เรื่องราวของสองครอบครัวที่ต้องส่งลูกชายทั้ง 2 คนมาเเต่งงานกันเพราะคำว่า "ธุรกิจ" โดยที่ทั้งคู่ไม่ได้มีความเต็มใจตั่งเเต่เเรก
ชาย-ชาย,รัก,ดราม่า,ผู้ใหญ่,ครอบครัว,วาย,YAOI,Yaoi,นิยายวาย,NC,NC+,18+,ชาย-ชาย,ชายชาย,ชายรักชาย,ชายรับ,จับแต่งงาน,คลุมถุงชน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เรื่องราวของสองครอบครัวที่ต้องส่งลูกชายทั้ง 2 คนมาเเต่งงานกันเพราะคำว่า "ธุรกิจ" โดยที่ทั้งคู่ไม่ได้มีความเต็มใจตั่งเเต่เเรก
ผู้แต่ง
Raine Whitmore
เรื่องย่อ
ในหมู่บ้านเล็กๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางหุบเขาเขียวขจี "กันต์" เขาคือลูกชายคนโตของตระกูลเกษตรกรที่เคยร่ำรวย แต่ตอนนี้ครอบครัวของเขากำลังเผชิญหนี้สินมหาศาลจากการลงทุนที่ผิดพลาด วันหนึ่ง แม่ของเขาก็เดินมาพร้อมสีหน้าซีดเซียว "กันต์ ลูกต้องแต่งงาน" คำพูดนั้นเหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจเขส
อีกฟากหนึ่งของเมือง "ภีม" ลูกชายคนเล็กของตระกูลวรวิทย์ วัย 24 ปี ร่างบางแต่สูง ผิวขาวซีดราวกับไม่เคยโดนแดด ผมสีดำสนิทยาวถึงต้นคอ ดวงตาคู่สวยที่มักมองทุกอย่างด้วยความเย็นชา เขาคือทายาทของตระกูลนักธุรกิจที่ร่ำรวยจากการค้าขายสมุนไพรและยาแผนโบราณ คืนนั้น พ่อของภีมเรียกเขาเข้าไปคุยในห้องทำงาน "ภีม พ่อตัดสินใจแล้ว ลูกจะต้องแต่งงานกับลูกชายของตระกูลนั้น" ภีมขมวดคิ้ว "อะไรกันครับ? ผมจะแต่งกับผู้ชายเนี่ยนะ? พ่อบ้าไปแล้ว!" เขาตะโกน พ่อของเขามองด้วยสายตาแข็งกร้าว "นี่ไม่ใช่คำขอ แต่เป็นคำสั่ง ถ้าลูกไม่ทำ ธุรกิจของเราจะเสียโอกาสใหญ่ ตระกูลนั้นมีที่ดินที่เราต้องการ ลูกต้องยอม"
พื้นไม้เย็นเยียบของกระท่อมตัดกับความร้อนที่แผ่ออกมาจากร่างของกันต์และภีม กันต์กดร่างบางของภีมลงกับพื้น มือหยาบกร้านจับข้อมือทั้งสองของภีมไว้เหนือศีรษะแน่น ดวงตาคู่คมของเขาจ้องมองใบหน้าที่แดงระเรื่อของภีมด้วยความหิวกระหายที่เขาเองก็ควบคุมไม่ได้อีกต่อไป เสียงลมหายใจหนักหน่วงของทั้งคู่ดังระคนกับเสียงฝนที่กระหน่ำด้านนอก
"ปล่อยฉัน!" ภีมพยายามดิ้น แต่พลังของกันต์ที่เหนือกว่าทำให้เขาแทบขยับไม่ได้ กันต์ยิ้มมุมปากอย่างเยาะเย้ย "ปากบอกให้ปล่อย แต่ตาคุณมันบอกอีกอย่าง" เขากระซิบใกล้ใบหูของภีม ลมหายใจร้อนผ่าวเป่าผ่านผิวบางที่ซอกคอ ทำให้ภีมตัวสั่นโดยไม่รู้ตัว
กันต์ปล่อยมือที่จับข้อมือภีมออกช้าๆ แต่แทนที่จะถอยห่าง เขากลับโน้มตัวลงต่ำ จูบลงไปที่ซอกคอของภีมอย่างแผ่วเบาในตอนแรก ก่อนจะเพิ่มแรงกดจนกลายเป็นการดูดดึงที่รุนแรง ภีมกัดฟันแน่น พยายามกลั้นเสียงครางที่พยายามจะหลุดออกมา แต่เมื่อปลายลิ้นของกันต์เลียไล้ไปตามรอยแดงที่เขาสร้างขึ้น ภีมก็ทนไม่ไหว "อ-อย่า..." เสียงของเขาสั่นเครือ แฝงด้วยความขัดแย้งในใจ
"อย่าอะไร" กันต์ถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ มือใหญ่ของเขาค่อยๆ ลูบไล้ลงไปตามลำตัวของภีม เริ่มจากไหล่บาง ลงมาที่อกเรียบเนียนที่ไร้เสื้อผ้าปกปิด เขาใช้นิ้วโป้งถูวนไปมาบนจุดไวต่อความรู้สึกนั้นช้าๆ จนภีมต้องแอ่นตัวขึ้นโดยไม่ตั้งใจ "คุณชอบไม่ใช่เหรอ" กันต์พูดพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะก้มลงใช้ปากครอบลงไปแทนนิ้ว
ภีมสะดุ้งเฮือก ร่างกายร้อนผ่าวราวกับถูกไฟเผา "ไอ้บ้า...หยุด!" เขาตะโกน แต่กันต์ไม่ฟัง เขาใช้ฟันขบเบาๆ สลับกับการดูดดึงอย่างชำนาญ มืออีกข้างเลื่อนลงไปปลดกระดุมกางเกงของภีมออกช้าๆ เสียงผ้าถูกดึงลงดังกรอบแกรบ ตามด้วยลมเย็นที่พัดผ่านผิวขาวเนียนของภีม ทำให้เขาตัวสั่นยิ่งกว่าเดิม
กันต์เงยหน้าขึ้นมองภีมที่ตอนนี้หน้าแดงก่ำ ดวงตาคู่สวยปิดแน่นด้วยความเขินอายและความรู้สึกที่ท่วมท้น "มองหน้าผมสิ" เขาสั่ง ภีมฝืนลืมตาขึ้น สายตาของทั้งคู่ประสานกัน ความโกรธและความปรารถนาปะทะกันอย่างรุนแรง กันต์ยื่นมือไปลูบไล้ที่ต้นขาด้านในของภีม นิ้วหยาบกร้านเคลื่อนไหวช้าๆ แต่หนักแน่น จนภีมต้องกัดปากตัวเองเพื่อกลั้นเสียง
"อย่าทำเป็นไม่รู้สึก" กันต์พูดก่อนจะโน้มตัวลง จูบลงไปที่หน้าท้องแบนราบของภีม ลิ้นของเขาเลียวนเป็นวงกลมรอบสะดือ ก่อนจะค่อยๆ ไต่ลงไปต่ำกว่านั้น ภีมสะดุ้งสุดตัว มือเล็กคว้าผมของกันต์แน่น "อย่าลงไปกว่านี้!" เขาร้อง แต่กันต์ไม่หยุด เขาดึงกางเกงของภีมลงจนสุด ปลดปล่อยทุกอย่างที่ซ่อนอยู่ให้เผยออกมา
กันต์มองร่างกายของภีมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหิวโหย เขาค่อยๆ ใช้มือลูบไล้ไปตามส่วนที่ไวต่อความรู้สึกที่สุดของภีม ช้าๆ แต่หนักแน่น ภีมครางออกมาดังๆ โดยไม่ตั้งใจ ร่างกายของเขาแอ่นขึ้นรับสัมผัสนั้นโดยอัตโนมัติ "ไอ้...กันต์..." เขาเรียกชื่อกันต์ด้วยน้ำเสียงที่ทั้งโกรธและอ่อนแรง
กันต์ยิ้มอย่างพึงพอใจ เขาขยับตัวขึ้นคร่อมร่างของภีม มือข้างหนึ่งจับขาของภีมแยกออก ขณะที่อีกมือเลื่อนลงไปสำรวจส่วนลึกของร่างกายนั้น "ผ่อนคลายหน่อยสิ" เขากระซิบ ก่อนจะค่อยๆ สอดนิ้วเข้าไปช้าๆ ภีมสะดุ้ง ร้องออกมาด้วยความเจ็บปนเสียว มือของเขาจิกพื้นไม้แน่นจนเล็บขาว
"เจ็บเหรอ" กันต์ถาม แต่ไม่รอคำตอบ เขาขยับนิ้วช้าๆ ในตอนแรก ก่อนจะเพิ่มความเร็วและความลึกขึ้นเรื่อยๆ ภีมตัวสั่นเทา หายใจถี่กระชั้น เสียงครางของเขาดังขึ้นเรื่อยๆ จนกลบเสียงฝนด้านนอก "หยุด...ไม่ได้...ผม..." ภีมพูดไม่เป็นประโยค แต่กันต์กลับยิ่งเร่งจังหวะ มือของเขาควบคุมทุกอย่างด้วยความชำนาญ
เมื่อเห็นว่าภีมเริ่มปรับตัวได้ กันต์ถอนนิ้วออก แล้วปลดกางเกงของตัวเองลงบ้าง ร่างกายกำยำที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อและรอยแผลเป็นเผยออกมา เขาจับขาของภีมยกขึ้นพาดบ่า ดวงตาของเขาจ้องมองภีมอย่างไม่วางตา "บอกมาสิ ว่าอยากให้ผมหยุด" เขาท้าทาย
ภีมกัดปากแน่น ดวงตาคู่สวยเต็มไปด้วยน้ำตาที่คลอหน่วย "ผมเกลียดคุณ" เขากระซิบ แต่ร่างกายของเขากลับไม่ขัดขืน กันต์ยิ้ม ก่อนจะค่อยๆ ดันตัวเองเข้าไปในร่างของภีมช้าๆ ความร้อนและความแน่นทำให้เขาครางออกมาเบาๆ ขณะที่ภีมร้องออกมาดังลั่น ร่างกายเกร็งแน่นด้วยความเจ็บปวดและความรู้สึกที่ท่วมท้น
"ผ่อนคลาย" กันต์พูดพร้อมลูบไล้หน้าท้องของภีมเบาๆ เขาค่อยๆ ขยับตัวช้าๆ ในตอนแรก ให้ภีมปรับตัว ก่อนจะเพิ่มจังหวะขึ้นเรื่อยๆ เสียงเนื้อกระทบกันดังสลับกับเสียงครางของทั้งคู่ ภีมจิกแขนของกันต์แน่น รอยเล็บฝังลึกจนเป็นรอยแดง "ช้า...กว่านี้..." เขาร้องขอ แต่กันต์กลับสวนกลับด้วยการเร่งจังหวะยิ่งขึ้น
กันต์โน้มตัวลง จูบปากของภีมอย่างดุเดือด ลิ้นของเขาบุกเข้าไปสำรวจทุกซอกมุม ขณะที่ร่างกายยังคงเคลื่อนไหวไม่หยุด ภีมครางในลำคอ ร่างกายของเขาสั่นสะท้านทุกครั้งที่กันต์ดันเข้าไปลึกสุด กันต์ผละปากออก มองดูใบหน้าที่แดงก่ำและดวงตาที่เปียกชุ่มของภีม "เกลียดผมนักใช่ไหม" เขาถามด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย
ภีมไม่ตอบ แต่เขายกมือขึ้นโอบคอกันต์แน่น ร่างกายของเขายอมจำนนต่อความรู้สึกนั้นอย่างสมบูรณ์ กันต์เร่งจังหวะจนถึงขีดสุด มือของเขาจับสะโพกของภีมไว้แน่น ขณะที่ทั้งคู่ถึงจุดสูงสุดพร้อมกัน เสียงร้องของภีมดังก้องในกระท่อม ขณะที่กันต์ครางต่ำในลำคอ ร่างกายของทั้งคู่สั่นสะท้านด้วยความเหนื่อยล้าและความพึงพอใจ
กันต์ถอนตัวออกช้าๆ วางร่างของภีมลงบนพื้นอย่างแผ่วเบา เขานอนลงข้างๆ มองเพดานกระท่อมด้วยลมหายใจที่ยังไม่เป็นปกติ ภีมขดตัวอยู่ข้างกันต์ ดวงตาคู่สวยมองไปที่เปลวไฟในเตาผิง "ผมเกลียดคุณจริงๆ" เขาพูดเบาๆ แต่ในน้ำเสียงนั้นมีความสับสนที่เขาเองก็ไม่เข้าใจ
กันต์หันมามอง "ผมก็ไม่ได้ชอบคุณ" เขาตอบ แต่เขากลับยื่นมือไปดึงร่างของภีมเข้ามากอดไว้แน่น ความอบอุ่นจากร่างกายของทั้งคู่ตัดกับความหนาวเย็นของคืนนั้น เสียงฝนยังคงตกไม่หยุด ราวกับเป็นพยานของพันธนาการที่ทั้งคู่ไม่สามารถหนีพ้น