โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
ชาย-ชาย,ผู้ใหญ่,รัก,ไทย,เล่าประสบการณ์,NC25++,NC+,NC,yaoi,yaoi ,วาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
คำเตือนเนื้อหา มีการบรรยายฉาก NC เเบบละเอียดผู้อ่านที่มีอายุน้อยกว่า 20 ปี โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน โดยเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ CEO สุดเท่ที่กวนประสาทและเลขาคนสนิทที่กวนไม่แพ้กัน เนื้อหาจะเป็นแนว 20+ มีฉาก NC เยอะๆ ลึกซึ้ง และบรรยายอย่างละเอียดโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
นัทถอนหายใจ "ได้ กูยอม" เขาเดินไปหยิบแฟ้มเก่าจากตู้ "นี่คือบันทึกที่เสี่ยดำเคยให้กูเก็บไว้ มันบอกว่าพ่อมึงเคยให้ชัยโอนเงินไปบัญชีลับที่ต่างประเทศ เพื่อซ่อนจากกรมสรรพากร"
ไทร์มองคีย์ "มึงคิดว่าไง?"
"กูไม่รู้ว่ามันจริงไหม" คีย์พูด "แต่ถ้ามันจริง กูต้องหาความจริง"
คีย์ถามนัท "มึงมีอะไรเพิ่มไหม?"
นัทพูด "มีรหัสบัญชีเก่าที่ชัยเคยใช้ แต่กูไม่รู้ว่ามันยังใช้งานได้ไหม"
คีย์รับแฟ้มมา "ถ้ามึงโกหก หรือปล่อยข้อมูลนี้ไปที่อื่น กูจะตามหามึงถึงที่"
นัทพยักหน้า "กูเข้าใจ"
เมื่อกลับถึงโรงแรมในกระบี่ คีย์โทรหาคุณวินัย "ช่วยเช็ครหัสบัญชีนี้ให้หน่อยว่ะ มันเชื่อมโยงกับอะไร"
คุณวินัยใช้เวลาสามวันก่อนโทรมา "คีย์ รหัสบัญชีนี้จริง มันเคยถูกใช้โอนเงินไปสวิสเซอร์แลนด์เมื่อยี่สิบปีก่อน แต่บัญชีถูกปิดไปแล้ว ไม่มีร่องรอยหลงเหลือ"
คีย์ถอนหายใจ "แล้วทำไมนัทถึงเอามาขู่กู?"
"อาจเพราะมันไม่รู้ว่าบัญชีปิดแล้ว" คุณวินัยพูด "แต่มันอาจมีคนอื่นรู้เรื่องนี้ด้วย"
ไทร์พูด "เราต้องหาคนที่อยู่เบื้องหลังนัท"
คีย์พยักหน้า "กูจะกลับไปถามมันอีกครั้ง"
ทั้งคู่กลับไปที่บ้านของนัท แต่เมื่อถึง บ้านว่างเปล่า เพื่อนบ้านบอกว่า "มันย้ายไปเมื่อคืน บอกว่าจะไปอยู่กับเพื่อนที่เชียงใหม่"
คีย์กำหมัด "ไอ้นี่มันหนีกูไปละ"
ไทร์พูด "ใจเย็น เราจะตามมันไปเชียงใหม่"
เมื่อกลับถึงห้องพักในโรงแรมกระบี่ คีย์นั่งลงด้วยสีหน้าเครียด ไทร์นั่งข้างๆ "มึงตึงเครียดอีกแล้วว่ะ"
"เออ" คีย์พูด "กูเกลียดที่มันหนีไปแบบนี้"
วันต่อมา คีย์และไทร์บินไปเชียงใหม่เพื่อตามหานัท พวกเขาเช่ารถแล้วเริ่มสืบจากร้านกาแฟในตัวเมือง ธนัชโทรมาอัปเดต "คีย์ กูได้ข้อมูลเพิ่ม นัทเคยทำงานเป็นคนขับรถให้เสี่ยดำ มันอาจรู้เรื่องเก่ามากกว่าที่เราคิด"
คีย์พูด "ถ้ามันรู้เยอะขนาดนั้น ทำไมมันถึงขู่กูแค่เรื่องเงิน?"
"อาจเพราะมันกลัว" ธนัชพูด "แต่กูเจอที่อยู่คร่าวๆ ของมันแล้ว มันอยู่แถวแม่ริม"
ทั้งคู่ขับไปที่แม่ริม และเจอร้านอาหารเล็กๆ ที่นัททำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟ คีย์เดินเข้าไป "นัท มึงหนีมาทำไม?"
นัทชะงัก "มึง... ตามกูมาถึงนี่เลยเหรอ?"
"เลิกเล่นตัว" คีย์พูด "มึงบอกกูมา ใครอยู่เบื้องหลัง?"
นัทถอนหายใจ "ได้ กูยอม มันมีคนจ้างกูให้ขู่มึง เขาชื่อ 'เสี่ยตง' เป็นนักธุรกิจเก่าในเชียงใหม่ เขาเคยร่วมงานกับเสี่ยดำ และเกลียดพ่อมึงที่ทิ้งเขาไป"
ไทร์พูด "แล้วเสี่ยตงอยู่ไหน?"
"เขาเพิ่งย้ายไปอยู่ที่ลำปาง" นัทพูด "กูมีเบอร์เขาอยู่"
คีย์รับเบอร์มา "ถ้ามึงโกหก คราวนี้มึงจบแน่"
เมื่อกลับถึงโรงแรมในเชียงใหม่ คีย์โทรหาคุณวินัย "ช่วยเช็คเสี่ยตงให้หน่อยว่ะ มันอาจเป็นตัวการ"
คุณวินัยโทรมาในวันต่อมา "คีย์ เสี่ยตงเคยเป็นหุ้นส่วนเงาของพ่อมึงจริง แต่เขาเสียผลประโยชน์เมื่อพ่อมึงถอนตัวจากธุรกิจเก่า ตอนนี้เขาอยู่ที่ลำปาง มีบริษัทเล็กๆ เป็นฉากหน้า"
คีย์หันไปบอกไทร์ "เราต้องไปลำปาง"
ไทร์พยักหน้า "ไปสิ กูจะไปกับมึงจนจบ"
ทั้งคู่ขับรถไปลำปาง และเจอสำนักงานของเสี่ยตง ตึกเก่าสองชั้นที่ดูเงียบเหงา คีย์เคาะประตู เสี่ยตง ชายวัย 60 ปลายๆ อ้วนท้วม ผมหงอก เปิดประตูออกมา "มึงเป็นใคร?" เขาถาม
" กูชื่อ คีย์ " "มึงจ้างนัทขู่กูเรื่องฟอกเงินใช่ไหม?"
เสี่ยตงยิ้มเย็น "แล้วถ้ากูทำล่ะ?"
"มึงหยุดได้แล้ว" คีย์พูด "ถ้ามึงยังไม่เลิก กูจะฟ้องมึงจนหมดตัว"
เสี่ยตงหัวเราะ "มึงมีหลักฐานอะไร?"
ไทร์พูด "เรามีคำให้การของนัท และรหัสบัญชีที่มึงเคยใช้ ถ้ามึงไม่หยุด เราจะให้ตำรวจจัดการ"
เสี่ยตงหน้าเสีย "ได้... กูจะยอมหยุด เเต่ขอร้องมึงอย่าบอกเรื่องนี้กับใครนะ"
คีย์มองเขา "ถ้ามึงโกหก กูจะกลับมา"
หลังจากคีย์และไทร์จัดการกับเสี่ยตงที่ลำปาง ทั้งคู่ตัดสินใจพักผ่อนที่โรงแรมอีกคืนก่อนกลับกรุงเทพฯ คีย์นอนมองเพดาน หายใจเข้าลึกๆ "กูหวังว่ามันจะจบแค่นี้จริงๆ ว่ะ" เขาพูด
ไทร์นอนข้างๆ วางมือบนหน้าอกคีย์ "มึงทำเต็มที่แล้ว ถ้ามันมีอะไรโผล่มาอีก เราจะสู้ด้วยกัน"
คีย์หันไปยิ้ม "มึงนี่มัน... ทำให้กูรู้สึกว่าทุกอย่างมันคุ้ม"
วันต่อมา ทั้งคู่ขับรถกลับกรุงเทพฯ และไปรับน้องมิ้นต์จากบ้านคุณหญิงวรางค์ น้องมิ้นต์วิ่งมากอดขาคีย์ "พ่อคีย์ พ่อไทร์ หนูคิดถึง!" เธอพูด
คีย์อุ้มเธอขึ้น "พ่อก็คิดถึงลูกเหมือนกัน"
คุณหญิงยิ้ม "น้องมิ้นต์น่ารักมาก แม่ดีใจที่ลูกมีครอบครัวแบบนี้"
เมื่อกลับถึงบ้าน คีย์ ไทร์ และน้องมิ้นต์ใช้เวลาด้วยกันอย่างอบอุ่น คีย์สอนเธอเล่นหมากรุก ขณะที่ไทร์ทำอาหารเย็นให้ทุกคน ชีวิตของทั้งสามดูเหมือนจะลงตัวสมบูรณ์แบบ
แต่ความสงบนั้นอยู่ได้ไม่นาน วันหนึ่งขณะที่คีย์กำลังตรวจเอกสารของ K-Venture ที่ออฟฟิศ เลขาของเขาเดินเข้ามา "คุณคีย์ มีคนมาขอพบค่ะ บอกว่าเป็นเรื่องด่วน"
"ใคร?" คีย์ถาม
"เขาไม่บอกชื่อค่ะ แต่บอกว่าเกี่ยวกับพ่อของคุณ" เลขาตอบ
คีย์ขมวดคิ้ว "ให้มันเข้ามา"
ชายวัย 50 ปลายๆ รูปร่างสูงใหญ่ ผมหงอกครึ่งศีรษะ เดินเข้ามา เขายิ้ม "สวัสดีคุณ คีย์ ผมชื่อสมเกียรติ ผมเคยเป็นเพื่อนสนิทของพ่อคุณ"
คีย์มองเขา "แล้วคุณมาทำไม?"
สมเกียรติหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วเปิดรูปเก่าให้ดูรูปที่พ่อของคีย์ยืนคู่กับเขาและผู้หญิงอีกคน "ผมมีเรื่องจะบอกคุณ" เขาพูด "พ่อคุณเคยฝากอะไรบางอย่างไว้กับผมก่อนตาย และมันอาจเปลี่ยนทุกอย่างที่คุณรู้เกี่ยวกับ K-Venture"
คีย์ชะงัก "อะไร?"
สมเกียรติพูด "พ่อคุณเคยตั้งกองทุนลับไว้นอกประเทศ เพื่อช่วยเหลือเด็กกำพร้าและครอบครัวที่เดือดร้อน แต่เขาไม่เคยบอกใคร เพราะกลัวมันจะถูกใช้ในทางที่ผิด ผมเก็บความลับนี้มานาน แต่ตอนนี้ผมป่วยหนัก ผมอยากให้คุณรับช่วงต่อ"
ไทร์ที่ยืนฟังอยู่ข้างๆ ถาม "แล้วคุณมีหลักฐานไหม?"
สมเกียรติยื่นแฟ้มให้ "นี่คือเอกสารการตั้งกองทุน และรหัสเข้าถึงบัญชีในสวิสเซอร์แลนด์ เงินยังอยู่ครบ เกือบร้อยล้านบาท"
คีย์ดูเอกสาร "ทำไมพ่อผมไม่เคยบอกผมเลย?"
"เขาไม่อยากให้คุณแบกภาระ" สมเกียรติพูด "แต่ผมคิดว่าคุณพร้อมแล้ว"
คีย์เงียบไป "ผมต้องคุยกับไทร์ก่อน"
สมเกียรติพยักหน้า "ผมเข้าใจ ผมจะรอคำตอบคุณ"
เมื่อกลับถึงบ้าน คีย์เล่าให้ไทร์ฟังทุกอย่าง "มึงคิดว่าไง?" เขาถาม
ไทร์นั่งลง "กูว่ามันเป็นโอกาสดีว่ะ มึงจะได้ทำอะไรดีๆ ตามที่พ่อมึงตั้งใจ และมันอาจช่วยล้างภาพเก่าๆ ของ K-Venture ด้วย"
คีย์พยักหน้า "กูก็คิดแบบนั้น แต่กูกลัวว่ามันจะมีอะไรซ่อนอยู่อีก"
ไทร์ยิ้ม "ถ้ามี เราจะเจอมันด้วยกัน"
วันต่อมา คีย์โทรหาคุณวินัย "ช่วยเช็คกองทุนนี้ให้หน่อยว่ะ ว่ามันจริงไหม"
คุณวินัยใช้เวลาสองวันก่อนโทรมา "คีย์ มันจริง บัญชีนี้มีเงินเกือบร้อยล้านจริงๆ และมันถูกตั้งไว้เพื่อการกุศลตามที่สมเกียรติบอก"
คีย์ถอนหายใจ "ดี แล้วกูจะทำยังไงต่อ?"
"มึงตัดสินใจเอง" คุณวินัยพูด "แต่มันอาจมีคนอื่นรู้เรื่องนี้ด้วย"
คีย์หันไปบอกไทร์ "กูจะรับช่วงต่อ แต่กูต้องหาคนที่อาจรู้เรื่องนี้ก่อน"