โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
ชาย-ชาย,ผู้ใหญ่,รัก,ไทย,เล่าประสบการณ์,NC25++,NC+,NC,yaoi,yaoi ,วาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
คำเตือนเนื้อหา มีการบรรยายฉาก NC เเบบละเอียดผู้อ่านที่มีอายุน้อยกว่า 20 ปี โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน โดยเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ CEO สุดเท่ที่กวนประสาทและเลขาคนสนิทที่กวนไม่แพ้กัน เนื้อหาจะเป็นแนว 20+ มีฉาก NC เยอะๆ ลึกซึ้ง และบรรยายอย่างละเอียดโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
วันต่อมา คีย์ส่งเทปคาสเซ็ทไปให้คุณวินัย พร้อมสมุดบันทึกของชัย คุณวินัยโทรมา "คีย์ เทปนี้มันชัดเจนมาก ถ้ามึงอยากล้างชื่อชัยในที่สาธารณะ มันทำได้แน่นอน"
"ดี" คีย์พูด "กูอยากให้วุฒิได้ความยุติธรรมด้วย"
ไทร์พูด "มึงจะบอกวุฒิไหม?"
"บอกสิ" คีย์พูด "กูจะนัดมันมาเจอ"
ทั้งคู่กลับไปกรุงเทพฯ และนัดเจอวุฒิที่ร้านกาแฟเดิม วุฒิมองคีย์ด้วยสายตาคาดหวัง "คุณได้ฟังเทปแล้วใช่ไหม?"
"เออ" คีย์พูด "กูจะเอาเรื่องนี้ไปแถลงต่อสาธารณะ เพื่อล้างชื่อพ่อมึง และปิดปากทุกคนที่ยังสงสัย K-Venture"
วุฒิน้ำตาคลอ "ขอบคุณครับ คุณณัชชัย ผมไม่รู้จะตอบแทนยังไง"
"ไม่ต้อง" คีย์พูด "กูทำเพื่อความถูกต้อง"
สัปดาห์ต่อมา คีย์จัดงานแถลงข่าวที่สำนักงานใหญ่ของ K-Venture เขายืนต่อหน้าสื่อ "ผมมีหลักฐานว่า ชัย อดีตผู้จัดการของ K-Venture ถูกบังคับให้เกี่ยวข้องกับขบวนการค้ายาโดยสารวัตรเดช K-Venture ไม่เคยมีส่วนรู้เห็น และผมขอปิดฉากทุกข้อสงสัยด้วยการเผยความจริงวันนี้" เขาเปิดเทปให้สื่อฟัง คำขู่ของสารวัตรเดชดังชัดเจน
หลังแถลงข่าว วุฒิโทรมาหาคีย์ "ผมเห็นข่าวแล้ว ขอบคุณมากจริงๆ"
"ไม่เป็นไร" คีย์พูด "ต่อจากนี้ ใช้ชีวิตของมึงให้ดีก็พอ"
เมื่อกลับถึงบ้าน คีย์นั่งลง ไทร์นั่งข้างๆ "มึงทำได้อีกแล้ววะ" ไทร์พูด
"เออ" คีย์พูด "คราวนี้กูรู้สึกว่ามันจบจริงๆ"
ไทร์ยิ้ม "แล้วมึงอยากทำอะไรต่อ?"
คีย์หันไปมอง "กูอยากใช้ชีวิตกับมึงแบบไม่ต้องกังวลอะไรอีก"
ไทร์กอดคีย์ "กูก็อยากแบบนั้น"
วันต่อมา คีย์และไทร์เริ่มวางแผนอนาคตกันจริงจัง พวกเขาคุยถึงการรับเลี้ยงเด็กหรือการหาคนอุ้มบุญตามที่คุณหญิงวรางค์เคยเสนอ คีย์พูด "ถ้ามึงอยากมีลูกจริงๆ กูพร้อม"
ไทร์ยิ้ม "กูอยากลองดู แต่กูอยากให้เราไปทีละก้าว"
คีย์พยักหน้า "ได้ เราไปด้วยกัน"
ทั้งคู่ตัดสินใจไปปรึกษามูลนิธิรับเลี้ยงเด็กในสัปดาห์ต่อมา และเริ่มต้นชีวิตใหม่ ชีวิตที่ปราศจากเงาอดีต แต่เต็มไปด้วยความหวัง
หลังจากคีย์และไทร์ตัดสินใจวางแผนอนาคตด้วยการรับเลี้ยงเด็กหรือหาคนอุ้มบุญ ชีวิตของทั้งคู่เริ่มเข้าสู่ช่วงเวลาแห่งความสงบและความหวัง พวกเขาไปเยี่ยมมูลนิธิรับเลี้ยงเด็กในกรุงเทพฯ และได้พบกับ "น้องมิ้นต์" เด็กหญิงวัย 5 ขวบ ผมสั้นสีน้ำตาลเข้ม ดวงตากลมโต เธอยิ้มให้คีย์และไทร์อย่างเขินๆ ขณะที่ทั้งคู่เข้าไปพูดคุย
"หนูชื่ออะไร?" ไทร์ถาม
"มิ้นต์ค่ะ" เธอตอบเบาๆ
คีย์มองไทร์ "มึงคิดว่าไง?"
ไทร์ยิ้ม "น่ารักดีว่ะ กูชอบ"
ทั้งคู่ใช้เวลาทำความรู้จักกับน้องมิ้นต์หลายครั้งในช่วงสองสัปดาห์ต่อมา เธอเป็นเด็กกำพร้าที่พ่อแม่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ คีย์รู้สึกผูกพันกับเธออย่างรวดเร็ว "กูรู้สึกเหมือนเห็นตัวเองตอนเด็กๆ ว่ะ" เขาบอกไทร์ "พ่อกูก็ทิ้งกูไปแบบนั้น"
ไทร์วางมือบนไหล่คีย์ "ถ้ามึงอยากรับเลี้ยงน้องจริงๆ กูพร้อม"
คีย์พยักหน้า "กูอยากให้เธอมีบ้านที่มึงกับกูสร้างให้"
ทั้งคู่เริ่มกระบวนการรับเลี้ยงอย่างเป็นทางการ โดยมีคุณหญิงวรางค์และสมชายช่วยสนับสนุน คุณหญิงดีใจจนน้ำตาคลอ "แม่ดีใจมากที่ลูกจะมีครอบครัวสมบูรณ์" เธอบอกคีย์
สมชายเองก็ยิ้ม "พ่อจะช่วยเลี้ยงหลานให้เต็มที่"
หนึ่งเดือนต่อมา กระบวนการรับเลี้ยงสำเร็จ น้องมิ้นต์ย้ายเข้ามาอยู่กับคีย์และไทร์ที่บ้านในกรุงเทพฯ คีย์ปรับห้องนอนเก่าให้กลายเป็นห้องของเธอ ตกแต่งด้วยสีพาสเทลและของเล่น ไทร์สอนเธอวาดรูป ขณะที่คีย์พาเธอไปเดินเล่นในสวนสาธารณะ ชีวิตของทั้งสามเริ่มลงตัว
แต่ความสงบนั้นถูกขัดจังหวะอีกครั้ง วันหนึ่งขณะที่คีย์กำลังช่วยน้องมิ้นต์ทำการบ้าน โทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เป็นธนัช "คีย์ มีเรื่องแล้วว่ะ" เขาพูด
"อะไรอีก?" คีย์ถาม
"มีคนส่งอีเมลนิรนามมาให้กู" ธนัชพูด "มันบอกว่ามีหลักฐานใหม่เกี่ยวกับ K-Venture เรื่องการฟอกเงินสมัยพ่อมึง และมันขู่จะปล่อยให้สื่อถ้าเราไม่จ่ายเงิน"
คีย์หน้าเปลี่ยน "ชิบหาย... มันยังไม่จบอีกเหรอ?"
ไทร์ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ถาม "อะไร?"
คีย์เล่าให้ฟัง "มีคนขู่จะปล่อยหลักฐานเรื่องการฟอกเงินสมัยพ่อกู"
น้องมิ้นต์มองหน้าคีย์ "พ่อคีย์เป็นอะไรเหรอคะ?"
คีย์ยิ้มฝืนๆ "ไม่เป็นไร ลูก พ่อแค่ต้องจัดการเรื่องงาน"
ไทร์พูด "มึงจะทำยังไง?"
"กูจะตามหาคนที่ส่งอีเมล" คีย์พูด "กูไม่ยอมให้มันมาทำลายครอบครัวเรา"
ธนัชใช้เส้นสายเพื่อแกะรอยอีเมล สองวันต่อมา เขาโทรมา "คีย์ อีเมลมาจากเซิร์ฟเวอร์ในภูเก็ตอีกแล้ว และมันเชื่อมโยงกับคนที่ชื่อ 'นัท' ลูกน้องเก่าของเสี่ยดำ"
คีย์กำหมัด "ไอ้นัทนี่มันเป็นใคร?"
"กูไม่รู้" ธนัชพูด "แต่มันอาจรู้เรื่องเก่าๆ ที่เสี่ยดำเคยทำ"
คีย์หันไปบอกไทร์ "เราต้องกลับไปภูเก็ตอีกครั้ง"
ไทร์พยักหน้า "ไปสิ แต่เราจะฝากน้องมิ้นต์ไว้กับใคร?"
คีย์โทรหาคุณหญิงวรางค์ "แม่ ช่วยดูแลน้องมิ้นต์ให้ผมหน่อย ผมกับไทร์ต้องไปจัดการเรื่องด่วน"
คุณหญิงตอบ "ได้เลย ลูก เอาน้องมาฝากแม่ได้"
ทั้งคู่พาน้องมิ้นต์ไปฝากที่บ้านคุณหญิง แล้วบินไปภูเก็ตทันที เมื่อถึง พวกเขาไปที่บาร์เก่าที่เสี่ยดำเคยบอกว่าเป็นแหล่งรวมลูกน้อง คีย์ถามบาร์เทนเดอร์ "มึงรู้จักนัทไหม?"
บาร์เทนเดอร์พยักหน้า "รู้จัก มันมาที่นี่บ่อย แต่ตอนนี้มันย้ายไปอยู่แถวกระบี่แล้ว"
คีย์หันไปมองไทร์ "เราต้องไปกระบี่"
คีย์และไทร์เช่ารถแล้วขับไปกระบี่ทันที ระหว่างทาง คีย์พูด "กูไม่เข้าใจว่าทำไมเรื่องพวกนี้มันถึงโผล่มาซ้ำๆ"
ไทร์วางมือบนไหล่เขา "อาจเพราะ K-Venture มันใหญ่เกินไปจนมีคนอยากล้มมึง"
คีย์ยิ้มบางๆ "ดีที่มีมึงอยู่ด้วย"
เมื่อถึงกระบี่ พวกเขาไปที่ร้านอาหารริมทะเลที่เคยเจอโจมาก่อน คีย์ถามเจ้าของร้าน "มึงรู้จักนัท ลูกน้องเก่าของเสี่ยดำไหม?"
เจ้าของร้านชะงัก "รู้จัก มันมาซื้อของที่นี่บ้าง แต่บ้านมันอยู่แถวอ่าวนาง"
ทั้งคู่ขับไปที่อ่าวนาง และเจอบ้านไม้เก่าหลังเล็กที่ดูเงียบเหงา คีย์เคาะประตู นัท ชายวัย 40 ต้นๆ รูปร่างผอม ผมยุ่งเปิดประตูออกมา "มึงเป็นใคร?" เขาถาม
"กูชื่อ คีย์ "มึงส่งอีเมลขู่กูเรื่องหลักฐานฟอกเงินใช่ไหม?"
นัทหน้าเสีย "มึง... รู้ได้ไง?"
"อย่ามาเล่นตัว" คีย์พูด "มึงมีหลักฐานอะไร บอกกูมาเดี๋ยวนี้"