“ซือเหยา” เป็นขันทีผู้จงรักภักดีต่อฮ่องเต้แห่งแคว้นต้าหลิง เขาเติบโตมาในวังหลวง ถูกฝึกฝนให้เป็นเงาไร้ตัวตน คอยปกป้องราชบัลลังก์จากภัยร้ายต่างๆ แต่โชคชะตากลับเล่นตลก เมื่อฮ่องเต้ถูกลอบปลงพระชนม์ อำนาจเปลี่ยนมือภายในคืนเดียว และซือเหยาถูกตราหน้าว่าเป็นคนทรยศ เขาถูกทรมานจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด แต่กลับได้รับความช่วยเหลือจากคนที่เขาไม่คาดคิด—“เหวินจิ้ง” แม่ทัพผู้สง่างาม ผู้ที่สงสัยว่าเขาดูไม่เหมือนขันที
ชาย-ชาย,ย้อนยุค,จีน,ผจญภัย,แฟนตาซี,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
![[BL] ลำนำบุปผาในม่านมายา โดย นิลสุวาน. @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์](https://dur8fz7tiz12s.cloudfront.net/books-01JQXM4QFT917WC6N0HQB7R6DF/cover/01JQXM4QFT917WC6N0HQB7R6DF-1743677185531 "[BL] ลำนำบุปผาในม่านมายา โดย นิลสุวาน. @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์")
“ซือเหยา” เป็นขันทีผู้จงรักภักดีต่อฮ่องเต้แห่งแคว้นต้าหลิง เขาเติบโตมาในวังหลวง ถูกฝึกฝนให้เป็นเงาไร้ตัวตน คอยปกป้องราชบัลลังก์จากภัยร้ายต่างๆ แต่โชคชะตากลับเล่นตลก เมื่อฮ่องเต้ถูกลอบปลงพระชนม์ อำนาจเปลี่ยนมือภายในคืนเดียว และซือเหยาถูกตราหน้าว่าเป็นคนทรยศ เขาถูกทรมานจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด แต่กลับได้รับความช่วยเหลือจากคนที่เขาไม่คาดคิด—“เหวินจิ้ง” แม่ทัพผู้สง่างาม ผู้ที่สงสัยว่าเขาดูไม่เหมือนขันที
ผู้แต่ง
นิลสุวาน.
เรื่องย่อ
“ซือเหยา” เป็นขันทีผู้จงรักภักดีต่อฮ่องเต้แห่งแคว้นต้าหลิง เขาเติบโตมาในวังหลวง ถูกฝึกฝนให้เป็นเงาไร้ตัวตน คอยปกป้องราชบัลลังก์จากภัยร้ายต่างๆ แต่แท้จริงแล้ว—เขาไม่ใช่ขันที เขาถูกบังคับให้ต้องใช้ชีวิตภายใต้ฐานะที่มิใช่ตัวเอง เพียงเพื่อรับใช้และแลกเปลี่ยนกับความปลอดภัยของครอบครัว
วันหนึ่ง “เหวินจิ้ง” แม่ทัพหนุ่มผู้มีดวงตาดั่งเหยี่ยวจับจ้องมายังเขาด้วยสายตาสงสัย “เจ้าดูไม่เหมือนขันที” เหวินจิ้งกล่าว พลางเดินเข้าใกล้เขาอย่างเชื่องช้า ซือเหยาหลบสายตานั้น แต่มือกลับกำดาบแน่น—หากความลับของเขาถูกเปิดเผย ก็มีเพียงความตายเท่านั้นที่รออยู่
ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลก เมื่อฮ่องเต้ถูกลอบปลงพระชนม์ วังหลวงลุกเป็นไฟ อำนาจเปลี่ยนมือภายในคืนเดียว และซือเหยาถูกตราหน้าว่าเป็นคนทรยศ เขาถูกทรมานจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด แต่กลับได้รับความช่วยเหลือจากคนที่เขาไม่คาดคิด—เหวินจิ้ง แม่ทัพผู้สง่างาม ผู้ที่เคยบอกว่า “เจ้าดูไม่เหมือนขันที”
ซือเหยาไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเหวินจิ้งจึงยอมเสี่ยงช่วยเขา แต่ทั้งสองจำต้องหลบหนีออกจากวัง และเริ่มต้นการเดินทางสู่ดินแดนลึกลับที่เต็มไปด้วยอาคมและตำนานโบราณ เพื่อค้นหาความจริงที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังการล่มสลายของราชวงศ์
ระหว่างการเดินทาง ทั้งคู่เริ่มมองเห็นกันในมุมที่แตกต่างออกไป จากที่เคยเป็นเพียงเงากับสายตาที่คอยจับผิด กลับกลายเป็นสายสัมพันธ์ที่ถักทอขึ้นอย่างช้าๆ ในม่านหมอกแห่งความลวงและอันตราย
แต่…ซือเหยาจะสามารถมีชีวิตรอดในโลกที่เต็มไปด้วยเล่ห์กลนี้ได้หรือไม่? และเหวินจิ้งจะยอมรับความรู้สึกที่เขามีให้กับชายผู้เป็น “ขันทีปลอม” ได้หรือเปล่า?
เสียงกระทบของเหล็กดังสะท้อนก้องกลางป่าลึก คมดาบของชายปริศนาฟาดเข้าใส่ซือเหยาด้วยแรงอันมหาศาล ทุกกระบวนท่าเฉียบขาดไร้ซึ่งความลังเล แต่ซือเหยาเองก็ไม่ใช่ผู้ไร้ฝีมือ เขาพลิกตัวหลบได้อย่างเฉียดฉิว ก่อนจะกระโดดถอยออกไปตั้งหลัก ปลายเสื้อของเขาถูกคมดาบเฉือนขาดจนเผยให้เห็นรอยแผลเก่าที่เคยได้รับจากการทรมานในวังหลวง
“เจ้าคงไม่คิดว่าข้าจะออมมือให้?” ชายปริศนากล่าวเสียงเรียบ
ซือเหยาหอบเบาๆ ขณะใช้แขนเสื้อเช็ดเลือดที่ไหลซึมจากบาดแผล “ข้าไม่เคยคาดหวังว่าเจ้าจะเมตตาอยู่แล้ว”
“ดี” ดวงตาภายใต้หน้ากากส่องประกายเยือกเย็น ก่อนที่เขาจะพุ่งเข้าใส่อีกครั้ง
ครั้งนี้ซือเหยาไม่เพียงแต่ป้องกัน แต่เขาโต้กลับ
เขาไม่มีอาวุธ แต่การต่อสู้ในวังสอนให้เขาใช้ร่างกายเป็นอาวุธ ซือเหยาหมุนตัวหลบการฟันดาบ แล้วใช้แรงเหวี่ยงจากสะโพกเสริมส่งให้ฝ่ามือกระแทกเข้ากับข้อมือของชายปริศนา ดาบหลุดออกจากมือของอีกฝ่ายเพียงเสี้ยววินาที แต่ชายปริศนาไม่ปล่อยให้โอกาสนั้นสูญเปล่า เขาบิดตัวกลับมาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับหมัดที่พุ่งเข้าใส่ซี่โครงของซือเหยา
ผัวะ!
แรงกระแทกส่งให้ซือเหยากระเด็นไปกระแทกกับต้นไม้ ร่างกายของเขาสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวด แต่ก่อนที่เขาจะได้ตั้งตัว เงาดำก็พุ่งเข้ามาอีกครั้ง
“ช้ากว่าที่คิดนะ ซือเหยา”
ชายปริศนายกมือขึ้น คมมีดสั้นปรากฏอยู่ในมือของเขา และก่อนที่ซือเหยาจะขยับตัว คมมีดก็จ่ออยู่ตรงลำคอของเขาแล้ว
ซือเหยาหอบหายใจถี่ ดวงตาของเขาจับจ้องคู่ต่อสู้ตรงหน้าอย่างระแวดระวัง แต่เมื่อมองเข้าไปในดวงตาคู่นั้น เขากลับสัมผัสได้ถึงเงาของอดีตที่ยังไม่เคยเลือนหาย
“เจ้ามันเปลี่ยนไปมาก” เสียงของชายปริศนาเบาลงเล็กน้อย “แต่เจ้าก็ยังคงเป็นเจ้า”
ซือเหยากำมือแน่น “เจ้าต้องการอะไรกันแน่?”
ชายปริศนาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะลดมีดลงอย่างช้าๆ
“ข้าได้รับคำสั่งให้ตามหาเจ้า”
“จากใคร?”
“ผู้ที่เจ้าก็รู้ว่าเป็นใคร”
ซือเหยานิ่งไป หัวใจของเขาเต้นระรัวเมื่อนึกถึงความเป็นไปได้เพียงหนึ่งเดียว
“เจ้าหมายถึง…”
“ใช่” ชายปริศนาพยักหน้า “ฮ่องเต้ยังไม่สิ้นพระชนม์”
คำพูดนั้นทำให้โลหิตในกายของซือเหยาเย็นเยียบลง
“เป็นไปไม่ได้!” ซือเหยาส่ายหน้า “ข้าเห็นกับตาว่าพระองค์ถูกลอบปลงพระชนม์ วังหลวงลุกเป็นไฟ—”
“และเจ้าเชื่ออย่างนั้นจริงๆหรือ?” ชายปริศนาแค่นหัวเราะ “เจ้าคิดว่าวังหลวงที่เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมและการหักหลัง จะไม่มีแผนซ้อนแผนอีกหรือ?”
ซือเหยาสูดลมหายใจลึก “เจ้ากำลังจะบอกว่า… ทุกอย่างที่เกิดขึ้น เป็นเพียงแผนหนึ่งของพระองค์?”
“ข้าไม่ได้พูดเช่นนั้น” ชายปริศนายักไหล่ “แต่สิ่งที่ข้ารู้คือ ฮ่องเต้ยังมีชีวิตอยู่ และผู้ที่ควบคุมวังในตอนนี้ อาจไม่ได้เป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลังแผนการทั้งหมด”
ซือเหยานิ่งเงียบ สมองของเขาทำงานอย่างหนักเพื่อประมวลผลทุกสิ่งที่ได้ยิน
หากฮ่องเต้ยังมีชีวิตอยู่ นั่นหมายความว่า…
“แปลว่าเจ้าได้รับคำสั่งให้นำตัวข้ากลับไป?”
ชายปริศนายิ้มบาง “ใช่”
ซือเหยาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะเบาๆ “เจ้าคิดว่าข้าจะยอมกลับไปหรือ?”
“เจ้าจะไปหรือไม่ ข้าไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจแทนเจ้า” ชายปริศนากล่าว “แต่เจ้าควรได้รู้ความจริงทั้งหมด”
ซือเหยาหลุบตาลง มือของเขากำแน่น เขาเคยเป็นเงาของวังหลวง เคยเป็นผู้ที่รู้ทุกอย่าง แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเพียงคนที่ถูกหลอกใช้ หากเขาไม่กลับไป เขาจะไม่มีวันรู้ได้เลยว่าเบื้องหลังของเหตุการณ์ทั้งหมดคืออะไร
“ให้ข้าคิดก่อน” ซือเหยากล่าวในที่สุด
“แน่นอน” ชายปริศนาพยักหน้า “แต่ข้าจะไม่รอนานเกินไป”
พูดจบ เขาก็พลิกตัวหายไปในเงามืด ปล่อยให้ซือเหยายืนอยู่เพียงลำพัง
สายลมพัดผ่าน เสียงใบไม้ไหวแผ่วเบา ซือเหยาหลับตา สูดลมหายใจเข้าลึก
เขาต้องตัดสินใจแล้ว