ธนิดาถูกจับไปเป็นตัวประกันระหว่างรอชดใช้หนี้ให้มาเฟียอย่างนาวิน ความใกล้ชิดค่อยๆ เปลี่ยนเป็นความรัก ทว่าท่ามกลางอันตรายและความลับที่ปิดซ่อนไว้ ทั้งสองจะเอาชนะโชคชะตาและความเสี่ยงของโลกมาเฟียได้หรือไม่
รัก,ดราม่า,แอคชั่น,ยุคปัจจุบัน,เลือดสาด,ดราม่า,มาเฟีย,นางเอกเก่ง,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
กระท่อมร้างที่ซ่อนตัวอยู่ในป่ามืดนั้นเต็มไปด้วยกลิ่นไม้เปียกและความชื้นที่ลอยอยู่ในอากาศ หลังคาที่ผุพังมีน้ำฝนหยดลงมาเป็นระยะๆ ตกลงกระทบพื้นดินที่แข็งกระด้าง เสียงหยดน้ำดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ผสมกับเสียงลมหวีดหวิวพัดผ่านช่องว่างของกำแพงไม้เก่าๆ ที่พังทลายบางส่วน
แสงจันทร์ลอดผ่านรอยแตกของหลังคา สาดส่องลงมาเป็นลำแสงสีเงินอ่อนๆ ที่ตัดกับความมืดมิดของกระท่อม ทำให้ทุกอย่างดูเหมือนฉากในฝันร้ายที่ทั้งเงียบสงบและน่าสะพรึงกลัวในเวลาเดียวกัน
ธนิดานั่งพิงกำแพงไม้ที่เย็นชืด ขาของเธอเกิดอาการชาจากการวิ่งหนีเมื่อครู่ เสื้อแจ็กเก็ตสีเทาของเธอเปียกชุ่มและเต็มไปด้วยโคลน ปืนพกในมือของเธอยังคงกำแน่น เธอหายใจถี่และมองไปที่นาวินที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เขาพิงกองไม้เก่าที่วางซ้อนกันอย่างไม่เป็นระเบียบ แขนซ้ายที่บาดเจ็บของเขาถูกพันผ้าใหม่จากชายเสื้อของเธอ เลือดหยุดไหลแล้ว แต่ใบหน้าของเขายังคงซีดจากความเจ็บปวดและความเหนื่อยล้า ดวงตาคู่คมของเขามองไปที่พื้นราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
ทั้งคู่เงียบไปนานหลังจากได้ยินเสียงฝีเท้าที่ดังขึ้นจากด้านนอกเมื่อครู่ โชคดีที่มันจางหายไปในหมอก และไม่มีวี่แววว่าศัตรูจะตามมาถึงที่นี่ ธนิดารู้สึกถึงความโล่งใจที่ผสมกับความกังวล เธอเพิ่งผ่านการไล่ล่าที่เกือบฆ่าเธอมาได้ และการทรยศของภูมิยิ่งทำให้เธอรู้สึกเหมือนโลกที่เธอรู้จักกำลังพังทลายลง
“คุณคิดว่าเราจะรอดไหม” เธอเอ่ยถามออกไปเบาๆ น้ำเสียงของเธอสั่นเล็กน้อยจากความเหนื่อย
นาวินเงยหน้าขึ้นมองเธอ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความหนักอึ้ง “เราจะรอด” เขาตอบ “ตราบใดที่เรายังสู้”
ธนิดาพยักหน้ารับ เธอมองไปที่ปืนในมือของเธอและรู้สึกถึงน้ำหนักของมันที่หนักขึ้นในใจ เธอเคยเป็นแค่หญิงสาวธรรมดาที่ใช้ชีวิตเรียบง่าย แต่ตอนนี้ เธอกลายเป็นคนที่ต้องยิงปืนเพื่อปกป้องตัวเองและคนข้างๆ
เธอหันไปมองนาวินและถามต่อ “คุณเคยคิดบ้างไหม ว่าทั้งหมดนี้มันคุ้มหรือเปล่า”
นาวินเงียบไปครู่หนึ่ง เขายกมือที่ไม่บาดเจ็บขึ้นเกาคางที่เต็มไปด้วยไรหนวดเคราที่เริ่มขึ้น ก่อนจะเอ่ยปากตอบ “ไม่เคย แต่อย่างที่เคยบอก ฉันไม่มีทางเลือก... จนกระทั่งเธอเข้ามาในชีวิตฉัน”
คำพูดของเขาทำให้ธนิดาชะงัก เธอมองเข้าไปในดวงตาของเขาและเห็นบางอย่างที่เปลี่ยนไป ความอ่อนโยนที่ซ่อนอยู่ใต้ความเย็นชาของเขา
“ฉันเหรอ” เธอถาม “ฉันจะเปลี่ยนอะไรได้”
“ทุกอย่าง” เขาตอบพลางหยุดพูดชั่วครู่ราวกับกำลังรวบรวมความกล้า ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่ต่ำลง “ฉันมีอะไรต้องบอกเธอ
ธนิดา”
ธนิดารู้สึกถึงความหนาวเย็นที่วิ่งผ่านร่างของเธอ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความจริงจังที่เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน “อะไรเหรอ” เธอถาม “เกี่ยวกับภูมิหรือเปล่า”
“ไม่... เกี่ยวกับพ่อของเธอ”
หัวใจของธนิดาเต้นรัว เธอกำปืนแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว “พ่อของฉัน?” เธอถาม “คุณรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเขา”
นาวินสูดหายใจเข้าลึกๆ เขามองไปที่แสงจันทร์ที่ส่องลงมาบนพื้น ก่อนจะหันมามองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด “พ่อของเธอเคยทำงานให้เงาจันทรา” เขาเริ่มพูด “เขาเป็นสายลับที่ฉันส่งไปแทรกซึมเข้าไปในแก๊งอื่นเมื่อสิบกว่าปีก่อน เขาฉลาดและไว้ใจได้... จนกระทั่งเขาทรยศฉัน”
ธนิดารู้สึกเหมือนมีบางอย่างกระแทกเข้าใส่หน้าอกของเธอ เธอขมวดคิ้วและส่ายหน้า “ไม่... คุณโกหก” เธอพูด “พ่อของฉันเป็นแค่คนธรรมดา เขาไม่เคยเกี่ยวข้องกับอะไรแบบนี้!”
“ฉันก็อยากให้มันเป็นแบบนั้น” นาวินพูดต่อ “แต่ความจริงคือ เขาหันไปร่วมมือกับแก๊งเสือดาว เขาขายข้อมูลของเงาจันทราให้พวกมันเพื่อเงิน และเมื่อฉันรู้ เขาก็หนีไป... แต่เขาไม่รอด”
“ไม่รอด?” ธนิดาถาม น้ำเสียงของเธอสั่นเทา “คุณหมายถึงอะไร?”
นาวินมองเธอด้วยสายตาที่หนักอึ้ง “เขาถูกฆ่าตาย” เขาตอบ “พวกเสือดาวฆ่าเขาเมื่อเขาไม่มีประโยชน์กับพวกมันอีกต่อไป ฉันเจอร่างของเขาที่โกดังร้างนอกเมืองเมื่อสามเดือนก่อน”
ธนิดารู้สึกถึงน้ำตาที่เอ่อขึ้นมาในดวงตา เธอส่ายหน้าอย่างรุนแรง “ไม่... ไม่จริง... พ่อของฉันหายตัวไป เขาไม่ได้ตาย!” เธอตะโกน “คุณโกหกฉันเพื่ออะไร?!”
“ฉันไม่ได้โกหก” นาวินพูด เขาลุกขึ้นจากที่นั่งและเดินเข้ามาใกล้เธอ “หนี้ 50 ล้านที่ฉันบอกเธอ มันเป็นแค่ข้ออ้าง ฉันต้องการล่อเธอมา เพราะฉันรู้ว่าเธอเป็นลูกสาวของเขา ฉันอยากรู้ว่าเธอจะทรยศฉันเหมือนพ่อของเธอหรือเปล่า”
คำพูดของเขาทำให้ธนิดารู้สึกเหมือนโลกทั้งใบพังทลายลง เธอลุกขึ้นยืนและถอยหลังไปสองสามก้าว น้ำตาไหลลงมาบนแก้มของเธอโดยไม่รู้ตัว “คุณ... คุณหลอกใช้ฉัน” เธอถาม “ทั้งหมดนี้เป็นแค่เกมของคุณงั้นเหรอ”
“ตอนแรกใช่” เขาตอบ “แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว”
ธนิดารู้สึกถึงความโกรธและความเจ็บปวดที่ปะปนกันในใจของเธอ เธอยกปืนขึ้นเล็งไปที่เขาด้วยมือที่สั่นเทา “คุณฆ่าพ่อของฉันใช่ไหม บอกความจริงมา!”
“ไม่ใช่” นาวินตอบ เขายืนนิ่งและมองเข้าไปในดวงตาของเธอ “ฉันไม่ได้ฆ่าเขา ฉันอยากให้เขากลับมา แต่พวกเสือดาวมันเร็วกว่าฉัน”
ธนิดารู้สึกถึงความสับสนที่พุ่งขึ้นมาในหัว เธออยากจะยิงเขา อยากจะระบายความเจ็บปวดทั้งหมดออกไป แต่ลึกๆ ในใจ เธอรู้ว่าเขาไม่ได้โกหก เธอค่อยๆ ลดปืนลงและทรุดตัวนั่งลงกับพื้น น้ำตาไหลออกมาอย่างหยุดไม่อยู่
“ทำไมคุณไม่บอกฉันตั้งแต่แรก” เธอถามด้วยน้ำเสียงที่แตกสลาย “ทำไมต้องให้ฉันมาอยู่ในโลกโสมมของพวกคุณด้วย!”
นาวินคุกเข่าลงข้างเธอ เขายื่นมือออกไปแตะที่ไหล่ของเธอเบาๆ “เพราะฉันกลัว” เขาพูด “กลัวว่าเธอจะเกลียดฉัน กลัวว่าเธอจะหนีไป และตอนนี้... ฉันกลัว... กลัวว่าเธอจะทิ้งฉัน”
ธนิดามองเขาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา เธอเห็นความเปราะบางในตัวเขาครั้งแรก ชายที่เคยเย็นชาและโหดร้ายกำลังแสดงด้านที่อ่อนแอออกมาให้เธอเห็น เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ และพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่มั่นคง
“โอเค.. ฉันจะไม่ทิ้งคุณ”
นาวินชะงัก เขามองเธอด้วยความประหลาดใจ “เธอแน่ใจเหรอใช่ไหม” เขาถามต่อ “หลังจากที่รู้ความจริงทั้งหมดนี้เนี่ยนะ”
“ฉันไม่รู้ว่าที่ผ่านมาพ่อของฉันเป็นยังไง เหมือนฉันไม่รู้จักพ่อของฉันเลย ฉันไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าพ่อทำงานอะไร เพราะเขาปิดบังฉันมาโดยตลอด แต่ฉันรู้ว่าฉันเป็นใคร และตอนนี้ ฉันเลือกที่จะอยู่กับคุณ ไม่ว่าอดีตที่ผ่านมาจะเป็นยังไง”
คำพูดของเธอทำให้นาวินเงียบไป เขามองเธอนานกว่าปกติ ก่อนจะยื่นมือออกไปโอบกอดเธอเบาๆ ธนิดารู้สึกถึงความอบอุ่นจากร่างของเขา และถึงแม้ว่ามันจะผสมกับกลิ่นโคลนและเลือด เธอก็รู้สึกปลอดภัยในอ้อมกอดนั้น เธอซบหน้าลงที่ไหล่ของเขาและปล่อยให้ตัวเองร้องไห้ออกมาอย่างเต็มที่
“ฉันขอโทษ” เขาพูดเบาๆ “ที่ทำให้เธอต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้”
“ไม่เป็นไร” เธอตอบ “แค่... อย่าโกหกฉันอีก”
นาวินพยักหน้ารับ เขากอดเธอแน่นขึ้น และในขณะนั้น ทั้งคู่รู้สึกถึงความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นขึ้นกว่าเดิม มันไม่ใช่แค่การพึ่งพากันเพื่อเอาชีวิตรอดอีกต่อไป แต่มันเป็นความผูกพันที่ลึกซึ้ง ความผูกพันที่เกิดจากความเจ็บปวดและความจริง
ทั้งคู่นั่งอยู่อย่างนั้นนานพอสมควร มีเพียงเสียงน้ำหยดและลมพัดเท่านั้นที่ดังขึ้นในกระท่อม ธนิดารู้สึกถึงหัวใจที่เริ่มสงบลง เธอยอมรับความจริงเกี่ยวกับพ่อของเธอ และถึงแม้ว่ามันจะเจ็บปวด เธอก็รู้ว่าเธอไม่สามารถเปลี่ยนอดีตได้ สิ่งที่เธอทำได้คือก้าวต่อไป และตอนนี้ เธอเลือกที่จะก้าวไปพร้อมกับนาวิน
“เราจะทำยังไงต่อ” เธอถามในที่สุด เธอเช็ดน้ำตาออกและมองไปที่เขา
“เราจะกลับไป” เขาตอบ “เราจะจัดการกับภูมิและเสือดาว ฉันจะไม่ยอมให้พวกมันชนะ”
ธนิดาพยักหน้ารับ เธอรู้ว่าการต่อสู้ยังไม่จบ และความจริงที่เจ็บปวดนี้เป็นแค่จุดเริ่มต้นของสงครามที่รออยู่ข้างหน้า แต่ในใจของเธอ เธอมั่นใจว่าเธอจะไม่ต้องเผชิญหน้ามันคนเดียวอีกต่อไป
