ฉันเห็นเขาในห้องสมุด - ตอนที่ 2 ข่าวฆาตกรรม โดย เพอนา @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

สืบสวนสอบสวน,อาชญากรรม,ชาย-หญิง,เลือดสาด,ไทย

สยองขวัญ,สืบสวนสอบสวน

ฉันเห็น ฉันเห็นคนร้ายเดินเข้าไป ไม่ทันแล้ว เขาฆ่าคนแล้ว โอ๊ะไม่ ฉันได้ยินเสียงกรีดร้อง

ผู้แต่ง

เพอนา

เรื่องย่อ

       เอวา เด็กสาวตำรวจเพิ่งเข้ามาใหม่ได้ไม่นาน เธอได้ถูกมอบหมายงานแล้ว ทางสถานีตำรวจเมืองแสงจันทร์ให้เธอสืบคดีเรื่อง ฆาตกรรมในห้องสมุดอย่างเร็วไว เนื่องจากญาติคนตายไม่ยอม ซึ่งเป็นงานหนักของเอวาที่ต้องทำคนเดียว เมื่อเธอสอบปากคำบรรณารักษ์ทำให้เธอต้องออกเดินทางไปอีกเมืองหนึ่งเพื่อหาความจริง ขณะที่เธอกำลังสอบถามชาวบ้าน ตำรวจนายหนึ่งเดินเข้ามา เมื่อเขาเห็นเธอมาคนเดียวจึงอยากช่วย ทำให้ทั้งสองต่างเคร่งเครียดไปด้วยกัน การสืบสวนของพวกเขาทั้งสองจะเป็นอย่างไร คดีนี้จะจบลงอย่างชัดเจนหรือว่าจะจับคนร้ายผิดกันแน่นะ

จากใจนักเขียน

      นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียนทั้งนั้น ทั้งสถานที่ ชื่อบุคคลล้วนเป็นชื่อที่คิดขึ้นเอง ไม่ได้สื่อถึงใครหรืออะไรใดทั้งสิ้น สำหรับใครที่ชอบก็กดติดตามกดคอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ

****ห้ามคัดลอกหรือลอกเลียนแบบเด็ดขาด มิฉะนั้นจะดำเนินคดีตามกฎหมายสูงสุด

ฉันเห็นเขาในห้องสมุด-ตอนที่ 1 เมืองแห่งความสงบสุข,ฉันเห็นเขาในห้องสมุด-ตอนที่ 2 ข่าวฆาตกรรม,ฉันเห็นเขาในห้องสมุด-ตอนที่ 3 งานแรกมาก็ยากแล้ว

ยามอาทิตย์ฉายแสงฉันตื่นมาในคราบชุดนอน หัวฟูเหมือนเห็นผีมา ฉันเห็นว่าท้องฟ้าสว่างมากแล้ว คงจะสายแต่ไม่ใช่

แปดโมงเช้า

ถึงที่ทำงานตรงเป๊ะ รุ่นพี่ตำรวจต่างวุ่นกับการทำงาน ไม่มีใครคุยกับฉันสักคน ฉันปล่อยให้เป็นไปแบบนั้น

เสียงเปิดโทรทัศน์

ข่าวต่อไป เรามาดูกันค่ะ

เกิดคดีฆาตกรรมฆ่าหั่นศพ คนร้ายกั่นศพแล้วเอาไปทิ้งในถังขยะรีไซเคิล ซากนั้นทำให้กู้ภัยสยดสยอง เหตุการณ์เกิดขึ้นที่เมืองจันทร์เพชรค่ะ

“โอ้โห..โหดร้ายมาก..ทำได้ไง”ตำรวจรุ่นพี่พูด

ฉันรู้สึกไม่ดีเอาซะเลย คนอะไรกันทำถึงขนาดนี้ นี่คนยังน่ากลัวกว่าผีอีกนะเนี่ย ฉันยืนดูโทรทัศน์หลังจากนั้นก็นั่งลงเพราะไม่อยากฟังอีกแล้ว

และแล้วเรื่องมันก็เกิดขึ้น ทางสถานีจะเป็นฝ่ายจัดการกับคดีในข่าวนั้น ฉันยังไม่ทันตั้งตัว อยู่ดีๆก็มา ผู้บังคับบัญชาจะมาหาฉันไหมนะ สายตาเขามองมาทางฉันหนึ่งนาที จากนั้นเขาเดินไปให้รุ่นพี่ตำรวจนั่งอยู่ข้างหน้าฉันเป็นคนรับผิดชอบคดี ฉันรู้สึกโล่งใจ ผู้บังคับบัญชาเดินกลับมาบอกฉัน

“คุยกัน..ในห้องหน่อย”สายตาเขาดูขวางเหมือนมีอะไรซ่อนอยู่ หญิงสาวคิดว่าเธอโดนไล่ออกแน่ เพราะนั่งเฉยทั้งวัน เมื่อเข้าห้องมาเธอได้แต่นั่งเงียบ มองไปรอบห้อง มีทั้งรางวัลเหรียญทองวางเต็มตู้ ท่าทางจะเป็นคดีที่เขาไขได้เก่งทีเดียว

“ที่ฉันไม่มอบงานให้เธอนั้น..เพราะว่าเห็นเธออายุน้อยไปหน่อย..แล้วเธอเพิ่งเข้ามาใหม่..ไว้ถ้ามีคดีง่ายฉันจะมอบหมายให้เธอละกัน”เขายิ้มใส่ฉันแล้วทำตาปี๋ไปข้างหนึ่ง ฉันรู้สึกดีใจที่เขาไม่ได้ว่าอะไรอย่างที่ฉันคิด อาจจะคิดเองมากเกินไป เขาเชิญฉันออกจากห้อง ฉันนั่งทำงานอย่างสบายใจไปเรื่อย ในระหว่างนี้เขาได้บอกว่าถ้าไม่ได้ทำอะไรก็ดูสารคดีฆาตกรรม หรือซื้อนิยายมาอ่านสักเล่มจะดีมากเพื่อที่จะได้จับคนร้ายถูกคน

หลังจากนั้นฉันนั่งจับคอมพิวเตอร์ไปครึ่งวันจนกลับบ้าน เลื่อนดูสารคดีฆาตกรรมมันล้วนดูน่าดูทุกอย่างแต่ฆาตกรโหดเหี้ยมมาก ฉันแทบไม่อยากจะดูเลย ฉันคิดว่าไปหาหนังสืออ่านเอาน่าจะเบากว่า

ผลสุดท้ายฉันได้นั่งฟังคดีไป พอเลิกงานได้แวะร้านหนังสือที่มีหนังสือนิยายทุกแนว ฉันเดินเข้าไปดูนิยายปนมั่วไปหมด ไม่มีการแยกกัน ลูกค้าต้องค้นเอาเอง เมื่อลูกค้ามาค้นมันทำให้กระจัดกระจายไปทั่วโต๊ะวางขาย ฉันไม่ชอบเลยแต่ก็ดีที่มีหนังสือทุกประเภท ฉันเลือกที่จะถามพนักงานดีกว่าว่ามีเล่มไหนบ้างที่เป็นสืบสวน ซึ่งเขาหยิบมาให้เป็นกองภูเขา 

นิยายทุกเล่มล้วนมีแต่ความโหดเหี้ยมของฆาตกร ฉันล้วนไม่ชอบมาก ฉันอยากได้แค่มีดแทงหรือวางยาพิษก็พอ พนักงานบอกว่าแบบนี้ไม่มีสักเล่ม แต่จะมีเล่มหนึ่งสนุกมากคือ ฆาตกรรมแบบเริ่มต้นการเป็นฆาตกร เล่มนั้นเป็นเล่มสีดำมีรูปมีดอยู่ที่หน้าปก เธอบอกว่าอันนี้แค่เริ่มต้นเหมือนฆาตกรฝึกหัด ส่วนที่เหลือจะเป็นขั้นสุด ฉันบอกเธอว่าเอาเล่มนี้ เธอจับใส่ถุงให้ฉัน

ฉันเดินกลับบ้านด้วยทางที่มืดสนิท วันนี้ตลอดทางทำไมไฟไม่เปิด คนโบราณบอกว่าได้ยินเสียงอะไร เห็นอะไรห้ามทัก ขณะที่เดินกลับฉันได้ยินเสียงโหยหวนเข้ามาในหู นี่ใครแกล้งฉันอยู่กันแน่ ฉันเดินมาถึงบ้านพอดี จากนั้นรีบวิ่งเข้าบ้านแล้วปิดประตูล็อคทันที 

ฉันถอนหายใจไปสุดแรง รู้สึกโชคดีที่ปลอดภัยแล้ว ฉันไม่กล่าวคำทักอะไรจากเสียงนั้น ฉันเตรียมอาบน้ำเข้านอน ในตอนเข้านอนนั้นผ้าม่านหน้าต่างห้องนอนปลิวสั่นไหวเหมือนมีลม ฉันตั้งสติตั้งใจสวดมนต์แล้วคลุมโปงหลับไป ไม่มีการลืมหูลืมตาดูจนถึงเช้า