ดราม่า,ผู้ใหญ่,ชาย-หญิง,ยุคปัจจุบัน,ไทย,อีโรติก,nc,18+,แย่งแฟนเพื่อน,ทรยศ,แย่งชิง,นางเอกเลว,พระเอกชั่ว,20+,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"ถ้าเขาเป็นแฟนเพื่อนสนิทฉัน แล้วจะทำไม? ถ้าฉันอยากได้ก็ต้องได้สิ"
ผู้แต่ง
Amber. Author
เรื่องย่อ
เมาดอกไม้สีทอง The Golden Bouquet
Amber. Author เขียน | White Diamond วาด
( เนื้อเรื่อง )
“ความรัก… มิตรภาพ… หรือความทะเยอทะยาน สิ่งใดที่เธอจะเลือก?”
มีอา ธาราเวช หญิงสาวลูกครึ่งไทย-นอร์เวย์ ที่มีรูปเป็นทรัพย์ เติบโตมากับแม่เพียงลำพังในร้านข้าวแกงเล็กๆ ความจนหล่อหลอมให้เธอทะเยอทะยาน ไม่ใช่แค่ความฝันอยากมีชีวิตที่สุขสบาย แต่เธอเชื่อว่า ถ้าความรักไม่อาจให้ทุกอย่างได้ เงินต่างหากที่ทำให้ชีวิตสมบูรณ์
เธอมีเพื่อนสนิทเพียงคนเดียว ลูกแก้ว ลลิตา หญิงสาวแสนดีที่เกิดมาบนกองเงินกองทองและมอบมิตรภาพที่บริสุทธิ์ให้กับเธอเสมอมา มีอาคิดว่าไม่มีอะไรจะมาสั่นคลอนความสัมพันธ์นี้ได้… จนกระทั่งเธอได้พบกับ สกาย กฤติน – แฟนหนุ่มของลูกแก้ว
เขา คือชายหนุ่มที่เพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตา อนาคต และฐานะ
เธอ คือนางแมวป่าที่ไม่เคยยอมเป็นแค่ตัวประกอบในเรื่องราวของใคร
เมื่อแรงดึงดูดต้องห้ามเริ่มก่อตัวขึ้น สกายที่พยายามซ่อนความรู้สึกต้องห้ามกลับพบว่ามีอาคือเสน่ห์ที่เขาหักห้ามใจไม่ได้ ส่วนมีอาเองก็ไม่ใช่คนที่ปฏิเสธโอกาสดีๆ … แม้ว่ามันจะเป็นการทรยศเพื่อนสนิทก็ตาม
🔥 เมื่อมิตรภาพ ความรัก และความทะเยอทะยานมาบรรจบกัน สิ่งใดจะอยู่ สิ่งใดจะพัง? 🔥
"เธอเชื่อหรือเปล่าว่า… ดอกไม้ที่งดงามที่สุด มักเป็นพิษร้ายที่แสนหอมหวาน"
( ถึงผู้อ่าน )
คำเตือนเนื้อหา
มีการกระทำที่ผิดศีลธรรมอันดี และ ชุดความคิดที่ไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง
มีเนื้อหาที่อาจกระทบกับจิตใจในเชิงลบได้
มีการบรรยายฉากร่วมเพศแบบละเอียด
มีฉากตบตี
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ภาษา คำสะกด และบทบรรยายในนิยายเป็นการแต่งสด ยังไม่ได้รับการพิสูจน์อักษรหรือเขียนครบถ้วน
อาจมีการปรับปรุงเนื้อหาและแก้ไขคำสะกดอยู่เรื่อยๆ ก่อนปิดต้นฉบับเตรียมเข้าเล่ม
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียนโดยทั้งสิ้น
อาจมีเนื้อหาที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากเรื่องราวที่เกิดขึ้นในชีวิตจริง ตัวละครและสถานที่บางส่วนเป็นสิ่งที่สมมุติขึ้น
นิยายเรื่องนี้เปิดให้อ่านฟรีจนกว่าจะจบ แล้วถึงจะใส่เหรียญทำเป็น e-book
(ขออนุญาตติดเหรียญบทที่มี NC ก่อนนะคะ)
© 2025 Amber. Author สงวนลิขสิทธิ์
นิยายเรื่อง "เมาดอกไม้สีทอง The Golden Bouquet" เป็นงานเขียนที่อยู่ภายใต้กฎหมายลิขสิทธิ์ ห้ามคัดลอก ดัดแปลง หรือเผยแพร่เนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งหรือทั้งหมดโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์ ผู้ละเมิดจะถูกดำเนินคดีตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
สกายที่ถูกน้องสาวจับได้ว่าเขามีคนอื่นนั้น มีท่าทีกระวนกระวายใจอย่างมาก หลังจากที่เขาต้องนั่งปลอบเธออยู่เป็นชั่วโมง อีฟก็ยอมกลับไปบ้านของเพื่อนสนิทเธอด้วยตาที่ยังคงบวมก่ำ ตอนนี้สติเขาเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว กลัวและระแวงไปหมด กลัวว่าลูกแก้วจะรู้ กลัวว่าเขาจะทำร้ายจิตใจเธออย่างหนัก ทำไมเขาเพิ่งมารู้ตัวเอาตอนนี้นะ ไปหลงอะไรอยู่ได้ตั้งนาน เขากลัวที่จะเสียลูกแก้วไปแต่จะให้ตัดมีอาตอนนี้ก็รู้สึกเสียดาย
เขาพยายามข่มตาหลับเพื่อที่จะต้องตื่นมาอ่านหนังสือเตรียมตัวสอบในตอนเช้ามืด แต่เขาก็ทำไม่ได้ เขาทำได้แค่พลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงเพียงเท่านั้น
ครืดดด! ครืดดด!
'ใครมันทักมาเอาตอนตีสามวะ' เขาสบถในใจ อาการปวดหัวจากความคิดมากเริ่มรบกวนการนอนเขามากยิ่งขึ้น
ครืดดด! ครืดดด!
ครืดดด! ครืดดด!
เสียงโทรศัพท์ยังคงสั่นอยู่ข้างหัวเตียงติดต่อกันไม่หยุด 'โว้ย! กูจะนอน! ใครกันวะ?!'
เขาลุกขึ้นมาคว้าโทรศัพท์ด้วยความหงุดหงิดเพื่อดูว่าใครมันทักมาหาเขาถี่ยิบเวลานี้
3:01 น. มีอา: พี่สกาย เราต้องคุยกันนะคะ จะเอายังไงต่อ?
3:07 น. มีอา: พี่สกายยย ตอบหนูด้วย
3:12 น. มีอา: หนูรู้นะว่าพี่ยังไม่นอน ตอบหนูเดี๋ยวนี้!
3:15 น. มีอา: พี่สกายยยยยยยยย!!
มีอาส่งข้อความหาเขาไม่หยุด เขากุมขมับเพราะความปวดหัว ไม่พร้อมจะคุยอะไรกับใครในตอนนี้ โดยเฉพาะตัวต้นเหตุอย่างเธอ เขาไม่คิดจะตอบข้อความอะไรมีอา และยังปิดเครื่องไปเลยอีกด้วย พยายามบังคับตัวเองให้หลับ
ณ บ้านของมีอา เวลา 3:15 น. ในวันเดียวกัน
'อีพี่สกายทำเป็นไม่ตอบฉันนะ ฉันรู้นะว่าพี่นอนไม่หลับหรอกคืนนี้ พี่ไม่กล้าตัดฉันหรอก เพราะถ้าตัดไปใครกันจะให้ความสุขกับเรื่องบนเตียงได้เท่าฉัน ยังไงลูกแก้วก็ไม่มีวันทำให้พี่พอใจได้แน่นอน' มีอาคิดพลางจ้องไปที่หน้าจอข้อความที่กำลังหนักขวา เธอเซ็งที่สกายไม่ยอมตอบอะไรเธอ แต่เธอก็มั่นใจมากๆ ว่ายังไงสกายก็ไม่มีวันตัดเธอขาด เพราะถ้าลูกแก้วทำให้เขาพอใจได้ เรื่องอะไรเขาจะมาแอบเจอเธออยู่แบบนี้ สำหรับผู้ชายบางคน เรื่องเซ็กซ์นั้นถือเป็นเรื่องใหญ่เลยทีเดียว
มีอาหันไปมองตัวเองในกระจกพร้อมยืดคอเพื่อดูรอยช้ำจากการถูกดูดและกัด ที่ตอนนี้เต็มหน้าอกและซอกคอของเธอไปหมด ยังไงๆ สกายก็ต้องการร่างกายเธอมากกว่าลูกแก้วแน่นอนเธอเชื่อมั่นอย่างหมดใจ
ณ ตึกคณะบัญชี 9:00 น. ในวันเดียวกัน
ในที่สุดพระอาทิตย์ก็ขึ้น วันนี้คือวันศุกร์ วันสุดท้ายของสัปดาห์เรียน ลูกแก้วกำลังเดินเข้ามาในตึกคณะเพียงลำพังไร้วี่แววของเพื่อนสนิทข้างกายอย่างมีอา ช่างเป็นภาพที่หาดูได้ยากมากๆ เมทที่กำลังเดินมาจากลานจอดรถเพื่อมารอรับสองสาวทุกเช้าก็แปลกใจไม่ต่างจากคนที่รู้จักพวกเธอ
"มีอาไม่มาด้วยเหรอวันนี้?" เมทถามลูกแก้ว
“อืม มีอาบอกว่าไม่สบายไข้ขึ้นมาเรียนไม่ไหว เลยฝากเราจดเลคเชอร์ให้วันนี้อ่ะ" เธอตอบเมทด้วยท่าทางเป็นห่วงและไม่สบายใจ
"พี่สกายก็ติดต่อไม่ได้เลยตั้งแต่เช้า เขาบอกเราว่าจะตื่นตีห้ามาอ่านหนังสือเพราะวันนี้มีสอบย่อยคาบเช้า เราเห็นไม่ทักมาเลยโทรหาเขาตอนหกโมง แต่โดนตัดสายทิ้งเหมือนคนปิดโทรศัพท์"
"เหรอ พี่สกายเขาอาจจะรีบเตรียมตัวสอบแล้วลืมเปิดโทรศัพท์มือถือก็ได้ ลูกแก้วอย่าคิดมากเลยเดี๋ยวพี่เขาก็โทรหา" เมทปลอบลูกแก้วที่แลดูกังวลทั้งเรื่องแฟนหนุ่มที่ติดต่อไม่ได้ และเพื่อนสนิทที่ไม่สบายอยู่ที่บ้าน
"เมทไปหาพี่สกายกับเราหลังเลิกเรียนหน่อยได้ไหม?" ลูกแก้วถาม
"พอดีเมทมีนัดกับอีฟน่ะ ขอโทษทีนะลูกแก้ว"
"อีฟ? อีฟน้องสาวพี่สกายอ่ะนะ?"
"ใช่ๆ พอดีรู้จักกันวันที่เมทเมาหลับที่คอนโดบ้านพี่สกาย แล้วได้แลกเบอร์กัน อีฟเขาขอให้เมทไปช่วยที่ห้องสมุดตอนห้าโมงเย็นวันนี้"
"มีสาวมาจีบแล้วนะเมท ฮ่าๆ" ลูกแก้วขำด้วยท่าทางที่ดูอารมณ์ดีขึ้น เมื่อเห็นว่าเพื่อนหนุ่มคนสนิทขายออกจนได้
"ไม่หรอก อีฟเขามีแฟนอยู่แล้ว ไม่น่าใช่หรอก" เมทรีบแก้เขิน
"ไม่นะ ได้ยินมาจากพี่สกายว่าอีฟเลิกกับพี่ปอนด์เกือบเดือนแล้วมั้ง ถ้าจำไม่ผิด"
"อ้าวเหรอ คงไม่ใช่หรอกลูกแก้ว เขาคงไม่รีบหาใครเร็วขนาดนั้นป่ะ เราไปห้องเรียนกันเถอะ เดี๋ยวสาย"
ทั้งสองเดินเข้าห้องเรียนไปโดยปราศจากมีอา ปกติมีอาไม่เคยขาดเรียน แม้จะไม่ตั้งใจแต่ก็ไม่เคยพลาดสักคลาส
ติ๊ง! ติ๊ง!
แฟน: วันนี้พี่ไม่สบายนะ โทษทีไม่ได้ทักหาตอนเช้าพี่ลืมชาร์จแบต ถ้าพี่สอบเสร็จแล้วพี่ตั้งใจจะกลับห้องนอนพักเลย ไว้พี่ไปหาวันพรุ่งนี้นะคะ
เสียงข้อความจากสกายดังขึ้นที่โทรศัพท์มือถือของลูกแก้ว เธอรู้สึกสบายใจขึ้นมากเมื่อเห็นเช่นนั้น แต่ก็น่าแปลกที่ทั้งแฟน และเพื่อนสนิทของเธอมาไม่สบายเอาพร้อมๆ กัน หรือจะมีไข้หวัดใหญ่ระบาดกันนะ
เธอยิ้มเมื่อเห็นข้อความของแฟนหนุ่มที่เธอรอคอย รู้สึกพร้อมที่จะเริ่มต้นคลาสเรียนของวันอย่างสดใส
ย้อนกลับมาที่บ้านของ มีอา เวลา 9:28 น.
มีอาที่ตื่นตั้งแต่ตีห้าเพราะนอนไม่หลับยาวมาตั้งแต่ตีสามที่เธอพยายามทักหาสกาย ถึงตอนนี้ก็ยังคงไม่มีการตอบรับ ทำให้เธอเหนื่อย และล้าเกินกว่าที่จะไปเรียนวันนี้ได้ เลยอ้างว่าไม่สบายกับลูกแก้วแทน
เธอครุ่นคิดแต่เรื่องที่สกายจะทำยังไงต่อกับสถานการณ์นี้ โดยที่ใจรู้อยู่เต็มอกว่ามีโอกาสสูงมากที่ลูกแก้วจะรู้ความจริง แต่เธอกลับสนใจแต่ผลประโยชน์ของตัวเอง เธอวางแผนไว้แล้วว่าหากลูกแก้วจับได้ขึ้นมาจริงๆ เธอก็แค่เปิดเผยความจริงไปตรงๆ กับเพื่อนสนิทของเธอเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาก็แค่นั้น
มีอานั่งจ้องตัวเองในกระจกตัวเดิมเพื่อชื่นชมร่างกาย และหน้าตาของตัวเอง มันเป็นสิ่งแรกที่เธอทำในทุกๆ เช้าหลังตื่นนอน เธอกำลังจะโทรหาสกายอีกรอบแต่ไม่ทันได้เปิดโทรศัพท์ขึ้นก็มีเบอร์ที่เธอไม่คาดคิดว่าจะโทรมากลับโทรเข้ามาพอดี
"สวัสดีครับคุณมีอา ผมวิชัยผู้ช่วยคุณกรนะครับ"
“พอดีคุณกรให้โทรมาแจ้งกับคุณมีอาว่า ท่านอยากให้คุณมีอาไปพบวันอาทิตย์นี้ครับ ท่านกำลังเดินทางกลับจากเยอรมันวันนี้แล้ว” เขาพูดเสริม
"อ้าวคุณวิชัย ทำไมพี่กรรีบกลับละคะ ยังไม่ถึงวันที่บอกไว้เลย" มีอาถามด้วยท่าทางที่ไม่สบายใจ
"พอดีงานของคุณกรเสร็จไวกว่ากำหนดครับ ตอนแรกท่านจะอยู่เที่ยวกับภรรยาต่อ แต่คุณหญิงอรอนงค์ท่านป่วยเสียก่อนเลยต้องรีบกลับไทย"
"ค่ะๆ ไว้แจ้งหนูล่วงหน้าทีนะคะว่าจะให้ไปหากี่โมงที่ไหน"
"ผมจะส่งคนขับรถไปรับบ่ายสามนะครับ ท่านต้องการพบช่วงกลางวัน ส่วนสถานที่ท่านยังไม่อนุญาตให้ผมแจ้งคุณมีอา"
"อ่ะอ๋อค่ะ ได้ค่ะ" มีอารับปากและรีบวางสาย
เธอไม่คาดคิดจริงๆ ว่าเสี่ยกรจะรีบกลับไทยเร็วกว่ากำหนัดตั้งสี่วัน แต่ก็ดี เธอจะได้มีคนเปย์เธอต่อ มีอาตั้งใจจะไปอาบน้ำเพื่อแต่งตัวแล้วออกไปช็อปปี้แก้เซ็ง แต่ก็ดันมีสายโทรเข้ามาขัดจังหวะเธออีกรอบ
"ใครอีกเนี่ย จะไปอาบน้ำก็ไม่ได้อาบ โอ้ย!" วันนี้มันวันอะไร มีแต่คนโทรหาเธอ
"พี่เอง" สกายทักมีอาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งดั่งน้ำแข็ง
"พี่สกาย!? โทรกลับหนูจนได้นะคะ ว่ายังไงคะ?"
"เธอไม่ได้ไปเรียนสินะ?"
"รู้ได้ไงคะ? ….. อ๋อลูกแก้วบอกพี่ละสิ"
“เธอมาหาพี่ที่ คาเฟ่นาทูร่า ตรงสาทรทีได้ไหม พี่มีเรื่องอยากเคลียร์"
“อืม… ก็ได้ค่ะ ให้ไปหากี่โมง?"
"บ่ายสาม"
"โอเคค่ะ"
ตู๊ดด ตู๊ดด ตู๊ดด
ไม่ทันที่มีอาจะพูดเสร็จ สกายก็รีบวางสายไปทั้งอย่างนั้น 'อะไรของพี่แกวะ ไม่มีมารยาทเลย ไหนสุภาพบุรุศของน้องลูกแก้ว' เห้อ ช่างวุ่นวายดีแท้ ทั้งเสี่ยกร ทั้งอีพี่สกาย เธอไม่ชอบมีเรื่องวุ่นวายอีลุงตุงนังแบบนี้เลยให้ตายเถอะ แต่เธอก็เป็นคนสร้างปัญหาทั้งหมดนี้ขึ้นเอง
ณ ร้านคาเฟ่นาทูร่า เวลา 14:45 น.
มีอาเดินเข้ามาในร้านในชุดเกาะอกสีครีมลายลูกไม้ และกางเกงยีนส์เอวต่ำโชว์ให้เห็นช่วงเอวที่คอดสวย เหมือนทุกๆ ที่ที่เธอไป ผู้ชายมากหน้าหลายตาแม้กระทั่งผู้หญิงเองก็มองตามเธอ เธอมองนาฬิกาและกวาดสายตาไปทั่วทั้งร้าน สกายยังมาไม่ถึง เธอจึงเดินไปสั่งมอคค่าเย็นแก้วหนึ่งที่เคาน์เตอร์ และเหมือนเช่นทุกครั้งที่เธอไปไหนมาไหนคนเดียว มักจะมีผู้ชายเข้าหาเธอเพื่อขอเบอร์
"สวัสดีครับ น้องชื่ออะไรครับ?"
เธอหันมองผู้ชายวัยทำงานที่กำลังยืนอยู่ข้างๆ ในขณะที่เธอกำลังรับเครื่องดื่มมาจากพนักงาน
"มีอาค่ะ"
"พี่ชื่ออาร์ตนะครับ พี่ขอเบอร์น้องหน่อยได้ไหมครับ?"
และเช่นเคย มีอามองเขาหัวจรดเท้า ดูยังไงก็พนักงานออฟิศธรรมดาๆ หน้าตาก็ธรรมดาๆ ไม่ได้หล่อดูดีอะไร
"โทษนะครับ เขาเป็นแฟนผมครับ" เสียงผู้ชายดังขึ้นจากข้างหลังของทั้งคู่ มีอาหันไปดูด้วยความตกใจที่จู่ๆ ก็มีผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้มาเคลมว่าเธอเป็นแฟนเขา แถมเสียงยังคุ้นๆ อีก
"อ้าวเหรอ โทษทีน้อง" หนุ่มที่ชื่ออาร์ตขอโทษสกายแล้วเดินกลับไปที่กลุ่มเพื่อนที่มาด้วยกัน โต๊ะนั้นมีผู้ชายวัยทำงานเหมือนกันอยู่สามคน
"มาถึงแล้วก็ไม่โทรมาบอกพี่ก่อน" สกายทำท่าดุมีอา หรือเขาจะหึงที่มีคนมาจีบเธอกัน
"พี่หึงหนูก็บอกเถอะค่ะ" มีอาเล่นลิ้นกับสกาย
"เราไปหาที่นั่งคุยกันเงียบๆ ด้านบน ตามพี่มา" สกายเดินนำมีอาไปที่บันไดขึ้นชั้นสองที่ตอนนี้ว่างเปล่าไร้ผู้คน เขาเลือกโต๊ะที่อยู่ชิดมุมในที่สุด ให้ห่างจากสายตาคนที่เดินไปมาอยู่ชั้นล่าง
"ทำไมพี่ไม่ตอบข้อความหนูเมื่อคืน?" มีอายิงคำถามหลังจากที่ทั้งสองนั่งลงทันที
"เรื่องนั้นไม่ใช่ประเด็น" สกายปัดตอบคำถาม ยิ่งทำให้เธอไม่พอใจ
"ที่นัดเธอมาเพราะพี่ต้องการเคลียร์ถึงเรื่องระหว่างเราสองคน" สกายทำสีหน้าจริงจัง
"พี่จะเลือกใคร?" มีอาถามทันทีเมื่อรู้สึกว่าสกายกำลังจะตัดใครสักคนออกจากชีวิต แต่เขากลับมองเธอกลับด้วยสายตาที่เย็นชา
“แน่นอน พี่เลือกลูกแก้วอยู่แล้ว" เขาตอบอย่างมั่นใจ
“โอเค! ได้! แล้วเรื่องของพวกเราละ? คือพี่จะให้ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอคะ?" เธอตอบด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์เช่นกัน ทั้งที่เธอเหมือนกำลังโดนสกายบอกเลิก แต่เธอกลับไม่แม้แต่รู้สึกเสียใจหรือเศร้าเลยแม้แต่น้อย มันแค่ผิดคาดที่เธอคิดไว้ แต่ในใจลึกๆ เธอยังมีความมั่นใจสูงว่าเดี๋ยวสกายก็ทนที่จะไม่ยุ่งกับเธอไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ
"อืม ใช่ พี่คิดว่าพี่ทำผิดกับลูกแก้วมามากพอแล้ว พวกเราสองคนไม่เกี่ยวอะไรกัน เธอเป็นแค่เพื่อนสนิทกับแฟนพี่ก็แค่นั้น ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเราสองคนถือว่าเห็นแก่ลูกแก้วแล้วกันนะ พี่ขอให้เธอเก็บมันให้มิดที่สุด เข้าใจนะ"
"ได้! แล้วพี่จะเสียใจ อย่ากลืนคำพูดตัวเองแล้วกันค่ะ" เธอหงุดหงิดที่สกายไม่เลือกเธอ มีอาลุกขึ้นอย่างไว และรีบเดินลงไปด้านล่างแบบไม่ล่ำลา สกายลุกขึ้นเดินตามมามองเธอจากระเบียงชั้นสอง
"พี่อยากได้เบอร์หนูใช่ไหม? เอาโทรศัพท์มือถือมาค่ะ" เธอเดินไปหาอาร์ต ผู้ชายที่ขอเบอร์เธอก่อนหน้านี้ไม่นาน
"อ้าวแล้วแฟนน้องละครับ?"
"เลิกกันแล้วค่ะ หนูโสด จะเอาไหมคะ?"
"เอาครับๆ" อาร์ตที่กำลังงงกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ยื่นโทรศัพท์มือถือให้มีอาเมมเบอร์ มีอาเดินออกจากร้านทันทีเมื่อหมดธุระ สกายมองตามอย่างไม่พอใจในท่าทางที่เด็ก และประชดประชันของนั่น แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้
อาร์ตและกลุ่มเพื่อน มีท่าทางดีใจที่อยู่ๆ ก็ได้เบอร์สาวที่เล็งไว้โดยที่นางเป็นคนให้มาเอง