เมื่อด็อกเตอร์มากฝีมือหลุดเข้าไปอยู่ในร่างของก๊อบลิน ทั้งยังไปถูกตาต้องใจทรราชผู้แสนโหดเหี้ยมผู้ปกครองอาณาจักร
ชาย-ชาย,แฟนตาซี,เกิดใหม่,ย้อนยุค,ข้ามเวลา,พระเอกครั่งรัก,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เกิดใหม่เป้นก๊อบลินที่งดงามที่สุด
เมื่อด็อกเตอร์มากฝีมือหลุดเข้าไปอยู่ในร่างของก๊อบลิน ทั้งยังไปถูกตาต้องใจทรราชผู้แสนโหดเหี้ยมผู้ปกครองอาณาจักร
อีวาน ด็อกเตอร์มากความสามารถที่อุทิศชีวิตให้กับงานจนหน้ามืดเสียชีวิต แล้วบังเอิญเข้าไปอยู่ในร่างก็อบลินที่อาศัยอยู่ตามลำพังภายในป่า
จนกระทั่งมีชายร่างใหญ่ไหลมาตามน้ำ พอช่วยเหลือไว้ ก็อบลินตัวน้อยก็ถูกลักพาตัวเข้าวังเสียแล้ว
อีวาน x ก๊อตดาร์ท
“กินก่อนครับ จะได้มีแรง” อีวานยื่นปลาย่างหอมๆ กับกระบอกน้ำไม้ไผ่ที่ต้มเรียบร้อยแล้วให้คนตัวโต
“…” ก๊อตดาร์ทมีท่าทีลังเล แต่เพราะเขาเองก็หิวมากจึงได้ไม่กล้าปฏิเสธ ฝ่ามือหนารีบรับอาหารเอาไว้ แม้ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร แต่ตอนนี้ต้องทำให้ตัวเองมีชีวิตรอดให้ได้ เขาจะไม่มีทางปล่อยให้พวกที่ทำกับเขาแบบนี้อยู่รอดสบายแน่นอน
“ดูทำหน้าเข้าสิครับ ขนาดกินอยู่ยังขมวดคิ้ว” อีวานหยอกล้อ แววตามีความอ่อนโยนและเอ็นดู “ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ แต่ตอนนี้ปล่อยให้ร่างกายและจิตใจพักรักษาตัวเถอะนะครับ”
“อืม” ก๊อตดาร์ทหลบตา ก่อนจะเหลือบมองร่างบางเพราะเห็นอีกฝ่ายลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากถ้ำ ทว่าไปได้ไม่นานก็กลับมาพร้อมน้ำกลิ่นฉุน“นั่นอะไร?”
“ยาสมุนไพรต้ม ดื่มสิครับ” อีวานยื่นยาให้คนตัวโต พอเห็นใบหน้าหล่อเหลากลืนไม่เข้าคายไม่ออกราวกับกลืนยาขม เขาก็หัวเราะออกมาเบาๆ “มันจะช่วยให้แผลหายเร็วขึ้นนะครับ”
“…จะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อเจ้าเป็น… ไม่มีพลังศักดิ์สิทธิ์” ก๊อตดาร์ทกล่าวและไม่ค่อยอยากเชื่อ เพราะทั่วทั้งดินแดนต่างก็ใช้โพชั่นและเวทศักดิ์สิทธิ์ ที่รวมพลังศักดิ์สิทธิ์ของวิหารในการรักษาอาการป่วยและบาดแผล ทั้งเขาก็ไม่มีทางเชื่อแน่นอนว่าเจ้าสิ่งนี้คือโพชั่น เพราะแม้โพชั่นจะมีวัตถุดิบเป็นสมุนไพรก็จริง แต่ระหว่างปรุงก็จำเป็นต้องใส่พลังเวทเข้าไปด้วย และมอนสเตอร์ตรงหน้าก็ไม่มีพลังเวทสักนิด
“ก็เป็นสมุนไพรที่เอามาต้ม รีบดื่มเร็วครับ เดี๋ยวจะเย็นเอานะ” อีวานเร่งให้คนตรงหน้าดื่ม
“..อืม” ก๊อตดาร์ทดมกลิ่นฉุนๆ แล้วก็ได้แต่กลั้นใจดื่ม ดีที่ร่างกายของเขาต้านพิษได้เลยไม่คิดกลัวว่าอีกฝ่ายจะวางยา ยิ่งเป็นยาพิษที่ไร้เวทก็ยิ่งไร้ผลต่อตัวเขา ทว่า “แค่กๆ ร รสชาติแย่มาก อุ๊บ”
“คิกๆ เก่งมากครับ” อีวานเอ่ยชมหลังจากที่ป้อนผลไม้รสหวานที่เขาเจอมาตอนไปหาสมุนไพรเข้าปากอีกฝ่าย เมื่อเห็นว่าคนตัวโตดื่มยาหมดแล้ว เขาจึงหันไปเก็บกวาดเศษอาหารและกระบอกน้ำ ก่อนจะเดินออกไปก็ไม่ลืมบอกให้อีกฝ่ายนอนพักผ่อน
“….” ก๊อตดาร์ทได้แต่มองตามแผ่นหลังบางแล้วเคี้ยวผลไม้ที่อยู่ในปากช้าๆ
เขาเป็นองค์ชายลำดับที่หนึ่ง มีชีวิตที่กดดันและน่าอึดอัดในรั้ววังหลวง ยิ่งโตอันตรายก็ยิ่งทวีคูณ ทั้งสองมือจึงต้องฆ่าฟันอย่างไม่อาจเลี่ยง
แต่ดวงตาที่อ่อนโยนและมองมาเหมือนเขาเป็นเพียงแค่เด็กชายคนหนึ่ง เขาไม่เคยได้รับจากใครเลยสักครั้ง แววตาที่ไม่หวังสิ่งใดในตัวเขา แววตาที่ไม่คิดร้ายต่อตัวเขา จนอดยอมรับไม่ได้ว่ามันรู้สึกสบายใจกว่าทั้งชีวิตที่อยู่ในวังเป็นไหนๆ
คิดอะไรอยู่ในหัวได้ไม่นาน ก๊อตดาร์ทก็หลับไป เขารู้สึกสบายตัวขึ้นมากหลังจากที่ได้ทานอาหาร แต่ว่าน้ำกลิ่นฉุนเมื่อครู่มันคงจะไม่ใช่โพชั่นจริงๆ เพราะเขายังรู้สึกเจ็บแผลอยู่เลย
“ลืมถามชื่อไปเลย” อีวานเอ่ยขณะที่กำลังกินปลาย่างอยู่ เขามองไปที่ปากถ้ำก่อนจะหันมากินต่อ “ว่าแต่พลังศักดิ์สิทธิ์งั้นหรือ ที่นี่เป็นโลกแบบไหนกันนะ เอาไว้ค่อยลองถามดูแล้วกัน”
…
วันต่อมา
ก๊อตดาร์ทตื่นขึ้นมาตั้งแต่ฟ้าสว่าง ดวงตาสีแดงสดที่มองเห็นได้ดีในที่มืดเหลือบมองก๊อบลินร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงหิน เขารู้สึกว่าแผลดีขึ้นมาก มันไม่ปวดเหมือนวันก่อน ซึ่งน่าแปลกใจทีเดียว
เพราะถึงร่างกายเขาจะฟื้นฟูตัวเองได้ดีแต่มันก็ต้องใช้เวลาอยู่เหมือนกัน เขาเริ่มคิดแล้วว่าอาจจะเป็นเพราะน้ำกลิ่นฉุนและของเหลวสีเขียวที่ทาอยู่ที่แผล
ก๊อตดาร์ทอดไม่ได้ที่จะหันไปมองก๊อบลินที่นอนอยู่อีกครั้ง ถ้าไม่ติดว่าเป็นก๊อบลินที่มีผิวเนื้อสีเขียว อีกฝ่ายก็เป็นชายหนุ่มที่หน้าตางดงามทีเดียว ทั้งพูดได้และมีสติปัญญา …หรืออีกฝ่ายจะไม่ใช่ก๊อบลินแต่เป็นอย่างอื่นกัน?
กายสูงใหญ่ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะเดินออกจากถ้ำไปด้วยฝีเท้าอันเงียบเชียบ เขามุ่งตรงไปตามเสียงน้ำตกที่ได้ยินอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก ไม่นานก็มาถึงจุดหมาย ดวงตาคมกวาดมองหาดาบของตัวเองอยู่ไม่นานก็เจอ เขาจึงได้รีบไปหยิบมันขึ้นมา
“…”ดวงตาคมสีแดงลึกลับมองไปยังปลาที่ว่ายอยู่ในน้ำ
ทางฝั่งของอีวาน
“หาววว” อีวานอ้าปากหาวและลุกขึ้นนั่งยืดแขนบิดขี้เกียจ ก่อนใบหน้างดงามจะหันไปดูคนป่วย แต่ว่าก็ต้องตกใจเมื่อไม่เห็นอีกฝ่ายนอนอยู่ที่เดิม “หายไปไหนของเขากัน? บาดเจ็บอยู่ไม่ใช่หรือ”
เขาลุกขึ้นจากเตียงหินก่อนจะเดินออกไปข้างนอกเพราะได้กลิ่นควันไฟ ทั้งที่เขาน่าจะดับไฟไปแล้วตั้งแต่เมื่อคืน
“ตื่นแล้วหรือ?” ก๊อตดาร์ทเอ่ยถามอีกฝ่ายที่เพิ่งเดินออกมา เขากำลังย่างปลา แน่นอนว่ามีส่วนของร่างบางตรงหน้าด้วยเช่นกัน “อาหารเช้า”
“…ขอบคุณนะครับ แล้วแผลของคุณ?” อีวานรับปลาย่างมาก่อนจะเดินไปนั่งทานที่ฝั่งตรงข้าม ทว่าเขาก็ไม่ลืมที่จะเอ่ยถามถึงอาการบาดเจ็บของอีกฝ่าย
“ดีขึ้นมาก ขอบคุณเจ้าที่ช่วยข้าไว้” ก๊อตดาร์ทตอบพร้อมกับมองร่างงามตรงหน้าไปด้วย ปฏิกิริยาไม่เหมือนคนที่ไม่มีการศึกษา ทั้งคำพูดยังดูเหมือนมนุษย์ทั่วไป
“มีอะไรติดหน้าผมหรือครับ?” อีวานกล่าวถามชายหนุ่มร่างใหญ่ตรงหน้าที่เอาแต่มองเขาอย่างไม่ปิดบัง มันทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะเขินอายเพราะทำตัวไม่ถูก
“ใครเป็นคนสอนภาษามนุษย์ให้เจ้าหรือ?”
TBC