ดราม่า,ผู้ใหญ่,ชาย-หญิง,ยุคปัจจุบัน,ไทย,อีโรติก,nc,18+,แย่งแฟนเพื่อน,ทรยศ,แย่งชิง,นางเอกเลว,พระเอกชั่ว,20+,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"ถ้าเขาเป็นแฟนเพื่อนสนิทฉัน แล้วจะทำไม? ถ้าฉันอยากได้ก็ต้องได้สิ"
ผู้แต่ง
Amber. Author
เรื่องย่อ
เมาดอกไม้สีทอง The Golden Bouquet
Amber. Author เขียน | White Diamond วาด
( เนื้อเรื่อง )
“ความรัก… มิตรภาพ… หรือความทะเยอทะยาน สิ่งใดที่เธอจะเลือก?”
มีอา ธาราเวช หญิงสาวลูกครึ่งไทย-นอร์เวย์ ที่มีรูปเป็นทรัพย์ เติบโตมากับแม่เพียงลำพังในร้านข้าวแกงเล็กๆ ความจนหล่อหลอมให้เธอทะเยอทะยาน ไม่ใช่แค่ความฝันอยากมีชีวิตที่สุขสบาย แต่เธอเชื่อว่า ถ้าความรักไม่อาจให้ทุกอย่างได้ เงินต่างหากที่ทำให้ชีวิตสมบูรณ์
เธอมีเพื่อนสนิทเพียงคนเดียว ลูกแก้ว ลลิตา หญิงสาวแสนดีที่เกิดมาบนกองเงินกองทองและมอบมิตรภาพที่บริสุทธิ์ให้กับเธอเสมอมา มีอาคิดว่าไม่มีอะไรจะมาสั่นคลอนความสัมพันธ์นี้ได้… จนกระทั่งเธอได้พบกับ สกาย กฤติน – แฟนหนุ่มของลูกแก้ว
เขา คือชายหนุ่มที่เพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตา อนาคต และฐานะ
เธอ คือนางแมวป่าที่ไม่เคยยอมเป็นแค่ตัวประกอบในเรื่องราวของใคร
เมื่อแรงดึงดูดต้องห้ามเริ่มก่อตัวขึ้น สกายที่พยายามซ่อนความรู้สึกต้องห้ามกลับพบว่ามีอาคือเสน่ห์ที่เขาหักห้ามใจไม่ได้ ส่วนมีอาเองก็ไม่ใช่คนที่ปฏิเสธโอกาสดีๆ … แม้ว่ามันจะเป็นการทรยศเพื่อนสนิทก็ตาม
🔥 เมื่อมิตรภาพ ความรัก และความทะเยอทะยานมาบรรจบกัน สิ่งใดจะอยู่ สิ่งใดจะพัง? 🔥
"เธอเชื่อหรือเปล่าว่า… ดอกไม้ที่งดงามที่สุด มักเป็นพิษร้ายที่แสนหอมหวาน"
( ถึงผู้อ่าน )
คำเตือนเนื้อหา
มีการกระทำที่ผิดศีลธรรมอันดี และ ชุดความคิดที่ไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง
มีเนื้อหาที่อาจกระทบกับจิตใจในเชิงลบได้
มีการบรรยายฉากร่วมเพศแบบละเอียด
มีฉากตบตี
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ภาษา คำสะกด และบทบรรยายในนิยายเป็นการแต่งสด ยังไม่ได้รับการพิสูจน์อักษรหรือเขียนครบถ้วน
อาจมีการปรับปรุงเนื้อหาและแก้ไขคำสะกดอยู่เรื่อยๆ ก่อนปิดต้นฉบับเตรียมเข้าเล่ม
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียนโดยทั้งสิ้น
อาจมีเนื้อหาที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากเรื่องราวที่เกิดขึ้นในชีวิตจริง ตัวละครและสถานที่บางส่วนเป็นสิ่งที่สมมุติขึ้น
นิยายเรื่องนี้เปิดให้อ่านฟรีจนกว่าจะจบ แล้วถึงจะใส่เหรียญทำเป็น e-book
(ขออนุญาตติดเหรียญบทที่มี NC ก่อนนะคะ)
© 2025 Amber. Author สงวนลิขสิทธิ์
นิยายเรื่อง "เมาดอกไม้สีทอง The Golden Bouquet" เป็นงานเขียนที่อยู่ภายใต้กฎหมายลิขสิทธิ์ ห้ามคัดลอก ดัดแปลง หรือเผยแพร่เนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์ ผู้ละเมิดจะถูกดำเนินคดีตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
บรรยากาศในเช้าวันแรกของการเปิดเทอมก็ยังคึกคักเหมือนทุกๆ ปี นักศึกษารุ่นพี่ต่างเดินไปมารอบคณะ ขณะที่น้องใหม่อย่างมีอาและลูกแก้ว ต่างก็เตรียมตัวสำหรับการเรียนในวันแรกของชีวิตมหาวิทยาลัย
มีอาค่อยๆ ก้าวออกจากรถตู้หรูอัลพาร์ดที่ตอนนี้กำลังจอดเทียบอยู่หน้าทางเข้าคณะบัญชี ใบหน้าคมสวยของเธอสะท้อนแสงแดดในตอนเช้าอย่างสดใส ท่ามกลางนักศึกษาชายหญิงที่มองมาที่เธอ มองแล้วมองอีกอย่างไม่เกรงใจ เธอไม่รู้สึกแปลกใจเท่าไหร่—เธอเคยชินกับการเป็นจุดสนใจ
"บอกแล้วใช่ไหมว่าแกจะต้องเป็นที่หมายปองของผู้ชายทุกคนที่นี่"
ลูกแก้วพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ขณะที่เดินเคียงข้างมีอาเข้าตึกคณะ
"ก็ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนั้นนี่"
มีอาพูดเสียงเบา แต่สีหน้าของเธอกลับยิ้มกรุ้มกริ่ม ขณะที่เธอเดินผ่านกลุ่มชายหนุ่มที่ยืนคุยกันอยู่กลุ่มหนึ่ง ใบหน้าของพวกเขาแต่ละคนหันมองตามมีอาโดยไม่ละสายตา
"นี่เพิ่งวันแรกเองนะเนี่ย"
ลูกแก้วหัวเราะแล้วสะกิดไปที่แขนของเพื่อน
มีอาเพียงแค่ยักไหล่เล็กน้อย
"ใครกล้าจีบก็มา ไม่รวยไม่เอา"
ลูกแก้วหันไปมองหน้าเพื่อนสาวที่ดูจะไม่แคร์อะไรในโลก และเริ่มเข้าใจวิธีการมองโลกของมีอามากขึ้นเรื่อยๆ มีอาไม่เคยยึดติดกับใครมากนัก และไม่เคยกลัวว่าจะทำให้ใครเสียใจ เธอใช้ชีวิตตามแบบที่ตัวเองต้องการ
การเดินเข้าห้องเรียนคณะบัญชีที่เต็มไปด้วยนักศึกษาหน้าใหม่ๆ มีแต่ความตื่นเต้น แต่ทว่า มีอากลับรู้สึกเบื่อหน่ายและเฉยชา เธอเพียงแค่หันไปมองซ้ายทีขวาทีแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะที่ยังว่างตามลำพัง ไม่รีบร้อนที่จะทำความรู้จักกับใคร ในขณะที่ลูกแก้วที่เป็นคนอัธยาศัยดีนั้นเริ่มทำความรู้จักกับเพื่อนสาวหน้าใหม่ๆ ที่หน้าห้องเรียน
มีอามองไปรอบๆ เพื่อดูว่าจะมีหนุ่มหล่อทรงพ่อรวยตามที่เธอฝันอยู่ในกลุ่มคนที่จะเรียนห้องเดียวกับเธอบ้างไหม แต่ทว่ากลับไม่มีใครต้องตาเธอแม้แต่นิด
เมื่ออาจารย์เริ่มเปิดบทเรียน มีอาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาไถแอปอินสตาแกรมอย่างไม่สนใจ เธอรู้ดีว่าการที่เธอมีรูปร่างหน้าตาที่ดึงดูดความสนใจของผู้ชายได้ ก็เพียงพอที่จะทำให้เธอได้ในสิ่งที่ต้องการโดยไม่ต้องพึ่งใบปริญญาเหมือนกับสาวๆ หลายๆ คนในแอปนั้น เสียดายที่เธอมีความสามารถมากพอในการสอบติดคณะบัญชี
จู่ๆ ก็มีเสียงชายหนุ่มขัดจังหวะขึ้นจากข้างๆ
"ขอโทษครับ ที่นั่งตรงนี้ว่างไหมครับ?"
มีอาหันไปมอง และเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ที่ข้างโต๊ะเขียนหนังสือของเธอ ร่างสูงโปร่ง ผิวขาว หน้าตาตี๋ ท่าทางดูดีในชุดนักศึกษา
"ว่างค่ะ" เธอตอบสั้นๆ แล้วก็หันกลับไปที่โทรศัพท์
ชายหนุ่มคนนั้นนั่งลงข้างๆ แล้วมองมีอาอย่างไม่ละสายตา เธอรู้สึกได้ว่าเขากำลังจ้องมองแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจนัก
"ผมเมทนะ เธอชื่ออะไร?"
"มีอา" เธอตอบห้วนๆ
"ผมคุยกับมีอาได้ใช่ไหม?" เขาถามด้วยความหวั่น
"ได้สิ" มีอาตอบพร้อมรอยยิ้ม แต่เธอยังคงสนใจมือถือในมือมากกว่า
ลูกแก้วเดินมานั่งที่ว่างอีกฝั่งของมีอา เธอหันไปมองเมทเล็กน้อยก่อนจะหันไปถามมีอาเบาๆ
"ใครอ่ะ?" ลูกแก้วถามด้วยความสงสัย หลังจากที่ทิ้งมีอาไว้ลำพังเพียงแค่สิบห้านาที
"ก็แค่คนที่อยากรู้จักน่ะ" มีอาตอบกลับแบบไม่แยแส ไม่แสดงท่าทางว่าเธอรู้สึกดีหรือไม่กับการที่มีคนสนใจ
ทั้งสามหยิบสมุดเรียนขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะ อาจารย์เริ่มเปิดสไลด์ และแนะนำตัวพร้อมเรียกชื่อทีละคน เมทยังคงพยายามพูดกับเธอต่อ
"ผมเห็นมีอาตั้งแต่ตอนรับน้องแล้วครับ มันยากที่จะไม่สังเกตเห็น" สร้างความปนงงให้กับผู้ฟังเล็กน้อย
มีอามองเมทด้วยสายตาไร้ซึ่งอารมณ์พลางทำความเข้าใจกับประโยค ในหัวของเธอ ก็พอเข้าใจความหมายแอบแฝงของมันอยู่บ้าง เธออยากเปลี่ยนบทสนทนาจึงแบมือ และชี้ไปที่คนข้างๆ
"นี่ลูกแก้ว เพื่อนสนิทฉัน" มีอาพูดเสียงเบา
เมทมองตามมาที่ลูกแก้ว
"เราเมทนะ"
ลูกแก้วยิ้มรับ
เมื่ออาจารย์เริ่มเข้าบทสอน ทุกคนต่างนั่งเรียนด้วยความเงียบ ไม่มีใครพูดคุยกัน มีอายังคงเล่นโทรศัพท์ต่อไป เธอพิมพ์ส่งข้อความที่ค้างไว้ให้ผู้ชายที่กำลังคุยกับเธอในอิสตาแกรม ไม่ได้สนใจบทเรียนตรงหน้า
ลูกแก้ว หันไปมองมีอาด้วยสีหน้าที่แอบเป็นห่วงเล็กน้อย เธอรู้ดีว่าเพื่อนสาวคนนี้หากปล่อยให้เป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ คงจะไม่ดีสำหรับเธอในระยะยาว
"มีอา... อย่าลืมนะ ว่าเราต้องตั้งใจเรียนด้วย" ลูกแก้วกระซิบเสียงเบา
"จ้า ยังไงก็ต้องเรียนให้จบอยู่แล้ว" มีอาหันไปตอบลูกแก้วแบบเอาไปที
ลูกแก้วขมวดคิ้วเล็กน้อย
"มันไม่ได้แย่หรอกถ้าเราแค่ตั้งใจบ้างอะไรบ้าง" เธอว่า
"เออ…..รู้แล้วน่า" มีอายิ้มบางๆ
หลังจบคาบเรียน เมทที่นั่งอยู่ข้างมีอาตลอดคาบไม่ได้ชวนเธอคุยอะไรอีกเลยด้วยความที่เขาเกรงใจอาจารย์ เขาลุก และเดินออกไปจากห้องเรียนโดยไม่ได้พูดอะไรกับใคร มีอามองตามด้วยความแปลกใจ คิดว่าเขาคงจะรีบไปเข้าห้องน้ำ
ตอนที่เธอเดินออกจากห้องเรียน กลุ่มหนุ่มๆ ที่นั่งอยู่ตามม้านั่งกลางตึกคณะต่างพากันหันมามอง บ้างก็ทำท่าอยากจะคุยกับเธอ เธอเบื่อหน่ายกับคาบเรียนแรกในวันนี้เกินกว่าที่จะใส่ใจสิ่งรอบตัว ใจคิดเพียงอยากรีบไปช็อปปิ้งซื้อเสื้อผ้าใหม่ที่สยาม เธอเดินผ่านแบบเฉยเมยแม้ว่าใครจะทำท่าทางทักทายก็ตาม
"เรียนวันแรกเป็นไง?" ลูกแก้วถามขณะที่ทั้งสองเดินไปทางที่จอดรถ
"ก็โอเค" เธอตอบทั้งที่รู้ดีว่าตัวเองไม่ได้สนใจเนื้อหาที่อาจารย์พูดเลย
"เราจะกลับบ้านหรือไปไหนกันดี? วันนี้ไม่มีนัด พี่สกายต้องรีบกลับบ้านไปธุระ"
"อยากไปช็อปปิ้งที่สยามอ่ะแก ไปกันเถอะ" มีอารีบตอบ
"ขอถามลุงชัยก่อนว่าต้องไปรับแม่ไหม" พูดเสร็จ ลูกแก้วเดินไปหา ลุงชัย คนขับรถส่วนตัวของที่บ้าน และถามถึงตารางงานแม่ของเธอ
โดยปกติแล้วลุงชัยจะส่งลูกแก้วกับมีอาในตอนเช้า แล้วถึงกลับไปรับคุณกิ่งแก้วที่บ้านเพื่อพาไปทำธุระระหว่างวัน จากนั้นถึงจะกลับมารับพวกเธออีกทีในตอนเย็นหลังเลิกเรียน
ทั้งลูกแก้วและมีอาไม่มีใบขับขี่ คุณกิ่งแก้ว แม่ของลูกแก้วเห็นว่าเด็กทั้งสองเรียนที่เดียวกัน คณะเดียวกัน จึงเสนอให้ทั้งสองสาวไปเรียนพร้อมกันทีเดียว มีอาจะได้ไม่ต้องนั่งรถเมล์มาเรียนเองคนเดียวอีกด้วย บ้านทั้งสองสาวอยู่ใกล้มหาลัยที่ใช้เวลาเดินทางเพียงสามสิบนาที จึงไม่จำเป็นต้องอยู่หอ
ในขณะที่มีอารอลูกแก้วถามลุงชัยอยู่นั้น ก็มีเสียงชายหนุ่มที่คุ้นเคยดังมาจากข้างหลัง
"ขอเบอร์ได้ไหมครับ?"
เธอหันไปมองตามเสียงนั้น พบว่าเป็นหนุ่มเมท คนที่นั่งข้างเธอในห้องเรียน เขายิ้มให้เธออย่างมีความหวัง
"ถ้าจะตามมากันขนาดนี้ เอามือถือมาสิ" มีอาตอบสั้นๆ พร้อมยิ้มให้อย่างไม่จริงใจ
ถ้าผู้ชายคนไหนอยากได้เบอร์เธอ เธอก็จะให้
เธอคิดในใจ 'ที่แท้ก็ตั้งใจมาจีบเธอจริงๆ นั่นแหละ' พร้อมมองเขาหัวจรดเท้าอีกรอบแบบถี่ถ้วน 'ก็ไม่ได้ดูแย่ แต่ไม่ได้ดูแพง ไม่เห็นมีแบรนด์เนมสักชิ้น'
ลูกแก้วเดินกลับมาหามีอาพร้อมทำหน้าตกใจเมื่อเห็นเมทอยู่ด้วย
"อ้าวเมท มาไง? ตะกี้เห็นรีบออกจากห้อง" ลูกแก้วถาม
"พอดีแม่เมทโทรมาเลยรีบออกไปรับโทรศัพท์น่ะ" เมทตอบ
"เมทอยากเป็นเพื่อนกับมีอากับลูกแก้ว เห็นเดินมาทางนี้เลยรีบตามมา จะไปไหนกันเหรอ?"
"อยากเป็นเพื่อน หรือจะจีบเพื่อนฉัน บอกมาตรงๆ เถอะ" ลูกแก้วแซว
เมททำหน้าเขินเล็กน้อยพร้อมมองไปที่มีอา
"เพิ่งขอเบอร์ฉัน แล้วจะแกล้งมาขอเป็นเพื่อน แหมมม... ไม่เห็นจะขอเบอร์ลูกแก้วบ้างเลย" มีอาพูดพร้อมยิ้มเย้ยเขา
เมทอึกอักกำลังจะตอบกลับ แต่ลูกแก้วขัดจังหวะเสียก่อน
"เออ รู้แล้วละว่าชอบเพื่อนฉัน กำลังจะไปสยามกัน มีอาอยากไปซ็อปปิ้ง ไปไหม?" ลูกแก้วถาม
"ไว้ครั้งหน้านะ พอดีวันนี้เมทต้องรีบกลับบ้าน"
เมทลาสองสาวและเดินจากไป
"ให้เบอร์นางไปแล้วละสิ" ลูกแก้วแซวเพื่อนสาวที่เพิ่งเริ่มเรียนวันแรก ก็เนื้อหอมทันที
"... ก็นางขอ ฉันก็กล้าให้ ช่างเถอะ รีบไปกันเดี๋ยวรถติด"
'เมทไม่ใช่สเปคเลย' เธอคิดในใจ แต่การมีตัวเลือกให้เธอได้เช็คเรตติ้งตัวเองก็เป็นสิ่งที่เธอต้องการ