ภณถูกส่งมาฝึกงานใต้การดูแลของธนัชในแผนกศัลยกรรมกระดูกและข้อ เขาตื่นเต้นมากที่ได้ร่วมงานกับ “เทพบุตรแห่งห้องผ่าตัด” แต่ธนัชกลับเย็นชาและเข้มงวดกับภณมากเป็นพิเศษ
ชาย-ชาย,รัก,ผู้ใหญ่,ไทย,ดราม่า,แฟนตาซี,วาย,nc,18+,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รถเคลื่อนตัวผ่านถนนที่เริ่มแออัดตึกสูงระฟ้าสองข้างทางสว่างไสวด้วยแสงไฟป้ายโฆษณาขนาดใหญ่ฉายภาพสีสันสดใสภณเงยหน้าขึ้นมองวิวด้านนอก "หมอ" เขาเรียกน้ำเสียงนุ่ม "คืนนี้ผมไม่อยากกลับห้องเลย" เขาหยุดหลบตาใบหน้าแดงขึ้น "อยากอยู่กับหมอนานกว่านี้"
ธนัชชะงักหัวใจเต้นแรงเขาหันมองภณ "อยากอยู่กับผมเหรอ" เขาถามน้ำเสียงสั่นเล็กน้อยภณพยักหน้ายกมือขึ้นเกาหัว "ครับ" เขาตอบน้ำเสียงเขิน "แต่ว่าผมไม่มีเสื้อผ้าที่คอนโดหมอ คงต้องกลับไปเอาที่ห้องอยู่ดี"
ธนัชหัวเราะเบา ๆเสียงที่แหบแต่เต็มไปด้วยความสุข "งั้นผมไปส่งนายที่ห้อง" เขาพูด "แล้วถ้านายอยากอยู่ด้วยกันจริง ๆ คืนนี้ก็นอนที่คอนโดผมได้ ผมมีเสื้อผ้าให้นายยืม" เขาหยุดยิ้มมุมปาก "หรือนายจะไปเอาเสื้อผ้ามาด้วยก็ได้"
ภณตื่นเต้นดวงตาสว่างขึ้น "จริงเหรอครับ" เขาถามโผเข้ากอดแขนธนัชระวังไม่ให้รบกวนการขับรถ "ผมอยากไปนอนด้วย ผมจะไปหยิบของที่ห้องแป๊บเดียว" เขายิ้มกว้างใบหน้าที่แดงระเรื่อดูน่ารักในสายตาของธนัชธนัชพยักหน้า "ตกลง" เขาตอบบีบมือภณเบา ๆ "เดี๋ยวผมรอนาย"
รถเลี้ยวเข้าซอยที่นำไปสู่หอพักของภณซอยแคบ ๆ ที่ปูด้วยยางมะตอยสองข้างทางเป็นตึกแถวเก่า ๆ และร้านสะดวกซื้อที่ยังเปิดไฟสว่างแสงไฟนีออนสีเหลืองจากป้ายร้านตัดกับความมืดของท้องฟ้ากลิ่นข้าวเหนียวปิ้งจากร้านรถเข็นลอยมาเบา ๆผสมกับกลิ่นน้ำมันจากถนน ธนัชจอดรถหน้าหอพักตึก 5 ชั้นสีครีมที่ผนังมีรอยแตกลายงาหน้าต่างบานเลื่อนของห้องต่าง ๆ ปิดม่านแน่นมีเพียงแสงไฟจากห้องชั้นล่างที่ลอดออกมาเขาเปิดไฟในรถแสงสีเหลืองนวลส่องลงบนใบหน้าทั้งคู่
"ถึงแล้วครับ จอดตรงนี้ก็ได้ครับ" ภณพูดพลางหันไปมองธนัช "ผมขึ้นไปด้วยไหม" เขาถามน้ำเสียงนุ่มภณส่ายหัว "ไม่ต้องครับ" เขาตอบยิ้มเขิน "ห้องผมรกนิดหน่อย กลัวหมอตกใจ" เขาหัวเราะเปิดประตูรถกลิ่นหนังแท้ลอยออกมาก่อนลงไป "ผมรีบกลับมา รอผมแป๊บนะครับ"
ธนัชพยักหน้ามองตามภณที่เดินเข้าหอพักร่างบางในเสื้อยืดสีเทาค่อย ๆ หายไปหลังประตูไม้สีน้ำตาลเก่า ๆเขาพิงเบาะรถถอนหายใจยาวลมหายใจพ่นออกมาเป็นไอสีขาวจาง ๆ ในรถที่เริ่มเย็นเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็กข้อความหน้าจอสว่างขึ้นไม่มีเคสเร่งด่วนจากโรงพยาบาลวันนี้ยังคงเป็นวันว่างที่สมบูรณ์แบบ เขายิ้มให้ตัวเองนึกถึงใบหน้าของภณที่ยิ้มให้เขาตลอดวันหัวใจของเขาเต้นแรงด้วยความรู้สึกที่เขาไม่เคยชิน
ไม่กี่นาทีต่อมาประตูหอพักเปิดออกภณเดินออกมาพร้อมกระเป๋าเป้สีดำใบเล็กผมสีน้ำตาลอ่อนที่ยุ่งเหยิงถูกหวีเรียบร้อยขึ้นเขาสวมเสื้อกันหนาวสีเทาเพิ่มมาอีกชั้นกางเกงยีนส์ยังคงหลวม ๆฝีเท้าของเขาดัง "ต็อก ต็อก" บนพื้นยางมะตอยเขายิ้มกว้างเมื่อเห็นธนัชเปิดประตูรถวางกระเป๋าลงที่ตัก "พร้อมแล้วครับ" เขาพูดน้ำเสียงตื่นเต้น "ผมเอาเสื้อผ้ามาเผื่อสองวันเลย"
ธนัชหัวเราะ "ดีมาก" เขาพูดยกมือขึ้นลูบหัวภณ "งั้นคืนนี้กับพรุ่งนี้ นายอยู่กับผม" เขาสตาร์ทรถเครื่องยนต์ดัง "ครืด" เบา ๆก่อนขับออกจากซอยแสงไฟจากหอพักค่อย ๆ เลือนหายไปด้านหลังภณหันไปมองธนัช "หมอ" เขาเรียกน้ำเสียงนุ่ม "ผมดีใจนะครับ ที่ได้อยู่กับหมอแบบนี้"
"ผมก็ดีใจ" ธนัชตอบหันไปยิ้มให้ภณดวงตาคู่คมฉายแววอบอุ่น "นายทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้น" ภณยิ้มยกมือขึ้นโอบรอบแขนธนัชทั้งคู่เงียบรถเคลื่อนตัวกลับไปที่คอนโดของธนัชท้องฟ้ามืดสนิทดวงดาวเริ่มส่องแสงระยิบระยับวันว่างที่สวนสัตว์ซาฟารีจบลงด้วยความทรงจำที่สวยงามและเข้าสู่ค่ำคืนที่กำลังจะเริ่มต้นด้วยกัน
รถ BMW สีเงินของธนัชเคลื่อนตัวเข้าสู่ลานจอดรถใต้ดินของคอนโดหรูแสงไฟนีออนสีขาวจากเพดานส่องลงมาบนพื้นคอนกรีตที่เงาวับสะท้อนเงาของรถและเส้นสีเหลืองที่แบ่งช่องจอดกลิ่นน้ำมันเครื่องและกลิ่นยางรถลอยจาง ๆ ในอากาศผสมกับกลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ ที่ติดอยู่ในรถ ธนัชจอดรถลงในช่องประจำเครื่องยนต์เงียบลงเมื่อเขาดับเครื่องเสียง "คลิก" ดังเบา ๆ เมื่อเขาดึงกุญแจออกเขาหันไปมองภณที่นั่งข้าง ๆใบหน้าหวาน ๆ ที่ยิ้มให้เขาผมสีน้ำตาลอ่อนยุ่งเหยิงจากลมดวงตาคู่สวยฉายแววตื่นเต้น
"ถึงแล้วล่ะ" ธนัชพูดน้ำเสียงนุ่มเขายกมือขึ้นลูบหัวภณเบา ๆนิ้วของเขาสางผมที่นุ่ม "เหนื่อยไหมวันนี้" เขาถามสายตาจับจ้องที่ใบหน้าของภณที่แดงระเรื่อจากวันอันยาวนาน
"นิดหน่อยครับ" ภณตอบยิ้มเขินยกมือขึ้นเกาหัว "แต่ผมยังไหว เพราะอยากอยู่กับหมอต่อ" เขาเปิดประตูรถหยิบกระเป๋าเป้สีดำจากตักฝีเท้าของเขาดัง "ต็อก" เบา ๆ บนพื้นคอนกรีตเมื่อลงจากรถธนัชตามลงมาปิดประตูรถเสียง "ปั้ง" ดังก้องในลานจอดที่เงียบสงัด
ทั้งคู่เดินไปที่ลิฟต์พื้นพรมสีเทาเข้มในลิฟต์นุ่มใต้เท้าผนังกระจกเงาสะท้อนภาพของทั้งคู่ธนัชในเสื้อยืดสีขาวและกางเกงยีนส์ใบหน้าคมที่ดูเหนื่อยแต่ยังคงนุ่มนวลภณในเสื้อกันหนาวสีเทาและกางเกงยีนส์หลวม ๆ ผมยุ่ง ๆ ที่ตกลงมาปรกหน้าผาก เขากดปุ่มชั้น 25 ไฟสีเขียวสว่างขึ้นลิฟต์เคลื่อนตัวเงียบ ๆมีเพียงเสียง "ติ๊ง" เบา ๆ เมื่อถึงชั้นประตูเปิดออกทั้งคู่เดินไปที่ห้อง 2503 ธนัชใช้คีย์การ์ดแตะ เสียง "คลิก" ดังขึ้น ก่อนผลักประตูเข้าไป
ภายในห้องยังคงเป็นสไตล์โมเดิร์น พื้นไม้สีน้ำตาลเข้มเงาวับสะท้อนแสงจากโคมไฟเพดาน โซฟาหนังสีเทาตัวยาวตั้งอยู่กลางห้อง โต๊ะกระจกใสข้าง ๆ มีกล่องพิซซ่าจากเมื่อคืนวางทิ้งไว้ กลิ่นไวน์จาง ๆ ยังลอยอยู่ในอากาศ ผนังกระจกบานใหญ่เผยวิวเมืองยามค่ำ แสงไฟระยิบระยับจากตึกสูงและถนนด้านล่างดูเหมือนดวงดาวที่ตกลงมา ภณวางกระเป๋าเป้ลงบนโซฟา หันไปมองวิว "เป็นวิวที่สวยจริงๆ มองกี่ทีๆก็รู้สึกดี" เขาพูด น้ำเสียงเต็มไปด้วยความชื่นชม
"นายอาบน้ำก่อนไหม" ธนัชถาม เดินไปที่ครัว หยิบขวดน้ำเย็นจากตู้เย็นสแตนเลส กลิ่นโลหะจาง ๆ ลอยออกมา เขารินน้ำลงในแก้วใสสองใบ ยื่นให้ภณ "ดื่มก่อน เดี๋ยวผมไปหยิบผ้าเช็ดตัวให้" ภณรับแก้ว จิบน้ำช้า ๆ ความเย็นไหลลงคอช่วยให้เขาสดชื่น "ขอบคุณครับ หมออาบก่อนเลยก็ได้ครับ" เขาพูด ยิ้มให้ธนัช
ธนัชพยักหน้าพร้อมเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าในห้องนอนหยิบผ้าขนหนูสีขาวสองผืนกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มลอยออกมาก่อนกลับมาวางที่โซฟา "งั้นผมไปอาบก่อนนะ" เขาพูด ภณพยักหน้า หลังจากนั้นไม่นานธนัชก็ออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูที่ผูกไว้ที่เอวหลวม “เสร็จแล้ว นายไปอาบเลยเดี๋ยวผมแต่งตัวรอ” เขาพูด “ครับ” ภณยิ้มพร้อมถือผ้าขนหนูและกระเป๋าเป้เข้าไปในห้องน้ำ ฝักบัวสแตนเลสที่มุมห้องมีน้ำไหล "ฉี่" เมื่อเขาเปิดไอน้ำร้อนเริ่มลอยขึ้นกลิ่นสบู่เหลวกลิ่นลาเวนเดอร์คละคลุ้งภณถอดเสื้อผ้าออกเผยผิวขาวเนียนที่ยังมีรอยแดงจาง ๆ จากคืนก่อนน้ำร้อนไหลลงตามร่างล้างคราบเหงื่อและฝุ่นจากวันนี้
หลังจากธนัชแต่งตัวเสร็จก็รออยู่ที่โซฟา สวมเสื้อยืดสีดำและกางเกงขาสั้นสีเทาผมเปียกชื้นจากน้ำถูกหวีไปด้านหลังเขาเปิดทีวีหน้าจอขนาดใหญ่สว่างขึ้นเลื่อนดูรายการในแอปสตรีมมิ่งเลือกหนังรักโรแมนติกเรื่องหนึ่งภาพตัวอย่างที่เต็มไปด้วยฉากหวาน ๆ ผุดขึ้นเขายิ้มให้ตัวเองนึกถึงภณที่น่าจะชอบ เมื่อภณอาบน้ำเสร็จเขาสวมเสื้อยืดสีขาวและกางเกงขาสั้นที่หยิบมาจากกระเป๋าผมเปียกชื้นตกลงมาปรกหน้าผากเดินออกมาด้วยท่าทางเขิน ๆ "ผมเสร็จแล้วครับ" เขาพูดพร้อมนั่งลงข้างธนัชกลิ่นลาเวนเดอร์จากตัวเขาลอยมาเบา ๆ
"ดูหนังกัน" ธนัชพูดกดปุ่มเล่นภาพยนตร์เริ่มต้นด้วยฉากพระอาทิตย์ตกที่ชายหาดเสียงคลื่นดัง "ซ่า" ออกมาจากลำโพงทั้งคู่นั่งชิดกันเข่าของธนัชสัมผัสกับขาของภณความอบอุ่นจากตัวภณซึมผ่านผ้าภณพิงไหล่ธนัชยกมือขึ้นโอบแขนเขา "หนังเรื่องนี้น่าดูจัง" เขาพูดน้ำเสียงนุ่มธนัชยิ้มโอบไหล่ภณทั้งคู่ดูหนังไปเรื่อย ๆหัวเราะเบา ๆ กับฉากตลกและเงียบลงในฉากที่ตัวละครจูบกันอากาศในห้องเริ่มอบอุ่นขึ้น
