โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
ชาย-ชาย,ผู้ใหญ่,รัก,ไทย,เล่าประสบการณ์,NC25++,NC+,NC,yaoi,yaoi ,วาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
คำเตือนเนื้อหา มีการบรรยายฉาก NC เเบบละเอียดผู้อ่านที่มีอายุน้อยกว่า 20 ปี โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน โดยเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ CEO สุดเท่ที่กวนประสาทและเลขาคนสนิทที่กวนไม่แพ้กัน เนื้อหาจะเป็นแนว 20+ มีฉาก NC เยอะๆ ลึกซึ้ง และบรรยายอย่างละเอียดโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
คีย์เงียบไป ไทร์มองเขา "มึง... เป็นยังไงบ้าง?"
"กูไม่รู้จะพูดยังไง" คีย์พูด "พ่ออยากให้กูมีครอบครัวแบบนั้น แต่กูมีมึงแล้ว"
คุณหญิงวรางค์ถอนหายใจ "แม่ไม่ได้จะบังคับลูก แต่นี่เป็นความปรารถนาสุดท้ายของพ่อ แม่แค่อยากให้ลูกรู้"
ไทร์นิ่งไป เขารู้สึกเหมือนมีกำแพงบางอย่างก่อตัวขึ้น "คีย์ ถ้ามันสำคัญกับครอบครัวมึง ผม…"
"หยุดพูดโง่ๆ" คีย์ตัดบท "กูเลือกมึงแล้ว ไม่ว่าพ่อจะอยากให้เป็นยังไง กูจะไม่ทิ้งมึง"
คุณหญิงวรางค์มองทั้งคู่ "แม่แค่อยากให้ลูกคิดดีๆ ไม่ใช่แค่เพื่อตัวเอง แต่เพื่ออนาคตของครอบครัวด้วย"
เมื่อกลับถึงบ้าน คีย์นั่งเงียบที่โซฟา ไทร์เดินไปนั่งข้างๆ "มึงเครียดเรื่องจดหมายเหรอ?"
"เออ" คีย์พูด "กูรู้สึกผิดที่ทำตามความฝันของพ่อไม่ได้ แต่กูก็ไม่อยากเสียมึง"
ไทร์วางมือบนไหล่คีย์ "มึงไม่ต้องรู้สึกผิด เราเลือกทางของเราได้"
คีย์หันมามอง "มึงแน่ใจเหรอ?"
"แน่ใจ" ไทร์ยิ้ม "แล้วมึงต้องทำให้กูมั่นใจด้วย"
คีย์ยิ้มเมื่อได้ยินคำพูดของไทร์ "งั้นกูจะทำให้มึงมั่นใจว่ากูเลือกมึงจริงๆ"
เขาดึงไทร์ไปที่ห้องนอน แล้วผลักไทร์ลงนอนบนเตียง คีย์หยิบผ้าม่านบางจากหน้าต่างมา แล้วใช้มันพันรอบข้อมือของไทร์ มัดไว้กับหัวเตียง "มึง... จะทำอะไร?" ไทร์ถามด้วยน้ำเสียงสั่น
"ทำให้มึงรู้ว่ากูต้องการแค่มึง" คีย์พูดแล้วหยิบน้ำหอมกลิ่นวานิลลาจากโต๊ะเครื่องแป้งมา เขาฉีดน้ำหอมลงบนลำคอของไทร์ แล้วก้มลงสูดกลิ่นช้าๆ ก่อนจะใช้ลิ้นเลียตามรอยน้ำหอม ไทร์คราง "อ้ะ... คีย์... หอม..."
คีย์ยิ้ม "หอมแล้วไง?" เขาฉีดน้ำหอมลงไปที่หน้าอกของไทร์ แล้วใช้ปลายนิ้วลูบไล้ไปตามผิวเนียน สลับกับการใช้ลิ้นวนรอบหัวนม ไทร์สะดุ้ง "มึง... เสียว..." คีย์หยิบลูกอมรสมิ้นต์จากลิ้นชักมาใส่ปาก แล้วก้มลงดูดที่หน้าอกของไทร์ ความเย็นจากมิ้นต์ผสมกับลมหายใจร้อนๆ ทำให้ไทร์แอ่นตัว "อ๊า... คีย์... เย็น..."
คีย์เลื่อนมือลงไปปลดกางเกงของไทร์ออก แล้วฉีดน้ำหอมลงบนต้นขาด้านใน เขาใช้ลูกอมมิ้นต์ที่ยังอยู่ในปากกลิ้งไปตามผิวของไทร์ ไทร์คราง "ชิบหาย... คีย์... กูจะตาย..." คีย์ยิ้มแล้วคายลูกอมออก ใช้ปากครอบลงไปที่ส่วนที่แข็งขึงของไทร์ ความเย็นจากมิ้นต์ที่ยังหลงเหลือทำให้ไทร์ร้อง "อ้ะ... คีย์... เสียวเกิน..."
คีย์ดูดและเลียช้าๆ สลับกับการใช้มือบีบที่ต้นขา ไทร์จิกผ้าปูที่นอน "มึง... กูไม่ไหวแล้ว..." เขาถึงจุดสุดยอด ปลดปล่อยออกมาเต็มปากของคีย์ คีย์เลียน้ำหอมผสมกับของเหลวนั้น "มึงนี่มันหอมชิบหาย"
ไทร์หอบ "มึง... บ้าไปแล้ว"
"ยังไม่จบ" คีย์ลุกขึ้น ถอดเสื้อผ้าตัวเองออก เขาคว้าผ้าขนหนูเปียกจากห้องน้ำมา แล้วค่อยๆ ใช้มันเช็ดตัวไทร์ช้าๆ เริ่มจากลำคอลงไปที่หน้าท้อง ไทร์สะดุ้ง "มึง... นี่มันอะไร..."
"ทำให้มึงผ่อนคลาย" คีย์พูดแล้วพลิกตัวไทร์ให้คว่ำหน้า เขาใช้ผ้าขนหนูเปียกนวดไปตามแผ่นหลังของไทร์ สลับกับการใช้ปลายนิ้วกดจุด คีย์หยิบน้ำมันนวดจากลิ้นชักมา เทลงบนหลังของไทร์ แล้วใช้ฝ่ามือลูบไล้ไปตามร่องสันหลัง ไทร์คราง "อ้ะ... คีย์... ดี..."
คีย์เลื่อนมือลงไปที่สะโพก แล้วสอดนิ้วที่ลื่นจากน้ำมันเข้าไปในร่างกายของไทร์ช้าๆ ไทร์สะดุ้ง "มึง... ช้าๆ..." คีย์ขยับนิ้ววนไปมา ควานหาจุดเสียวจนไทร์ร้อง "อ๊า... ตรงนั้น..." คีย์เพิ่มนิ้วเป็นสอง ขยับเร็วขึ้น ไทร์หายใจหอบ "มึง... กูจะขาดใจ..."
คีย์ดึงนิ้วออก เขาจับส่วนที่แข็งร้อนของตัวเองจ่อ แล้วดันเข้าไปช้าๆ ความลื่นจากน้ำมันทำให้ไทร์รู้สึกถึงทุกส่วน "ชิบหาย... คีย์... อ้ะ..."
คีย์ก้มลงจูบที่หลังคอของไทร์ ขยับสะโพกช้าๆ ก่อนจะเร่งจังหวะ เตียงสั่นตามแรงกระแทก ไทร์คราง "อ้ะ... คีย์... กู... ไม่ไหว..." คีย์ใช้มือลูบส่วนหน้าของไทร์ไปด้วย ไทร์ถึงจุดสุดยอด ปลดปล่อยลงบนผ้าปูที่นอน คีย์ตามมาด้วยการปลดปล่อยข้างใน
ทั้งคู่หอบหายใจ คีย์คลายสายรัดแล้วกอดไทร์ "มึงมั่นใจในกูแล้วยัง?"
ไทร์ยิ้ม "มั่นใจแล้ว มึงนี่มันบ้าจริงๆ"
วันต่อมา คีย์และไทร์ตื่นมาด้วยความรู้สึกที่ผ่อนคลาย แต่ความสงบนั้นอยู่ได้ไม่นาน โทรศัพท์ของคีย์ดังขึ้น เป็นธนัช "คีย์ มีปัญหาใหญ่แล้ววะ"
"อะไร?" คีย์ถาม
"มีคนปล่อยข่าวลือว่าโปรเจกต์รีสอร์ทของเราที่ภูเก็ตมีการคอร์รัปชัน" ธนัชพูด "นักลงทุนเริ่มลังเลแล้ว"
คีย์กำหมัดแน่น "ใครอยู่เบื้องหลัง?"
"ยังไม่รู้" ธนัชตอบ "แต่มันดูเหมือนมีคนจงใจทำลายเรา"
คีย์หันมองไทร์ "มีเรื่องแล้ววะ"
ไทร์ขมวดคิ้ว "ร้ายแรงแค่ไหน?"
"ร้ายมาก" คีย์พูด "ถ้านักลงทุนถอนตัว โปรเจกต์นี้พังแน่"
ทั้งคู่รีบไปที่ออฟฟิศ พบกับธนัชที่รออยู่แล้ว "กูเจอร่องรอยแล้ว" ธนัชยื่นแท็บเล็ตให้ดู "ข่าวลือเริ่มจากบัญชีนิรนามในโซเชียล แต่มีคนเห็นนัท เพื่อนมึง อยู่ใกล้ๆ ที่ทำการของหนังสือพิมพ์ที่ปล่อยข่าวนี้ออกมา"
คีย์ชะงัก "นัท?"
ไทร์มองคีย์ "มึงคิดว่าเขา..."
"กูไม่รู้" คีย์พูด "แต่กูจะเคลียร์ให้ชัด"
คีย์โทรหานัททันที "มึงอยู่ไหน?"
"ที่คอนโด กูเพิ่งตื่น" นัทตอบ
"เจอกันเดี๋ยวนี้" คีย์พูดแล้ววางสาย
เมื่อถึงคอนโดของนัท คีย์และไทร์เผชิญหน้ากับเขา "มึงรู้เรื่องข่าวลือที่ภูเก็ตไหม?" คีย์ถามตรงๆ
นัทชะงัก "กูไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น!"
"อย่าโกหก" ธนัชพูด "มีคนเห็นมึงอยู่แถวหนังสือพิมพ์"
นัทเงียบไป ก่อนจะยอมพูด "กูไม่ได้ตั้งใจทำร้ายมึง คีย์ กูแค่... โกรธที่มึงเลือกไทร์ ไม่ใช่กู"
คีย์หน้าแดง "มึงบ้าไปแล้วเหรอ? มึงจะทำลายชีวิตกูเพราะเรื่องนี้?"
"กูขอโทษ" นัทพูด "กูจะแก้ให้"
คีย์ถอนหายใจ "มึงไปเคลียร์กับหนังสือพิมพ์เดี๋ยวนี้ ถ้ามึงยังเห็นกูเป็นเพื่อน"
นัทพยักหน้าแล้วจากไป คีย์หันมองไทร์ "กูไม่น่าไว้ใจมันเลย"
ไทร์วางมือบนไหล่คีย์ "มึงไม่ผิดหรอก เราแก้กันได้"
หลังจากนัทยอมรับว่าเขาคือคนปล่อยข่าวลือ คีย์ ไทร์ และธนัชรีบวางแผนเพื่อกู้สถานการณ์ คีย์โทรหานักลงทุนมิสเตอร์ลี เพื่ออธิบายทุกอย่าง "ผมรับรองว่าข่าวลือนี้ไม่จริง และเราจะจัดการให้ชัดเจนใน 24 ชั่วโมง" คีย์พูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
มิสเตอร์ลีเงียบไปครู่หนึ่ง "ผมเชื่อคุณณัชชัย แต่ถ้าคุณเคลียร์ไม่ได้ ผมต้องถอนตัว"
"ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง" คีย์ตอบแล้ววางสาย
ไทร์มองคีย์ "มึงจะทำยังไง?"
"กูจะให้นัทออกมาแถลงเอง" คีย์พูด "แล้วกูจะหาคนที่อยู่เบื้องหลังมันด้วย เพราะกูไม่เชื่อว่านัททำคนเดียว"
ธนัชพยักหน้า "กูจะช่วยเช็คเส้นทางการเงิน ถ้ามีคนจ้างมันจริง มันต้องมีร่องรอย"
นัทถูกเรียกกลับมาที่ออฟฟิศอีกครั้ง เขาดูตื่นตระหนก "กูบอกแล้วว่ากูขอโทษ มึงจะให้กูทำอะไร?"
"ออกแถลงข่าว" คีย์พูด "บอกทุกคนว่ามึงโกหก และเลิกยุ่งกับชีวิตกู"