สวัสดีครับพี่สาวตัวน้อยของผม เราสองคนไม่ได้เจอกันมาก็นานแล้วนะ พี่คงไม่รู้ว่าปีนี้ผมก็สูงขึ้นอีกแล้ว แต่ผมรู้นะ ว่าพี่น่ะไม่สูงขึ้นเลยสักนิด พอถึงวันที่เราได้เจอกันอีกครั้ง พี่จะจำผมได้ไหมนะ😊
รัก,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ดราม่า,ซาดิส & มาโซฯ,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สวัสดีครับพี่สาวตัวน้อยของผม เราสองคนไม่ได้เจอกันมาก็นานแล้วนะ พี่คงไม่รู้ว่าปีนี้ผมก็สูงขึ้นอีกแล้ว แต่ผมรู้นะ ว่าพี่น่ะไม่สูงขึ้นเลยสักนิด พอถึงวันที่เราได้เจอกันอีกครั้ง พี่จะจำผมได้ไหมนะ😊
ผู้แต่ง
Peach뽀이🍑
เรื่องย่อ
⚠️spoiler⚠️
มีเนื้อหาอ่อนไหว/มีภาพประกอบ 18-20+/เนื้อหาแนวยันเดเระ/อาจมีเนื้อหาที่ทำให้อึดอัดใจมีการสตอล์คเกอร์/มีการร่วมรักแบบไม่เต็มใจ
โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม
เนื้อหาทั้งหมดแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
********************
สายฟ้า (หมาเด็กที่ไม่เล็กนะครับ)
วิศวะโยธา ปี 1
อายุ 19 ปี
ส่วนสูง 187 เซนติเมตร
นิสัย : เป็นนักเรียนตัวอย่าง พูดน้อย แลดูเย็นชากับทุกคน ไม่ดีกับใครต่อใครพร่ำเพรื่อ ยกเว้นแค่คนที่เขารู้สึกพิเศษด้วยเท่านั้น ถึงจะได้เห็นรอยยิ้มที่สุดแสนจะซีเคร็ท ชายหนุ่มที่แสนเย็นชาจะปฏิบัติต่อคนที่รักอย่างหวานละมุน จนทำให้ไม่ทันระแวดระวังตัว เพราะว่าใครจะรู้ ว่าคนที่มักจะยิ้ม และ ปฏิบัติตัวอย่างอ่อนโยนด้วยเสมอมา จะซ่อนความปราถนาสุดจะหยั่งถึงไว้ภายในใจ เขามั่นคงในรักแรกพบมานานหลายปี คลั่งรักแบบมาก ๆ โดยที่อีกฝ่ายไม่เคยรู้ตัวเลยสักนิด ว่ามีใครบางคนคอยเฝ้ามองอยู่ แถมยังขี้หึง และ ขี้หวงแบบสุด ๆ อีกต่าหาก
ของขวัญ
อักษรศาสตร์ ปี 4
อายุ 21 ปี
ส่วนสูง 160 เซนติเมตร
นิสัย : ทั้งมึน ทั้งอึน ไม่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่น ไม่สังเกตุ หรือ สนใจอะไร หากไม่ใช่เรื่องของตัวเอง ทว่ากลับรักใคร่ และ ห่วงแหน ทั้งคน และสิ่งของ ที่เป็นของตัวเองเป็นทีสุด
******************************
"ทำไมเพื่อน ๆ ของสายฟ้าถึงพูดว่าเราเป็นคนเย็นชา แล้วก็ใจร้ายกันนะ"
"ทั้ง ๆ ที่สายฟ้าก็ดูเฟรนลี่ แล้ว ก็ใจดีขนาดนี้ (^_^)"
"สำหรับพี่แล้ว ผมดูเป็นคนยังไงงั้นหรอ"
"นิสัยดี ใจดี แล้วก็เฟรนลี่....."
"ถ้าพี่เห็นผมเป็นคนแบบนั้น นั่นมันก็เป็นเพราะว่าพี่นั่นแหละ (^_^)"
******************************
"พี่ครับ"
"หมอนั่นเป็นใครงั้นหรอครับ ทำไม.....เขาถึงเรียกชื่อพี่แบบสนิทสนมขนาดนั้น"
******************************
"พี่ครับ.....ขอผมทำมากกว่านี้ได้ไหม"
"ผมรอพี่อนุญาตอยู่นะ"
**********
นี่คือเรื่องราวของรักข้ามรุ่นสุดยันเดเระ ระหว่าง วิศวะหนุ่มปีหนึ่ง(สุดคลั่งรัก) กับ สาวอักษรศาสตร์ปีสี่ รุ่นน้องหนุ่มที่แอบซ่อนความคลั่งรักเอาไว้ไม่ให้พี่สาวคนสวยรู้ จะสามารถเอาชนะใจรุ่นพี่สาวตัวจิ๋วได้หรือไม่ เขาจะมีกลยุทธสุดโรคจิต เอ๊ย พิสดารอะไรมามัดใจรุ่นพี่สาวให้อยู่หมัด เชิญติดตามได้ใน วิศวะ ซ่อน
*คำเตือน! ตอนนี้มีเนื้อหา รูปภาพ และ ความอ่อนไหวทางเพศที่ไม่เหมาะสม*
ทุกอย่างเกิดขึ้นจากจินตนาการ มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างความบันเทิงเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เด็กต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำ
*เตือนแล้วน๊า*
........................................
Engineering Stalker
วิศวะซ่อน(คลั่ง)รัก!
EP 5
พี่จะทำกับผมแบบนี้ไม่ได้สิครับ(^_^)
..................................
"พี่ครับ"
"พี่ขวัญ~" สายฟ้าที่ยังสอดแก่นกายเอาไว้ในกายเล็กเรียกชื่อรุ่นพี่สาวเสียงอ้อน ก่อนจะกดแผ่นหลังบางให้ของขวัญล้มลงไปกับที่นอน และขึ้นไปนอนทับร่างเล็กเอาไว้
สวบ สาบ~
"ดะ เดี๋ยว นี่นายจะทำอะไรอีก (-_- ;) " ของขวัญเริ่มเลิกลัก เมื่อสะโพกของสายฟ้าเริ่มบดเบียดไปมาที่ด้านหลังตัวเธอ
"พี่ครับ.....ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย"
"ผมรู้แค่ว่าตอนนี้ผมต้องการพี่" สายฟ้าเอ่ยอย่างไร้เดียงสา เขาทำเสียงออดอ้อนในยามที่กระซิบที่ข้างหูของรุ่นพี่สาวตัวเล็ก
"สะ สายฟ้าลุกขึ้นไปก่อนสิ"
"เรามาคุยกันก่อนเถอะนะ" ของขวัญพยายามโน้มน้าว แต่ทว่าคนบนตัวด้านหลังกลับทำตัวราวกับเด็ก ๆ ไม่ยอมลุกไปจากตัวเธอเสียที
สวบ สาบ~
"พี่ครับ~"
"ผมปวดไปหมดเลย.....อึก!" สายฟ้าเอ่ยเสียงกระเส่า ก่อนจะขบกัดใบหูเล็กเบา ๆ
"สะ สายฟ้า.....อึก!" ของขวัญนิ่วหน้า เมื่อสายฟ้าเริ่มขยับสะโพกตอกอัดเบา ๆ
ฟึบ~
กึด~
แจ๊ะ~
"อึก! อื้อออ" ของขวัญได้แต่นอนเม้มปากแน่นเพราะไม่อาจดิ้นหนีไปจากการเกาะกุมของคนด้านหลังได้ ทว่ายิ่งสายฟ้าเอาแต่บดเบียดกายอย่างเชื่องช้าเธอก็ยิ่งรับรู้ได้ถึงตัวตนของเขาอย่างชัดเจน
ฟึบ~
กึด~
แจ๊ะ~
"พี่ครับ"
"ผมขอทำมากกว่านี้ได้ไหมครับ.....ผมทรมานจนแทบทนไม่ไหวแล้ว อ่าห์" สายฟ้าเอ่ยถามเสียงอ้อนในขณะที่เอาแต่ขยับสะโพกไม่หยุด
'เพิ่งจะมาถาม ทั้ง ๆ ที่ทำถึงขนาดนี้แล้วเนี่ยนะ' ของขวัญได้แต่ค่อนแคะรุ่นน้องหนุ่มในใจ
ฟึบ~
กึด~
แจ๊ะ~
"อืออ พี่ครับ"
"ว่ายังไงครับ ผมรอพี่อนุญาตอยู่นะ"
"ระ รีบทำให้เสร็จเถอะ" ของขวัญเอ่ยเสียงสั่น เธออยากรีบหลุดออกจากสถานการณ์ตอนนี้เต็มทีแล้ว
"ขอบคุณครับพี่~" สายฟ้าเอ่ยอย่างอารมณ์ดี ก่อนที่เขาจะเริ่มขยับสะโพกหนักหน่วงมากขึ้น
ปึก.....ปึก.....ปึก
เอี๊ยด.....เอี๊ยด.....เอี๊ยด
"อะ อึก อื้อออออออ"
"แฮ่ก ๆ พี่ครับ.....พี่ขวัญ"
"ตัวพี่อุ่นมาก ๆ เลยครับ.....ผมรู้สึกดีมาก ๆ เลย"
"ยะ หยุดพูดได้แล้ว" ของขวัญแทบอยากจะมุดดินหนีไปให้รู้แล้วรู้รอด
พั่บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ปึก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
เอี๊ยด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
"พี่ครับ ผมขอจูบพี่หน่อยได้ไหม"
พั่บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ปึก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
เอี๊ยด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
"มะ ไม่เอา"
"รีบ ๆ ทำให้เสร็จสักทีสิ อื้อออออ"
กรอด!
สายฟ้าเผลอขบกรามแน่น ของขวัญคงไม่รู้ว่าคนที่ทำตัวออดอ้อนเหมือนตัวเองเป็นลูกหมาตอนนี้จะกำลังจ้องมองเธอด้วยแววตาแบบไหนอยู่
พั่บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ปึก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
เอี๊ยด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
"อ๊ะ! ๆ ๆ ทะ ทำไมถึงทำแรงขึ้นกว่าเดิม" ของขวัญนิ่วหน้าเมื่อสายฟ้าตอกอัดสะโพกใส่เธอหนักหน่วงมากขึ้นราวกับกำลังโมโหอะไรอยู่
พั่บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ปึก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
เอี๊ยด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
"อ๊ะ ๆ ๆ ๆ อื้ออออ แฮ่ก ๆ ๆ ๆ"
"ท้องจะทะลุ! อึก ๆ อื้อออออ" คนตัวเล็กเอ่ยเสียงกระเส่า ตอนนี้เธอรู้สึกคับแน่นช่องท้องไปหมด จะขยับไปไหนก็ไม่ได้ เพราะสายฟ้ากดตัวของเธอเอาไว้กับที่นอนจนแน่น
"พี่ครับ~"
"พี่ต้องรับผิดชอบผมด้วยนะ (^_^) "
" (⊙＿⊙;) !?"
สองชั่วโมงต่อมา
" (=＿=|||) " ตอนนี้ของขวัญได้แต่นอนหน้าซีดเซียวอยู่บนเตียงนุ่ม โดยมีสายฟ้ากำลังใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดทำความสะอาดตามตัวให้พิถีพิถัน
" (^_^) "
" (-_- ;) "
'ทำไมถึงมีแต่นายที่ดูดีทั้ง ๆ ที่ฉันหมดสภาพขนาดนี้กันนะ' ของขวัญอดที่จะหมั่นไส้สายฟ้าที่ดูสดชื่นเกินหน้าเกินตา
"พี่ครับ วันนี้ค้างที่นี่เลยไหมครับ เพราะพี่น่าจะกลับไม่ไหว"
"ผมขอโทษนะครับที่ยั้งแรงไม่ถูกจนทำให้พี่ลุกไม่ขึ้นแบบนี้ (-//////-) " สายฟ้าเอ่ย ก่อนจะเขินหน้าแดง
'จ้า ๆ พ่อคนแรงเยอะเอ๊ย! เอาแต่อวดเรื่องแรงอยู่ได้'
" (-//////////-) "
"สายฟ้า.....พี่ยังยืนยันคำเดิมนะ"
"พี่ไม่รู้ว่าเรามาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้กันอีกได้ยังไง แต่อย่างที่พี่บอกไปว่าพี่ไม่คิดที่จะ....." ยังไม่ทันที่ของขวัญจะเอ่ยจบ ทว่าเธอกลับรู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่แสนกดดันจากคนตรงหน้า ที่ถึงแม้ใบหน้าจะยังยิ้มอยู่ แต่กลับดูน่ากลัวแปลก ๆ
"พี่จะทำกับผมแบบนี้ไม่ได้สิครับ (^_^) "
"ถึงพี่จะบอกว่าเห็นเหมือนผมเป็นน้อง แต่พี่น้องที่ไหนเขาจะนอนด้วยกันถึงสองครั้งกันล่ะครับ"
"มันจะไม่มีครั้งที่สาม"
"พี่ครับ"
"ตอนนี้ผมกำลังพยายามใจเย็นอยู่นะ (^_^) "
"..................." ของขวัญนิ่งไปเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เธอถึงได้รู้สึกกลัวสายฟ้าขึ้นมาจับใจ ทั้ง ๆ ที่เขาไม่ได้มีท่าทีคุกคามเธอเลยแม้แต่น้อย
" (^_^) "
"ละ แล้วนายจะเอายังไง" ของขวัญเอ่ย เพราะไม่รู้ว่ารุ่นน้องหนุ่มต้องการอะไรกันแน่
"เรื่องมาถึงขั้นนี้พวกเราก็ต้องคบกันสิครับ (^_^) "
"ห๊า!"
"ตะ แต่มันเป็นอุบัติเหตุ"
"ผมเพิ่งรู้นะครับว่าพี่หัวสมัยใหม่กว่าที่คิด ทั้ง ๆ ที่มันเป็นครั้งแรกของพี่แท้ ๆ"
"ชะ ใช่ มันก็แค่ครั้งแรกเอง"
"พี่ไม่คิดมากหรอก"
"งั้นหรอครับ"
"ถ้าพี่พูดแบบนั้น แต่ถึงแม้พี่จะไม่ซีเรียสครั้งแรกของตัวเองก็ตาม"
"แล้วครั้งแรกของผมล่ะครับ พี่จะรับผิดชอบยังไง (^_^) "
'ผมยอมทำตัวเหมือนลูกหมาเพราะอยากอยู่ใกล้พี่ แต่พี่คิดว่าผมเป็นลูกหมาจริง ๆ แบบนี้ผมก็แย่สิ'
..................................
เพิ่มลงคลัง+คอมเมนต์+ไลค์
= กำลังใจ(◕‿< ❀ )