อยากมีเเฟนเป็นลีดเดอร์ต้องทำยังไงครับ - 11 ไม่ได้หึงซะหน่อย โดย Raine Whitmore @Plotteller

เรื่องราวของรุ่นพี่วิศวะที่เป็นลีดเดอร์เเสนสวยเเต่รุ่นน้องอย่างผมมีสิทธิ์ไหมครับ NC หนักๆ

อยากมีเเฟนเป็นลีดเดอร์ต้องทำยังไงครับ - 11 ไม่ได้หึงซะหน่อย โดย Raine Whitmore @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-หญิง,รัก,วัยว้าวุ่น,ไทย,ดราม่า,NC,NC+,NC25++,มหาลัย,วิศวะ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

สารบัญ

เนื้อหา

11 ไม่ได้หึงซะหน่อย

แสงแดดยามเช้าของวันศุกร์สาดส่องลงมาที่ลานกว้างของคณะวิศวกรรมศาสตร์ นักศึกษาคึกคักไปด้วยการเตรียมงานสัปดาห์วิศวะ ซึ่งเป็นงานใหญ่ประจำปี เดียร์และปาร์คเดินเคียงข้างกันไปตามทางเดินที่มีป้ายสีสันสดใสแขวนอยู่ทั่วบริเวณ เดียร์สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ตัดเย็บพิเศษให้เข้ารูป กระโปรงสั้นสีน้ำตาลอ่อนเผยให้เห็นเรียวขาของเธอ ผมยาวสีน้ำตาลเข้มถูกรวบเป็นมวยสูงดูทะมัดทะแมง ปาร์คสวมเสื้อยืดสีน้ำเงินเข้มที่มีโลโก้คณะปักอยู่ที่อก กางเกงยีนส์สีเข้มรัดแน่นจนเห็นกล้ามขา เขาถือกล่องอุปกรณ์ในมือ มองเดียร์ด้วยรอยยิ้ม "พี่เดียร์ วันนี้งานเยอะเลยนะครับ" เขาพูด

เดียร์หันไปยิ้มให้ "ใช่ แต่พี่ชอบที่ได้ทำอะไรแบบนี้กับน้อง" เธอตอบ มือของเธอแตะแขนเขาเบาๆ "เดี๋ยวงานเสร็จแล้วไปกินข้าวด้วยกันนะ" ปาร์คพยักหน้า "ครับพี่ ผมอยากลองร้านใหม่ที่เขาแนะนำมาด้วย" เขาพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

ทั้งคู่กลายเป็นที่ยอมรับในหมู่เพื่อนๆ หลังจากเปิดเผยความสัมพันธ์ ความกดดันจากพี่ต้นหายไป แต่ชีวิตของพวกเขาก็เริ่มเผชิญกับบททดสอบใหม่ "เดียร์! ปาร์ค! มาช่วยจัดบูธหน่อย!" เสียงของรุ่นพี่คนหนึ่งดังขึ้น ทั้งคู่รีบวิ่งไปช่วย ทำงานร่วมกันอย่างเข้าขา

บททดสอบจากภายนอก

ระหว่างที่งานสัปดาห์วิศวะดำเนินไป "มิ้นต์" รุ่นน้องสาวสวยจากคณะบริหารธุรกิจ เดินเข้ามาที่บูธของคณะวิศวะ เธอสูงเพรียว ผิวขาวเนียน ผมยาวสีดำสนิทตัดหน้าม้า ดวงตาคู่โตมองปาร์คด้วยความสนใจ เธอสวมเสื้อครอปท็อปสีขาวกับกางเกงยีนส์ขาสั้น "พี่ปาร์คคะ ช่วยหนูยกของหน่อยได้มั้ย?" เธอถามด้วยน้ำเสียงหวาน

ปาร์คหันไปมอง "ได้ครับ" เขาตอบแล้วเดินไปช่วย มิ้นต์ยิ้มกว้าง "ขอบคุณนะคะ พี่ปาร์คหล่อแล้วยังใจดีอีก" เธอพูดพร้อมส่งยิ้มหวาน เดียร์ที่ยืนอยู่ไม่ไกลมองเหตุการณ์นั้นด้วยสายตาคม สีหน้าเริ่มตึงเล็กน้อย

"น้องคนนั้นดูสนิทกับปาร์คจังนะ" รุ่นพี่คนหนึ่งแซว เดียร์ยิ้มฝืด "แค่ช่วยงานกันเฉยๆ มั้ง" เธอตอบ แต่ในใจเริ่มรู้สึกถึงความไม่สบายใจ เธอเดินไปหาปาร์ค "น้อง ช่วยพี่จัดของที่บูธเราด้วยนะ" เธอเรียก ปาร์ครีบหันมา "ครับพี่" เขาตอบแล้วเดินตามเธอกลับไป

มิ้นต์มองตามด้วยสายตาที่ไม่พอใจ "พี่เดียร์นี่หวงพี่ปาร์คจังเลย" เธอพึมพำกับตัวเอง

วันต่อมา ที่งานสัปดาห์วิศวะ มิ้นต์เดินมาหาปาร์คอีกครั้ง "พี่ปาร์ค ว่างมั้ยคะ? หนูอยากชวนไปดูบูธคณะบริหาร" เธอถามด้วยน้ำเสียงหวาน เดียร์ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ เดินเข้ามา "น้องมิ้นต์ ปาร์คต้องช่วยพี่จัดของที่บูธเรา" เธอพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งแต่หนักแน่น

มิ้นต์ยิ้มฝืด "ค่ะพี่เดียร์" เธอตอบแล้วเดินจากไป ปาร์คหันไปมองเดียร์ "พี่เดียร์หวงผมเหรอครับ?" เขาถามแซว เดียร์หัวเราะ "นิดหน่อย แต่น้องเป็นของพี่คนเดียวอยู่แล้ว" เธอพูดแล้วจูงมือเขาไป

แต่ในใจของมิ้นต์ เธอไม่ยอมแพ้ "พี่ปาร์คต้องเป็นของฉัน" เธอพึมพำกับตัวเอง ขณะวางแผนหาทางเข้าใกล้ปาร์คมากขึ้น

แสงแดดยามบ่ายของวันเสาร์สาดส่องลงมาที่ลานงานสัปดาห์วิศวะ บรรยากาศเต็มไปด้วยความคึกคัก บูธต่างๆ ตกแต่งด้วยสีสันสดใส เสียงเพลงดังกระหึ่มจากลำโพง เดียร์และปาร์คช่วยกันจัดบูธของคณะวิศวะให้เสร็จสมบูรณ์ เดียร์สวมเสื้อยืดสีขาวที่มีโลโก้คณะปักอยู่ที่อก กางเกงยีนส์ขาสั้นเผยให้เห็นเรียวขาของเธอ ผมยาวสีน้ำตาลเข้มถูกรวบเป็นหางม้าสูง ปาร์คสวมเสื้อยืดสีน้ำเงินเข้มกับกางเกงยีนส์ยาว เขาถือกล่องเครื่องดื่มเดินไปวางที่โต๊ะ "พี่เดียร์ วันนี้คนเยอะมากเลยนะครับ" เขาพูดพร้อมยิ้ม

เดียร์หันไปมอง "ใช่ แต่พี่ชอบที่ได้ทำงานกับน้อง" เธอตอบแล้วหยิบน้ำจากกล่องมาเปิดดื่ม "เดี๋ยวงานเสร็จแล้วไปพักด้วยกันนะ" ปาร์คพยักหน้า "ครับพี่ ผมอยากไปนั่งชิลกับพี่บ้าง" เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

ขณะที่ทั้งคู่กำลังคุยกัน มิ้นต์เดินเข้ามาที่บูธด้วยท่าทีมั่นใจ เธอสวมเสื้อครอปท็อปสีชมพูอ่อนที่โชว์หน้าท้องแบนราบ กางเกงขาสั้นสีขาวรัดรูป ผมยาวสีดำสนิทปล่อยสยาย ดวงตาคู่โตของเธอมองปาร์คด้วยรอยยิ้มหวาน "พี่ปาร์คคะ หนูทำของที่บูธเสร็จแล้ว อยากชวนพี่ไปเดินดูงานด้วยกันหน่อย" เธอพูดพร้อมกระพริบตา

ปาร์คหันไปมอง "เอ่อ... ผม..." เขายังไม่ทันตอบ เดียร์ก็ก้าวเข้ามา "น้องมิ้นต์ ปาร์คต้องช่วยพี่ดูบูธก่อนนะ" เธอพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งแต่แฝงความหนักแน่น มิ้นต์ยิ้มฝืด "ค่ะพี่เดียร์ แต่ถ้าพี่ปาร์คว่าง หนูจะรออยู่นะคะ" เธอพูดแล้วเดินจากไป

ปาร์คหันไปมองเดียร์ "พี่เดียร์ ผมไม่ได้คิดอะไรกับน้องเขานะครับ" เขารีบอธิบาย เดียร์ยิ้ม "พี่รู้ แต่น้องมิ้นต์นี่ดูท่าจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ" เธอพูดแล้วแตะไหล่เขา "พี่ไว้ใจน้องอยู่แล้ว"

การรุกคืบของมิ้นต์

เย็นวันนั้น หลังงานเลิก มิ้นต์ส่งข้อความหาปาร์ค: "พี่ปาร์ค ว่างรึยังคะ? หนูอยากชวนไปกินอะไรด้วยกันหน่อย" ปาร์คที่กำลังเดินกลับหอกับเดียร์เห็นข้อความนั้น "พี่เดียร์ น้องมิ้นต์ทักมาครับ" เขาบอกแล้วยื่นโทรศัพท์ให้เธอดู

เดียร์อ่านแล้วยิ้ม "น้องเขารุกหนักจริงๆ" เธอพูด "น้องจะตอบยังไง?" ปาร์คขมวดคิ้ว "ผมจะบอกว่าไม่ว่างครับ" เขาพูดแล้วพิมพ์ตอบ: "ขอโทษนะ ผมมีนัดกับพี่เดียร์แล้ว" มิ้นต์เห็นข้อความนั้นแล้วกำโทรศัพท์แน่น "พี่เดียร์อีกแล้วเหรอ" เธอพึมพำ "ฉันจะไม่ยอมแพ้แน่"

มิ้นต์ไม่ยอมถอย

วันต่อมา ที่งานสัปดาห์วิศวะ มิ้นต์เดินมาหาปาร์คอีกครั้ง "พี่ปาร์ค หนูทำคุกกี้มาให้ค่ะ" เธอยื่นกล่องให้ด้วยรอยยิ้มหวาน ปาร์ครับกล่อง "ขอบคุณนะ" เขาพูด แต่เดียร์ที่เดินมาเห็นก็เข้ามา "น้องมิ้นต์ ขอบคุณที่ให้คุกกี้ปาร์คนะ แต่เดี๋ยวพี่กับปาร์คต้องไปช่วยงานต่อ" เธอพูดแล้วจูงมือปาร์คเดินไป

มิ้นต์มองตามด้วยสายตาไม่พอใจ "ฉันจะไม่ยอมให้พี่เดียร์ชนะง่ายๆ" เธอพึมพำ และเริ่มวางแผนรุกหนักขึ้น