จะเกิดอะไรขึ้น เมื่อเธอคนนี้เจอเพื่อตสมัยเด็กอีกครั้ง
ดราม่า,สะท้อนปัญหาสังคม,เรื่องสั้น,ญี่ปุ่น,รั้วโรงเรียน,ดราม่า,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
Childhood Friends Reunion Short Novel Editionจะเกิดอะไรขึ้น เมื่อเธอคนนี้เจอเพื่อตสมัยเด็กอีกครั้ง
เนื้อเรื่อฉบับนิยายเรื่องสั้นของออริจินอลมังงะเรื่อง Childhood Friends Reunion Assassins Agent Side Story 1
สามารถอ่านเนื้อเรื่องเต็มๆได้ที่ลิ้งค์นี้เลย
https://www.readawrite.com/a/7e5cd36818b1388d3dcce3a8526896dd?r=user_page
เสียงกริ่งดังก้องไปทั่วสถาบันนานาชาติฮานาโมริ โรงเรียนที่เปรียบเสมือนศูนย์รวมของเหล่านักเรียนผู้มากด้วยพรสวรรค์ ทั้งมนุษย์และแวมไพร์จากทั่วโลก สถานศึกษาที่มีชื่อเสียงในด้านการฝึกทักษะการทหาร การสืบสวน และการเป็นสายลับ มันเป็นสถานที่ที่ไม่ใช่ใครก็สามารถเข้ามาเรียนได้ง่ายๆ ทุกคนที่ก้าวเข้ามาที่นี่ต่างล้วนผ่านการคัดเลือกอย่างเข้มงวด ทว่า แม้จะเป็นโรงเรียนที่เต็มไปด้วยอัจฉริยะและผู้มีพลังพิเศษ แต่เรื่องของการแบ่งกลุ่ม ความอิจฉา และความขัดแย้งก็ยังคงมีอยู่เช่นเดียวกับโรงเรียนทั่วไป
ในช่วงบ่ายวันที่ 7 ตุลาคม 2429 โถงทางเดินซึ่งเต็มไปด้วยนักเรียนที่กำลังพูดคุยและเร่งรีบไปห้องเรียน ก็เกิดความตึงเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“เด็กใหม่อย่างเธอ มีสิทธิ์อะไรมาอยู่ใกล้พวกมาเอดะคุงกันยะ?” เสียงของเด็กสาวคนหนึ่งดังขึ้น พร้อมกับสายตาเย็นชาที่จ้องตรงมายังหญิงสาวที่ยืนอยู่กลางวงล้อม ซาคากิบาระ อากาเนะ หญิงสาวผมหางม้าสีเหลือง ผู้เพิ่งย้ายมาเรียนที่สถาบันแห่งนี้เพียงไม่กี่เดือน ยืนนิ่งอยู่ท่ามกลางกลุ่มเด็กสาวที่ล้อมเธอด้วยท่าทีไม่เป็นมิตร สีหน้าของเธอเยือกเย็น ราวกับไม่รู้สึกถึงแรงกดดันที่แผ่ซ่านออกมาจากพวกนั้น แต่ลึกๆ ในใจ เธอกลับรู้สึกถึงความอึดอัดอย่างรุนแรง
“คิดว่าเธอเป็นใครกัน? พอเธอเข้ามา พวกมาเอดะคุงก็ไม่สนใจพวกฉันอีกเลย เพราะเธอคนเดียวน่ะสิ!” เสียงแหลมสูงของเด็กสาวอีกคนเสริมขึ้นอย่างขุ่นเคือง อากาเนะถอนหายใจเบาๆ เธอพยายามสงบสติอารมณ์ไม่ให้แสดงความโกรธออกมา
“พวกเขาเป็นเพื่อนฉันต่างหากน่ะ ไม่มีอะไรพิเศษทั้งนั้นเลย” เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ราวกับไม่ใส่ใจคำพูดของพวกนั้นเลย แต่คำตอบของเธอกลับยิ่งทำให้พวกเด็กสาวไม่พอใจมากขึ้น
“คิดว่าพวกฉันจะเชื่อเหรอ? ถึงเวลาสั่งสอนให้เข็ดบ้างแล้วล่ะ” เด็กสาวคนหนึ่งแสยะยิ้มร้ายกาจ ก่อนจะก้าวเข้ามาใกล้อากาเนะ อากาเนะกำมือแน่น เธอพยายามข่มอารมณ์และไม่ตอบโต้ แต่ลึกๆ ในใจ เธอรู้สึกได้ถึงความไม่ยุติธรรมที่เกิดขึ้น
ย้อนกลับไปก่อนจะเกิดเหตุการณ์นี้ วันที่ 10 เมษายน 2429
“ตั้งแต่พ่อเสียไป ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปหมด…” อากาเนะนึกย้อนไปถึงวันที่เธอเหยียบย่างเข้าสู่สถาบันฮานาโมริเป็นครั้งแรก วันนั้นท้องฟ้าแจ่มใส แต่ในใจของเธอกลับเต็มไปด้วยความกังวลและความไม่แน่ใจ สถาบันนานาชาติฮานาโมริไม่ใช่โรงเรียนธรรมดา มันเป็นสถาบันชั้นนำระดับโลกที่ขึ้นชื่อในด้านการฝึกทักษะการทหาร ตำรวจ และสายลับ การสอบเข้าเป็นเรื่องยาก และการอยู่รอดในโรงเรียนแห่งนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเช่นกัน อากาเนะย้ายมาเรียนที่นี่หลังจากสูญเสียพ่อไปในการปฏิบัติหน้าที่ เธอตัดสินใจเข้ามาเรียนในสายการเรียนสายลับ ด้วยความหวังว่าเธอจะได้เจอเพื่อนใหม่และเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง
วันแรกของการเปิดเรียน อากาเนะเดินเข้ามาในห้องเรียนสายลับปี 1 ห้อง S พร้อมกับสายตาที่เย็นชาและเต็มไปด้วยความระแวดระวัง แต่ลึกๆ แล้ว เธอก็อดตื่นเต้นไม่ได้ “เข้ามาเลยค่ะ คุณซาคากิบาระ” เสียงของครูอายาเสะดังขึ้นเบาๆ พร้อมกับรอยยิ้มที่อบอุ่น อากาเนะก้าวเข้ามาในห้องเรียน ทุกสายตาจับจ้องมาที่เธอ แต่สิ่งที่ทำให้เธอตกใจมากที่สุดก็คือ กลุ่มเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่มุมหนึ่งของห้อง นาเอกิ เซนสึยะ บอน ครูส เร็น และไทกะ—พวกเขาคือกลุ่มเพื่อนในวัยเด็กของเธอ อากาเนะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เธอไม่คาดคิดเลยว่าจะได้เจอพวกเขาที่นี่อีกครั้ง
“นาเอกิ…?” เธอพึมพำเบาๆ นาเอกิและเพื่อนๆ ของเขามองมาที่เธอเช่นกัน สีหน้าแปลกใจไม่ต่างจากเธอเลย พวกเขาไม่คิดว่าเด็กสาวที่เคยหายไปจากชีวิตพวกเขานานถึงสามปี จะปรากฏตัวขึ้นที่นี่
หลังจากคาบเรียนแรกจบลง นาเอกิรีบตรงมาหาอากาเนะที่นั่งอยู่คนเดียวที่มุมห้อง “ไม่นึกเลยว่าเราจะได้เจอกันอีก” เขาพูดพร้อมกับรอยยิ้มอบอุ่นที่ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย อากาเนะยักไหล่เล็กน้อย “หืม? แล้วไงล่ะ?” เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหมือนเดิม แต่นาเอกิก็หัวเราะเบาๆ ราวกับคุ้นเคยกับนิสัยของเธอดี
“ตามฉันมาเถอะ มีที่ๆ หนึ่งที่เราอยากให้เธอไป” นาเอกิลุกขึ้นและดึงแขนเธอเบาๆ โดยไม่รอให้เธอปฏิเสธ “เฮ้! อย่าลากสิ!” อากาเนะพยายามดึงแขนกลับ แต่สุดท้ายก็ยอมเดินตามเขาไปจนถึง… ดาดฟ้าโรงเรียน ที่นั่น กลุ่มชายหนุ่มทั้ง 5 คนกำลังรออยู่ พวกเขาคือกลุ่มเพื่อนในวัยเด็กของเธอ และตอนนี้พวกเขาก็ได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง
“นี่… ยังจำพวกเราได้ไหม?” เซนสึยะถามพลางยิ้มกวนๆ ตามนิสัย อากาเนะมองไปรอบๆ ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ “พวกนายเปลี่ยนไปเยอะจนฉันเกือบจำไม่ได้เลยล่ะ” พวกเขาหัวเราะออกมาอย่างผ่อนคลาย และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ความสัมพันธ์เก่าๆ ค่อยๆ กลับคืนมา
ช่วงบ่าย ณ สนามฝึกยิงปืนของสถาบัน
เสียงลั่นไกปืนดังสนั่นในสนามฝึก อากาเนะยืนมั่นคงด้วยสีหน้าเยือกเย็น ปืนพกในมือของเธอเล็งเป้าหมายอย่างแม่นยำและลั่นไกโดยไม่มีความลังเล กระสุนพุ่งทะยานเข้าเป้าหมายกลางแผ่นไม้ทุกนัดอย่างไร้ที่ติ รอบข้างมีเสียงอื้ออึงจากกลุ่มนักเรียนที่มองเธอด้วยความทึ่ง
“สุดยอดเลย…” เสียงกระซิบจากนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่งดังขึ้น แม้แต่เพื่อนๆ ของเธอที่ยืนอยู่ไม่ไกลก็ยังอดประหลาดใจไม่ได้ “เหมือนเธอเกิดมาเพื่อสิ่งนี้เลยแฮะ” เซนสึยะเอ่ยด้วยรอยยิ้ม นาเอกิที่ยืนถัดไป กลับไม่มั่นใจเท่าไหร่ เขากำลังเหงื่อซึม มือที่จับปืนสั่นเล็กน้อย “นาเอกิ ใจเย็นๆ นะ” อากาเนะกระซิบเบาๆ ก่อนจะเดินเข้ามาหาเขา เธอวางมือลงบนบ่าเขาเบาๆ แล้วพยักหน้าให้กำลังใจ “โฟกัสที่เป้า หายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยลั่นไก” นาเอกิสูดหายใจเข้าลึก ทำตามคำแนะนำของเธอ แล้วค่อยๆ ลั่นไกออกไป กระสุนพุ่งตรงเข้าเป้าได้อย่างไม่น่าเชื่อ
“ยิงเข้าแล้ว!” เขาอุทานด้วยความดีใจ อากาเนะยิ้มบางๆ “เห็นไหมล่ะ นายก็ทำได้” แต่ดูเหมือนความสำเร็จในสนามฝึกของอากาเนะจะกลายเป็นเชื้อไฟที่เพิ่มความอิจฉาริษยาให้กับบางคน กลุ่มนักเรียนหญิงที่ไม่พอใจเธอ ยังคงหาทางกลั่นแกล้งเธอต่อไป
วันหนึ่ง ขณะที่อากาเนะกำลังเดินกลับหอพัก เธอก็ถูกล้อมอีกครั้ง “เธอคิดว่าตัวเองพิเศษนักหรือไง ที่พวกมาเอดะคุงสนใจเธอน่ะ?” เสียงเสียดสีดังขึ้นอีกครั้ง อากาเนะพยายามจะเดินผ่านไป แต่ถูกผลักกลับเข้ามา “หยุดยุ่งกับพวกเขาได้แล้ว ไม่งั้นเธอจะเจอดี!” ก่อนที่เรื่องจะบานปลาย เสียงของเซนสึยะก็ดังขึ้นจากด้านหลัง “พวกเธอกำลังทำอะไร?” เขาพร้อมกับนาเอกิ บอน และไทกะเดินเข้ามา พวกเขาแผ่รังสีข่มขวัญออกมาจนกลุ่มเด็กสาวเริ่มถอยหนี
“ถ้าคิดจะยุ่งกับเพื่อนของพวกเราอีกล่ะก็… ระวังให้ดีล่ะ” เซนสึยะเตือนด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ หลังจากนั้น อากาเนะจึงได้รู้ว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เพื่อนๆ ของเธอก็ยังอยู่ข้างเธอเสมอ และนั่นทำให้เธอรู้ว่า—สายสัมพันธ์ในวัยเด็กของพวกเขา ไม่เคยจางหายไปเลย