สวัสดีครับพี่สาวตัวน้อยของผม เราสองคนไม่ได้เจอกันมาก็นานแล้วนะ พี่คงไม่รู้ว่าปีนี้ผมก็สูงขึ้นอีกแล้ว แต่ผมรู้นะ ว่าพี่น่ะไม่สูงขึ้นเลยสักนิด พอถึงวันที่เราได้เจอกันอีกครั้ง พี่จะจำผมได้ไหมนะ😊
รัก,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ดราม่า,ซาดิส & มาโซฯ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สวัสดีครับพี่สาวตัวน้อยของผม เราสองคนไม่ได้เจอกันมาก็นานแล้วนะ พี่คงไม่รู้ว่าปีนี้ผมก็สูงขึ้นอีกแล้ว แต่ผมรู้นะ ว่าพี่น่ะไม่สูงขึ้นเลยสักนิด พอถึงวันที่เราได้เจอกันอีกครั้ง พี่จะจำผมได้ไหมนะ😊
ผู้แต่ง
Peach뽀이🍑
เรื่องย่อ
⚠️spoiler⚠️
มีเนื้อหาอ่อนไหว/มีภาพประกอบ 18-20+/เนื้อหาแนวยันเดเระ/อาจมีเนื้อหาที่ทำให้อึดอัดใจมีการสตอล์คเกอร์/มีการร่วมรักแบบไม่เต็มใจ
โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม
เนื้อหาทั้งหมดแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
********************
สายฟ้า (หมาเด็กที่ไม่เล็กนะครับ)
วิศวะโยธา ปี 1
อายุ 19 ปี
ส่วนสูง 187 เซนติเมตร
นิสัย : เป็นนักเรียนตัวอย่าง พูดน้อย แลดูเย็นชากับทุกคน ไม่ดีกับใครต่อใครพร่ำเพรื่อ ยกเว้นแค่คนที่เขารู้สึกพิเศษด้วยเท่านั้น ถึงจะได้เห็นรอยยิ้มที่สุดแสนจะซีเคร็ท ชายหนุ่มที่แสนเย็นชาจะปฏิบัติต่อคนที่รักอย่างหวานละมุน จนทำให้ไม่ทันระแวดระวังตัว เพราะว่าใครจะรู้ ว่าคนที่มักจะยิ้ม และ ปฏิบัติตัวอย่างอ่อนโยนด้วยเสมอมา จะซ่อนความปราถนาสุดจะหยั่งถึงไว้ภายในใจ เขามั่นคงในรักแรกพบมานานหลายปี คลั่งรักแบบมาก ๆ โดยที่อีกฝ่ายไม่เคยรู้ตัวเลยสักนิด ว่ามีใครบางคนคอยเฝ้ามองอยู่ แถมยังขี้หึง และ ขี้หวงแบบสุด ๆ อีกต่าหาก
ของขวัญ
อักษรศาสตร์ ปี 4
อายุ 21 ปี
ส่วนสูง 160 เซนติเมตร
นิสัย : ทั้งมึน ทั้งอึน ไม่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่น ไม่สังเกตุ หรือ สนใจอะไร หากไม่ใช่เรื่องของตัวเอง ทว่ากลับรักใคร่ และ ห่วงแหน ทั้งคน และสิ่งของ ที่เป็นของตัวเองเป็นทีสุด
******************************
"ทำไมเพื่อน ๆ ของสายฟ้าถึงพูดว่าเราเป็นคนเย็นชา แล้วก็ใจร้ายกันนะ"
"ทั้ง ๆ ที่สายฟ้าก็ดูเฟรนลี่ แล้ว ก็ใจดีขนาดนี้ (^_^)"
"สำหรับพี่แล้ว ผมดูเป็นคนยังไงงั้นหรอ"
"นิสัยดี ใจดี แล้วก็เฟรนลี่....."
"ถ้าพี่เห็นผมเป็นคนแบบนั้น นั่นมันก็เป็นเพราะว่าพี่นั่นแหละ (^_^)"
******************************
"พี่ครับ"
"หมอนั่นเป็นใครงั้นหรอครับ ทำไม.....เขาถึงเรียกชื่อพี่แบบสนิทสนมขนาดนั้น"
******************************
"พี่ครับ.....ขอผมทำมากกว่านี้ได้ไหม"
"ผมรอพี่อนุญาตอยู่นะ"
**********
นี่คือเรื่องราวของรักข้ามรุ่นสุดยันเดเระ ระหว่าง วิศวะหนุ่มปีหนึ่ง(สุดคลั่งรัก) กับ สาวอักษรศาสตร์ปีสี่ รุ่นน้องหนุ่มที่แอบซ่อนความคลั่งรักเอาไว้ไม่ให้พี่สาวคนสวยรู้ จะสามารถเอาชนะใจรุ่นพี่สาวตัวจิ๋วได้หรือไม่ เขาจะมีกลยุทธสุดโรคจิต เอ๊ย พิสดารอะไรมามัดใจรุ่นพี่สาวให้อยู่หมัด เชิญติดตามได้ใน วิศวะ ซ่อน
Engineering Stalker
วิศวะซ่อน(คลั่ง)รัก!
EP 1
หม๋าเด็ก
..................................
"อืมม" ร่างสูงส่งเสียงฮึมฮัมในลำคอออกมาเบา ๆ ก่อนจะควานมือไปที่นอนข้าง ๆ ตัวเพื่อหาร่างเล็กของใครบางคน ที่เมื่อคืนได้ใช้ค่ำคืนที่เร่าร้อนกันอย่างสุดเหวี่ยง แต่ทว่ากลับพบเพียงความว่างเปล่า ดวงตาคมพลันเบิกกว้างขึ้นทันที ก่อนจะค่อย ๆ หยัดกายลุกขึ้นนั่ง
สวบ สาบ~
"หนีไปแล้วงั้นสินะ" สายฟ้าพึมพำ ก่อนจะเหลือบไปเห็นหนังยางรัดผมของรุ่นพี่สาวที่ลืมทิ้งเอาไว้ เขาเอื้อมไปหยิบมันมาถือไว้ ก่อนจะก้มลงไปสูดดมที่หนังยางในมือเบา ๆ หลังจากนั้นใบหน้าหล่อก็พลันปรากฏรอยยิ้มบาง ๆ ขึ้นมาอย่างพอใจ
"จะเดินไหวหรือเปล่านะ.....ก็เมื่อคืนโดนไปหนักขนาดนั้น"
"เป็นห่วงพี่เขาจัง (^_^) "
@มหาลัย
อีกด้าน
"นี่ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย (⊙_⊙ ;|||) " ของขวัญตอนนี้กำลังดึงทึ้งหัวของตัวเองไม่หยุด เมื่อคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนที่ได้ทำลงไป เธอไม่คิดเลยว่าเรื่องจะเลยเถิดไปถึงขนาดนั้น ทั้ง ๆ ที่เธอแค่อยากดื่มเหล้าเพื่อให้ลืมเรื่องทุกข์ใจ ซึ่งก็ทำให้เธอหายทุกข์ใจจริง ๆ เพราะตอนนี้เธอกำลังกังวลเรื่องอื่นแทนแล้ว เพราะดันเผลอไปมีสัมพันธ์กับสายฟ้า รุ่นน้องต่างคณะเข้า ถ้าถามว่าเธอไปรู้จักกับเขาได้ยังไงทั้ง ๆ ที่เรียนกันคนละคณะ และ คนละชั้นปี ก็คงต้องบอกว่าเจ้าเด็กคนนั้นเคยเป็นเด็กที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเดียวกันตอนเด็ก พวกเขาเคยเล่นด้วยกัน และ สายฟ้าก็ตามติดเธอแจ แต่ทว่าเธอก็ย้ายบ้านไปอยู่ต่างจังหวัดตั้งแต่เธออายุเธออายุสิบขวบเห็นจะได้ จนได้กลับมาพบกันอีกครั้งตอนที่สายฟ้าเข้ามาเรียนที่มหาลัยเดียวกัน ตอนแรกเธอจำเขาไม่ได้ เพราะสายฟ้าเปลี่ยนไปจากตอนเด็กมาก เด็กน่ารักที่เอาแต่เดินตามไปรอบหมู่บ้านแล้วเรียกพี่ครับ ๆ ตอนนี้โตขึ้นมากจนกลายเป็นหนุ่มหล่อไปเสียแล้ว แถมยังเป็นผู้ชายเต็มตัวแล้วอีกต่างหาก
"จะเอายังไงต่อไปดีนะ" ขวัญพึมพำ เพราะไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไปดี
"ยัยขวัญ!" เพียงฟ้า เพื่อนสาวคนสนิทของขวัญที่เดินมาด้านหลังตบบ่าเพื่อนอย่างแรงทำเอาของขวัญสะท้านไปทั้งตัว เพราะความร้าวระบมที่สายฟ้าฝากไว้
"อ๊ะ!" ร่างกายเล็กสะท้านไปทั้งตัวราวกับมีกระแสไฟแล่นผ่านร่าง
"เป็นอะไร?" เพียงฟ้าถามเพราะเห็นเพื่อนนิ่วหน้าราวกับกำลังเจ็บปวด
"ปะ เปล่า (-_- ;) "
"แล้วเรื่องไอ้บาส กับ ยัยพราวจะเอายังไง" เพียงฟ้าเข้าเรื่องทันที เพราะรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว
"ก็ไม่เอาไง"
"วันนี้ว่าจะไปเก็บของย้ายออกจากห้อง" ของขวัญเอ่ยเสียงแผ่ว ดวงตากลมโตดูวูบแสงลงเล็กน้อย
"แกจะย้ายออกมาทำไม อีพราวสิต้องไป!"
"อีเพื่อนชั่วหักหลังเพื่อนได้ลงคอ"
"หญิงร้ายชายเลวทั้งคู่" เพียงฟ้าเอ่ยด้วยความหงุดหงิด ซึ่งของขวัญ เพียงฟ้า พราว และ บาสเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มอปลายแล้ว ระยะเวลาเกือบสิบปีที่รู้จักกัน แต่สองคนนั้นกลับกล้าทำกันได้ลงคอ
"ขวัญจะกลับไปอยู่คอนโด"
"ไม่อยากอยู่ที่เดิม.....เพราะไม่อยากติดเสนียด" ของขวัญเอ่ย ถึงแม้ใคร ๆ จะบอกว่าเธอดูซื่อ หรือไม่ทันคน แต่ทว่า เธอเป็นคนใจเด็ด ตัดแล้วก็คือตัด ถึงแม้จะยังเสียใจอยู่มาก แต่เธอจะไม่ยอมเป็นคนโง่เด็ดขาด
"เฮ้ออ ฉันละอยากจะทึ้งหัวไอ้ชั่วสองคนนั้นจริง ๆ" เพียงฟ้าเอ่ยตามประสาเป็นคนแรง ๆ แต่จริงใจ
"อย่าไปทำให้เสียมือเลย"
"ปล่อยไปเถอะพวกผีเน่ากับโลงผุ"
"เราไปเรียนกันเถอะ ใกล้เริ่มแล้ว" ของขวัญเอ่ย ก่อนพยายามจะหยัดกายลุกขึ้นยืน เพราะใกล้ได้เวลาเริ่มคลาสแล้ว
"เออไปเรียนดีกว่า ผู้ชายชั่ว ๆ ปล่อยมันไป"
"แกมีคนจีบตั้งเยอะแยะ ต่อไปเดี๋ยวฉันคัดกรองให้เอง"
" (- _ - ;) "
'จุกไปหมดเลย'
'เมื่อคืนเจ้าเด็กคนนั้นทำไปขนาดไหนกันนะ'
"แกไหวปะเนี่ย"
"เป็นอะไร ปวดท้องหรอ?"
"อะ อือ ปวดท้องประจำเดือนน่ะ" ของขวัญพยายามกลบเกลื่อน
"เอายาแก้ปวดปะ เดี๋ยวไปขอห้องพยาบาลให้"
"ไม่เป็น ๆ เราไปเรียนกันเถอะ" ของขวัญกลั้นใจเอ่ย ตามจริงเธออยากนอนพักมาก ๆ เพราะทั้งเพลีย และ ปวดเนื้อปวดตัวไปหมด แต่ทว่าคาบนี้เป็นวิชาหลักที่อาจารย์ค่อนข้างเคร่งมากทีเดียว เพราะงั้นเธอจึงฝืนร่างกายที่บอบระบมมาเรียน ทั้งที่เมื่อคืนผ่านศึกหนักมาตั้งขนาดนั้น
15.00 น.
"ให้ฉันไปช่วยเก็บของปะ" เพียงฟ้าเอ่ยถามในขณะที่ทั้งสองคนกำลังเดินออกมาหน้าคณะ
"ไม่เป็นไร....." ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยจบประโยค หางตาของขวัญก็เหลือบไปเห็นร่างสูงของใครบางคนเข้าซะก่อน
"พี่ครับ (^_^) " สายฟ้าที่ยืนพิงรถยนต์ของตัวเองอยู่เมื่อครู่เมื่อเห็นของขวัญก็ดีดตัวตรง และ สาวเท้าเดินมาทางนี้ทันทีด้วยท่าทางร่าเริงราวกับลูกหมาที่เจอเจ้าของ
"อุ๊ย.....หมาเด็กของแกมาแล้ว" เพียงฟ้าเอ่ยแซว เพราะช่วงนี้เห็นว่ารุ่นน้องคนดังของคณะวิศวะมักจะมาวอแวเพื่อนสาวของเธอเป็นประจำ แต่ทว่าเพื่อนของเธอกลับไม่สังเกตเลยว่าคนที่เธอบอกว่าเป็นน้องที่เคยรู้จักกันตอนเด็กกำลังจีบเธออยู่อย่างเนียน ๆ
"ฟ้าแกกลับไปก่อนเลยก็ได้" ของขวัญเอ่ย เพราะไม่อยากให้เพื่อนรู้ว่าเธอเผลอไปกินแซ่บกับคนที่เธอเรียกว่าหมาเด็กเข้าเสียแล้ว
"เค ๆ ไปละบาย"
เพียงฟ้าจากไปแล้ว ตอนนี้จึงเหลือแต่รุ่นพี่สาวร่างเล็ก และ รุ่นน้องหนุ่มต่างคณะที่กำลังยืนจ้องหน้ากันอยู่
"พี่ครับ"
"เราขึ้นไปคุยกันบนรถไหม ครับ เพราะ.....พี่น่าจะยืนนาน ๆ ไม่ไหว (^_^) " สายฟ้าที่ใส่ใจสุขภาพช่วงล่างของรุ่นพี่สาวเอ่ยด้วยความเป็นห่วง
"อะ อือ (-_- ;) " ซึ่งทันทีที่เธอตอบรับ สายฟ้าก็รีบรุดจะเข้ามาประคองเธอทันทีด้วยท่าทางเป็นห่วง จนเธอต้องเอ่ยห้ามเอาไว้
"ไม่ต้องประคองก็ได้ มะ ไม่ได้เจ็บขนาดนั้น"
"จริงหรอครับ"
"ผมนึกว่าผมทำแรงไปซะอีก (^_^) "
"หน้าระรื่นนักนะ" ของขวัญมองค้อนรุ่นน้องตัวสูงเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปขึ้นรถหรูที่เปิดแอร์รอไว้จนเย็นฉ่ำ
@บนรถ
"พี่ครับ"
"พี่เจ็บมากไหมครับ พอดี.....มันเป็นครั้งแรกของผมเหมือนกัน"
"ก็เลยไม่รู้ว่าต้องใช้แรงประมาณไหนน่ะครับ (-//////-) " สายฟ้าเอ่ย ก่อนที่ใบหน้าของเขาจะขึ้นสีแดงระเรื่อ
"มะ ไม่เป็นไร"
'นายจะหน้าแดงทำไมเนี่ย ทำเอาฉันประหม่ายิ่งกว่าเก่าอีก'
"พี่ครับคือว่านะ......" ยังไม่ทันที่สายฟ้าจะเอ่ยจบ ของขวัญก็เอ่ยขึ้นก่อนราวกับมีเรื่องจะพูดอยู่ก่อนแล้ว
"คือว่านะ.....สายฟ้า"
"พี่ว่าเราอย่าพูดถึงเรื่องเมื่อคืนอีกเลยนะ"
"ทำไมครับ" สายฟ้าที่ตอนแรกกำลังเขินหน้าแดงอยู่ จู่ ๆ ก็เปลี่ยนโหมดอารมณ์กะทันหันทำเอาของขวัญนิ่งไปเล็กน้อย เพราะเขาจู่ ๆ ก็น่ากลัวขึ้นมาเสียอย่างนั้น ก่อนที่ในเสี้ยววินาทีเขาจะรีบปรับสีหน้ากลับมาเป็นปกติ
"ผมทำได้ไม่ดีงั้นหรอครับ หรือว่าเพราะผมทำพี่เจ็บ (•᷄Θ•᷅) "
"คือว่าพี่มีแฟนแล้ว"
"พี่เลิกกับเขาแล้วนี่ครับ (•᷄Θ•᷅) "
"ก็ใช่.....แต่ตอนนี้พี่ยังไม่พร้อมจะมีใคร"
"แล้วพี่ก็เห็นสายฟ้าเป็นน้องคนหนึ่งด้วย จะให้พี่ทำแบบนั้นกับสายฟ้าอีกคงไม่ได้หรอกนะ" ของขวัญเอ่ย เพราะตอนนี้เธอไม่พร้อมมีใครจริง ๆ และอีกอย่างเธอไม่ได้คิดกับสายฟ้าในแง่ชู้สาวเลยสักนิด
กึด!
สายฟ้าเผลอกำมือแน่น แต่ทว่าใบหน้าก็ยังคงปั้นยิ้มที่แลดูอ่อนโยนให้กับรุ่นพี่สาวตัวเล็กของเขาอยู่
"ครับ (^_^) "
"ผมก็เห็นพี่เป็นพี่สาวคนหนึ่งเหมือนกัน"
"แต่พี่ครับ พี่ต้องสัญญากับผมนะว่าจะไม่หลบหน้ากัน แล้วก็ทำตัวปกติเหมือนเดิม (•᷄Θ•᷅) "
"อะ อื้อ (-_- ;) " ของขวัญจำต้องตอบตกลง ถึงแม้จริง ๆ แล้วเธอกะจะค่อย ๆ ตีตัวออกห่างจากรุ่นน้องหนุ่มก็ตาม เพราะขนาดคนที่รู้จักกันมาเกือบสิบปียังทรยศกันง่าย ๆ เพราะงั้นเธอจึงไม่อยากจะเชื่อใจใครอีกแล้ว
..................................
เพิ่มลงคลัง+คอมเมนต์+ไลค์
= กำลังใจ(◕‿< ❀ )