โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
ชาย-ชาย,ผู้ใหญ่,รัก,ไทย,เล่าประสบการณ์,NC25++,NC+,NC,yaoi,yaoi ,วาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
โต๊ะทำงานนี้ไม่ใช่ที่ทำงานอย่างเดียว (20+) เรื่องราวของ CEO กับเลขาจำเป็น
คำเตือนเนื้อหา มีการบรรยายฉาก NC เเบบละเอียดผู้อ่านที่มีอายุน้อยกว่า 20 ปี โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน โดยเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ CEO สุดเท่ที่กวนประสาทและเลขาคนสนิทที่กวนไม่แพ้กัน เนื้อหาจะเป็นแนว 20+ มีฉาก NC เยอะๆ ลึกซึ้ง และบรรยายอย่างละเอียดโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
หลังจากคีย์ตั้งมูลนิธิ "วิริยะกุลเพื่ออนาคต" และเริ่มใช้เงินกองทุนเพื่อการกุศลตามเจตนาของพ่อ ชีวิตของเขากับไทร์และน้องมิ้นต์เข้าสู่ช่วงเวลาแห่งความสุขที่แท้จริง คีย์ตัดสินใจลดภาระงานที่ K-Venture ลง โดยมอบหมายให้ธนัชและทีมบริหารจัดการส่วนใหญ่ เพื่อให้เขามีเวลากับครอบครัวมากขึ้น เขาตื่นเช้ามาทำอาหารเช้าให้ไทร์และน้องมิ้นต์ทุกวัน ขณะที่ไทร์รับหน้าที่ออกแบบโลโก้และเอกสารให้มูลนิธิด้วยความตั้งใจ
วันหนึ่ง ขณะที่ทั้งสามนั่งทานข้าวเช้าด้วยกัน คีย์พูดขึ้น "พ่อคิดว่าเราควรไปเที่ยวด้วยกันสักครั้งนะ ใช้เวลาด้วยกันแบบเต็มที่"
น้องมิ้นต์ตื่นเต้น "ไปไหนคะ พ่อคีย์?"
"ไปทะเลดีไหม?" ไทร์เสนอ "น้องมิ้นต์ชอบเล่นน้ำไม่ใช่เหรอ?"
"ชอบค่ะ!" น้องมิ้นต์ยิ้มกว้าง "หนูอยากปั้นปราสาททรายด้วย!"
คีย์หัวเราะ "ตกลง เราไปหัวหินกัน"
ทั้งสามเก็บกระเป๋าและเดินทางไปหัวหินในวันหยุดยาว พวกเขาเช่าบ้านพักตากอากาศริมทะเลที่มีระเบียงกว้างและสวนเล็กๆ หน้าบ้าน วันแรก คีย์และไทร์พาน้องมิ้นต์ไปเล่นน้ำทะเล เธอหัวเราะร่าเริงขณะวิ่งหนีคลื่น คีย์ยกเธอขึ้นเหนือไหล่ "ระวังคลื่นนะ ลูก!" เขาพูด
ไทร์ยิ้ม "มึงนี่มันพ่อที่อบอุ่นจริงๆ ว่ะ"
ช่วงบ่าย ทั้งสามนั่งปั้นปราสาททรายด้วยกัน น้องมิ้นต์สั่งการอย่างขึงขัง "พ่อไทร์ ขุดทรายเยอะๆ นะคะ! พ่อคีย์ช่วยหนูตบให้เรียบ!" คีย์และไทร์หัวเราะขณะทำตามคำสั่งของเธอ
"ลูกนี่มันเจ้านายตัวจริงเลยว่ะ" คีย์พูด
ตอนเย็น ไทร์ย่างบาร์บีคิวให้ทุกคนกิน คีย์ช่วยตักข้าวโพดย่างใส่จานให้น้องมิ้นต์ เธอกินอย่างเอร็ดอร่อย "อร่อยมากเลยค่ะ พ่อไทร์เก่งที่สุด!"
คีย์มองครอบครัวของเขา "กูไม่เคยคิดว่าชีวิตกูจะมีความสุขแบบนี้ได้ว่ะ"
ไทร์วางมือบนไหล่คีย์ "กูก็เหมือนกัน มึงกับน้องมิ้นต์คือทุกอย่างของกู"
คืนนั้น หลังจากน้องมิ้นต์หลับไปในห้องของเธอ คีย์และไทร์นั่งดูดาวที่ระเบียง ลมทะเลพัดเย็นๆ คีย์พูด "กูอยากให้ทุกวันเป็นแบบนี้"
ไทร์กอดเขา "มันจะเป็นแบบนี้แน่นอน กูสัญญา"
วันต่อมา ทั้งสามไปเดินตลาดเช้าในหัวหิน คีย์ซื้อลูกชิ้นปิ้งให้น้องมิ้นต์กิน ขณะที่ไทร์เลือกซื้อของฝากให้คุณหญิงวรางค์และสมชาย น้องมิ้นต์ชี้ไปที่ร้านไอศกรีม "พ่อคีย์ หนูอยากกินไอติม!"
คีย์ยิ้ม "ได้เลย ลูก เลือกเลยว่าอยากกินรสอะไร"
เธอเลือกไอศกรีมรสมะม่วง และนั่งกินอย่างมีความสุข คีย์และไทร์มองเธอด้วยรอยยิ้ม "มึงเคยคิดไหมว่าเราจะมีลูกที่น่ารักแบบนี้?" ไทร์ถาม
"ไม่เคย" คีย์พูด "แต่มันดีเกินกว่าที่กูฝันไว้"
เมื่อกลับถึงบ้านพัก คีย์และไทร์ช่วยน้องมิ้นต์วาดรูปทะเลที่เธอเห็นในวันนี้ เธอวาดปราสาททรายและครอบครัวสามคนยืนจับมือกัน "นี่คือพ่อคีย์ พ่อไทร์ แล้วก็หนู!" เธอพูด
คีย์กอดเธอ "ลูกวาดสวยมาก พ่อจะเก็บไว้ตลอดไป"
วันสุดท้ายของทริป ทั้งสามไปนั่งดูพระอาทิตย์ตกที่ชายหาด คีย์พูด "กูรู้สึกว่าชีวิตกูสมบูรณ์แล้วว่ะ"
ไทร์ยิ้ม "กูก็เหมือนกัน"
น้องมิ้นต์กอดทั้งคู่ "หนูรักพ่อทั้งสองคนเลยค่ะ!"
เมื่อกลับถึงกรุงเทพฯ ชีวิตของทั้งสามดำเนินต่อไปอย่างราบรื่น คีย์เริ่มสอนน้องมิ้นต์ขี่จักรยานในสวนสาธารณะ ขณะที่ไทร์ทำโปรเจกต์งานออกแบบเล็กๆ ที่บ้านเพื่อให้มีเวลาอยู่กับครอบครัวมากขึ้น คีย์รู้สึกว่าทุกอย่างในชีวิตของเขาลงตัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
คืนนั้น หลังจากน้องมิ้นต์หลับไปในห้องของเธอ คีย์นั่งดูทีวีในห้องนั่งเล่น ไทร์เดินมานั่งข้างๆ "มึงดูมีความสุขมากเลยนะ" เขาพูด
"เออ" คีย์พูด "กูรู้สึกว่าทุกอย่างมันดีไปหมด"
วันต่อมา คีย์ตื่นเช้ามาทำแพนเค้กให้น้องมิ้นต์และไทร์ เขาใส่หน้าเป็นรูปยิ้มด้วยช็อกโกแลต น้องมิ้นต์ตื่นเต้น "พ่อคีย์เก่งมากเลยค่ะ!"
ไทร์ยิ้ม "มึงนี่มันพ่อบ้านตัวจริงแล้วว่ะ"
ทั้งสามใช้เวลาช่วงเช้าไปสวนสาธารณะ คีย์สอนน้องมิ้นต์ขี่จักรยานสองล้อครั้งแรก เธอเกือบล้ม แต่คีย์ประคองไว้ทัน "พ่ออยู่ตรงนี้ ลูกไม่ต้องกลัว" เขาพูด
ไทร์นั่งดูอยู่ข้างๆ "มึงนี่มันพ่อที่อบอุ่นชิบหาย"
เมื่อน้องมิ้นต์ขี่ได้ เธอดีใจจนตะโกน "หนูทำได้แล้ว! พ่อไทร์ดูสิ!"
ไทร์ปรบมือ "เก่งมาก ลูก!"
บ่ายวันนั้น คีย์และไทร์พาน้องมิ้นต์ไปร้านหนังสือ เธอเลือกหนังสือภาพเกี่ยวกับทะเล "หนูอยากอ่านเรื่องปลาดาวค่ะ" เธอพูด
คีย์ยิ้ม "ได้เลย พ่อจะอ่านให้ฟังคืนนี้"
คืนนั้น หลังอาหารเย็น คีย์นั่งอ่านนิทานให้น้องมิ้นต์ฟัง ขณะที่ไทร์นั่งวาดรูปข้างๆ เขาวาดภาพครอบครัวสามคนใต้ต้นไม้ใหญ่ "นี่คือเรานะ" ไทร์บอกน้องมิ้นต์
เธอยิ้ม "หนูชอบมากเลยค่ะ พ่อไทร์วาดสวย!"
เมื่อน้องมิ้นต์หลับไป คีย์และไทร์นั่งที่โซฟา คีย์พูด "กูรู้สึกว่าชีวิตกูสมบูรณ์แล้วจริงๆ"
ไทร์กอดเขา "กูก็เหมือนกัน มึงกับน้องมิ้นต์คือสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตกู"
ทั้งคู่ใช้ชีวิตต่อไปด้วยความสุขเรียบง่าย คีย์เริ่มปลูกต้นไม้ในสวนหลังบ้านกับน้องมิ้นต์ ขณะที่ไทร์ทำโปรเจกต์งานออกแบบเล็กๆ ที่บ้าน ทุกวันเต็มไปด้วยรอยยิ้มและความรักของครอบครัวสามคน
ชีวิตของคีย์ ไทร์ และน้องมิ้นต์ดำเนินต่อไปด้วยความอบอุ่นและเรียบง่าย คีย์เริ่มสนุกกับการปลูกต้นไม้ในสวนหลังบ้านมากขึ้น เขาและน้องมิ้นต์ช่วยกันขุดดินปลูกต้นมะม่วง โดยมีไทร์คอยถือสายยางรดน้ำให้
"พ่อคีย์ ต้นนี้จะโตไวไหมคะ?" น้องมิ้นต์ถาม ดวงตากลมโตมองคีย์ด้วยความตื่นเต้น
"ถ้าเราดูแลดีๆ มันจะโตไวแน่นอน" คีย์ยิ้ม "ลูกต้องช่วยพ่อรดน้ำทุกวันนะ"
"ได้ค่ะ!" น้องมิ้นต์พยักหน้าขึงขัง
ไทร์หัวเราะ "พ่อลูกสองคนนี่มันทีมปลูกต้นไม้ตัวจริงเลยนะ"
วันหยุดสุดสัปดาห์ คีย์ตัดสินใจพาครอบครัวไปปิกนิกที่สวนลุมพินี ทั้งสามปูผ้าบนพื้นหญ้า คีย์เตรียมแซนด์วิชและน้ำผลไม้ ขณะที่ไทร์นำของเล่นไปให้น้องมิ้นต์เล่น เธอวิ่งไล่จับตั๊กแตนกับไทร์อย่างสนุกสนาน คีย์นั่งมองทั้งคู่ "กูรู้สึกเหมือนฝันว่ะ" เขาพูด
ไทร์หันมายิ้ม "ฝันดีๆ แบบนี้มันคือความจริงของเราแล้ว"
ช่วงบ่าย น้องมิ้นต์ขอให้คีย์สอนเธอโยนจานร่อน คีย์ยืนข้างหลังเธอ จับมือเล็กๆ ของเธอให้โยนอย่างถูกท่า "แบบนี้ ลูก โยนให้แรงหน่อย!" เขาสอน เธอโยนออกไปได้ไม่ไกล แต่ตื่นเต้นจนกระโดดโลดเต้น
"หนูทำได้แล้ว! พ่อไทร์ดูสิ!" เธอตะโกน
ไทร์ปรบมือ "เก่งมาก ลูก! คราวหน้าต้องให้พ่อแข่งด้วยแล้ว"
เมื่อกลับถึงบ้าน คีย์และไทร์ช่วยน้องมิ้นต์อาบน้ำ เธอเล่นฟองสบู่จนหัวเราะคิกคัก "พ่อคีย์เป่าฟองเก่งกว่า พ่อไทร์เลยค่ะ!"
ไทร์แกล้งทำหน้ามุ่ย "เห้ย ไม่จริง พ่อเก่งกว่าพ่อคีย์แน่นอน"
คีย์หัวเราะ "มึงแพ้เด็กแล้วว่ะ"
หลังจากน้องมิ้นต์หลับไป คีย์และไทร์นั่งดูหนังด้วยกันที่โซฟา คีย์พูด "กูอยากให้ทุกวันเป็นแบบนี้ตลอดไป"
ไทร์กอดเขา "มันจะเป็นแบบนี้แน่นอน กูจะทำให้มึงกับน้องมิ้นต์มีความสุขทุกวัน"
วันต่อมา คีย์และไทร์พาน้องมิ้นต์ไปเยี่ยมคุณหญิงวรางค์และสมชาย คุณหญิงทำขนมให้หลานกิน "มิ้นต์โตขึ้นเยอะเลย แถมสวยเหมือนแม่วรางค์ด้วย" เธอพูด
สมชายยิ้ม "พ่อดีใจที่เห็นลูกสองคนเลี้ยงหลานได้ดีขนาดนี้"
น้องมิ้นต์กอดทั้งคู่ "หนูรักปู่กับย่ามากเลยค่ะ!"
เมื่อกลับถึงบ้าน คีย์และไทร์รู้สึกว่าชีวิตของพวกเขาครบสมบูรณ์ ความรักและความผูกพันของครอบครัวสามคนเติบโตขึ้นทุกวัน
คืนนั้น หลังจากน้องมิ้นต์หลับสนิทในห้องของเธอ คีย์นั่งอ่านหนังสือที่โต๊ะกินข้าว ไทร์เดินมาหย่อนตัวนั่งข้างๆ "มึงดูผ่อนคลายมากเลยว่ะ" เขาพูด
"เออ" คีย์วางหนังสือลง "วันนี้มันดีชิบหาย กูมีความสุขมาก"
ไทร์ยิ้ม "งั้นให้กูทำให้มันดีกว่านี้หน่อย"