เรื่องราวของสองครอบครัวที่ต้องส่งลูกชายทั้ง 2 คนมาเเต่งงานกันเพราะคำว่า "ธุรกิจ" โดยที่ทั้งคู่ไม่ได้มีความเต็มใจตั่งเเต่เเรก
ชาย-ชาย,รัก,ดราม่า,ผู้ใหญ่,ครอบครัว,วาย,YAOI,Yaoi,นิยายวาย,NC,NC+,18+,ชาย-ชาย,ชายชาย,ชายรักชาย,ชายรับ,จับแต่งงาน,คลุมถุงชน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
แสงแดดยามเช้าสาดส่องลงมาบนหมู่บ้านในวันใหม่ที่เต็มไปด้วยพลังแห่งความหวัง กลิ่นใบชาคั่วจากโรงคั่วเก่าผสมกับกลิ่นดินชื้นลอยฟุ้งในอากาศ กันต์ตื่นขึ้นมาก่อนตามปกติ เดินไปที่หน้าต่างกระท่อม มองออกไปเห็นไร่ชาที่ขยายใหญ่ขึ้น ภีมตื่นตามมา เขาขยับตัวลุกขึ้นยืนข้างกันต์ "วันนี้เราจะไปหมู่บ้านตะวันออกใช่ไหม" เขาถามถึงการเดินทางไปเจรจากับหมู่บ้านใหม่
กันต์พยักหน้า "ใช่" เขาตอบ "เราจะไปคุยเรื่องร่วมสหกรณ์" ภีมมองเขา "ถ้าเขาร่วมด้วย เราจะใหญ่ขึ้นอีก" เขาพูด กันต์หันมามอง "แน่นอน" เขาพูด "และเราจะทำให้ทุกอย่างลงตัว" ภีมยิ้ม "ผมชอบที่คุณมองไปข้างหน้า" เขาพูด กันต์ยิ้มบางๆ "ผมก็ชอบที่คุณอยู่ข้างผม" เขาตอบ ภีมหน้าแดง "คุณพูดเเบบนี้อีกเเล้วนะ" เขาบ่น กันต์หัวเราะ "ผมชอบเห็นเวลาคุณเขิน มันดูน่ารักดี" เขาพูด
แม่ของกันต์เดินออกมาจากมุมกระท่อม "ลูกจะไปหมู่บ้านอื่นวันนี้เหรอ" นางถาม กันต์ตอบ "ครับ" เขาพูด "เราจะไปกับลุงชัย" ภีมเสริม "ผมจะไปด้วยครับ" เขาพูด แม่ของกันต์ยิ้ม "ดีแล้ว" นางพูด "แม่จะเตรียมข้าวเหนียวใส่ย่ามให้"
ลุงชัยเดินเข้ามา "รถพร้อมแล้ว" เขาพูด "พ่อใหญ่คำจะไปด้วย" กันต์พยักหน้า "ดีครับ" เขาตอบ "เราจะไปเดี๋ยวนี้" ภีมมองลุงชัย "เราจะคุยอะไรกับเขาบ้าง" เขาถาม ลุงชัยยิ้ม "เรื่องสหกรณ์" เขาตอบ "และดูว่าเขาจะช่วยอะไรเราได้"
กันต์ ภีม ลุงชัย และพ่อใหญ่คำขึ้นรถกระบะเก่าเพื่อเดินทางไปหมู่บ้านทางตะวันออก ถนนโค้งและขรุขระยิ่งกว่าปกติ เพราะต้องผ่านป่าเขา พ่อใหญ่คำพูดขึ้น "ถ้าหมู่บ้านนี้ร่วมด้วย เราจะมีคนเพิ่ม" เขาพูด "และอาจมีตลาดใหม่" กันต์พยักหน้า "ใช่" เขาตอบ "เราจะทำให้สหกรณ์แข็งแกร่งขึ้น"
ภีมมองกันต์ "คุณคิดว่าเขาจะตกลงไหม" เขาถาม กันต์ตอบ "ถ้าเขาเห็นว่าเราทำสำเร็จ เขาจะสนใจร่วมด้วยเเน่นอน" เขาพูด ภีมยิ้ม "ผมหวังแบบนั้น" เขาตอบ ลุงชัยหัวเราะ "สองคนนี้วางแผนดีจริงๆ" เขาพูด
เมื่อถึงหมู่บ้านตะวันออก เห็นกระท่อมไม้เรียงรายตามเชิงเขา ชายวัยกลางคนในชุดพื้นบ้านเดินออกมาต้อนรับ "ผมชื่อตาคำ" เขาแนะนำตัว "เป็นหัวหน้าหมู่บ้านที่นี่" กันต์ยิ้ม "สวัสดีครับ" เขาพูด "ผมกันต์จากไร่ชา" ภีมเสริม "ผมภีมครับ" เขาพูด "เรามาคุยเรื่องสหกรณ์"
ตาคำพยักหน้า "ผมได้ยินเรื่องคุณ" เขาพูด "ชนะคดีใหญ่ และทำสหกรณ์สำเร็จ" เขาพาทุกคนไปที่ศาลากลางหมู่บ้าน "เรามีไร่ชาเหมือนกัน" เขาพูด "แต่เราไม่มีตลาด" พ่อใหญ่คำมองเขา "ถ้าคุณร่วมกับเรา" เขาพูด "เราจะช่วยหาตลาดให้"
ภีมยกสมุดขึ้น "นี่คือแผนของเรา" เขาพูด "เรามีลูกค้าในเมืองแล้ว และกำลังขยาย" ตาคำดูอย่างตั้งใจ "น่าสนใจ" เขาพูด "เราจะช่วยอะไรได้บ้าง" กันต์ตอบ "ปลูกชาเพิ่ม" เขาพูด "และช่วยคั่วถ้าคุณมีคน" ตาคำยิ้ม "เรามีคนพร้อม" เขาตอบ "ผมจะคุยกับชาวบ้าน"
หลังการประชุม ชาวบ้านตะวันออกตกลงร่วมสหกรณ์ "เราจะเริ่มปลูกชาเพิ่ม" ตาคำพูด "และส่งคนไปเรียนคั่วชากับคุณ" กันต์พยักหน้า "ดีครับ" เขาตอบ "เราจะทำงานด้วยกัน" ภีมยิ้ม "นี่คือก้าวใหญ่" เขาพูด
เมื่อกลับถึงหมู่บ้านในช่วงบ่าย กันต์และภีมเล่าเรื่องให้ทุกคนฟัง "หมู่บ้านตะวันออกจะร่วมสหกรณ์" กันต์พูด "เราจะมีคนเพิ่ม" พ่อใหญ่คำยิ้ม "ดี" เขาพูด "เราจะขยายได้อีก" ลุงแดงพยักหน้า "ผมจะพาคนไปช่วยเขาขุดหลุม" เขาพูด ตาแสงเสริม "ผมจะดูเรื่องน้ำให้เขา" เขาพูด
ป้าสายยกมือ "ฉันจะสอนคั่วชาให้คนของเขา" นางพูด ภีมมองทุกคน "ผมจะปรับแผนใหม่" เขาพูด "เราจะทำให้ทันส่งธีร์" กันต์ยิ้ม "คุณเก่งจริงๆ" เขาพูด ภีมหน้าแดง "ก็ต้องเก่งสิเพราะมีคนสอนดีนี่นา" เขาพูด กันต์ยิ้ม "ชมกันเกินไปเเล้ว" เขาตอบ
วันต่อมา กันต์และภีมลงไปที่ไร่ชา "เราจะดูแลแปลงของเราให้ดี" กันต์พูด "และช่วยหมู่บ้านตะวันออกด้วย" ภีมยิ้ม "เราทำได้แน่" เขาตอบ "ทุกคนช่วยกัน" ขณะที่ทั้งสองคุยกัน ลุงชัยวิ่งเข้ามา "กันต์ ภีม!" เขาเรียก "มีข่าวไม่ค่อยจะดี"
กันต์หันไปมอง "อะไรครับ" เขาถาม ลุงชัยตอบ "ฝนกำลังจะตกหนัก" เขาพูด "พ่อใหญ่คำบอกว่าอาจมีน้ำท่วม" ภีมชะงัก "แย่แล้ว" เขาพูด "แปลงชาจะเสียหาย" กันต์พยักหน้า "เราจะเตรียมตัวรับมือ" เขาตอบ "เราจะไม่ยอมให้เสียหายอีก"
ทั้งวันนั้น กันต์ ภีม และชาวบ้านช่วยกันขุดร่องระบายน้ำรอบไร่ "เราจะต้องทำให้ทันก่อนฝนมา" กันต์พูด ลุงแดงพาคนจากหมู่บ้านเขามาช่วย "เราจะขุดให้ลึกๆเข้าไว้" เขาพูด ตาแสงดูทิศทางน้ำ "ผมจะวางแผนให้ดี" เขาพูด ลุงหมานและต๋อยช่วยด้วย "เราจะยอมให้ชาเกิดความเสียหายไม่ได้" ลุงหมานพูด
ภีมถือสมุด "ผมจะจดตำแหน่งร่องน้ำ" เขาพูด "ถ้ามีอะไรเสียหาย เราจะรู้" กันต์มองเขา "คุณนี่รอบคอบจริงๆ" เขาพูด ภีมยิ้ม "ผมไม่อยากให้เราต้องเริ่มใหม่" เขาตอบ ป้าสายวิ่งเข้ามา "ฝนเริ่มตกแล้ว" นางพูด "รีบหน่อย"
ฝนตกหนักในช่วงเย็น แต่ร่องน้ำที่ขุดไว้ช่วยระบายน้ำได้ดี "เราเกือบเสียแปลงชา" กันต์พูด "แต่เรารอดมาได้" ภีมยิ้ม "เพราะทุกคนช่วยกัน" เขาตอบ พ่อใหญ่คำเดินเข้ามา "ดีมาก" เขาพูด "พวกเราสามัคคีกันดีทุกคน"
สองวันต่อมา ฝนหยุดตก กันต์และภีมไปดูไร่ชา "ต้นกล้ายังดี" กันต์พูด "เราจะปลูกเพิ่มได้" ภีมพยักหน้า "ผมจะปรับแผน" เขาพูด "เราจะส่งชาให้ธีร์ทันแน่" ขณะที่ทั้งสองคุยกัน ตาคำจากหมู่บ้านตะวันออกเดินเข้ามา "ผมพาคนมาช่วย" เขาพูด "เราจะปลูกชาเพิ่มที่หมู่บ้านเรา"
กันต์ยิ้ม "ขอบคุณครับ" เขาตอบ "เราจะทำงานด้วยกัน" ภีมมองเขา "นี่คือจุดแข็งของเรา" เขาพูด "ทุกคนรวมพลัง" ตาคำพยักหน้า "ผมจะพาคนไปเรียนคั่วชากับป้าสาย" เขาพูด "เราจะช่วยผลิต"
วันต่อมา กันต์และภีมไปที่โรงคั่วชา "เราจะคั่วให้ได้วันละสองรอบ" กันต์พูด "เราต้องมีชาพอ" ป้าสายพยักหน้า "ฉันจะสอนคนจากหมู่บ้านตะวันออก" นางพูด "เราจะทำให้ดี" ภีมยกเครื่องคั่วเก่า "เราจะช่วยกันซ่อมให้ดีขึ้น" เขาพูด "มันจะช่วยเร่งงานเรา"
ขณะที่ทุกคนทำงาน ลุงชัยเดินเข้ามา "กันต์ ภีม!" เขาเรียก "มีข่าวจากเมือง" กันต์หันไปมอง "อะไรครับ" เขาถาม ลุงชัยตอบ "มีสหกรณ์ชาอื่นในเมือง" เขาพูด "เขากำลังทำชาแข่งกับเรา" ภีมขมวดคิ้ว "จริงเหรอ" เขาถาม
กันต์พยักหน้า "เราจะทำให้ชาของเราดีกว่า" เขาตอบ "เราจะไม่แพ้เเน่" ภีมมองเขา "ผมจะหาวิธี" เขาพูด "เราจะพัฒนาคุณภาพ" ลุงชัยยิ้ม "สองคนนี้ไม่ยอมแพ้จริงๆ" เขาพูด
คืนนั้น กันต์และภีมนั่งหน้ากระท่อม "เรามีคู่แข่งแล้ว" ภีมพูด กันต์มองเขา "ใช่" เขาตอบ "แต่เราจะชนะ" ภีมยิ้ม "ผมเชื่อคุณ" เขาพูด กันต์วางมือบนไหล่เขา "และผมเชื่อในเรา" เขาตอบ ภีมหน้าแดง
สหกรณ์ชายังคงเติบโต ท่ามกลางความท้าทายใหม่ที่รออยู่ข้างหน้า
