ภณถูกส่งมาฝึกงานใต้การดูแลของธนัชในแผนกศัลยกรรมกระดูกและข้อ เขาตื่นเต้นมากที่ได้ร่วมงานกับ “เทพบุตรแห่งห้องผ่าตัด” แต่ธนัชกลับเย็นชาและเข้มงวดกับภณมากเป็นพิเศษ
ชาย-ชาย,รัก,ผู้ใหญ่,ไทย,ดราม่า,แฟนตาซี,วาย,nc,18+,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลังจากออกจากคอนโดของธนัชในเช้าวันนั้น รถ BMW สีเงินของเขามุ่งหน้าสู่ สวนสัตว์ซาฟารี ที่ตั้งอยู่ชานเมืองสถานที่ที่ขึ้นชื่อเรื่องการขับรถเข้าไปชมสัตว์ป่าแบบใกล้ชิด ระยะทางจากกรุงเทพฯ ใช้เวลาขับรถประมาณหนึ่งชั่วโมงถนนสายหลักทอดยาวผ่านทุ่งนาและป่าโปร่งต้นข้าวสีเขียวอ่อนโบกไหวตามลมยามเช้าสะท้อนแสงแดดเป็นสีทองอ่อน ๆ ท้องฟ้าสีฟ้าสดใสปนเมฆขาวบาง ๆ ลอยตัวต่ำลมเย็นจากหน้าต่างที่เปิดแง้มเล็กน้อยพัดเข้ามาในรถพัดผมสีน้ำตาลอ่อนของภณให้ปลิวไหวกลิ่นหญ้าตัดใหม่และกลิ่นดินชื้นจากทุ่งนาลอยเข้ามาสร้างความรู้สึกสดชื่นให้ทั้งคู่
ธนัชขับรถด้วยท่าทางผ่อนคลายมือซ้ายจับพวงมาลัยอย่างมั่นคงมือขวาวางพักบนเกียร์บางครั้งหันไปมองภณที่นั่งข้าง ๆใบหน้าหวาน ๆ ที่ยิ้มให้กับวิวด้านนอก เขาสวมเสื้อยืดสีขาวและกางเกงยีนส์สีเข้มผมสีดำเข้มที่เปียกชื้นจากน้ำตอนอาบน้ำถูกหวีไปด้านหลังใบหน้าคมของเขาดูสดชื่นและอ่อนโยนกว่าปกติ ภณสวมเสื้อยืดสีเทาที่ใหญ่เกินตัวและกางเกงยีนส์ที่หลวม ๆเสื้อผ้าที่ธนัชให้ยืมเขาดูเขินเล็กน้อยแต่สบายใจมือของเขาวางบนตักบางครั้งยกขึ้นเกาะขอบหน้าต่างเพื่อรับลมนิ้วเรียวยาวสัมผัสกับลมเย็น
"อีกไม่ไกลแล้ว" ธนัชพูดน้ำเสียงนุ่มหันมองภณด้วยหางตา "นายเคยมาสวนสัตว์แบบนี้ไหม"
ภณส่ายหัวผมสีน้ำตาลอ่อนปลิวไปด้านหลัง "ยังไม่เคยครับ" เขาตอบยิ้มกว้างดวงตาคู่สวยสว่างขึ้นด้วยความตื่นเต้น "ผมเคยดูในทีวีว่ามันเจ๋งมาก สามารถขับรถเข้าไปดูสัตว์ใกล้ ๆได้เลย"
"ใช่" ธนัชพยักหน้ายิ้มเล็ก ๆ "ผมเคยมาสมัยเรียน ชอบที่ได้เห็นสัตว์แบบไม่ต้องเดินมันผ่อนคลายดี"
ภณหันมองเขาใบหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวัง "วันนี้เราจะได้ขับเข้าไปดูกันใช่ไหมครับ" เขาถามน้ำเสียงตื่นเต้นมือของเขาจับขอบเบาะแน่น
"แน่นอน" ธนัชตอบยกมือขวาขึ้นลูบหัวภณเบา ๆสัมผัสที่อบอุ่นนิ้วของเขาสางผมที่ยุ่งเหยิง "ผมอยากทำให้นายสนุกและมีความสุขนะ"
รถเลี้ยวเข้าสู่ทางเข้าสวนสัตว์ป้ายไม้สีน้ำตาลเข้มตั้งเด่นตระหง่านมีตัวอักษรสีขาวเขียนว่า "สวนสัตว์ซาฟารี" พร้อมรูปวาดสิงโตและยีราฟที่แกะสลักอย่างประณีต ลานจอดรถด้านนอกปูด้วยกรวดสีเทามีรถยนต์จอดเรียงกันไม่กี่คันวันธรรมดาทำให้ที่นี่เงียบสงบ ธนัชจอดรถที่ช่องว่างใกล้ทางเข้ากลิ่นดินชื้นและกลิ่นใบไม้แห้งลอยเข้ามาเมื่อทั้งคู่เปิดประตู เขาเดินไปซื้อตั๋วที่เคาน์เตอร์ไม้ตั๋วกระดาษสีส้มสองใบที่พนักงานในชุดยูนิฟอร์มสีเขียวยิ้มให้พร้อมคำแนะนำให้ปิดกระจกรถสนิทและขับช้า ๆ เพื่อความปลอดภัย
ทั้งคู่ตัดสินใจขับรถเข้าไปในโซนซาฟารีธนัชปรับกระจกทุกบานให้ปิดสนิทตรวจเช็กล็อกประตูก่อนสตาร์ทรถเครื่องยนต์ดัง "ครืด" เบา ๆแล้วขับเข้าไปช้า ๆ ทางเดินในสวนสัตว์ปูด้วยยางมะตอยสีดำสองข้างทางเป็นรั้วลวดสูงที่แข็งแรงกั้นโซนสัตว์ป่าต่าง ๆ ต้นไม้ใหญ่และพุ่มไม้สีเขียวขจีเรียงรายใบไม้โบกไหวตามลมกลิ่นหญ้าแห้งและกลิ่นดินปนกลิ่นสัตว์ป่าลอยเข้ามาในรถผ่านช่องแอร์ เสียงนกเงือกที่ร้อง "ก๊อก ก๊อก" ดังจากต้นไม้สูงผสมกับเสียงลมที่พัดผ่านใบไม้สร้างบรรยากาศที่ทั้งตื่นเต้นและผ่อนคลาย
โซนแรกที่ทั้งคู่เจอคือโซนม้าลาย ม้าลายหลายตัวที่มีลายขาวดำยืนกินหญ้าอยู่ริมรั้วหางยาวสะบัดไปมาเพื่อไล่แมลงลายของมันตัดกันชัดเจนในแสงแดดยามเช้า ภณตื่นเต้นหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงเปิดกล้องถ่ายรูปภาพม้าลายที่เคลื่อนไหวช้า ๆ สะท้อนในหน้าจอ "สวยจัง" เขาพูดหันไปยิ้มให้ธนัช "เหมือนในหนังเลย"
ธนัชชะลอรถมองม้าลายที่เดินข้ามถนนไปมาบางตัวหยุดยืนจ้องรถด้วยดวงตากลมโต "มันสงบกว่าที่คิด" เขาพูดน้ำเสียงนุ่ม "ผมชอบดูมันตอนเช้าแบบนี้"
ภณพยักหน้าเก็บโทรศัพท์หันมองม้าลายที่ค่อย ๆ เดินหายไปในพุ่มไม้ "หมอ ต่อไปมีอะไรบ้างครับ" เขาถามน้ำเสียงเต็มไปด้วยความอยากรู้
"โซนยีราฟ" ธนัชตอบขับรถต่อไปช้า ๆถนนคดเคี้ยวผ่านโซนต่าง ๆจนถึงโซนยีราฟยีราฟตัวสูงที่มีลายสีน้ำตาลเข้มยืนกินใบไม้จากต้นไม้สูงคอยาวของมันยื่นออกมาจากรั้วลิ้นสีม่วงเข้มเลื้อยออกมาเพื่อคว้าใบไม้ ภณตื่นเต้นหันไปมองธนัช "ผมให้อาหารมันได้ไหมครับ" เขาถามดวงตาคู่สวยสว่างขึ้น
ธนัชหยุดรถหันไปหยิบถุงอาหารที่ซื้อมาจากเคาน์เตอร์ถุงกระดาษสีน้ำตาลที่มีใบไม้แห้งและแครอทหั่นแท่ง "ให้ได้" เขาพูดยื่นถุงให้ภณ "แต่ระวังหน่อย อย่าเปิดกระจกเยอะ"
ภณพยักหน้าลดกระจกฝั่งเขาลงเล็กน้อยยื่นแครอทออกไปยีราฟเดินเข้ามาใกล้ลิ้นยาว ๆ เลื้อยออกมาสัมผัสกับนิ้วของภณความชื้นและความหยาบของลิ้นทำให้เขาหัวเราะ "หยึย!" เขาร้องหันไปมองธนัช "มันเลียผม!"
ธนัชยิ้มยกมือขึ้นลูบหัวภณ "น่ารักดี" เขาพูดน้ำเสียงเต็มไปด้วยความเอ็นดูเขาดูภณให้อาหารยีราฟด้วยความสุขใบหน้าหวาน ๆ ที่ยิ้มกว้างทำให้หัวใจของเขาความอบอุ่น
ทั้งคู่ขับต่อไปที่โซนสิงโตไฮไลต์ของสวนสัตว์ซาฟารีสิงโตตัวผู้ที่มีแผงคอสีน้ำตาลเข้มนอนอยู่บนโขดหินดวงตาสีเหลืองทองจ้องรถที่เคลื่อนเข้ามามันขยับตัวส่งเสียงคำรามต่ำ ๆ "โฮก" ที่ดังก้องสิงโตตัวเมียสองตัวนอนอยู่ข้าง ๆขนสีน้ำตาลอ่อนสะท้อนแสงแดดหางยาวสะบัดไปมา ภณมองด้วยความตื่นเต้นปนกลัวมือของเขาจับขอบเบาะแน่น "น่ากลัวจัง" เขาพูดหันไปมองธนัช "มันจะกระโดดมาไหมครับ"
"ไม่หรอก" ธนัชตอบยิ้มมุมปากเขายกมือขึ้นวางบนมือภณสัมผัสที่อบอุ่นช่วยให้ภณผ่อนคลาย "รั้วแข็งแรง นายปลอดภัย"
รถเคลื่อนไปช้า ๆผ่านโซนหมีหมีสีน้ำตาลตัวใหญ่ยืนขุดดินอยู่ใกล้รั้วกรงเล็บยาวขูดดินเป็นรอยลึกกลิ่นดินชื้นและกลิ่นขนสัตว์ลอยเข้ามาเบา ๆ หมีเงยหน้าขึ้นจ้องรถของทั้งคู่ด้วยดวงตากลมโตภณหัวเราะ "มันเหมือนจะทักทายเรา" เขาพูดโบกมือให้หมีแม้ว่ามันจะไม่ตอบกลับ
ทั้งคู่ขับต่อไปที่โซนกวางกวางหลายตัวที่มีเขากิ่งก้านยืนกินหญ้าอยู่กลางทุ่งขนสีน้ำตาลอ่อนของมันสะท้อนแสงแดดหางสั้น ๆ กระดิกไปมาภณถ่ายรูปอีกครั้งหันไปยิ้มให้ธนัช "น่ารักดีครับ" เขาพูด "เหมือนในนิทานเลย"
"จริง" ธนัชพยักหน้าขับรถไปช้า ๆมองกวางที่กระโดดข้ามถนนไปมา "ผมชอบความสงบของมัน"
