เรื่องราวของสองครอบครัวที่ต้องส่งลูกชายทั้ง 2 คนมาเเต่งงานกันเพราะคำว่า "ธุรกิจ" โดยที่ทั้งคู่ไม่ได้มีความเต็มใจตั่งเเต่เเรก
ชาย-ชาย,รัก,ดราม่า,ผู้ใหญ่,ครอบครัว,วาย,YAOI,Yaoi,นิยายวาย,NC,NC+,18+,ชาย-ชาย,ชายชาย,ชายรักชาย,ชายรับ,จับแต่งงาน,คลุมถุงชน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
แสงแดดยามเย็นสาดส่องลงมาบนเส้นทางลงจากเขา กันต์และภีมเดินเคียงข้างกันกลับไปยังกระท่อมด้านล่าง หลังจากช่วงเวลาที่เข้มข้นในกระท่อมเก่า ความเงียบระหว่างทั้งคู่เต็มไปด้วยความเข้าใจที่ไม่ต้องพูดออกมา ภีมมองไปที่ไร่ชาข้างทาง "เราจะซ่อมมันได้หมดไหม" เขาถาม
กันต์หันมามอง "ได้ ถ้าเราทำด้วยกัน" เขาตอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจ ภีมยิ้มบางๆ "ผมชอบที่คุณพูดว่า 'เรา'" เขาพูด กันต์มองเขา "มันคือความจริง" เขาตอบ "คุณอยู่ที่นี่แล้ว ผมจะไม่ปล่อยให้คุณทำงานคนเดียว"
เมื่อถึงกระท่อมด้านล่าง แม่ของกันต์นั่งรออยู่หน้าประตู นางมองทั้งคู่ด้วยสายตาสงสัย "ไปไหนกันมาสองคน" นางถาม กันต์ตอบสั้น ๆ "ไปดูกระท่อมเก่าบนเขา" เขาพูดโดยไม่ขยายความ ภีมหน้าแดงเล็กน้อย แต่พยายามทำตัวปกติ "เราแค่ไปสำรวจครับ" เขาเสริม
แม่ของกันต์พยักหน้า "ดีแล้ว ฝนหยุดแล้ว ลูกต้องเริ่มซ่อมไร่ได้แล้วล่ะ" นางพูด กันต์มองไปที่พ่อที่นอนพักอยู่ข้างใน "พ่อเป็นยังไงบ้าง" เขาถาม แม่ของเขาถอนหายใจ "ดีขึ้นนิดหน่อย แต่ยังต้องพักอีกเยอะ" นางตอบ
ภีมเดินเข้าไปใกล้ "ผมช่วยอะไรได้บ้างไหมครับ" เขาถาม แม่ของกันต์ยิ้ม "ลูกนั่งเฝ้าพ่อให้แม่หน่อย แม่จะไปต้มน้ำร้อน" นางพูด ภีมพยักหน้า เขานั่งลงข้างเตียงของพ่อกันต์ มองใบหน้าซีดเซียวของชายวัยกลางคน "คุณจะดีขึ้นนะครับ" เขาพูดเบาๆ
กันต์มองท่าทางนั้นจากมุมห้อง "คุณเข้ากับครอบครัวผมได้ดี" เขาพูด ภีมมองกลับ "ผมแค่พยายาม" เขาตอบ กันต์ยิ้ม "คุณไม่ต้องพยายามมากก็ได้" เขาพูด "มันดูเป็นธรรมชาติ"
คืนนั้น ครอบครัวของกันต์และภีมนั่งล้อมเตาผิง แม่ของกันต์เล่าเรื่องสมัยที่ไร่ชายังเจริญรุ่งเรือง "ตอนนั้นพ่อของกันต์แข็งแรงมาก ลงไร่ทุกวัน" นางพูดด้วยน้ำเสียงคิดถึง ภีมฟังอย่างตั้งใจ "แล้วทำไมมันถึงเปลี่ยนไป" เขาถาม
"พ่อป่วย" กันต์ตอบแทน "หลังจากนั้น ผมต้องรับช่วงต่อ" ภีมมองเขา "คุณเหนื่อยมากเลยสินะ" เขาพูด กันต์พยักหน้า "แต่ผมไม่มีทางเลือก" เขาตอบ แม่ของกันต์มองทั้งคู่ "ตอนนี้ลูกมีภีมช่วยแล้ว แม่ดีใจ" นางพูด
ภีมยิ้ม "ผมจะพยายามให้ดีที่สุดครับ" เขาตอบ กันต์มองเขา "คุณทำได้ดีอยู่แล้ว" เขาพูด ภีมหน้าแดง "เลิกชมผมได้แล้ว" เขาบ่น กันต์หัวเราะ "ผมแค่พูดความจริง" เขาตอบ
ขณะที่ทุกคนกำลังคุยกัน เสียงฝีเท้าดังขึ้นจากด้านนอก ลุงชัยเดินเข้ามาในกระท่อม "กันต์!" เขาเรียกด้วยน้ำเสียงเร่งรีบ กันต์หันไปมอง "มีอะไรครับลุง" เขาถาม ลุงชัยหายใจหอบ "หมู่บ้านล่างส่งข่าวมา ที่ดินของตระกูลแกถูกคนจากเมืองบุกรุก" เขาพูด
กันต์ขมวดคิ้ว "บุกรุกยังไง" เขาถาม ลุงชัยอธิบาย "มีกลุ่มคนจากบริษัทใหญ่ อ้างว่าซื้อที่ดินจากตระกูลของภีมไปแล้ว ตอนนี้กำลังจะเคลียร์พื้นที่" ภีมชะงัก "อะไรนะ" เขาถามด้วยน้ำเสียงตกใจ
กันต์หันมามองภีม "พ่อคุณบอกว่าเรื่องแต่งงานเป็นข้อตกลงเพื่อที่ดิน" เขาพูด "นี่คือสิ่งที่เขาทำต่อเหรอ" ภีมกำหมัดแน่น "ผมไม่รู้" เขายอมรับ "ผมคิดว่าเขาจะหยุดหลังจากที่ผมเลือกอยู่ที่นี่"
แม่ของกันต์มองทั้งคู่ "ถ้าที่ดินถูกยึด ไร่ของเราจะอยู่ยังไง" นางถามด้วยความกังวล กันต์ลุกขึ้น "ผมจะไปดู" เขาพูด ภีมคว้าแขนเขา "ผมไปด้วย" เขาย้ำ กันต์มองเขา "คุณแน่ใจ" เขาถาม ภีมพยักหน้า "ผมต้องไป เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับครอบครัวผม"
เช้าวันต่อมา กันต์และภีมเดินทางลงไปยังหมู่บ้านล่างพร้อมลุงชัย ถนนที่แห้งสนิททำให้การเดินทางง่ายขึ้น เมื่อถึงจุดที่ดินที่ถูกบุกรุก ทั้งสองเห็นรถบรรทุกและคนงานกำลังเคลียร์พื้นที่ ชายในชุดสูทยืนคุมงานอยู่ข้างหน้า กันต์เดินเข้าไปใกล้ "นี่ที่ดินของตระกูลผม คุณทำอะไร" เขาถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ชายในชุดสูทหันมามอง "ที่ดินนี้ถูกซื้อไปแล้วโดยบริษัทของเรา" เขาตอบ "เรามีเอกสารครบถ้วน" ภีมก้าวออกมา "ซื้อจากใคร" เขาถาม ชายคนนั้นมองภีม "จากพ่อของคุณ คุณภีม" เขาตอบ
ภีมกำหมัดแน่น "พ่อผมไม่มีสิทธิ์ขาย" เขาโต้ "ที่ดินนี้เป็นส่วนหนึ่งของข้อตกลงการแต่งงาน และผมยังอยู่ที่นี่" ชายในชุดสูทยิ้ม "ข้อตกลงนั้นจบลงแล้ว พ่อของคุณบอกว่าไม่จำเป็นต้องรักษามันอีก" เขาตอบ
กันต์มองภีม "คุณรู้เรื่องนี้ไหม" เขาถาม ภีมส่ายหน้า "ไม่รู้" เขายอมรับ "ผมจะจัดการเอง" เขาหันไปมองชายในชุดสูท "หยุดงานเดี๋ยวนี้ ผมจะคุยกับพ่อผม" เขาพูด
ชายในชุดสูทหัวเราะ "คุณไม่มีอำนาจสั่งผม" เขาตอบ "ถ้ามีปัญหา ไปฟ้องศาล" กันต์ก้าวเข้าไปใกล้ "ถ้าคุณไม่หยุด ผมจะทำให้หยุดเอง" เขาขู่ด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ลุงชัยวางมือบนไหล่กันต์ "ใจเย็นๆ กันต์ อย่าใช้อารมณ์" เขาพูด
ภีมมองกันต์ "ผมจะโทรหาพ่อ" เขาพูดแล้วหยิบโทรศัพท์เก่าที่ลุงชัยยื่นให้ เขากดเบอร์พ่อด้วยมือที่สั่น "พ่อ ทำไมพ่อถึงขายที่ดิน" เขาถามทันทีที่สายต่อ พ่อของภีมตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ "ลูกเลือกที่จะอยู่ที่นั่น ฉันเลยจัดการให้มันจบ"
"จบยังไง" ภีมถาม "ที่นี่คือบ้านของกันต์ พ่อไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้" พ่อของเขาถอนหายใจ "ฉันทำเพื่อตระกูล ลูกไม่เข้าใจธุรกิจ" เขาตอบ ภีมกำหมัดแน่น "ผมเข้าใจ แต่ผมจะไม่ยอมให้พ่อทำลายชีวิตของคนอื่น" เขาพูดก่อนจะวางสาย
กันต์มองภีม "เขาว่ายังไง" เขาถาม ภีมมองกลับ "เขาบอกว่าทำเพื่อตระกูล" เขาตอบ "แต่ผมจะไม่ยอม" กันต์พยักหน้า "เราจะสู้" เขาพูด "ที่ดินนี้เป็นของครอบครัวผม ผมจะไม่ให้ใครมาแย่งไป"
ช่วงบ่าย กันต์และภีมกลับไปที่หมู่บ้านเพื่อวางแผน ลุงชัยแนะนำให้ไปขอความช่วยเหลือจากผู้นำหมู่บ้าน "ถ้ามีเอกสารสิทธิ์ที่ดิน เราจะสู้ได้" เขาพูด กันต์พยักหน้า "ผมมีโฉนดอยู่ที่บ้านเก่า" เขาตอบ "แต่ต้องไปเอา"
ทั้งสองเดินไปที่บ้านเก่าของครอบครัวกันต์ ซึ่งเสียหายจากน้ำท่วม ภายในเต็มไปด้วยโคลนและเฟอร์นิเจอร์ที่พัง กันต์ค้นหาในตู้ไม้เก่า จนเจอกล่องเหล็กที่เก็บโฉนด "เจอแล้ว" เขาพูด ภีมมองด้วยความโล่งใจ "ดีแล้ว" เขาตอบ
ขณะที่ทั้งสองกำลังจะกลับ เสียงรถยนต์ดังขึ้นอีกครั้ง รถของพ่อภีมขับเข้ามาจอด พ่อของภีมก้าวลงจากรถ "ภีม พ่อมาคุยด้วย" เขาพูด ภีมมองพ่อ "พ่อจะมาทำอะไรอีก" เขาถาม
"พ่ออยากให้ลูกกลับไปคิดดีๆ" พ่อของภีมพูด "ชีวิตที่นี่ไม่เหมาะกับลูก" ภีมส่ายหน้า "ผมตัดสินใจแล้ว" เขาตอบ "และผมจะปกป้องที่ดินนี้กับกันต์" พ่อของเขามองกันต์ "เจ้าหนุ่มนี่ทำให้ลูกเปลี่ยนไปเยอะ" เขาพูด
"เขาไม่ได้ทำให้ผมเปลี่ยน" ภีมโต้ "ผมเปลี่ยนเอง เพราะผมเห็นอะไรที่พ่อไม่เคยเห็น" พ่อของภีมนิ่งไป "ถ้าลูกยืนยัน พ่อจะยกเลิกการขาย" เขาพูด "แต่ลูกต้องรับผิดชอบผลที่ตามมา" ภีมพยักหน้า "ผมรับได้" เขาตอบ
พ่อของภีมมองทั้งคู่ "ดูแลกันดีๆ ล่ะ" เขาพูดก่อนจะกลับไปที่รถ กันต์มองภีม "คุณกล้ามาก" เขาพูด ภีมยิ้ม "ผมแค่ทำในสิ่งที่ถูกต้อง" เขาตอบ กันต์วางมือบนไหล่เขา "ขอบคุณ" เขาพูด
คืนนั้น กันต์และภีมนั่งคุยกันที่กระท่อม "เราจะเริ่มซ่อมไร่วันพรุ่งนี้" กันต์พูด ภีมพยักหน้า "ผมพร้อม" เขาตอบ "และผมจะอยู่ที่นี่ไปนานๆ" กันต์มองเขา "ดีแล้ว" เขาพูด "เพราะผมเริ่มชินกับการมีคุณอยู่ด้วย"
ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เติบโตขึ้นท่ามกลางความท้าทาย และตอนนี้ มันแข็งแกร่งกว่าที่เคย
