพ้
