เมื่อมนุษย์ลืมตำนานตำนานจึงกลับมาทวงคืนความจริง ครั้งหนึ่งเมื่ออดีตกาลอันไกลโพ้น เหล่ามวลมนุษย์เคยมีวิทยาการที่เหนือธรรมชาติ เช่นศาสตร์แห่งการต่อสู้ อย่างการใช้ มานา ลมปราณและพลังฉี แต่มนุษย์ไม่ได้อยู่เพียงลำพัง ยังมีเผ่าพันธุ์อื่นๆเช่นพวกแอลฟ์ มนุษย์สัตว์ และเผ่าพันธุ์อื่นๆอีกมากมาย
เพื่อต่อกร กับ. ปีศาจ และ มอนสเตอร์ แต่ทว่าสงครามระหว่างพวกเขานั้นกินเวลายาวนานเกินไป จึงต้องจำใจ สละพลังของพวกเขา เพื่อผนึกฝันร้ายเหล่านั้น ณปัจจุบัน ผนึกนั้นเริ่มถูกคลาย จุดเริ่มต้นของวันสิ้นโลกก็มาถึง
แอคชั่น,แฟนตาซี,ไซไฟ,ดราม่า,ผจญภัย,มนุษย์สัตว์,เอลฟ์,เอาชีวิตรอด,มอนสเตอร์บุกโลก,พระเอกเก่ง,พระเอกเทพ,ตำนาน,แอคชั่น,การต่อสู้,สงคราม,พลังพิเศษ,เวทมนตร์,ฮาเร็ม,ผจญภัย,ดราม่า,ปีศาจ,มอนสเตอร์,ไซไฟ,แฟนตาซี ,วันสิ้นโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
🌅 แสงแรกของวันใหม่
ฟ้าสีครามเริ่มปรากฏขึ้นเหนือขอบฟ้า ไล่ความมืดมิดของค่ำคืนออกไป เสียงของเหล่าสิ่งมีชีวิตเริ่มแว่วขึ้นอีกครั้ง ลมยามเช้าพัดผ่านร่างของ ยองมิน ขณะที่เขาเดินข้ามซากปรักหักพังของเมือง
หลังจากจบศึกกับ อีธาน เขาใช้เวลาพักฟื้นเล็กน้อยและเดินทางต่อ เป้าหมายของเขาชัดเจน—เมืองหลบภัยที่ยังเหลือรอด
🏙 ซากเมืองที่ยังมีชีวิต
หลังจากเดินทางต่ออีกหลายชั่วโมง ท่ามกลางอาคารพังทลายและซากรถยนต์ที่ถูกทิ้งร้าง ในที่สุด… เขาก็มาถึง
เมืองเอดัน
มันแตกต่างจากพื้นที่ที่เขาผ่านมา—ที่นี่มีรั้วลวดหนามสูงล้อมรอบ มีป้อมปราการเล็ก ๆ และหอคอยเฝ้าระวังที่สร้างขึ้นอย่างเร่งรีบ ร่องรอยของมนุษย์ยังคงอยู่
"ยังมีคนรอดชีวิตอยู่ที่นี่สินะ"
ยองมินพึมพำกับตัวเอง
ขณะที่เขากำลังพิจารณาว่าจะเข้าไปยังไงดี เสียงจากด้านบนก็ดังขึ้น
🛑 "หยุดอยู่ตรงนั้น!"
เสียงตะโกนจากหอคอยเฝ้าระวังทำให้ยองมินเงยหน้าขึ้นไป เขาเห็นชายร่างใหญ่ในชุดเกราะกันกระสุนเก่า ๆ กำลังเล็งปืนไรเฟิลลงมาที่เขา
"นายเป็นใคร!? มาจากไหน!?"
ยองมินยกมือขึ้นช้า ๆ เป็นเชิงบอกว่าเขาไม่ได้มาหาเรื่อง
"สวัสดีครับ ผมเป็นแค่คนเร่ร่อนที่ผ่านทางมา"
ชายบนหอคอยหรี่ตาลงอย่างระแวง เขาหันไปพูดคุยกับใครบางคนทางวิทยุสื่อสาร ก่อนจะตะโกนลงมาอีกครั้ง
"เราจะตรวจค้นตัวนายก่อน ถ้าไม่มีปัญหา จะให้เข้ามา"
🔍 การตรวจสอบและสายตาที่จับจ้อง
หลังจากผ่านกระบวนการตรวจสอบ มีคนเข้ามาตรวจค้นสัมภาระของยองมิน พวกเขาพบเพียงมีดทำครัว เสื้อผ้าเก่า ๆ และแผนที่ซึ่งได้มาจากพวกโจร
"ไม่มีอาวุธปืน… แปลกแฮะ" ชายคนหนึ่งพึมพำ
"เอาล่ะ นายเข้าไปได้ แต่อย่าก่อปัญหา"
ยองมินพยักหน้ารับเบา ๆ ก่อนจะก้าวเข้าไปข้างใน
🏘 ชีวิตที่ยังดำเนินต่อไป
ภายในเมืองหลบภัยมีผู้คนมากมาย—เด็ก ผู้หญิง คนชรา และชายฉกรรจ์ที่ถืออาวุธ บรรยากาศเต็มไปด้วยความระแวงและความเหน็ดเหนื่อย แต่มันยังเป็น ที่พักพิง สำหรับผู้รอดชีวิต
"แปลกจัง… นึกว่าจะเหลือแค่พวกโจรซะอีก"
ยองมินพึมพำ
เขาเดินผ่านตลาดเล็ก ๆ ที่ถูกจัดขึ้นกลางเมือง มีอาหารกระป๋อง อาวุธ และของใช้จำเป็นแลกเปลี่ยนกัน บางคนกำลังซ่อมแซมสิ่งก่อสร้าง ขณะที่บางคนมองมาที่เขาด้วยความสงสัย
💬 "เฮ้ นั่นใครน่ะ? คนแปลกหน้าเหรอ?"
💬 "แต่งตัวไม่เหมือนพวกเราเลย…"
💬 "ดูไม่เหมือนพวกโจร แต่ก็ไม่น่าใช่คนธรรมดา"
ยองมินเพียงแค่เดินต่อไปโดยไม่สนใจเสียงซุบซิบ
🕵 ข่าวลือของเด็กสาว
ขณะที่เขากำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับ อุนยอง เขาได้ยินชาวบ้านพูดถึง "เด็กสาวลึกลับ" ที่ถูกพากลับมายังเมืองนี้เมื่อไม่นานมานี้
"เด็กสาว?" ดวงตาของเขาเปล่งประกาย
ยองมินเดินเข้าไปหากลุ่มชาวบ้านที่กำลังสนทนา เขายกมือขึ้นเล็กน้อยเป็นเชิงขออนุญาต
"ขอโทษนะครับ… พอจะบอกได้ไหมว่าเด็กสาวที่คุณพูดถึงเป็นใคร?"
ชายวัยกลางคนหันมามองเขาด้วยสายตาระแวง
"นายสนใจเรื่องนี้ทำไม?"
"ผมกำลังตามหาน้องสาวของผม… เธออายุน่าจะ 11 ปี"
ชายคนนั้นขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะถอนหายใจ
"เด็กคนนั้นไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว เธอถูกพาตัวไปโดยพวกของ 'หัวหน้าเคน'"
🔥 ชื่อที่ไม่น่าไว้วางใจ
"หัวหน้าเคน" เป็นชื่อที่ชาวบ้านกล่าวถึงด้วยความหวาดกลัว เขาเป็นหัวหน้าของกลุ่มติดอาวุธที่ควบคุมบางส่วนของเมือง และเขาไม่ได้ช่วยเหลือผู้คนเพราะใจดี… แต่เพราะมันเป็นประโยชน์ต่อเขา
"หมายความว่าไงครับ?" ยองมินถามเสียงเรียบ
ชายคนนั้นขยับเข้ามาใกล้ ก่อนจะกระซิบเบา ๆ
"เคนไม่ได้ช่วยใครเปล่า ๆ ถ้าเด็กคนนั้นมีค่า… เขาจะไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ"
💢 ความโกรธที่ซ่อนอยู่
นัยตาของยองมินสั่นสะเทือนเล็กน้อย มือของเขากำแน่นโดยไม่รู้ตัว
— "ถ้าอุนยองอยู่กับคนแบบนั้น…"
เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะผ่อนออกช้า ๆ พยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองเพราะอย่างน้อยเขาก็รู้ว่าอุนยองยังมีชีวิตอยู่
"หัวหน้าเคน… อยู่ที่ไหนครับ?"
ชายคนนั้นชะงักเล็กน้อยเมื่อสัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่แผ่ออกมาจากยองมิน
"เขามีฐานอยู่ที่เขตอุตสาหกรรมเก่า ทางตอนใต้ของเมือง"
"ขอบคุณครับ"
มีข่าวลือมากมายเกี่ยวกับหัวหน้าเคน
ในเมืองเอดัน ไม่มีใครไม่รู้จักชื่อของ "หัวหน้าเคน"
เขาเป็นบุคคลที่ปกครองเขตใต้ของเมืองด้วยกำปั้น ว่ากันว่าเขาเคยเป็นนักสู้ใต้ดินก่อนวันสิ้นโลกจะมาถึง เขามีกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งราวกับสัตว์ป่า และมีพละกำลังเหนือมนุษย์ปกติ
แต่สิ่งที่ทำให้เขาเป็นที่หวาดกลัวไปทั่วไม่ใช่แค่พลังของเขา
มันคือ… สายเลือดของ (ยักษา!)
มีข่าวลือว่าเขาเป็นลูกหลานของ-ยักโบราณ หรืออาจมีสายเลือดของเผ่าในตำนาน ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ในช่วงที่พลังของเขาตื่นขึ้น ร่างกายของเขาจะขยายใหญ่ขึ้น กล้ามเนื้อปูดโปน ผิวเปลี่ยนเป็นสีแดง และความสามารถทางกายภาพพุ่งสูงขึ้นหลายเท่า
ชาวเมืองต่างก็พูดถึงเขา
"เคนไม่ใช่มนุษย์ เขาคือสัตว์ร้ายในร่างมนุษย์!"
"มีนักล่าที่ท้าทายเขา และไม่มีใครรอดชีวิตกลับมา"
"แค่เคนกำหมัด กระดูกของแกก็หักไปทั้งตัวแล้ว!"
ทุกคนรู้ดีว่า หากคิดต่อต้าน—จงเตรียมตัวตาย
ยองมินไม่รอช้า เขาเดินออกจากตลาด มุ่งหน้าสู่เป้าหมายต่อไป
"รอก่อนนะ อุนยอง"
"พี่จะพาเธอกลับมาเอง"
{จบบทที่ 4}