เมื่อด็อกเตอร์มากฝีมือหลุดเข้าไปอยู่ในร่างของก๊อบลิน ทั้งยังไปถูกตาต้องใจทรราชผู้แสนโหดเหี้ยมผู้ปกครองอาณาจักร
ชาย-ชาย,แฟนตาซี,เกิดใหม่,ย้อนยุค,ข้ามเวลา,พระเอกครั่งรัก,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เกิดใหม่เป้นก๊อบลินที่งดงามที่สุด
เมื่อด็อกเตอร์มากฝีมือหลุดเข้าไปอยู่ในร่างของก๊อบลิน ทั้งยังไปถูกตาต้องใจทรราชผู้แสนโหดเหี้ยมผู้ปกครองอาณาจักร
อีวาน ด็อกเตอร์มากความสามารถที่อุทิศชีวิตให้กับงานจนหน้ามืดเสียชีวิต แล้วบังเอิญเข้าไปอยู่ในร่างก็อบลินที่อาศัยอยู่ตามลำพังภายในป่า
จนกระทั่งมีชายร่างใหญ่ไหลมาตามน้ำ พอช่วยเหลือไว้ ก็อบลินตัวน้อยก็ถูกลักพาตัวเข้าวังเสียแล้ว
อีวาน x ก๊อตดาร์ท
หลังจากกินผลไม้จนอิ่ม เขาก็ห่อสมุนไพรที่เก็บมาใส่ใบไม้ไว้ เผื่อว่าเจอแหล่งน้ำเขาจะได้ล้างแล้วเอาไปตากแดด เมื่อเตรียมทุกอย่างพร้อม เขาก็ออกไปสำรวจด้านนอกถ้ำทันที
ทั้งนี้ทั้งนั้น เขาเองก็ไม่ได้ประมาทในการเดินป่าแต่อย่างใด เขายังคงระมัดระวังทุกฝีก้าวที่เดิน เพราะขึ้นชื่อว่าป่า มันก็อาจจะมีสัตว์ร้ายโผล่ออกมาได้ทุกเมื่อ
“ผลเบอร์รี่เต็มต้นเลย แต่ว่ากลับไม่มีรอยแมลงกินสักผล” อีวานเอ่ยหลังจากที่เดินไปเห็นผลเบอร์รี่ที่ตัวเองรู้จัก ทว่ามันกลับไม่มีร่องรอยว่าโดนแมลง โดนนก หรือโดนกระรอกกินเลยสักนิด “…ไม่เสี่ยงดีกว่า”
เขาสังเกตว่าในป่าแห่งนี้มีพืชที่เขารู้จักและไม่รู้จักอยู่มากมาย อันไหนที่เป็นสมุนไพรที่เขารู้จัก เขาก็เก็บมันมาตลอดทาง ก่อนจะไปสะดุดตาเข้ากับต้นไม้สูงใหญ่ต้นหนึ่ง บนต้นมีผลทุเรียนอยู่เต็มต้น บางลูกถึงกับส่งกลิ่นหอมออกมาจนชวนน้ำลายไหลแล้ว
“มีรอยแมลง งั้นน่าจะกินได้สินะ” อีวานเอ่ยด้วยดวงตาเป็นประกาย ก่อนใบหน้างดงามจะหันไปทางทิศหนึ่ง “ว่าแต่ได้ยินเสียงน้ำตกมาสักพักแล้ว เดินยังไม่ถึงอีกหรือ?”
เพราะเพิ่งกินอิ่ม เขาเลยไม่ได้คิดที่จะเก็บผลทุเรียนในตอนนี้ แต่เลือกที่จะเดินหาแหล่งน้ำต่อ จนกระทั่งพบมันเข้าสักที
“จะมีปลาให้กินไหมนะ แต่ว่าอยู่ในป่าแบบนี้จะก่อไฟยังไงล่ะ?” อีวานมีใบหน้าง้ำงอ ก่อนจะเดินไปล้างสมุนไพรอย่างไม่รีบร้อน “เอาไว้ค่อยคิดทีหลังแล้วกัน”
เขาทำการล้างสมุนไพรอยู่นาน ก่อนจะเดินกลับไปถ้ำเพื่อนำพวกมันไปตากแดด หลังจากตากเสร็จ เขาก็พยายามหาก้อนหินแถวๆ นั้นมาทุบให้มีด้านคม เมื่อได้สิ่งที่ทดแทนมีดมาแล้ว เขาจึงเดินไปตัดผลทุเรียนที่เจอก่อนหน้ามาเก็บไว้ ทำอยู่แบบนั้นหลายรอบ ท้องฟ้าก็เริ่มเปลี่ยนสีเป็นสีส้ม
“จะว่าไป ไม่มีแสงแบบนี้น่ากลัวจังเลยนะ” อีวานเอ่ยเสียงเบา ก่อนจะเดินเข้าไปในถ้ำที่มืดลงมาก เพราะแสงจากดวงอาทิตย์เริ่มหมด เขารีบขึ้นไปนอนบนเตียงหิน นอนคิดอยู่นานว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง จะกลับไปได้ไหม และหลังจากนี้จะมีชีวิตแบบไหน
ไม่นาน ดวงตาสีฟ้าครามที่แสนงดงามและอ่อนล้าก็ปิดสนิทลง พร้อมลมหายใจสม่ำเสมอ
…
เช้าวันต่อมา
“หาวว อื้มม ปวดหลังจัง” อีวานงัวเงียตื่นขึ้นมาก่อนจะเหยียดแขนเรียวบิดขี้เกียจ เขาทุบไหล่ตัวเองเบาๆ ก่อนจะมองรอบๆ แล้วก็ได้แต่ถอนหายใจเมื่อตัวเองยังคงอยู่ที่เดิม “คงมีแต่ต้องยอมรับแล้วสินะ”
เขาลุกขึ้นจากเตียงหิน ก่อนจะเดินเอาสมุนไพรออกไปตากแดดอีกครั้ง ตากเสร็จก็เดินไปแกะทุเรียนกินหนึ่งผล จากนั้นก็ออกไปข้างนอกถ้ำ
“กินทุเรียนทุกวัน มีหวังเป็นเบาหวานและขาดสารอาหารแน่ วันนี้ลองออกไปหาอย่างอื่นดีกว่า” อีวานเอ่ยหลังจากที่ครุ่นคิดถึงเรื่องนี้ เมื่อตัดสินใจได้ เขาก็เดินออกจากถ้ำ เผื่อว่าจะไปหาอะไรอย่างอื่นที่กินได้บ้าง ทั้งยังอยากหาวิธีจุดไฟดูด้วย
เดินไปได้สักพัก เขาก็มาถึงน้ำตก เขาคิดว่าแถวนี้อุดมสมบูรณ์ดีมาก จึงได้มาเดินสำรวจตรงนี้ เผื่อว่าจะเจอของกินใหม่ๆ
“อะ อันนี้มันใสจังเลยนะ แทบจะมองไม่เห็นเลย” อีวานเอ่ยด้วยน้ำเสียงสนอกสนใจ ก่อนจะหยิบผลึกสีใสขึ้นมาจากลำธารแล้วเอามันส่องกระทบกับแสงของดวงอาทิตย์ เมื่อเห็นว่ามันสะท้อนแสง เขาก็ยิ้มร่าออกมาอย่างดีใจ แล้วจึงรีบหากิ่งไม้เศษไม้เพื่อลองจุดไฟโดยใช้ความร้อนของแสงอาทิตย์ เขาเลือกจุดไม่ใกล้ไม่ไกลจากถ้ำที่ตัวเองอยู่นัก
รออยู่นานหลายชั่วโมง ในที่สุดก็มีสะเก็ดไฟเกิดขึ้น เขาไม่รอช้าที่จะใส่เชื้อเพลิงที่เตรียมไว้เข้าไป จนเกิดเป็นกองไฟกองหนึ่งขึ้นมา
“แค่นี้เราก็จับปลามาย่างกินได้แล้ว” อีวานเอ่ยด้วยน้ำเสียงภูมิใจ ใบหน้างดงามยิ้มแย้มมีความสุข เขาไม่รอช้าที่จะหาฟืนเพิ่ม เพื่อให้มันเพียงพอในเวลาที่เขาออกไปจับปลาแล้วไฟไม่ดับไปก่อน ดีที่ตรงนี้เป็นที่โล่ง แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่อยากประมาท จึงได้หาหินก้อนใหญ่มาล้อมรอบกองไฟเอาไว้
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย เขาจึงรีบออกไปหาปลาทันที ดีที่ก่อนหน้าเขาเห็นแอ่งน้ำขังในโขดหินตรงน้ำตกค่อนข้างเยอะ เดินหาอยู่นาน ในที่สุดเขาก็จับปลาได้สองสามตัว ในหัวกำลังคิดว่าในอนาคตเขาคงต้องหาวิธีจับปลาให้ได้มากกว่านี้
“น นั่นคนหรือ?”อีวานอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อเห็นคนนอนหงายหน้าลอยมาตามน้ำ ในแววตามีความดีใจ เพราะแอบคิดว่าที่แห่งนี้จะไม่มีมนุษย์ซะแล้ว ก็ดูผิวกายของเขาสิ เขียวขนาดนี้ หากมีคนบอกว่าเขาเป็นซอมบี้เหมือนในหนังดังๆ เขาก็เชื่อ
ทว่าดีใจได้ไม่นาน เขาก็ต้องรีบปล่อยปลาในมือไว้บนบก แล้วเข้าไปดูชายร่างสูง เพราะเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ขยับตัว เมื่อได้ดูใกล้ๆ ดวงตาสีฟ้าครามก็เบิกกว้างเล็กน้อย
“บาดแผลสาหัสมาก”
TBC