"ร้านสะดวกซื้อล่าสุดขอบโลก" คือร้านปริศนาที่โผล่ขึ้นแบบสุ่มในสถานที่แปลกประหลาดทั่วโลก เช่น บนยอดเขาเอเวอเรสต์ กลางมหาสมุทร หรือแม้แต่ในฝันของคน "กันต์" เด็กหนุ่มวัย 17 ปี ที่เพิ่งสอบตกและถูกพ่อแม่กดดันให้หางานทำ วันหนึ่งเขาเดินสะดุดเข้าร้านนี้โดยบังเอิญ และถูกบังคับให้ทำงานเป็นพนักงานชั่วคราว โดยมีเงื่อนไขว่า ถ้าทำครบ 100 วัน เขาจะได้ขอ "พรวิเศษ" หนึ่งข้อ
แต่ร้านนี้ไม่ธรรมดา ลูกค้าที่เข้ามามีทั้งมนุษย์ต่างดาว แม่มดขี้โมโห ผีที่ลืมตาย และแม้แต่เทพเจ้าที่ชอบขโมยของ! กันต์ต้องรับมือกับความวายป่วง
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ผจญภัย,ข้ามเวลา,ไซไฟ,แฟนตาซี,ผจญภัย,ต่างดาว,ต่างโลก,มิติวิเศษ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
กันต์ตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่แปลกประหลาด เขาเริ่มชินกับร้านนี้แล้วจริงๆ เขานอนขดตัวอยู่บนเก้าอี้พับตัวเดียวในร้าน หลังจากวันที่สามที่เขาได้กินขนมปังมนุษย์และรอดจากการถูกหนอนทองกินไป เขาคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งขึ้นนิดหน่อย... หรืออาจจะแค่เริ่มยอมรับชะตากรรมก็ได้
แสงแดดยามเช้าส่องผ่านประตูกระจกอีกครั้ง แต่คราวนี้ข้างนอกไม่ใช่ป่าทึบเหมือนทุกวัน มันเป็นทะเลทรายสีแดงที่มีลมพัดพาทรายปลิวว่อน กันต์ลุกขึ้นมองด้วยความงง "ร้านนี้ย้ายที่ได้ด้วยเหรอ?"
"ได้สิ!" เสียงพี่มิวดังจากด้านหลัง เธอเดินเข้ามาพร้อมถ้วยอะไรสักอย่างที่ดูเหมือนซุป แต่ของเหลวในนั้นเป็นสีเขียวเรืองแสง "ร้านนี้เคลื่อนที่ไปตามมิติต่างๆ ทุกวัน วันนี้เราอยู่ที่ดาวเคราะห์แดงแถบเนบิวล่า 555"
"555 คืออะไร?" กันต์ถาม
"ชื่อเนบิวล่าไง อย่าคิดมาก" พี่มิวตอบแบบไม่สนใจ หยิบตะเกียบไฟฟ้าขึ้นมาจิ้มซุปแล้วดูดกินอย่างเอร็ดอร่อย "กินข้าวเช้ามารึยัง?"
"ยังครับ แต่ผมไม่กล้ากินอะไรแปลกๆ แล้ว" กันต์พูด มองซุปในมือพี่มิวด้วยสายตาระแวง
"เดี๋ยวอบขนมปังมนุษย์ให้กินอีกรอบละกัน" พี่มิวพูดแล้วเดินไปที่เตาอบ กันต์ยิ้มเล็กๆ รู้สึกว่าเช้าวันนี้เริ่มต้นได้ดีกว่าที่คิด
แต่ความสงบก็อยู่ได้ไม่นาน กระดิ่งที่ประตูดังกริ๊ง ลูกค้าคนแรกของวันนี้เข้ามาแล้ว กันต์หันไปมอง แล้วต้องชะงัก
สิ่งที่ยืนอยู่ตรงนั้นดูเหมือนมนุษย์ แต่... ไม่ใช่แค่คนเดียว มันเป็นร่างที่เหมือนคนสามคนหลอมรวมกัน! หัวมีสามหัวเรียงกันเป็นแถว หน้าแต่ละหน้ามีสีต่างกัน แดง เหลือง เขียว ตาก็ต่างกันไป หัวแดงตาเป็นสีขาวล้วน หัวเหลืองมีตาดำสนิท หัวเขียวตาเรืองแสง ร่างกายมีแค่ตัวเดียว แต่แขนขยายออกเป็นหกข้าง สามซ้าย สามขวา มันใส่ชุดคลุมสีเทาที่ดูเหมือนผ้าคลุมผี แต่เดินเข้ามาด้วยท่าทางสง่างาม
"มิว ข้าต้องการ 'น้ำตาแห่งเวลา' สามหยด" หัวแดงพูด เสียงแหบพร่าเหมือนคนแก่
"แยกกันด้วย ข้าไม่อยากให้มันผสมกันอีก!" หัวเหลืองพูดต่อ เสียงแหลมสูงเหมือนเด็ก
"รีบหน่อย ข้ามีงานต้องรีบไป!" หัวเขียวตบท้าย เสียงทุ้มนุ่มเหมือนนักร้องโอเปร่า
กันต์มองด้วยความตะลึง หันไปถามพี่มิว "นี่มันอะไรกันครับ?"
"คุณทรีโทเปีย ลูกค้าประจำจากมิติแห่งการหลอมรวม" พี่มิวตอบ ปากยังเคี้ยวขนมปังที่เพิ่งหยิบจากเตาอบ "ไปหยิบน้ำตาแห่งเวลามาให้หน่อย ชั้นหก ตรงข้ามประตู"
"ชั้นหก?!" กันต์ร้อง "มันมีกี่ชั้นกันแน่เนี่ย?"
"เยอะแยะ ไปเถอะ!" พี่มิวโบกมือไล่ กันต์ถอนหายใจ เดินไปที่กำแพงมิติ บันไดแก้วลอยขึ้นมาเหมือนเดิม แต่คราวนี้มีแสงสีขาวสว่างจ้าพุ่งออกมาจากช่อง
ชั้นหกเป็นสถานที่ที่กันต์ไม่เคยคาดคิดมาก่อน พอเขาก้าวพ้นบันได เขาเจอกับห้องที่ผนังเป็นนาฬิกาขนาดยักษ์นับร้อยเรือน เข็มนาฬิกาแต่ละเรือนหมุนไปคนละทิศ บางอันหมุนย้อนกลับ บางอันหยุดนิ่ง อากาศในห้องนี้หนักอึ้งเหมือนมีแรงดึงดูดแปลกๆ กันต์รู้สึกเหมือนตัวเองเดินช้าลงทุกก้าว
ตรงข้ามประตูมีโต๊ะแก้ววางอยู่ บนโต๊ะมีขวดแก้วทรงหยดน้ำ ข้างในมีของเหลวใสที่ลอยเป็นหยดเล็กๆ สามหยด ฉลากเขียนว่า "น้ำตาแห่งเวลา - ใช้ระวัง" กันต์เดินไปหยิบขวดนั้นมา แต่ทันใดนั้น นาฬิกาทั้งหมดในห้องก็เริ่มดัง
"ติ๊กต็อก" พร้อมกัน เสียงดังจนเขาต้องยกมือปิดหู
"อะไรกันวะเนี่ย?" กันต์ร้อง แล้วร่างหนึ่งก็โผล่ขึ้นจากพื้น มันเป็นเงาคล้ายมนุษย์ แต่ตัวโปร่งใสเหมือนผี มันสวมชุดคลุมยาว มีนาฬิกาทรายขนาดยักษ์ลอยอยู่ข้างหลัง
"เจ้ามาขโมยน้ำตาแห่งเวลางั้นรึ?" เสียงมันดังก้องเหมือนสะท้อนจากทุกทิศ
"ไม่ขโมยครับ! ผมมาซื้อ!" กันต์รีบตอบ ยกขวดในมือขึ้นโชว์ "ลูกค้าสั่งมา!"
เงานาฬิกามองเขาด้วยตาที่ไม่มีลูกนัยน์ตา แล้วพยักหน้าช้าๆ "ดี เอาไปเถอะ แต่ระวัง น้ำตานั้นเปลี่ยนเวลาได้"
"เปลี่ยนยังไง?" กันต์ถาม แต่เงานั้นจมหายกลับไปในพื้นก่อนจะตอบ เขายืนงงอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็รีบวิ่งกลับลงบันได ไม่กล้าอยู่ในห้องนี้นานกว่านี้
ข้างล่าง คุณทรีโทเปียยังยืนรออยู่ หัวทั้งสามหันมามองกันต์พร้อมกัน
"ช้าไปหน่อย!" หัวแดงบ่น
"แยกน้ำตาให้ข้าด้วย!" หัวเหลืองตะโกน
"เอามานี่!" หัวเขียวสั่ง แขนข้างหนึ่งยื่นออกมาคว้าขวดจากมือกันต์ไปทันที
"เดี๋ยวครับ! มันแยกยังไง?" กันต์ถาม แต่คุณทรีโทเปียไม่ตอบ มันเปิดขวดแล้วเทน้ำตาสามหยดลงบนฝ่ามือของแขนสามข้าง หยดน้ำแต่ละหยดลอยขึ้นเหนือมือ แล้วระเบิดเป็นแสงสีขาวจ้า
กันต์ต้องยกมือบังตา พอแสงจางลง เขาเห็นคุณทรีโทเปียแยกออกเป็นสามคน! หัวแดงกลายเป็นชายแก่ผิวแดง หัวเหลืองเป็นเด็กผู้หญิงผิวเหลือง และหัวเขียวเป็นชายวัยกลางคนผิวเขียว ทั้งสามยืนแยกกัน มองกันต์ด้วยสายตาต่างๆ กัน
"ขอบคุณ เด็กใหม่" ชายแก่พูด
"คราวหน้าอย่าช้า!" เด็กผู้หญิงตะโกน
"งานเสร็จทันแน่" ชายวัยกลางคนพยักหน้า แล้วทั้งสามก็เดินออกจากร้านไป
กันต์หันไปมองพี่มิว "พี่... น้ำตาแห่งเวลาคืออะไรเนี่ย?"
"ของดีจากมิติเวลา" พี่มิวตอบ ปากยังเคี้ยวขนมปัง "แยกตัวตนที่หลอมรวมได้ชั่วคราว คราวละสามชั่วโมง"
"โห..." กันต์อึ้ง แต่ก็รู้สึกโล่งที่ภารกิจนี้ไม่มีอะไรพัง
"เก่งมาก วันที่สี่สำเร็จ!" พี่มิวตบไหล่เขา "เหลือ 96 วัน!"
กันต์ยิ้มแห้งๆ เดินไปหยิบขนมปังมนุษย์มากินต่อ เขาคิดในใจว่า ถ้าทุกวันเป็นแบบนี้ เขาคงต้องหาวิธีขอพรให้ตัวเองแข็งแกร่งกว่านี้แน่ๆ
