เมื่อด็อกเตอร์มากฝีมือหลุดเข้าไปอยู่ในร่างของก๊อบลิน ทั้งยังไปถูกตาต้องใจทรราชผู้แสนโหดเหี้ยมผู้ปกครองอาณาจักร
ชาย-ชาย,แฟนตาซี,เกิดใหม่,ย้อนยุค,ข้ามเวลา,พระเอกครั่งรัก,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เกิดใหม่เป้นก๊อบลินที่งดงามที่สุด
เมื่อด็อกเตอร์มากฝีมือหลุดเข้าไปอยู่ในร่างของก๊อบลิน ทั้งยังไปถูกตาต้องใจทรราชผู้แสนโหดเหี้ยมผู้ปกครองอาณาจักร
อีวาน ด็อกเตอร์มากความสามารถที่อุทิศชีวิตให้กับงานจนหน้ามืดเสียชีวิต แล้วบังเอิญเข้าไปอยู่ในร่างก็อบลินที่อาศัยอยู่ตามลำพังภายในป่า
จนกระทั่งมีชายร่างใหญ่ไหลมาตามน้ำ พอช่วยเหลือไว้ ก็อบลินตัวน้อยก็ถูกลักพาตัวเข้าวังเสียแล้ว
อีวาน x ก๊อตดาร์ท
อีวานที่เห็นอาการบาดเจ็บพร้อมลมหายใจที่รวยรินก็รีบพาขึ้นฝั่ง ก่อนจะพยายามประถมพยาบาลเบื้องต้น เมื่อสำเร็จแล้วเขาจึงได้มองสำรวจชายคนนี้ชัดๆ
อีกฝ่ายมีใบหน้าหล่อเหลาสูงส่ง ทว่าคิ้วหนาที่ขมวดเข้าหากันแม้ว่าจะไม่รู้สึกตัวก็ทำให้เขารู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายน่าจะเข้มงวดน่าดู เส้นผมเป็นสีทองระยิบระยับเล่นแสงกับดวงอาทิตย์ มีเสน่ห์และดูนุ่มมาก
เสื้อผ้าที่สวมใส่ปกปิดรูปร่างกำยำ หรูหรา ทว่าก็ดูทะมัดทะแมง ดูแล้วคนตรงหน้าคงมีเงินน่าดู แต่ดูจากเสื้อผ้าแล้ว ถ้าอีกฝ่ายไม่ได้แต่งคอสเพลย์ เขาก็คงหลุดมาอยู่ในยุคที่ต่างจากยุคของตัวเองสินะ
“เป็นหมอ ยังไงก็คงต้องช่วยคนไว้ก่อน” อีวานเอ่ยพร้อมพยักหน้าเบาๆ กับตัวเอง ก่อนจะแบกอีกฝ่ายไปที่ถ้ำ “ว่าแต่ดาบเล่มนี้หนักจังเลยนะ เอาไว้ค่อยกลับมาเอาแล้วกัน”
หลังจากที่พาอีกฝ่ายไปที่ถ้ำได้สำเร็จ เขาก็ทำการตรวจและรักษาให้ละเอียดอีกครั้ง จึงพบว่าบาดแผลมีขนาดใหญ่กว่าที่คิดจนอดคิดถึงเข็มกับด้ายไม่ได้
ยิ่งแผลที่ดูท่าว่าจะโดนน้ำเป็นเวลานานก็ยิ่งอาการหนัก ดีที่ไม่มีหนอง และสมุนไพรที่ตากแดดอยู่ก็น่าจะพอประคับประคองไว้ได้บ้าง ถ้าตื่นขึ้นแล้วต้มยาให้ดื่มก็น่าจะหายไวขึ้น
“ไหนๆ ก็รักษาให้แล้ว ขอยืมนี่หน่อยนะครับ” เขาชูมีดสั้นที่พบตอนถอดชุดสำรวจบาดแผลของอีกฝ่าย ตอนนี้เขาทำความสะอาดแผลและบดสมุนไพรทาให้แล้ว ถ้าทนได้ก็รอด แต่ทว่าเป็นหนักถึงขนาดนี้แต่ยังคงมีชีวิตอยู่ได้ก็ถือว่าเก่งมากจริงๆ เพราะบาดแผลมันเกือบจะทะลุตัวเลยทีเดียว
เขาเดินออกมาจากถ้ำ ก่อนจะเดินไปที่น้ำตกอีกครั้ง ไม่นานก็เจอดาบเล่มใหญ่ที่หนักมากวางไว้อยู่ เขาคิดมาสักพักแล้วว่าถ้าอีกฝ่ายตื่นขึ้นมาแล้วคิดจะทำร้ายเขา เขาควรทำยังไงดี เพราะงั้นทิ้งอาวุธของอีกฝ่ายไว้ที่นี่แหละ ตัวของเขาน่าจะปลอดภัยที่สุด
เมื่อคิดแบบนั้นเขาจึงได้เลิกสนใจ แล้วจึงหันไปสนใจปลาที่ถูกปล่อยเอาไว้จนตอนนี้มันน่าจะตายแล้ว เขาทำการแล่ปลาด้วยมีดที่ขโม- …ยืมมา มันคมมาก ไม่นานก็เสร็จ
จากนั้นจึงไปตัดกิ่งไม้ใกล้ๆ มาเสียบปลาแล้วนำไปย่างที่กองไฟที่เขาจุดทิ้งเอาไว้ ระหว่างรอเขาก็ไปหาสมุนไพรเพิ่มเพื่อนำมารักษาใครอีกคนที่นอนสลบอยู่ภายในถ้ำ
โชคดีที่มันไม่ได้หายาก เก็บไม่นานก็ได้ล้างได้ตากแดด ทั้งระหว่างที่หาสมุนไพร เขาก็เจอกอไผ่กอเล็กๆ เลยเข้าไปตัดมันมาทำกระบอกน้ำเอาไว้ จากนั้นจึงไปตักน้ำในลำธารเพื่อที่จะเอาไปต้มแล้วได้น้ำสะอาดมาดื่ม ถึงตอนนี้ปลาก็สุกพอดี เขาจึงรีบกินแล้วไปดูอาการของใครอีกคนในถ้ำ
…
เช้าวันใหม่
อีวานตื่นขึ้นมาทันทีในตอนที่แสงอาทิตย์ส่องเข้ามาภายในถ้ำ เขามองคนตัวสูงที่นอนอยู่บนพื้นโดยที่มีผ้าคลุมของอีกฝ่ายคลุมกายไว้ จากนั้นจึงค่อยๆ ลุกขึ้นเพื่อออกจากถ้ำเพื่อนำสมุนไพรไปตากแล้วไปหาปลาต่อ หาปลาเสร็จแสงจากดวงอาทิตย์ก็มีเพียงพอ เขาจึงได้จุดไฟและเริ่มย่างปลา หลังจากนั้นจึงได้ไปดูบาดแผลของคนเจ็บ
“อื้มม” เสียงทุ้มต่ำแหบแห้งครางออกมาเบาๆ เมื่อรู้สึกเจ็บบริเวณแผล แต่ทว่าก็ไม่ได้ลืมตาขึ้นมาในทันที เพราะอาการเมื่อยล้าที่ยังคงอยู่
“ดูเหมือนว่าจะพ้นขีดอันตรายแล้ว” อีวานเอ่ยพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยนขณะที่เปิดบาดแผลดู เขาเอาสมุนไพรเก่าออก ก่อนจะบดสมุนไพรชุดใหม่เพื่อทาบาดแผลแล้วปิดแผลอีกครั้ง “ในนี้มีสมุนไพรให้ฤทธิ์เย็น คุณจะได้ไม่เจ็บมากครับ”
อีวานทำการเก็บสมุนไพรเก่าเพื่อนำไปขุดหลุมทิ้ง ทว่าในขณะที่กำลังจะลุก เรียวแขนสีเขียวอ่อนกับโดนคว้าเอาไว้ด้วยฝ่ามือหนาของใครอีกคน
“ม มอนสเตอร์?” ก๊อตดาร์ทอุทานออกมาในตอนที่ลืมตาแล้วเห็นคนตรงหน้า เขามีท่าทีระแวดระวังทันทีทว่าฝ่ามือหนากับไม่ปล่อยแขนคนตรงหน้าไปให้หนี “ถอยออกไป”
“…ผมเป็นคนที่ช่วยคุณไว้นะครับ ทำแบบนี้ได้ยังไง” อีวานขมวดคิ้วเล็กน้อย ว่าแต่อะไรคือมอนสเตอร์? หรือจะเป็นเผ่าพันธุ์ของร่างที่เขาเข้ามาอยู่นะ? อีกฝ่ายดูหวาดระแวงชอบกล“คุณปล่อยผมก่อนสิครับ”
“ม มอนสเตอร์พูดได้” ก๊อตดาร์ทรีบปล่อยมือพร้อมเอ่ยออกมาอย่างไม่อยากเชื่อสายตา นัยน์ตาสีแดงลึกลับมองดูก็อบลินตัวเล็กตรงหน้าอย่างสำรวจ
ก่อนจะแปลกใจที่อีกฝ่ายนั้นแตกต่างจากก็อบลินทั่วๆ ไป ทั้งมีร่างกายสัดส่วนเพรียวบาง ใบหน้าเองก็หวานน่ารักไร้พิษภัย มีเส้นผมสีเขียวที่ดูเข้ากับรูปหน้า
แถมยังพูดได้!
โดยปกติก็อบลินในความทรงจำของก๊อตดาร์ทจะมีหน้าตาน่าเกลียด มีนิสัยกร้าวร้าว และดุร้าย ส่วนฮอบก็อบลินก็จะมีนิสัยที่ดุร้ายยิ่งกว่า แต่ก็อบลินตรงหน้า เขาไม่เคยเห็นที่ไหนเลยสักครั้ง
ทว่าแม้จะสับสน แต่เขาก็พยายามมองหาอาวุธคู่กาย แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เห็น
“คุณเพิ่งอาการดีขึ้น อย่าขยับตัวมากจะดีกว่านะครับ” อีวานขยับตัวเข้าไปใกล้ ก่อนจะผลักอีกฝ่ายให้นอนลงเบาๆ
ก๊อตดาร์ทมีท่าทีลังเล แต่เขาก็ต้องตามน้ำไปก่อน เขายอมนอนลงดีๆ ก่อนจะเอ่ยถามหาอาวุธ“ดาบของข้าล่ะ?”
“อยู่ที่น้ำตกตรงโน้น รอหายแล้วค่อยไปเอาเถอะนะครับ เพราะมันหนักเกินไป” อีวานเอ่ยก่อนจะหยิบมีดสั้นออกมา “อันนี้ผมขอเป็นค่ารักษานะครับ”
ก๊อตดาร์ทเหลือบตามอง เห็นว่ามันเป็นเพียงมีดสั้นจึงได้พยักหน้าเบาๆ
อีวานที่ได้ของที่ต้องการแล้วจึงเดินออกจากถ้ำเพื่อไปดูปลาที่ย่างไว้ เมื่อเห็นว่าสุกแล้วจึงเอาไปแบ่งให้คนในถ้ำทานด้วย
“กินก่อน จะได้มีแรงนะครับ”
TBC