เมื่อมือสังหารต้องเลือกเส้นทาง… ระหว่างความถูกต้องกับความแค้น หยาดเลือดจะเป็นตัวตัดสิน!
ไซไฟ,ลึกลับ,แอคชั่น,สงคราม,จิตวิทยา,สืบสวนสอบสวน,ดราม่า,สายลับ,แวมไพร์,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หลังจากถึงสถาบันแลนด์สล็อท สถาบันฝึกสอนทางด้านมือสังหาร เซเรียก็เดินเข้าไปในโถงทางเดินที่เต็มไปด้วยนักเรียนและคณะอาจารย์เดินสวนกันไปมา
ในสถาบันตกแต่งด้วยแสงไฟนีออนสีฟ้าตัดกับกำแพงสีขาวดำ บนกำแพงมีบอร์ดอิเล็กโทรนิคส์ที่แสดงข่างประชาสัมพันธ์ของทางสภานักเรียนและคณะอาจารย์ประจำสถาบัน
นิโคลัสได้พาเซเรียไปรายงานตัวที่จุดรายงานตัวนักศึกษาใหม่ เซเรียถือเอกสารจำนวนหนึ่งเข้าไปหาคณะอาจารย์ฝ่ายทะเบียน
เซเรียก้าวเข้ามาในห้องฝ่ายทะเบียน ภายในห้องมีโต๊ะสีโลหะตั้งเรียงเป็นแถว แต่ละโต๊ะมีอาจารย์ประจำการอยู่พร้อมอุปกรณ์ไฮเทคที่ทำหน้าที่ตรวจสอบข้อมูลของนักเรียนใหม่ ผนังห้องประดับด้วยแสงสีฟ้าอ่อนจากหลอดไฟซ่อนเพดาน ซึ่งช่วยเพิ่มบรรยากาศล้ำสมัย นิโคลัสส่งยิ้มเล็ก ๆ ให้ก่อนแยกตัวไป ทิ้งให้เซเรียเผชิญโลกใบใหม่ด้วยตัวเอง
เมื่อเซเรียส่งเอกสารให้เจ้าหน้าที่ฝ่ายทะเบียน หญิงสาวผมสั้นประบ่าท่าทางขรึมก็ตรวจสอบข้อมูลผ่านหน้าจอโปร่งแสงขนาดเล็กที่ฉายออกมาจากปลายนิ้ว เธอพยักหน้าเบา ๆ และส่งบัตรประจำตัวนักเรียนให้เซเรีย บนบัตรนั้นมีชื่อของเธอพร้อมสัญลักษณ์พิเศษที่บ่งบอกว่าเธอเป็นนักเรียนฝึกหัดสายพิเศษ
“คุณเซเรีย อาร์มสตรอง ยินดีต้อนรับสู่สถาบันแลนด์สล็อทค่ะ ขอให้โชคดีกับการเรียนรู้ใน 3 ปีนะคะ” เจ้าหน้าที่กล่าวด้วยเสียงเรียบนิ่งก่อนกลับไปโฟกัสที่หน้าจออีกครั้ง
เซเรียรับบัตรมาแล้วหันออกจากห้อง ขณะที่เดินออกมา เธอเงี่ยหูฟังเสียงประกาศจากบอร์ดอิเล็กทรอนิกส์ที่ลอยอยู่ใกล้เพดาน ข้อความเลื่อนไปเรื่อย ๆ ระบุถึงกิจกรรมล่าสุดของสถาบัน โดยเฉพาะคำว่า "สัปดาห์แห่งพันธมิตร" ที่เน้นการส่งเสริมความร่วมมือระหว่างนักเรียนมนุษย์และแวมไพร์ นับตั้งแต่สงครามครั้งใหญ่จบลงเมื่อหลายทศวรรษก่อน โรงเรียนนี้ก็กลายเป็นสัญลักษณ์ของความเป็นหนึ่งเดียวระหว่างสองเผ่าพันธุ์—สิ่งที่เซเรียเพิ่งจะได้เรียนรู้ในไม่กี่วันที่ผ่านมา เธอเดินตามป้ายอิเล็กทรอนิกส์ที่นำทางไปยังหอพัก ระหว่างทาง เธอเริ่มสังเกตเห็นนักเรียนรอบ ๆ บ้างเป็นมนุษย์ธรรมดา แต่บางคนก็ดูไม่เหมือนมนุษย์เลย — ดวงตาสีแดงเรืองแสง ผิวซีดขาว หรือแม้กระทั่งนักเรียนบางคนที่มีหูแหลมเหมือนค้างคาวแวมไพร์
เธอเหลือบเห็นกลุ่มนักเรียนแวมไพร์ยืนรวมกลุ่มกันอยู่ที่มุมหนึ่งของโถง พวกเขาสวมชุดนักเรียนเหมือนมนุษย์ แต่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว เช่น เสื้อคลุมที่ปักตราพันธมิตรไว้บนอกเสื้อ นักเรียนแวมไพร์บางคนกำลังสนทนาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ขณะที่บางคนส่งสายตาเย็นชาเหมือนกำลังประเมินเซเรียด้วยความสงสัย แต่เธอก็จำได้ว่า โรงเรียนนี้ส่งเสริมความเท่าเทียม แม้จะยังมีบางคนที่ยึดติดกับความไม่ไว้วางใจในอดีตอยู่ก็ตาม บางคนกำลังสนทนาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ส่วนบางคนส่งสายตาเย็นชาและดูเหมือนจะประเมินเซเรียด้วยสายตาแปลกประหลาด เธอพยายามไม่สนใจและเดินต่อไป
เมื่อมาถึงหอพักหญิง เซเรียก็เปิดประตูเข้าไป ห้องพักของเธอแบ่งเป็นเตียงสองชั้นและมีโต๊ะอ่านหนังสือสองตัว พื้นห้องสะอาดสะอ้านและมีแสงสลัว ๆ จากหน้าต่างที่กรองแสงอาทิตย์เข้ามา เธอพบเพื่อนร่วมห้องคนแรกทันที หญิงสาวที่นั่งอยู่บนเตียงล่างกำลังอ่านหนังสือเล่มหนา หน้าปกเขียนด้วยภาษาที่เซเรียอ่านไม่ออก
“อ๊ะ!! เธอเป็นรูมเมทใหม่สินะ เราชื่อเอลล่า วินเชสเตอร์ ยินดีที่ได้รู้จัก” หญิงสาวแนะนำตัวพร้อมส่งยิ้มอบอุ่นให้
เซเรียยิ้มตอบ “เซเรีย อาร์มสตรองค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก”
เอลล่ามีดวงตาสีเขียวมรกตและเส้นผมสีทองอ่อนที่ดูเหมือนจะเปล่งประกายเมื่อแสงไฟสะท้อน เธอเอียงศีรษะเล็กน้อยก่อนถามด้วยน้ำเสียงสนใจ “ว่าแต่ เธอเพิ่งเข้ามาเรียนปีแรกหรือเปล่า?”
“ใช่ค่ะ ฉันเพิ่งย้ายมาวันนี้เอง” เซเรียตอบ ขณะเก็บของใส่ตู้ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นถามกลับด้วยความสนใจ “แล้ว มาอยู่ที่นี่นานแค่ไหนแล้วคะ?”
เอลล่ายิ้มพลางพับหนังสือเล่มหนาไว้ข้างตัว “นี่ก็ปีที่สองแล้วล่ะ ตอนปีแรกฉันก็เคยตื่นเต้นแบบเธอนี่แหละ แต่พอผ่านไปสักพักก็เริ่มชินเองแหละ โรงเรียนนี้ดูเข้มงวด แต่จริง ๆ แล้วพวกอาจารย์ก็อยากให้เราเติบโตและเรียนรู้ที่จะทำงานเป็นทีมมากกว่านะ”
“เป็นรุ่นพี่สินะ ขอโทษที่เสียมารยาทด้วยนะคะ เมื่อกี้ที่รุ่นพี่พูดฟังดูดีนะ แล้วรุ่นพี่มีพลังอะไรเหรอคะ?” เซเรียถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“ไม่ต้องเรียกว่ารุ่นพี่หรอกนะ ยังไงซะ พวกเราก็เป็นรูมเมทนี่นาพูดถึงพลัง ฉันมีพลังควบคุมพืชน่ะ” เอลล่าตอบพลางยื่นมือออกมา พริบตาเดียว เถาวัลย์เล็ก ๆ สีเขียวสดก็โผล่ขึ้นมาจากพื้นห้อง ก่อนจะค่อย ๆ เลื้อยไปรอบ ๆ ข้อมือของเธอแล้วหายไปในอากาศเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
เซเรียมองด้วยความทึ่ง “สุดยอด!! พลังแบบนี้มันน่าทึ่งสุดๆไปเลย”
เอลล่าหัวเราะเบา ๆ “ขอบใจนะ แล้วพลังของเธอล่ะ เซเรีย?”
“ไฟฟ้าน่ะ” เซเรียตอบกลับ
“ดีเลย! เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมีคลาสฝึกพื้นฐานของปีหนึ่งพอดี เธอจะได้เจอเพื่อนใหม่ ๆ อีกหลายคน ทั้งมนุษย์และแวมไพร์ ครูฝึกที่นี่เข้มงวดแต่ก็แฟร์กับทุกคน เพราะเราถูกสอนให้ทำงานร่วมกัน—ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเราพร้อมช่วยเหลือเสมอ” เอลล่ายิ้มเล็กน้อย ราวกับต้องการให้เซเรียสบายใจมากขึ้น
เช้าวันถัดมา เซเรียและเอลล่าเดินไปที่สนามฝึกกลางแจ้งซึ่งล้อมรอบด้วยกำแพงสูง ภายในลานฝึกนั้นเต็มไปด้วยอุปกรณ์หลากหลายประเภท ไม่ว่าจะเป็นหุ่นฝึกซ้อมที่สามารถเคลื่อนไหวได้เอง สนามประลองสำหรับการต่อสู้ประชิดตัว และพื้นที่สำหรับการฝึกอาวุธระยะไกล เช่น ปืนและธนู ฝั่งหนึ่งของลานฝึกมีเป้าหมายขนาดต่าง ๆ ตั้งเรียงรายไว้เพื่อฝึกการยิงปืนและการขว้างอาวุธระยะไกล สถานที่นี้ถูกออกแบบให้เป็นลานฝึกที่สามารถปรับเปลี่ยนภูมิประเทศได้ตามการฝึกสอน เช่น เปลี่ยนเป็นป่าเขา ลานน้ำแข็ง หรือทุ่งทะเลทราย เซเรียมองไปรอบ ๆ เห็นนักเรียนหลายสิบคนยืนกระจายตัวกัน บ้างกำลังพูดคุยกัน บ้างก็ดูเหมือนกำลังเตรียมตัวสำหรับการฝึกหนัก
อาจารย์ประจำชั้นเดินเข้ามา เขาเป็นชายร่างสูงใหญ่ในชุดฝึกสีดำสนิทที่ตัดเย็บพอดีตัว บนอกเสื้อของเขาปักตราสัญลักษณ์พันธมิตรแวมไพร์-มนุษย์—เครื่องหมายรูปค้างคาวและดวงดาวไขว้กัน—ซึ่งเป็นสัญลักษณ์สำคัญของสถาบันนี้ ผมสีดำสนิทและดวงตาคมกริบของเขาทำให้นักเรียนทุกคนเงียบลงทันที
“สวัสดีนักศึกษาทุกคนนะครับ ยินดีต้อนรับสู่คลาสฝึกพื้นฐานของปีหนึ่ง ในวันนี้ เราจะเริ่มด้วยการทดสอบสมรรถภาพเบื้องต้น เพื่อประเมินว่าพวกเธอมีจุดแข็งและจุดอ่อนอะไร โดยจะแบ่งออกเป็นกลุ่มตามนี้นะครับ” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
เสียงกระซิบเงียบลงทันที นักเรียนทุกคนตั้งใจฟังคำสั่งอย่างเคร่งเครียด ขณะที่อาจารย์อธิบายเพิ่มเติมว่า วันนี้พวกเขาจะฝึกสองทักษะสำคัญ ได้แก่ การต่อสู้ประชิดตัวและการยิงปืน เพื่อตรวจสอบสมรรถภาพการเคลื่อนไหว ความรวดเร็ว และความแม่นยำของแต่ละคน บางคนดูมั่นใจ ในขณะที่บางคนเริ่มแสดงอาการประหม่า อาจารย์แจกหมายเลขให้กับนักเรียนแต่ละคน พร้อมอธิบายว่าพวกเขาต้องไปประจำตำแหน่งที่สอดคล้องกับหมายเลขบนแผ่นป้ายของตน
จากนั้นอาจารย์ก็สั่งให้นักเรียนแยกย้ายไปประจำตำแหน่งตามที่กำหนด นักเรียนบางคนถูกส่งไปยังลานฝึกยิงปืน ขณะที่อีกส่วนหนึ่งรวมถึงเซเรีย ถูกส่งไปยังพื้นที่ฝึกการต่อสู้ประชิดตัว ที่นี่มีเสื่อปูรองพื้นและหุ่นฝึกซ้อมที่สร้างขึ้นจากวัสดุที่เลียนแบบเนื้อเยื่อจริง เซเรียได้รับหมายเลขที่แสดงให้เธอไปยังลู่วิ่งฝึกความเร็ว พื้นลู่วิ่งทำจากวัสดุที่ดูเหมือนจะยืดหยุ่นและสามารถปรับแรงต้านได้อัตโนมัติ
ขณะที่นักเรียนคนอื่นเริ่มฝึกในส่วนของตน เซเรียพบว่าตัวเองต้องเข้าร่วมการฝึกสองประเภท เริ่มจากการประลองประชิดตัวกับหุ่นซ้อม เซเรียยืนประจันหน้ากับหุ่นที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ ขณะที่พลังไฟฟ้าเบา ๆ เริ่มไหลออกมาจากปลายนิ้วของเธอ เธอสูดลมหายใจเข้าลึก พยายามควบคุมพลังไม่ให้พุ่งออกมาอย่างไร้ทิศทาง ตามที่อาจารย์เคยเตือนเกี่ยวกับการใช้พลังในสถานการณ์ฝึกซ้อม ขณะที่สัญญาณเริ่มต้นดังขึ้น เธอพุ่งเข้าใส่ทันที หุ่นซ้อมตอบสนองด้วยการปล่อยหมัดสวนกลับอย่างรวดเร็ว เซเรียหลบหลีกอย่างว่องไวและพยายามใช้ท่าที่เธอเคยเรียนรู้จากการฝึกขั้นพื้นฐานก่อนหน้านี้ เธอปล่อยกระแสไฟฟ้าออกมาบางส่วน เมื่อหมัดของเธอกระทบกับลำตัวหุ่น มันชะงักเล็กน้อยก่อนที่จะกลับมาตั้งหลักใหม่ เซเรียยิ้มบาง ๆ นี่เป็นสัญญาณว่าการปล่อยพลังไฟฟ้าของเธอเริ่มมีประสิทธิภาพมากขึ้นแล้ว โจมตีเข้าเป้าที่ช่วงลำตัวของหุ่นจนมันเซไปด้านหลัง ก่อนจะกลับมาตั้งหลักและประลองกับเธอต่อไป
หลังจากการประลองจบลง เซเรียหอบเบา ๆ แต่ยังรู้สึกมุ่งมั่น ขณะที่อาจารย์จดบันทึกคะแนนของเธอไว้ เขาสั่งให้นักเรียนที่ประลองเสร็จไปประจำตำแหน่งถัดไป คราวนี้ เซเรียเดินไปยังลานฝึกยิงปืน ซึ่งมีเป้าหมายหลายอันตั้งเรียงไว้ เธอหยิบปืนพกฝึกที่ใช้กระสุนแสงเลเซอร์ขึ้นมาในมือ ขณะที่พลังไฟฟ้าในร่างกายยังคงไหลเวียนอยู่ เธอรู้ว่าพลังนี้ช่วยเพิ่มความไวของประสาทสัมผัส ทำให้เธอเล็งเป้าหมายได้แม่นยำขึ้น หากแต่เธอต้องคอยระวังไม่ให้ปล่อยพลังออกมามากเกินไปจนรบกวนอุปกรณ์ไฟฟ้ารอบข้าง ขณะที่เพื่อนนักเรียนบางคนยืนเตรียมพร้อมอยู่ข้าง ๆ
“พร้อม... เริ่ม!” เสียงสัญญาณดังขึ้น เซเรียเล็งไปที่เป้าหมายแรก กระสุนแสงพุ่งออกจากปืนด้วยความแม่นยำ กระแทกเข้ากลางเป้า เธอปรับจังหวะการหายใจและยิงเป้าถัดไปด้วยความรวดเร็ว แต่ยังคงควบคุมการเคลื่อนไหวของมือให้นิ่งที่สุด ลมพัดผ่านใบหน้าและเส้นผมของเธอขณะที่เธอพยายามรักษาจังหวะการวิ่งให้สม่ำเสมอ เธอรู้สึกถึงสายตาของเพื่อนนักเรียนที่จับจ้องมา แต่เธอก็พยายามโฟกัสไปที่การวิ่งให้ถึงเส้นชัย
หลังจากการวิ่งจบลง เซเรียหอบเบา ๆ แต่รู้สึกดีที่ทำเวลาได้ไม่เลวเลย อาจารย์เดินเข้ามาใกล้และจดบันทึกคะแนนของเธอลงในแท็บเล็ต จากนั้นเขายิ้มบาง ๆ “ไม่เลวเลย คุณอาร์มสตรอง สำหรับวันแรก คุณทำผลลัพธ์ออกมาได้น่าทึ่งมากๆ แต่เธอจะต้องฝึกอีกเยอะเลยล่ะ”
“รับทราบค่ะ อาจารย์” เซเรียพยักหน้ารับด้วยความมุ่งมั่น นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการเดินทางในสถาบันแลนด์สล็อท
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว สามปีเต็มที่เซเรียใช้ชีวิตในสถาบันแห่งนี้ เธอได้เรียนรู้ทั้งทักษะการต่อสู้ การใช้พลังไฟฟ้าให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุด และการทำงานร่วมกับเพื่อนมนุษย์และแวมไพร์ ความสัมพันธ์ระหว่างนักเรียนในสถาบันค่อย ๆ แน่นแฟ้นขึ้น แม้จะยังมีความแตกต่างระหว่างสองเผ่าพันธุ์ แต่ความร่วมมือและความไว้วางใจก็เพิ่มขึ้นจากการฝึกหนักที่พวกเขาผ่านมาด้วยกัน
ในปีที่สอง เซเรียสามารถควบคุมพลังไฟฟ้าได้ดียิ่งขึ้น เธอเริ่มใช้พลังในการต่อสู้แบบเชิงกลยุทธ์ เช่น การปล่อยกระแสไฟฟ้าเพื่อชะลอการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้ หรือสร้างสนามพลังป้องกันชั่วคราวระหว่างการฝึกซ้อม เธอได้รับคำชมจากอาจารย์หลายคน โดยเฉพาะอาจารย์ประจำชั้นที่สังเกตเห็นพัฒนาการของเธออย่างต่อเนื่อง
ในปีสุดท้าย เซเรียกลายเป็นหนึ่งในนักเรียนแถวหน้าของชั้นเรียน เธอได้รับโอกาสเป็นหัวหน้าทีมในการฝึกซ้อมภารกิจจำลอง ซึ่งทีมของเธอต้องเผชิญกับสถานการณ์จำลองที่ซับซ้อน เช่น การป้องกันฐาน การแทรกซึมในเขตศัตรู และการช่วยเหลือตัวประกัน เธอใช้พลังไฟฟ้าและความเป็นผู้นำในการวางแผนและสั่งการเพื่อนร่วมทีม จนทำให้ทีมของเธอประสบความสำเร็จในการฝึกครั้งสำคัญนี้
ชีวิตในสถาบันแลนด์สล็อทไม่ได้มีแต่การฝึกหนักเท่านั้น เซเรียยังได้ใช้เวลาสร้างมิตรภาพกับเพื่อนใหม่ ๆ ทั้งมนุษย์และแวมไพร์ เธอและเอลล่า รวมถึงเพื่อนร่วมทีมคนอื่น ๆ มักจะนั่งคุยกันในห้องนั่งเล่นของหอพัก หรือเดินเล่นในลานกว้างใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องเหนือกำแพงสูงของสถาบัน บางคืนพวกเขาจะแลกเปลี่ยนเรื่องเล่าหรือประสบการณ์ที่พบเจอระหว่างการฝึกซ้อม
ช่วงสามปีนี้ทำให้เซเรียเติบโตจากเด็กสาวที่เต็มไปด้วยความกังวลในวันแรก กลายเป็นนักรบฝึกหัดที่มีความแข็งแกร่งทั้งร่างกายและจิตใจ พร้อมจะเผชิญหน้ากับทุกความท้าทายที่รออยู่เบื้องหน้าในโลกภายนอก
