โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
ชาย-ชาย,ผู้ใหญ่,รัก,ไทย,เล่าประสบการณ์,NC25++,NC+,NC,yaoi,yaoi ,วาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
คำเตือนเนื้อหา มีการบรรยายฉาก NC เเบบละเอียดผู้อ่านที่มีอายุน้อยกว่า 20 ปี โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน โดยเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ CEO สุดเท่ที่กวนประสาทและเลขาคนสนิทที่กวนไม่แพ้กัน เนื้อหาจะเป็นแนว 20+ มีฉาก NC เยอะๆ ลึกซึ้ง และบรรยายอย่างละเอียดโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
หลังจากคีย์จัดการเรื่องบอร์ดบริหารได้ ความสัมพันธ์ของเขากับไทร์ดูเหมือนจะเข้าที่เข้าทางมากขึ้น ทั้งคู่เริ่มเปิดเผยความรู้สึกต่อกันมากขึ้น แม้จะยังคงกวนประสาทกันเหมือนเดิม แต่ความอบอุ่นระหว่างทั้งสองเริ่มชัดเจนจนคนในออฟฟิศเริ่มยอมรับ
ทว่า ความสงบนั้นอยู่ได้ไม่นาน วันหนึ่ง ขณะที่ไทร์กำลังจัดเอกสารอยู่ในห้องทำงานของคีย์ โทรศัพท์ของเขาดังขึ้น หน้าจอแสดงชื่อ "พี่เจ" ไทร์ชะงัก สีหน้าซีดลงเล็กน้อย เขารีบกดตัดสาย แต่คีย์ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ สังเกตเห็น
"ใครโทรมา?" คีย์ถามด้วยน้ำเสียงกวนๆ แต่แฝงด้วยความสงสัย
"ไม่มีอะไร แค่คนขายประกัน" ไทร์ตอบเร็วเกินไป คีย์เลิกคิ้ว "มึงโกหกกูไม่เนียนเลยนะ ไทร์"
ไทร์ถอนหายใจ "มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ มึงไม่ต้องสนใจ"
"ถ้ามึงบอกว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่ กูยิ่งอยากรู้" คีย์เดินเข้ามาใกล้ จ้องหน้าไทร์ "บอกมา ไม่งั้นกูจะงอน"
ไทร์ลังเล แต่สุดท้ายก็ยอมพูด "เป็นคนรู้จักเก่า... ที่กูไม่อยากเจออีก"
คีย์นิ่งไปครู่หนึ่ง "คนรู้จักเก่า? หรือแฟนเก่า?"
ไทร์หน้าแดง "ไม่ใช่แฟน! แค่... คนที่เคยทำให้กูเจ็บ แล้วกูไม่อยากให้มันกลับมาในชีวิตกูอีก"
คีย์มองไทร์ด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป "ถ้ามันกล้ามายุ่งกับมึง กูจะจัดการเอง" เขาดึงไทร์เข้ามากอด "มึงเป็นของกูแล้ว ไม่มีใครมาแตะมึงได้"
ไทร์ยิ้มบางๆ "มึงนี่มันหวงจริงๆ"
"เออ หวงชิบหาย" คีย์พูดแล้วก้มลงจูบไทร์เบาๆ แต่จูบนั้นเริ่มร้อนแรงขึ้นเมื่อไทร์จูบตอบ
เย็นวันนั้น หลังเลิกงาน คีย์ชวนไทร์ไปกินข้าวที่ร้านอาหารหรูเพื่อผ่อนคลาย แต่ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังเดินไปที่รถ ชายหนุ่มคนหนึ่งในชุดสูทสีเทาเดินเข้ามาขวางทาง ใบหน้าของเขาคมเข้ม อายุราวๆ 30 ต้นๆ ดวงตาคมกริบจ้องไปที่ไทร์
"ไทร์ นานแล้วนะ" เสียงของชายคนนั้นทุ้มต่ำ แต่แฝงด้วยความเย็นชา
ไทร์ชะงัก "เจ... มึงมาทำอะไรที่นี่?"
คีย์ขยับเข้ามายืนข้างไทร์ทันที "มึงเป็นใครวะ?"
ชายที่ชื่อเจยิ้มมุมปาก "ผมชื่อเจตน์ เคยเป็น... เพื่อนสนิทของไทร์สมัยมหาลัย"
"เพื่อนสนิท?" คีย์หันมองไทร์ "มึงบอกกูว่าเป็นแค่คนรู้จักเก่า"
ไทร์กัดฟัน "มันไม่ใช่เพื่อนสนิทแล้ว มันทิ้งกูไปตอนที่กูต้องการมันที่สุด"
เจตน์หัวเราะเบาๆ "อย่าพูดแบบนั้นสิ ไทร์ ผมแค่ต้องไปจัดการเรื่องครอบครัว ไม่ได้ตั้งใจทิ้ง"
"ไม่ต้องมาอธิบาย" ไทร์ตัดบท "กูมีชีวิตใหม่แล้ว มึงกลับไปได้เลย"
คีย์ก้าวไปข้างหน้า "ได้ยินที่มึงพูดแล้วใช่ไหม? ไทร์เป็นของกู ถ้ามึงยังกล้ามายุ่งกับเขา กูไม่ปล่อยไว้แน่"
เจตน์มองคีย์ด้วยสายตาท้าทาย "ดูท่าจะหวงของนักนะ CEO แต่ผมแค่มาทักทาย ไม่ได้จะแย่ง"
"ทักเสร็จแล้วก็ไป" คีย์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา เจตน์ยิ้มก่อนจะเดินจากไป แต่สายตาที่เขามองไทร์ยังคงมีความหมายบางอย่างที่ค้างคา
เมื่อกลับถึงคอนโดของคีย์ ไทร์นั่งเงียบ คีย์เดินไปนั่งข้างๆ "มึงยังคิดถึงมันอยู่เหรอ?"
"เปล่า" ไทร์ส่ายหน้า "แค่... มันเคยเป็นคนสำคัญ แล้ววันหนึ่งมันก็หายไปตอนที่กูเสียพ่อ กูเกลียดมันที่ทิ้งกูแบบนั้น"
คีย์ดึงไทร์เข้ามากอด "กูจะไม่ทิ้งมึงแบบนั้นแน่ จำไว้"
ไทร์พยักหน้า "ขอบคุณนะ คีย์"
คีย์ยิ้ม "ขอบคุณแล้วจบเหรอ? กูอยากได้อะไรที่มากกว่านั้น" เขาดึงไทร์ให้มานั่งคร่อมตัก "ช่วยกูคลายเครียดหน่อย วันนี้เจอไอ้หมอนั่นแล้วกูโมโห"
ไทร์ยิ้ม "มึงนี่มัน..." แต่เขาไม่ขัดขืน คีย์ก้มลงจูบไทร์อย่างเร่าร้อน มือเลื่อนไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของไทร์ออก เขาดึงไทร์ไปนอนบนโซฟาในห้องนั่งเล่น ถอดกางเกงของไทร์ออกจนหมด "มึงนี่มันน่ากินชิบหาย"
ไทร์หน้าแดง "มึง... อย่าพูดแบบนั้นสิ" แต่เขาไม่ทันได้พูดอะไรต่อ คีย์ก้มลงใช้ปากครอบลงไปที่ส่วนที่แข็งขึงของไทร์ทันที ลิ้นวนรอบปลาย ดูดแรงจนไทร์สะดุ้ง "อ๊า... คีย์... มึงเก่งเกินไปแล้ว..."
"เออ แล้วมึงจะชอบ" คีย์คว้าเจลหล่อลื่นจากลิ้นชักข้างโซฟา ชโลมลงบนมือ แล้วจับขาของไทร์ยกขึ้นแยกออก แล้วจับส่วนที่แข็งร้อนของตัวเองจ่อ เขาดันเข้าไปช้าๆ ความใหญ่ทำให้ไทร์ร้องออกมา "ชิบหาย... มึงใหญ่เกิน... อ้ะ..."
คีย์ก้มลงจูบไทร์ เขาดันเข้าไปจนสุด "มึงนี่มัน... แน่นชิบหาย" แล้วเริ่มขยับสะโพกช้าๆ ไทร์แอ่นตัวรับ "อ๊า... คีย์... ช้าๆ ก่อน..."
แต่คีย์ไม่ฟัง เขาเร่งจังหวะเร็วขึ้น กระแทกเข้าไปลึกและแรงจนโซฟาสั่น เสียงเนื้อกระทบกันดังก้อง ไทร์จิกหมอนข้างแน่น "มึง... กูจะขาดใจ... อ้ะ..."
"ขาดใจก็ขาดไป" คีย์ใช้มือลูบไล้ส่วนหน้าของไทร์ รูดไปพร้อมกับการกระแทก ไทร์ร้องครางไม่เป็นภาษา "คีย์... กูไม่ไหวแล้ว... อ๊า..." เขาถึงจุดสุดยอด ปลดปล่อยลงบนหน้าท้องตัวเอง คีย์เร่งจังหวะสุดท้าย กระแทกเข้าไปลึก แล้วปลดปล่อยข้างในร่างกายของไทร์
ทั้งคู่หอบหายใจ คีย์ก้มลงกอดไทร์ "มึงเป็นของกู ไทร์ ไม่มีใครแย่งมึงไปได้"
ไทร์ยิ้ม "มึงนี่มันหวงจริงๆ"
วันต่อมา เจตน์โผล่มาที่ออฟฟิศโดยไม่บอกกล่าว เขาขอเจอไทร์เป็นการส่วนตัว คีย์ที่เห็นจากกล้องวงจรปิดรีบลงไปห้าม "มึงมาทำอะไรที่นี่อีก?"
"ผมแค่อยากเคลียร์กับไทร์" เจตน์พูด "เรื่องเมื่อก่อน ผมรู้ว่าผมผิด"
ไทร์เดินออกมา "กูบอกแล้วว่ากูไม่อยากคุยกับมึง"
เจตน์ถอนหายใจ "ผมแค่อยากขอโทษ แล้วจะไปจากชีวิตจริงๆ"
คีย์มองเจตน์ด้วยสายตาไม่ไว้ใจ แต่ไทร์วางมือบนแขนเขา "ให้เขาพูดเถอะ คีย์ ผมอยากจบเรื่องนี้"
หลังจากคุยกันสั้นๆ เจตน์ขอโทษอย่างจริงใจ และยอมรับว่าเขาไม่มีสิทธิ์กลับมาในชีวิตของไทร์อีก เขาจากไป โดยทิ้งคำสัญญาว่าจะไม่รบกวนอีก
คืนนั้น คีย์พาไทร์กลับมาที่คอนโด "มึงแน่ใจนะว่าไม่รู้สึกอะไรกับมันแล้ว?"
ไทร์ยิ้ม "แน่ใจ เพราะตอนนี้กูมีมึง"
คีย์ดึงไทร์เข้ามาจูบ "งั้นกูจะทำให้มึงลืมมันไปเลย" เขาผลักไทร์ลงบนเตียง ถอดเสื้อผ้าของทั้งคู่ทิ้ง แล้วก้มลงใช้ปากครอบส่วนของไทร์ "อ๊า... คีย์..." ไทร์คราง
คีย์ดูดแรงจนไทร์ถึงจุดสุดยอด จากนั้นเขาสอดใส่เข้าไปจากด้านหลัง กระแทกแรงและลึก "มึงเป็นของกู จำไว้" ทั้งคู่ปล่อยตัวไปกับความเสียวอีกรอบ จนหลับไปในอ้อมกอดกัน
หลังจากเจตน์จากไป ชีวิตของคีย์และไทร์ดูเหมือนจะสงบลง แต่ความสงบนั้นก็อยู่ได้ไม่นาน วันหนึ่ง คีย์ได้รับคำเชิญจากบริษัทคู่แข่งให้ไปร่วมงานกาล่าดินเนอร์เพื่อเจรจาความร่วมมือในโปรเจกต์ใหญ่ เขาตัดสินใจพาไทร์ไปด้วย ไม่ใช่แค่ในฐานะเลขา แต่เป็นคนที่เขาอยากให้ทุกคนรู้ว่าเป็น "คู่ของเขา"