จีน,รัก,ชาย-หญิง,เกิดใหม่,ครอบครัว,อสรพิษน้อยผิงผิง,นิยายรักจีนโบราณ,ครอบครัว,เกิดใหม่,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
แม้จะเป็นการช่วยเหลือคุณชายหม่าไม่ต่างจากการช่วยเหลือลูกค้าทั่วไปแต่ในสายตาของดรุณีน้อยขี้อิจฉาทั้งหลายกลับมองเห็นว่าถานผิงอันกำลังพยายามอย่างมากที่จะยั่วยวนคุณชายหม่าแถมฝั่งบุรุษก็ดูแล้วจะมีทีท่าพึงพอใจนางเป็นอย่างมากมิได้มีท่าทีเฉยชาอย่างเช่นที่ปฏิบัติต่อสตรีผู้อื่นเลยแม้แต่น้อย
ที่ผ่านมาสตรีที่คุณชายหม่าจื่อลู่จะพูดคุยสนทนาด้วยก็เห็นจะมีแต่สตรีในครอบครัวอย่างฮูหยินผู้เฒ่าหม่าผู้เป็นย่า ฮูหยินหม่าผู้เป็นมารดาและคุณหนูหม่าน่าเจินผู้เป็นน้องสาวเพียงคนเดียวแต่ถ้าหากเป็นสตรีผู้อื่นเขามักจะวางตัวเฉยชาแม้จะไปรอดักพบถึงหอสุราสราญใจเขาก็ไม่เคยเหลียวแล
“ขอบคุณคุณชายหม่าที่อุดหนุนเจ้าค่ะ” หลังจากส่งลูกค้ารายใหญ่กลับไปเรียบร้อยแล้วถานผิงอันยังคงช่วยดูแลลูกค้าท่านอื่นๆ ต่อด้วยความยินดีหากมองด้วยใจที่ไม่มีอคติก็คงจะเห็นว่านางมิได้เอาใจแต่ลูกค้าบุรุษในทางกลับกันลูกค้าสตรีนั้นนางยิ่งเพิ่มความเอาใจใส่และความเป็นกันเองมากขึ้นอีกหลายเท่าตัว
“ไม่ยักรู้ว่าร้านขายเครื่องประทินผิวชั้นดีจะมีคณิกาเดินเข้าออกได้ตามสบายแต่ก็ว่าไม่ได้เพราะเจ้าของร้านดูท่าอยากจะทำตัวเป็นคณิกาเสียเอง” จู่ๆ ก็มีเสียงพูดน่ารังเกียจดังออกมาจากริมฝีปากของสตรีผู้หนึ่งซึ่งแน่นอนว่าถานผิงอันหาได้ให้ความสนใจเพราะนางไม่ได้เป็นเช่นดังที่อีกคนพูดเสียหน่อยจึงจะต้องร้อนตัวไปตามคำคน
“นั่นสินะใครจะไปรู้ว่าคนที่เกลือกกลั้วกับหญิงคณิกาจะมาขายของดีจริงดังราคาคุยให้พวกเราที่เป็นถึงคุณหนูในห้องหอได้อย่างไรหรือว่าพวกเราต้องคิดทบทวนเสียใหม่แล้วหากจะซื้อของจากที่นี่ น่ารังเกียจหากว่าจะใช้สินค้าชนิดเดียวกันกับที่คณิกาสกปรกใช้”
“ขออภัยเจ้าค่ะคุณหนูทั้งสองหากพวกท่านไม่ไว้วางใจในสินค้าของเราก็ขอให้ตำหนิที่ตัวสินค้าหรือตัวข้าได้โดยตรงอย่างได้พาดพิงไปถึงสตรีผู้อื่นให้ต้องเสื่อมเสีย” จะด่าว่านางอย่างไรแล้วถานผิงอันไม่ทุกข์ไม่ร้อนแต่จะมาว่าพี่สาวฉือไป่เย่วที่ทั้งใจดีและมีน้ำใจกับผู้อื่นเช่นนี้นางไม่สามารถอดทนฟังอีกต่อไปได้
“แสดงว่าเจ้ายอมรับแล้วใช่ไหมว่าคบหากับหญิงคณิกา สกปรกเป็นที่สุดใครจะซื้อสินค้าจากร้านนี้ก็ระวังด้วยนะเจ้าคะไม่รู้ว่าจะมีสิ่งสกปรกอะไรเจือปนอยู่บ้าง” ปากบอกว่าตนเองเป็นคุณหนูในห้องหอแต่สตรีสองคนตรงหน้าของถานผิงอันนั้นกล่าววาจาดูถูกผู้คนออกไม่ได้อย่างไม่คิดอายปากผิดกับทางด้านคนที่ถูกกล่าวหาว่าสินค้าของนางสกปรกกลับยืนสงบนิ่งอยู่ได้จนถึงตอนนี้
“ข้าจะคบหากับผู้ใดใยพวกคุณหนูต้องมาใส่ใจเดือดร้อนเอาเวลาที่มาโวยวายในร้านของคนอื่นไปฝึกกิริยามารยาทกันเสียใหม่เถิดเจ้าค่ะอาจารย์ที่สอนมารยาทพวกท่านไม่เคยบอกหรือว่าเป็นสตรีไม่ควรพูดจาส่อเสียดพาดพิงผู้อื่นให้เกิดความเข้าใจผิดหรือว่าเสียหาย
ตัวข้ากับหญิงคณิกาทั่วทั้งเมืองหลวงต่างนับได้ว่าเป็นสหายร่วมโลกเพราะพวกนางไม่เคยมาสร้างความเดือดร้อนรำคาญใจให้ข้าเลยแม้แต่น้อยยามจะซื้อของก็สั่งความคนมาอย่างชัดเจนอีกทั้งยังปฏิบัติตามคำแนะนำของข้าอย่างเคร่งครัดในการใช้งานและจัดเก็บรักษาเครื่องประทินผิว
ผิดกับคุณหนูบางคนที่ไม่เคยใส่ใจคำแนะนำที่ข้ามีให้ดื้อด้านใช้นิ้วมือสกปรกของตนเองล้วงเข้าไปในตลับชาดแล้วก็มาโวยวายว่ามันขึ้นราเป็นของเน่าเสียแล้วคิดดูนะเจ้าคะหญิงคณิกาที่พวกท่านกล่าวหาว่าพวกนางสกปรกแต่ไม่เคยทำชาดขึ้นราเน่าเสียเลยแม้แต่ตลับเดียวแต่ผู้ที่ชอบเรียกตัวเองว่าเป็นคุณหนูกลับทำของที่ตัวเองซื้อไปเสียหายเป็นว่าเล่นมีเงินอย่างเดียวใช่จะทำได้นะเจ้าคะยังต้องเป็นคนที่โง่เขลาอย่างมากอีกด้วย”
ถานผิงอันมองหน้าคนที่ยืนฝั่งตรงกันข้ามแล้วก็เพิ่งคิดได้ว่าคุณหนูผู้นี้เคยเป็นสตรีที่ออกมาโวยวายนางเรื่องขายของไม่มีคุณภาพเมื่อราวๆ สองปีก่อนซึ่งสิ่งที่นางทำคือเอามือล้วงควักทั้งชาดและแป้งผัดหน้าตามความเคยชินอีกทั้งยังไม่เคยปิดตลับสนิทหลังการใช้งานผ่านไปเพียงครึ่งเดือนตลับชาดก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงแล้วนางก็เอาหลักฐานชิ้นนั้นมาประจานตัวเองถึงหน้าร้านกันเลยทีเดียว
“นี่เจ้า” เมื่อถูกพูดแทงใจดำพวกนางก็ทำเพียงยกนิ้วขึ้นมาชี้หน้าถานผิงอันแล้วจากไปโดยไม่ได้ซื้อหาอะไรติดไม้ติดมือหลับไปแม้แต่ชิ้นเดียว
“เสี่ยวถิง พิษมดคันไฟจัดการซะ” ถานผิงอันอาศัยจังหวะที่ไม่มีใครสนใจนางกระซิบเบาๆ กับเจ้างูน้อยที่วันนี้ซ่อนตัวอยู่ในแขนเสื้อของนางเมื่อมันได้ยินคำสั่งแล้วก็จัดการเอาตัวถูไถกับพิษที่นางขับออกมาจากร่างกายครู่หนึ่งจากนั้นก็เลื้อยตามร่างกายของคุณหนูเพื่อลงมาที่พื้นแล้วมุ่งหน้าตามหาสตรีที่มาต่อปากต่อคำอยู่เมื่อครู่
ถานผิงอันแค่ต้องการจะสั่งสอนให้พวกนางรู้สำนึกแต่ถ้าหากยังไม่หยุดปากยื่นปากยาวเรื่องของคนอื่นแน่นอนว่าถานผิงอันก็ไม่อาจปล่อยพวกนางเอาไว้ได้
หลังจากคุณหนูลูกพี่ลูกน้องสองคนแห่งสกุลชิวเกิดอาการปวดแสบปวดร้อนคันคะเยอทั่วร่างกายจนอับอายคนทั้งย่านร้านค้าไปเมื่อวันนั้นแล้วอีกเจ็ดวันต่อมาพวกนางก็ยังคงพูดจะกระทบกระเทียบเถ้าแก่เนี้ยถานและร้านค้าของนางอย่างไม่หยุดปากเรื่องราวมันร้ายแรงถึงขั้นที่ว่าพวกนางกล่าวหาถานผิงอันนั้นแท้จริงแล้วลักลอบประกอบอาชีพเป็นนางคณิกาแต่เปิดร้านค้าเพื่อบังหน้าเป็นการชุบตัว
ยามดึกสงัดมีเงาดำหนึ่งสายใช้วิชาตัวเบาเตะขาพุ่งไปตามหลังคาเรือนชาวบ้านโดยมีจุดมุ่งหมายอยู่ที่เรือนสกุลชิวที่อยู่ของคุณหนูปาสว่างทั้งสองแน่นอนว่าถานผิงอันมิได้มีวรยุทธ์แต่นางมีมือดีหลายคนอยู่ข้างตัวนางก็แค่ขอให้ผู้คุ้มกันหญิงที่ท่านยายสั่งให้มาคุ้มกันตนเองหิ้วนางขี่หลังมาด้วยก็เท่านั้น
บนเตียงปาปู้หลังใหญ่มีร่างของดรุณีน้อยกำลังจมอยู่ในห้วงฝันโดยที่นางไม่รู้ตัวเลยว่าเพราะปากที่ไม่มีหูรูดของนางมันจะทำให้เจ้าตัวไม่มีโอกาสได้พูดออกมาอีกต่อไปแล้ว
ถานผิงอันทำสิ่งที่นางตั้งใจอย่างเงียบเชียบและว่องไวเพียงนางหยิบขนไก่หิมะชุบบางอย่างออกมาจากอกเสื้อจากนั้นก็จัดการเขย่าขนไก่ให้ละอองสีขาวหลุดร่วงลงไปบนหมอนจากนั้นก็ออกจากเรือนเพื่อไปหาคุณหนูอีกคนและทำซ้ำในเรื่องที่เพิ่งทำเมื่อครู่อีกครั้งหนึ่ง
เช้าวันรุ่งขึ้นมีข่าวใหญ่ดังไปทั่วเมืองหลวงข่าวนั้นก็คือคุณหนูแห่งสกุลชิวทั้งสองตื่นมาพร้อมอาการปวดแสบปวดร้อนที่ใบหน้าที่มีรอยไหม้เป็นทางยาวอีกทั้งพวกนางยังมีเลือดไหลออกมาจากช่องหูแต่ครั้นจะร้องให้คนช่วยเหลือลำคอกลับแห้งผากไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้
ถานผิงอันนั่งฟังชาวบ้านเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับสกุลชิวด้วยสีหน้าท่าทางที่ไม่รู้ไม่ชี้แต่กลับสั่งโจ๊กใส่ไข่เพิ่มอีกชามเพื่อบำรุงร่างกายด้วยอารมณ์ดีที่ตัวไรไก่หิมะของนางยังทำหน้าที่ได้ดีอย่างเหลือเชื่อ
ไรไก่หิมะนั้นเป็นสัตว์ตัวเล็กจิ๋วหากมองด้วยตาเปล่าแล้วมันจะดูคล้ายฝุ่นแป้งเป็นสัตว์ที่อิงอาศัยอยู่บนตัวของไก่หิมะเดือยทองที่หายากพิษของมันเมื่อสัมผัสโดนเข้าจะแสบร้อนและหากมันเกิดพลัดหลงเข้าไปในร่างกายคนก็จะกัดกินเส้นเสียงทำให้ไม่สามารถพูดได้ไปตลอดชีวิตก็สมแล้วที่เวลาพูดได้แล้วไม่เคยพูดถึงเรื่องดีๆ เอาแต่นินทาว่าร้ายให้ผู้อื่นจากนี้ต่อไปก็ไม่ต้องพูดตลอดชีวิตเลยก็แล้วกัน
“ฝีมือคุณหนูใช่หรือไม่เจ้าคะ” เมื่อกลับมาจากร้านโจ๊กแล้วถงจิ่นจูก็ไม่ลังเลเลยที่จะถามเอาความจริงจากคุณหนูของนางเพราะถึงจะมีหน้าที่ดูแลถานผิงอันแต่พวกนางหาได้ตัวติดกันตลอดสิบสองชั่วยามเสียที่ไหนในยามค่ำคือจะออกไปซุกซนที่ใดบ้างหาใช่นางจะรู้
“แน่นอนเจ้าค่ะในเมื่อพูดสิ่งดีๆ ออกมาไม่ได้ต่อไปก็ไม่ต้องพูดอีกนั่นแหละดีแล้ว นี่ข้ายังเมตตาพวกนางนะที่ปล่อยให้ไรไก่หิมะเดือยทองทำลายแค่เส้นเสียงทั้งๆ ที่ใจจริงข้าอยากจะจับพวกนางฉีกปากให้ขาดไปถึงรูหูเสียด้วยซ้ำ” นี่คือการลงโทษแบบปราณีที่สุดแล้วที่คุณหนูถานมอบให้ได้หากเป็นก่อนหน้านี้ที่นางยังไม่รู้จักระงับโทสะของตัวเองคงต้องมีการทำร้ายกันจนเลือดตกยางออกอย่างแน่นอน
การเกิดมาโดยที่มีอำนาจอยู่ในมือและการถูกคนรอบข้างรุมล้อมเอาใจเพื่อแสวงหาผลประโยชน์จึงทำให้นางมีช่วงเวลาที่เอาแต่ใจและยึดความคิดของตัวเองเป็นใหญ่จนถึงขั้นมีผู้คนเรียกนางลับหลังว่าเจ้าปีศาจน้อยแทนเจ้าสำนักน้อยแม้แต่ท่านยายที่เลี้ยงดูนางมาตั้งแต่เกิดก็ยังแอบหน่ายใจในบางครั้งจนกระทั่งถานผิงอันได้มีโอกาสออกมานอกหุบเขาหมื่นพิษได้ออกมาใช้ชีวิตดูแลตนเองจึงพอจะเข้าใจแล้วว่าในโลกนี้คนที่ปรารถนาดีกับตัวนางจริงๆ นั้นมีเพียงไม่กี่คน
อีกทั้งการได้มองโลกตามความเป็นจริงทำให้นางได้ค้นพบเส้นทางในการดำเนินชีวิตที่เป็นทางที่ถูกต้องเหมาะสมแม้จริงๆ แล้วจิตวิญญาณของนางจะเกิดมาหลายครั้งหลายหนแล้วแต่ทุกครั้งที่เกิดใหม่นางก็ยังต้องเรียนรู้และปรับตัวให้เข้ากับชีวิตแต่ละช่วงเวลาอยู่ดี
“ทำเช่นนี้ดีแล้วเจ้าค่ะถึงอย่างไรแล้วก็ไม่มีหมอที่ไหนสามารถรู้จักพิษจากหุบเขาหมื่นพิษได้ทั้งหมด คุณหนูไม่ทิ้งร่องรอยอะไรเอาไว้ก็ดีแล้วอย่าทำการโดยประมาทนะเจ้าค่ะ” คุณหนูของนางหาใช่ลูกพลับนิ่มเมื่อมีคนรังแกนางจะตอบแทนให้สาสมก็สมควรยิ่งนักถงจิ่นจูจึงคิดที่จะว่ากล่าวอะไรนางอย่างไรเสียคุณหนูพวกนั้นอยู่ดีไม่ว่าดีก็มาหาเรื่องใส่ตัวเองถึงที่
“แต่จะว่าไปก็นานแล้วเหมือนกันนะเจ้าคะที่ไม่ได้มีใครกล้ามาหาเรื่องข้าถึงร้านอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้ก็คิดเสียว่าพวกนางถึงคราวเคราะห์ก็แล้วกัน” หากไม่มีใครมาสร้างเรื่องให้นางก็ไม่บ้าบิ่นพอที่จะเที่ยวไปทำร้ายผู้ใดก่อนเพราะตั้งแต่เข้าใจตนเองและเข้าใจการใช้ชีวิตมากขึ้นถานผิงอันก็โปรดปรานการใช้ชีวิตอย่างสงบทำมาหากินของตัวเองไปโดยไม่ได้ใส่ใจจะสร้างศัตรูมีแต่ศัตรูนี่แหละที่เอะอะก็จะพุ่งเข้าหาอยู่เรื่อย
“เคราะห์ใหญ่ของพวกนางเชียวล่ะเจ้าค่ะแต่ทั้งหมดก็สมควรแล้วใครใช้ให้พวกนางมากล่าววาจาใส่ร้ายคุณหนูของข้ากันเล่า”
“แต่ก็นับว่าปากของพวกนางยังสร้างเรื่องดีงามอยู่บ้างนะเจ้าคะในตอนนี้ผู้คนต่างก็ขุดเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อนรวมถึงวีรกรรมของคุณหนูชิวทั้งสองขึ้นมามากมายหลายเรื่องจึงทำให้รู้ว่าพวกนางก็เป็นเพียงสตรีที่ปากไม่มีหูรูดอีกทั้งยังอาศัยความร่ำรวยของตระกูลบิดาไปข่มคุณหนูเรือนอื่นคุณหนูในเมืองหลวงกว่าครึ่งล้วนเคยถูกวาจาของพวกนางทำร้ายจิตใจ
ส่วนเรื่องที่ส่งผลดีกับเราก็คือเรื่องที่คุณหนูชิวเคยพูดไว้ทำให้คนส่วนหนึ่งตามมาพิสูจน์ว่าสินค้าของร้านมวลบุปผาดีจริงอย่างที่เล่าลือหรือไม่ดีตามที่ปากของพวกนางพร่ำบ่นทำให้ยอดขายของร้านเราเพิ่มขึ้นมากในช่วงนี้” อันที่จริงแล้วถานผิงอันไม่ได้มีเจตนาจะหาผลประโยชน์จากผู้อื่นแต่ก็ช่วยไม่ได้ในเมื่อปากของพวกนางเป็นสารตั้งต้นให้ผู้คนเข้าใจผิดร้านค้าของนางได้กู้เชื่อเสียงจากสถานการณ์ครั้งนี้ก็ถือว่าหักลบกลบหนี้กันไป
ตอนที่ 10 เป็นตอนสุดท้ายที่จะเปิดให้อ่านฟรีตั้งแต่ตอนที่ 11 เป็นต้นไปจะติดเหรียญล่วงหน้าตามกติกาที่แจ้งไว้นะคะ
กติกาการลงนิยาย
ลงเนื้อหาให้อ่านฟรีทั้งหมด 10 ตอนหลังจากนั้นจะติดเหรียญล่วงหน้า รายละเอียดดังนี้
1. ติดเหรียญล่วงหน้า 1 สัปดาห์
2. ปลดเหรียญอ่านฟรี 1สัปดาห์
3. หลังจากนั้นจะติดเหรียญถาวรราคาเต็มไปจนถึงตอนจบค่ะ
