ดราม่า,ผู้ใหญ่,ชาย-หญิง,ยุคปัจจุบัน,ไทย,อีโรติก,nc,18+,แย่งแฟนเพื่อน,ทรยศ,แย่งชิง,นางเอกเลว,พระเอกชั่ว,20+,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"ถ้าเขาเป็นแฟนเพื่อนสนิทฉัน แล้วจะทำไม? ถ้าฉันอยากได้ก็ต้องได้สิ"
ผู้แต่ง
Amber. Author
เรื่องย่อ
เมาดอกไม้สีทอง The Golden Bouquet
Amber. Author เขียน | White Diamond วาด
( เนื้อเรื่อง )
“ความรัก… มิตรภาพ… หรือความทะเยอทะยาน สิ่งใดที่เธอจะเลือก?”
มีอา ธาราเวช หญิงสาวลูกครึ่งไทย-นอร์เวย์ ที่มีรูปเป็นทรัพย์ เติบโตมากับแม่เพียงลำพังในร้านข้าวแกงเล็กๆ ความจนหล่อหลอมให้เธอทะเยอทะยาน ไม่ใช่แค่ความฝันอยากมีชีวิตที่สุขสบาย แต่เธอเชื่อว่า ถ้าความรักไม่อาจให้ทุกอย่างได้ เงินต่างหากที่ทำให้ชีวิตสมบูรณ์
เธอมีเพื่อนสนิทเพียงคนเดียว ลูกแก้ว ลลิตา หญิงสาวแสนดีที่เกิดมาบนกองเงินกองทองและมอบมิตรภาพที่บริสุทธิ์ให้กับเธอเสมอมา มีอาคิดว่าไม่มีอะไรจะมาสั่นคลอนความสัมพันธ์นี้ได้… จนกระทั่งเธอได้พบกับ สกาย กฤติน – แฟนหนุ่มของลูกแก้ว
เขา คือชายหนุ่มที่เพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตา อนาคต และฐานะ
เธอ คือนางแมวป่าที่ไม่เคยยอมเป็นแค่ตัวประกอบในเรื่องราวของใคร
เมื่อแรงดึงดูดต้องห้ามเริ่มก่อตัวขึ้น สกายที่พยายามซ่อนความรู้สึกต้องห้ามกลับพบว่ามีอาคือเสน่ห์ที่เขาหักห้ามใจไม่ได้ ส่วนมีอาเองก็ไม่ใช่คนที่ปฏิเสธโอกาสดีๆ … แม้ว่ามันจะเป็นการทรยศเพื่อนสนิทก็ตาม
🔥 เมื่อมิตรภาพ ความรัก และความทะเยอทะยานมาบรรจบกัน สิ่งใดจะอยู่ สิ่งใดจะพัง? 🔥
"เธอเชื่อหรือเปล่าว่า… ดอกไม้ที่งดงามที่สุด มักเป็นพิษร้ายที่แสนหอมหวาน"
( ถึงผู้อ่าน )
คำเตือนเนื้อหา
มีการกระทำที่ผิดศีลธรรมอันดี และ ชุดความคิดที่ไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง
มีเนื้อหาที่อาจกระทบกับจิตใจในเชิงลบได้
มีการบรรยายฉากร่วมเพศแบบละเอียด
มีฉากตบตี
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ภาษา คำสะกด และบทบรรยายในนิยายเป็นการแต่งสด ยังไม่ได้รับการพิสูจน์อักษรหรือเขียนครบถ้วน
อาจมีการปรับปรุงเนื้อหาและแก้ไขคำสะกดอยู่เรื่อยๆ ก่อนปิดต้นฉบับเตรียมเข้าเล่ม
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียนโดยทั้งสิ้น
อาจมีเนื้อหาที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากเรื่องราวที่เกิดขึ้นในชีวิตจริง ตัวละครและสถานที่บางส่วนเป็นสิ่งที่สมมุติขึ้น
นิยายเรื่องนี้เปิดให้อ่านฟรีจนกว่าจะจบ แล้วถึงจะใส่เหรียญทำเป็น e-book
(ขออนุญาตติดเหรียญบทที่มี NC ก่อนนะคะ)
© 2025 Amber. Author สงวนลิขสิทธิ์
นิยายเรื่อง "เมาดอกไม้สีทอง The Golden Bouquet" เป็นงานเขียนที่อยู่ภายใต้กฎหมายลิขสิทธิ์ ห้ามคัดลอก ดัดแปลง หรือเผยแพร่เนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์ ผู้ละเมิดจะถูกดำเนินคดีตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
เมทตื่นขึ้น และพบว่าตัวเองนอนอยู่บนโซฟาในห้องที่ไม่คุ้นเคย อาการปวดหัวอย่างรุนแรงถาโถมเข้าใส่ในทันทีจากอาการแฮงค์ โชคดีที่มีขวดน้ำวางอยู่ตรงหน้าเขา เขายกดื่มจนหมดเกลี้ยงภายในเวลาไม่ถึงนาที
'อยู่ที่ไหนเนี่ย' เขาคิด และกวาดสายตามองไปรอบๆ เพื่อสำรวจ เผื่อตัวเองจะจำอะไรได้บ้าง แต่ก็ไม่ เขาลุกเพื่อจะหาห้องน้ำ แต่ดันเซไปเซมาจนเผลอไปปัดแก้วน้ำที่วางอยู่บนโต๊ะแพนทรี่ร่วงจนตกแตก
เพล้ง!
เขาตกใจ และพยายามใช้สติในการหยิบเศษแก้วบนพื้นไปทิ้ง เกรงว่าเจ้าของห้องจะมาเห็นเข้า
ไม่ทันได้เก็บเสร็จ ก็มีเสียงประตูเปิดออกพร้อมเสียงของหญิงสาวดังขึ้น
"นายตื่นแล้วเหรอ?" เธอถาม
"ขอโทษครับๆ ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมไม่เห็น!" เขารีบขอโทษขอโพยเธอทันทีโดยที่ตอบไม่ตรงกับคำถาม
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันช่วยเก็บ"
อีฟเดินมาช่วยเมทเก็บกวาดเศษแก้วที่เหลือ และถูพื้นที่เปียกจนแห้ง
"ขอบคุณครับ ที่นี่ที่ไหนครับ? โอยย…" เขาถามด้วยความรู้สึกปวดหัวตุ๊บๆ อย่างรุนแรง
"ฉันชื่ออีฟนะ น้องสาวพี่สกาย แฟนลูกแก้ว"
เธอยิ้มตอบเมื่อเห็นหนุ่มที่ยังไม่สร่างเมามีท่าทางที่เรียบร้อย และมารยาทดี
เมททำหน้างงใส่ 'มาลงเอยที่นี่ได้ยังไงหว่า?' คืนนั้นเขาหมดสติไปตั้งแต่เมื่อไหร่ จำอะไรไม่ได้เลยหลังจากที่เขากระดกเหล้าเพียวไปสามแก้ว แค่ตั้งใจที่จะโชว์ความแมนให้มีอาดู เพราะเขาหึงเธอที่หยอกล้อกับคิง แต่กลับกลายเป็นคออ่อนเสียเอง
"เมื่อคืนนายไปเที่ยวกับพี่สกายและพวกลูกแก้ว นายเมามากแล้วไปแอบหลับอยู่บนโซฟาคนเดียว ลูกแก้วเรียกยังไงนายก็ไม่ตื่น ไม่มีใครรู้ว่านายพักอยู่ที่ไหน พี่สกายเลยพานายมาค้างที่บ้านด้วยน่ะ"
"แล้วพี่สกายอยู่ไหมครับ?" เขาถาม
"ตอนนี้บ่ายสามแล้ว พี่สกายไปรับลูกแก้วแล้ว เขาฝากให้ฉันดูแลนาย แต่เดี๋ยวเย็นนี้ฉันเองก็ไปข้างนอกเหมือนกัน" เธอตอบ
'อย่างงี้นี่เอง' เขาคิด ก่อนที่จะฉุกคิดขึ้นได้ว่ายังไม่ได้แนะนำตัว
"ผมชื่อเมทนะ ขอบคุณสำหรับการดูแลนะครับ ฝากบอกพี่สกายด้วย" เมทพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มก่อนที่อาการปวดหัวจะแล่นเข้ามาทำลายบรรยากาศอีกรอบ เขากุมหัวพร้อมหยีตาแบบเจ็บปวด อีฟเห็นดังนั้นจึงเดินไปหยิบยาแก้ปวดมาให้สองเม็ดพร้อมน้ำเปล่าขวดใหม่ เขากลืนมันลงไปและเดินกลับไปนั่งที่โซฟา
"ผมขอนั่งพักจนกว่ายาจะออกฤทธิ์ได้ไหม? แล้วผมเรียกแกร็ปกลับเลย" เขาขอ
"ได้สิ ฉันไม่รีบ กว่าฉันจะออกจากบ้านก็ประมาณหกโมงเย็นนู่น" เธอตอบพร้อมรอยยิ้มอันสดใส
"ตามสบายเลยน้า จะกลับแล้วบอกนะ ฉันเข้าไปแต่งหน้าต่อก่อน"
"เอ่อ มีข้าวต้มปลาในตู้เย็น ถ้าหิวก็อุ่นกินได้เลยนะ"
"ขอบคุณครับ แต่ผมโอเค"
อีฟขอตัว และกลับเข้าไปในห้องนอนของเธอไป เธอพิมพ์หาสกายเพื่อรายงานว่าเมทตื่นแล้ว และกำลังจะกลับบ้านออกจากคอนโด
เมทพยักหน้ารับพร้อมหยิบมือถือขึ้นมาดูข้อความที่ทิ้งไว้ เขาตกใจกับจำนวนสายที่ไม่ได้รับ
Mom: 4 missed call
แม่ของเขาโทรตามเขาตั้งแต่เมื่อคืน เมทรีบโทรกลับทันที
"สวัสดีครับแม่ ขอโทษทีครับเมื่อคืนผมไปเที่ยวมา แล้วหมดสติไป"
"แม่ก็ตกใจ เป็นห่วงแทบตายว่าหายไปไหน เกือบโทรแจ้งความคนหายแล้วนะลูก"
แม่ตอบด้วยความใจอกใจหายที่ลูกชายคนเล็กอยู่ๆ ก็ติดต่อไม่ได้เลยทั้งวัน
"ไปแอบกินเหล้ากับเพื่อนมาละสิ อย่าให้การเรียนเสียนะลูก แม่ขอ"
"ไม่ต้องห่วงครับแม่ ผมไม่ดื่มอีกแล้ว เมื่อวานคึกไปหน่อย" เขาพูดให้แม่สบายใจ
"ถ้าทำได้แบบนั้นก็ดีลูก วันนี้แวะมาหาที่บ้านตอนเย็นหน่อยนะ พ่อเขาไม่อยู่ ไปดูงานต่างจังหวัด มาทานข้าวเย็นด้วยกัน พี่มอสเขาพาแฟนไปดินเนอร์ไม่อยู่อีกคน"
"วันนี้วันอะไรเหรอครับ? ทำไมมีแต่คนไปทานข้าวข้างนอก"
"วันนี้วันที่ 14 กุมภา ไงจ้ะ"
"อ๋ออ โอเคครับแม่ เจอกันหกโมงเย็นนะครับ"
"จ้ะลูก"
เมื่อเมทรู้ว่าวันนี้คือวันวาเลนไทน์ คนแรกที่เขานึกถึงก็คือมีอา เขารีบเปิดโทรศัพท์อีกครั้งตั้งใจจะกดโทรหาเธอเพื่อชวนไปทานข้าวเย็นด้วยกันในฐานะเพื่อนคนใหม่ที่มหาลัย แต่ก็นึกถึงสิ่งที่มีอาทำเมื่อคืน เขาชะงัก และนั่งคิดอยู่สักพัก เธอเป็นคนสวยที่ใครๆ ก็อยากได้ เมทชอบมีอาตั้งแต่แรกพบ เขาเห็นเธอตั้งแต่วันรับน้อง และแอบหวังที่จะได้คุยกับเธอมาตลอด จนสุดท้ายก็เป็นจริงในวันแรกที่เปิดเรียน
แต่เขาคิดว่าคงจะจีบเธอไม่ติดแน่นอน เพราะมีอาไม่เล่นด้วยกับเขาแบบที่ทำกับคิง เขาจ้องมองออกไปที่ข้างนอกหน้าต่างบานกว้าง และพิมพ์เพียงแค่ข้อความส่งไปให้เท่านั้น
เมท: สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับ
เขามองดูข้อความที่ส่งไปอยู่ประมาณ 15 นาที หวังที่จะได้รับข้อความตอบกลับ แต่ก็ไม่มี ไม่มีแม้แต่ขึ้นอ่าน เขาผิดหวังเล็กน้อยแต่ก็ทำใจมาแต่เนิ่นๆ แล้วว่าเธอคงจะไม่เลือกเขา
เขากดเรียกแกร็ปทันทีเมื่อรู้สึกว่าอาการปวดหายไป
เวลารอ 15 นาที
เห็นเช่นนั้น เขาจึงเดินไปเคาะที่ประตูห้องของอีฟ เธอเปิดประตูด้วยความไว
"ผมเรียกแกร็ปแล้วนะครับ อีก 15 นาที ถึง ผมขอตัวก่อนนะครับ"
"ให้ฉันลงไปส่งไหม?"
"ไม่เป็นไรครับ ผมว่า... ผมรู้ว่าผมอยู่ที่ไหน" เขายิ้มให้อีฟระหว่างพูด
"โอเค กลับดีๆ นะ ยินดีที่ได้รู้จัก"
"อีฟเรียนที่ไหนครับ?"
เขาถามเมื่อสังเกตเห็นว่าหญิงสาวตรงหน้าน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับตัวเอง
"ฉันเรียนที่เดียวกับเธอแหละ แต่ฉันเรียนคณะแพทยศาสตร์ ปี 1"
"หูววว เก่งจังเลยครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ไว้เผื่อเจอกันที่มหาลัยนะครับ" เขาตอบด้วยความชื่นชม
เมทมีความรู้สึกอยากที่จะขอเบอร์อีฟเอาไว้ แต่เขาก็เกรงใจเธอ ด้วยที่ว่าเธอเป็นน้องสาวของสกาย กลัวจะเข้าใจผิดคิดว่าเขาจะมาจีบน้องสาวพี่แกแทน เขาเห็นอีฟน่ารักอัธยาศัยดีเลยอยากเป็นเพื่อนด้วยก็เท่านั้น
ระหว่างที่เมททำท่าทางจะเดินออกจากห้อง อีฟก็พูดขัดให้เขาหยุด
"นี่นาย เอาไลน์ไว้ไหม? เผื่อได้มีโอกาสติดต่อกัน" เธอขอเมทเอง
"เดี๋ยว! ฉันไม่ได้จะจีบเธอนะ อย่าเข้าใจผิด" เธอรีบเสริมเมื่อเห็นเมททำหน้าอึ้งๆ
"ฉันมีแฟนแล้ว ฉันแค่อยากมีคอนแทคเธอไว้ เผื่อมีเรื่องจะต้องติดต่อกันในอนาคต ไหนๆ เธอก็เป็นเพื่อนลูกแก้วหนิ"
"อ๋อ ได้ครับๆ"
เมทยื่นมือถือให้อีฟพิมพ์เบอร์แล้วจึงกดโทรออกเพื่อให้เธอเมมเบอร์เขาไว้ หลังจากนั้นเขาก็ลาอีฟ และรีบลงไปขึ้นรถเพื่อกลับคอนโดของตัวเอง
ณ คอนโด พาราดิสโซ่ ทองหล่อ
เมื่อรถมาส่งถึงที่คอนโด เขาไม่รอช้ารีบอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปทานข้าวเย็น เขาแต่งตัวด้วยชุดสบายๆ เช่นเคย เสื้อยืดสีขาวเรียบ กางเกงยีนส์ตัวใหม่ และรองเท้าผ้าใบไนกี้สีขาว
เขาส่องกระจกเพื่อเช็คความเรียบร้อย และเดินลงไปรอแกร็ปที่เรียกไปไม่นาน ที่ล็อบบี้ด้านล่าง
คอนโดของเมทนั้นถือว่าเป็นคอนโดธรรมดาๆ ทั่วไป ไม่ได้หรูหราอะไร แต่คอนโดนี้เขาซื้อมาด้วยเงินของเขาเองตอนอายุแค่ 15 ปี จากการขายของออนไลน์ที่ลงทุนจากเงินอั่งเปาที่เขาเก็บสะสมมาตั้งแต่เด็ก
เมทชื่นชอบในโมเดลเครื่องบินตั้งแต่เล็ก เขาสะสมมันจนสุดท้ายก็ทดลองขายบนอินสตาแกรมโดยมีพี่ชายของเขาช่วยเป็นที่ปรึกษา จนปัจจุบันเขาต่อยอดมาเป็นผู้นำเข้าฟิกเกอร์การ์ตูน และอาร์ตทอยที่กำลังฮิตมากๆ ในหมู่วัยรุ่นและคนทำงาน
เขามีพี่ชายเป็นไอดอล พี่ชายของเมทนั้นเป็นชายหนุ่มที่อายุมากกว่าเขา 5 ปี ประสบความสำเร็จจากการซื้อขายหุ้น และปัจจุบันเริ่มลงทุนในอสังหาริมทรัพย์เฉกเช่นเดียวกับพ่อของเขา เป็นคนที่เก่งเรื่องการหาเงินด้วยวัยแค่ 23 ปี อย่างแท้จริง
ณ บ้านเลขที่ 21/334 ซอยหัสดี เวลา 18:20 น.
เมทเปิดประตูเข้าบ้านทรงวินเทจแบบไทยสมัยราชกาลที่ 5 หลังใหญ่สีขาว พร้อมทักทายคุณแม่ของเขาที่กำลังจัดอาหารอยู่บนโต๊ะทานข้าวตรงกลางบ้าน
"สวัสดีครับแม่" เขาไหว้ผู้เป็นแม่อย่างสุภาพ
"ดีจ้ะลูก อาหารเสร็จพอดี มา เรามาทานข้าวกัน" แม่เอ่ย
อาหารที่จัดเตรียมไว้นั้นมีแต่เมนูไทยๆ และหาทานได้ยากในปัจจุบัน เป็นกับข้าวฝีมือแม่ โดยที่มีพี่สา แม่บ้านคอยช่วยอยู่ข้างๆ
"พี่มอสไปกับพี่หยินเหรอครับ?" เมททักถามถึงพี่ชาย และแฟนสาวของเขา
"ใช่จ้ะ แม่โทรไปชวนแล้ว แต่มอสบอกว่าเขาจองร้านอาหารไว้ให้หยิน แม่เลยไม่มีเพื่อนเลยวันนี้" คุณมะลิ คุณแม่ของเมทมีสีหน้าสลดลงนิดหน่อย เมื่อเธอถูกทิ้งให้อยู่บ้านเพียงลำพัง ในวันแห่งความรักนี้
"พ่อเค้าไปดูงานต่างจังหวัดอีกคน กว่าจะกลับอีกทีก็ นู่น อาทิตย์หน้า"
โดยปกติ ครอบครัวไทยๆ ผสมเชื้อสายจีนแบบเมทนั้น ไม่ได้ฉลองวันลาเลนไทน์ตามเทศกาล แต่เพราะแม่ของเขารู้สึกเหงา ที่วันนี้ลูกชายคนโตมีชีวิตส่วนตัวแบบผู้ใหญ่ และลูกชายคนเล็กเองก็เข้ามหาลัย แอบไปซื้อคอนโดอยู่ตัวคนเดียว
ทั้งคู่ทานข้าว และสนทนากันถึงวันแรกของการเปิดเรียน เมทเล่าให้เธอฟังว่าเขาได้พบเพื่อนสาวสองคนชื่อมีอากับลูกแก้วในคณะเดียวกัน เรียนห้องเดียวกัน และวันนี้ก็เพิ่งได้รู้จักกับอีฟ เพื่อนสาวต่างคณะเพิ่มอีกคน
แม่ของเมทรับฟัง และรู้สึกภูมิใจในตัวลูกชายที่เขากล้าเล่าทุกอย่างให้เธอฟัง แม้แต่เรื่องที่เขาอกหักจากมีอาตอนไปเที่ยวผับ
"ไม่เป็นไรลูก ผู้หญิงดีๆ ยังมีอีกเยอะ ไม่ต้องรีบ ตั้งใจเรียนไปก่อน"
"ครับ"
แม่ของเมทไม่เป็นห่วงอนาคตลูกชายคนเล็กคนนี้เลยแม้แต่น้อย เขาพิสูจน์ตัวเองแล้วว่าเขาสามารถรับผิดชอบชีวิตตัวเองได้ตั้งแต่เด็ก โดยที่เธอไม่ได้คาดหวังไว้ขนาดนี้เลยด้วยซ้ำ เธอกลับเป็นห่วงเรื่องผู้หญิงแทน เธอกลัวว่าเมทจะลงเอยกับผู้หญิงที่ไม่ดี ผู้หญิงที่จะมาหลอกใช้ความใจดีของลูกชายเธอ
"ลูกของแม่เป็นเด็กน่ารักและเก่ง" เธอชมเขาก่อนยื่นมือไปจับแขนเมท
เมทยิ้มให้คุณแม่ และทั้งคู่ก็ทานข้าวกันต่อ
วันวาเลนไทน์ของเมทก็จบลงที่การรับประทานข้าวเย็นกับผู้เป็นแม่เพียงสองคนในบ้านของ และการปลอบใจจากคนที่เป็นห่วงเขามากที่สุด