เรื่องราวของรุ่นพี่วิศวะที่เป็นลีดเดอร์เเสนสวยเเต่รุ่นน้องอย่างผมมีสิทธิ์ไหมครับ NC หนักๆ
ชาย-หญิง,รัก,วัยว้าวุ่น,ไทย,ดราม่า,NC,NC+,NC25++,มหาลัย,วิศวะ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
อยากมีเเฟนเป็นลีดเดอร์ต้องทำยังไงครับ
เรื่องราวของรุ่นพี่วิศวะที่เป็นลีดเดอร์เเสนสวยเเต่รุ่นน้องอย่างผมมีสิทธิ์ไหมครับ NC หนักๆ
เรื่องราวของรุ่นพี่วิศวะที่เป็นลีดเดอร์เเสนสวยเเต่รุ่นน้องอย่างผมมีสิทธิ์ไหมครับ
คำเตือน เนื้อหามีฉาก NC เยอะเด็กที่ต่ำกว่าอายุ 18 ปีควรใช้วิจารณญานในการอ่านด้วยนะครับ
วันนี้เป็นวันที่มีงานเลี้ยงต้อนรับน้องใหม่อย่างเป็นทางการ หลังจากพิธีการในตอนกลางวันจบลง ช่วงค่ำถูกจัดขึ้นที่ลานด้านหลังตึกคณะ โต๊ะยาวเต็มไปด้วยอาหารและเครื่องดื่ม เสียงเพลงดังกระหึ่มจากลำโพงขนาดใหญ่ รุ่นพี่และรุ่นน้องต่างหัวเราะและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน เดียร์ในฐานะลีดเดอร์ต้องคอยดูแลทุกอย่าง เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางที่ปลดกระดุมเม็ดบนออกสองเม็ดเผยให้เห็นร่องอกขาวเนียน กระโปรงสั้นสีดำรัดรูปยิ่งขับเน้นสะโพกกลมกลึงของเธอ ผมยาวถูกมัดเป็นหางม้าสูงดูทะมัดทะแมงแต่เซ็กซี่
ปาร์คยืนอยู่กับกลุ่มเพื่อนใกล้โต๊ะเครื่องดื่ม เขาสวมเสื้อยืดสีเทาตัวหลวมกับกางเกงยีนส์สีเข้ม ดูเรียบง่ายแต่ยังคงมีเสน่ห์ในแบบของเขา เพื่อนคนหนึ่งยื่นแก้วเบียร์ให้ "ดื่มหน่อยสิปาร์ค วันนี้สนุกๆ ชิลๆ" ปาร์คยิ้มรับแก้วมา "ได้ดิวะ แต่กูไม่ค่อยถนัดดื่มเท่าไหร่หว่ะ" เขาจิบเบียร์ไปนิดเดียว แต่สายตาของเขากลับมองหาเดียร์ที่กำลังเดินไปเดินมาคุยกับรุ่นพี่คนอื่น ๆ
"เฮ้ย มึงมองอะไรอยู่วะ" เพื่อนสะกิดแขนเขา ปาร์คสะดุ้งรีบหันกลับมา "เปล่าๆ แค่ดูบรรยากาศเฉยๆ" เขาแก้ตัว แต่เพื่อนหัวเราะ "มึงอย่ามาโกหกกู กูรู้มึงมองพี่เดียร์อยู่ใช่ไหม? ระวังละกัน พี่เขาน่ะมีคนจีบเป็นสิบ มึงจะไหวหรอวะ"
"กูไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นสักหน่อย" ปาร์คเถียง แต่ในใจเขากลับรู้สึกถึงความหงุดหงิดแปลกๆ เมื่อนึกถึงภาพเดียร์กับคนอื่น
ขณะนั้น เดียร์เดินมาที่โต๊ะเครื่องดื่มเพื่อหยิบน้ำเปล่า เธอเหลือบมองปาร์คที่ยืนอยู่ไม่ไกล "น้องปาร์ค ดื่มหนักไปรึเปล่าเนี่ย แก้มแดงแล้ว" เธอพูดแซวพร้อมยิ้มมุมปาก ปาร์ครีบยกมือขึ้นแตะหน้า "เปล่าครับพี่ ผมแค่จิบนิดเดียว" เขาตอบเสียงตะกุกตะกัก เดียร์หัวเราะเบาๆ "ดีแล้วล่ะ อย่าเมานะ เดี๋ยวพี่ต้องให้คนมาส่งน้องกลับหอ"
"ผมดูแลตัวเองได้ครับ พี่เดียร์ไม่ต้องห่วง" ปาร์คยิ้มตอบ สายตาของทั้งคู่สบกันนานกว่าปกติ ก่อนที่เดียร์จะหันไปคุยกับรุ่นพี่คนอื่นต่อ ปาร์ครู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ซ่านไปทั่วใบหน้า เขาก้มลงมองแก้วในมือ พยายามสงบสติ
งานเลี้ยงดำเนินไปจนเกือบเที่ยงคืน รุ่นน้องและรุ่นพี่เริ่มทยอยกลับ เดียร์นั่งพักอยู่ที่ม้านั่งใกล้ตึกคณะ เธอดื่มเหล้าที่รุ่นพี่ชงให้ไปสองสามแก้วจนรู้สึกมึนๆ แก้มของเธอแดงระเรื่อ ดวงตาคู่สวยเริ่มพร่ามัวเล็กน้อย เธอถอนหายใจยาวๆ "เหนื่อยชะมัด งานเยอะเกินไปแล้ว" เธอพึมพำกับตัวเอง
ปาร์คที่อาสาเก็บของเป็นคนสุดท้าย เดินถือถุงขยะมาเทที่ถังใกล้ๆ เขาเห็นเดียร์นั่งอยู่คนเดียวจึงเดินเข้าไปหา "พี่เดียร์ ยังไม่กลับเหรอครับ?" เขาถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
เดียร์เงยหน้าขึ้นมองเขา เธอยิ้มบางๆ "ยังเลย มึนๆ อยู่น่ะ เดี๋ยวค่อยกลับ" เธอตอบ สายตาของเธอเลื่อนไปที่ใบหน้าของปาร์ค "ว่าแต่น้องล่ะ ทำไมยังไม่กลับ?"
"ผมเก็บของให้เรียบร้อยก่อนครับ" ปาร์คตอบ เขานั่งลงข้างๆ เธอโดยไม่รู้ตัว "พี่เมาเหรอครับ? ผมพาไปส่งหอดีไหม"
"ไม่ต้องหรอก แค่นั่งพักแป๊บเดียวก็หายแล้ว" เดียร์พูด แต่เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นจากตัวปาร์คที่อยู่ใกล้ ความเงียบครอบคลุมทั้งคู่ชั่วขณะ ก่อนที่เดียร์จะหันมามองเขา "น้องปาร์ค รู้มั้ยว่าพี่แอบมองน้องบ่อยๆ ตั้งแต่วันแรกที่เจอกันแล้ว"
ปาร์คชะงัก หัวใจเต้นแรงจนได้ยินเสียงตัวเอง "จริงเหรอครับ? ผมไม่เคยสังเกตเลย" เขาพูดตะกุกตะกัก เดียร์ยิ้มกว้างขึ้น มือของเธอเลื่อนไปวางบนต้นขาของเขาเบาๆ "จริงสิ น้องน่ะ... น่ารักกว่าที่พี่คิดเยอะเลย"
"พี่เดียร์..." ปาร์คเอ่ยได้แค่นั้น เขารู้สึกถึงสัมผัสอุ่นๆ จากมือของเธอที่ทำให้ร่างกายเขาตึงเครียด เดียร์โน้มตัวเข้าไปใกล้ ใบหน้าของเธออยู่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่เซนติเมตร "น้องเคยจูบใครรึยัง?" เธอกระซิบด้วยน้ำเสียงเย้ายวน
"ยังครับ..." ปาร์คตอบเสียงสั่น เขาไม่ทันได้ตั้งตัว เดียร์ก็ประทับริมฝีปากนุ่มลงบนปากของเขา จูบแรกเริ่มจากอ่อนโยน ริมฝีปากของเธอเคลื่อนไหวช้าๆ แต่เพียงไม่กี่วินาที เธอก็เพิ่มความเร่าร้อน ลิ้นของเธอแทรกเข้าไปในปากของเขา ปาร์ครู้สึกเหมือนไฟกำลังลุกไหม้ทั่วร่าง เขาตอบสนองด้วยสัญชาตญาณ มือหนึ่งโอบไปที่เอวของเธอ อีกมือลูบไล้ไปที่ต้นขาของเดียร์
"พี่... ตรงนี้มัน..." ปาร์คพยายามพูดขัดขึ้นเมื่อทั้งคู่ผละออกจากกัน แต่เดียร์วางนิ้วชี้บนปากเขา "ชู่ว... ตามพี่มา" เธอลุกขึ้นแล้วจูงมือเขาไปที่ห้องเก็บของของสโมสรที่อยู่ไม่ไกล
ประตูห้องเก็บของปิดลงด้วยเสียงดัง "เเกร๊ก" เดียร์ผลักปาร์คให้พิงกำแพงไม้เก่าๆ ที่เต็มไปด้วยฝุ่นจางๆ ทันทีที่ความมืดของห้องเล็กๆ นี้โอบล้อมทั้งคู่ เสียงลมหายใจของเดียร์ดังชัดขึ้น เธอมองปาร์คด้วยดวงตาที่เร่าร้อนราวกับเปลวไฟกำลังลุกไหม้ภายใน ห้องนี้มีขนาดไม่ถึงสิบตารางเมตร ผนังด้านหนึ่งเป็นชั้นวางของที่เต็มไปด้วยกล่องกระดาษและอุปกรณ์งานสโมสรเก่าๆ อีกด้านเป็นกำแพงไม้ที่มีกลิ่นอับชื้นเล็กน้อย พื้นปูด้วยเสื่อน้ำมันสีเทา แสงจากโคมไฟเล็กๆ บนเพดานส่องสลัวๆ ทำให้เงาของทั้งคู่ทอดยาวไปตามพื้น
"พี่เดียร์... ตรงนี้มัน..." ปาร์คพูดด้วยน้ำเสียงสั่น เขายังไม่ทันได้ตั้งตัว เดียร์ก็ยกนิ้วชี้ขึ้นแตะที่ริมฝีปากของเขา "ชู่ว... อย่าพูดเยอะสิปาร์ค" เธอกระซิบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแต่แฝงไปด้วยความเย้ายวน เธอก้าวเข้าไปใกล้จนร่างของทั้งคู่แทบชิดกัน กลิ่นน้ำหอมผสมกลิ่นเหล้าจางๆ จากตัวเธอโชยเข้าจมูกปาร์ค เขารู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ออกมาจากร่างกายของเดียร์ผ่านเสื้อผ้าบางๆ
เดียร์ไม่รอช้า มือเรียวของเธอเลื่อนไปที่กระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเอง เธอปลดมันออกทีละเม็ดอย่างช้าๆ ด้วยท่าทีที่ตั้งใจยั่วให้ปาร์คจ้องมอง กระดุมเม็ดแรกเผยให้เห็นร่องอกขาวเนียนที่โผล่พ้นขอบบราสีแดงเข้ม เม็ดที่สองและสามตามมา จนเสื้อหลุดออกจากไหล่ เผยให้เห็นผิวเนียนละเอียดและบราที่รัดรึงทรวงอกอวบอิ่มของเธออย่างเต็มตา ปาร์คกลืนน้ำลายดัง "อึก" ดวงตาของเขาเบิกกว้าง "พี่เดียร์ ผม... ผมไม่เคย..." เขาพูดตะกุกตะกัก
"ไม่เคยอะไรล่ะ?" เดียร์ยิ้มมุมปาก มือของเธอเลื่อนไปจับคอเสื้อของปาร์คแล้วดึงเขาเข้ามาใกล้ "ไม่เคยแบบนี้เหรอ?" เธอกระซิบก่อนจะประทับริมฝีปากลงบนปากของเขาอีกครั้ง