เรื่องราวของสองครอบครัวที่ต้องส่งลูกชายทั้ง 2 คนมาเเต่งงานกันเพราะคำว่า "ธุรกิจ" โดยที่ทั้งคู่ไม่ได้มีความเต็มใจตั่งเเต่เเรก
ชาย-ชาย,รัก,ดราม่า,ผู้ใหญ่,ครอบครัว,วาย,YAOI,Yaoi,นิยายวาย,NC,NC+,18+,ชาย-ชาย,ชายชาย,ชายรักชาย,ชายรับ,จับแต่งงาน,คลุมถุงชน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
แสงแดดยามเช้าสาดส่องลงมาบนหมู่บ้านในวันใหม่ที่เต็มไปด้วยพลังแห่งการแข่งขัน กลิ่นใบชาคั่วจากโรงคั่วเก่าผสมกับกลิ่นดินชื้นลอยฟุ้งในอากาศ กันต์ตื่นขึ้นมาก่อนตามปกติ เดินไปที่หน้าต่างกระท่อม มองออกไปเห็นไร่ชาที่เติบโตขึ้น ภีมตื่นตามมา เขาขยับตัวลุกขึ้นยืนข้างกันต์ "เราต้องชนะสหกรณ์คู่แข่งให้ได้" เขาพูดด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น
กันต์พยักหน้า "ใช่" เขาตอบ "เราจะทำให้ชาของเราดีกว่า" ภีมมองเขา "เราจะเริ่มยังไง" เขาถาม กันต์หันมามอง "เราจะพัฒนาคุณภาพชาให้เหนือกว่า" เขาพูด "และส่งให้ธีร์ทันกำหนด" ภีมยิ้ม "ผมชอบที่คุณมุ่งมั่นเเละไม่ยอมแพ้" เขาพูด กันต์ยิ้มบางๆ "ผมก็ชอบที่คุณอยู่ด้วย" เขาตอบ ภีมหน้าแดงเล็กน้อย
แม่ของกันต์เดินออกมาจากมุมกระท่อม "ลูกจะไปไร่วันนี้เหรอ" นางถาม กันต์ตอบ "ครับ" เขาพูด "เราจะดูเรื่องพัฒนาชา" ภีมเสริม "ผมจะไปช่วยวางแผนด้วยครับ" เขาพูด แม่ของกันต์ยิ้ม "ขยันกันดี" นางพูด "แม่จะเตรียมข้าวเหนียวใส่ย่ามให้"
ลุงชัยเดินเข้ามา "กันต์ ภีม!" เขาเรียก "พ่อใหญ่คำอยากประชุมเรื่องชาคู่แข่ง" กันต์พยักหน้า "ดีครับ" เขาตอบ "เราจะไปเดี๋ยวนี้" ภีมมองลุงชัย "มีอะไรเพิ่มไหมครับ" เขาถาม ลุงชัยยิ้ม "มีข่าวจากเมือง" เขาตอบ
กันต์และภีมเดินไปที่ศาลากลางหมู่บ้าน เห็นพ่อใหญ่คำ ลุงแดง ป้าสาย ตาแสง ลุงหมาน ต๋อย และตาคำจากหมู่บ้านตะวันออกนั่งรอ พ่อใหญ่คำพูดขึ้น "สหกรณ์คู่แข่งในเมืองเริ่มโฆษณาชาของเขาแล้ว" เขาเริ่ม "เขาบอกว่าชาของเขาหอมและถูกกว่า" กันต์ก้าวออกมา "เราจะทำให้ชาของเราดีกว่า" เขาพูด "ทั้งรสชาติและคุณภาพ"
ภีมยกสมุดเก่าขึ้น "ผมวิเคราะห์แล้ว" เขาพูด "ถ้าเราคั่วชาให้หอมขึ้น ใช้สูตรใหม่ของป้าสาย และแพ็คให้สวย เราจะชนะ" ลุงแดงพยักหน้า "หมู่บ้านผมจะปลูกชาเพิ่ม" เขาพูด "เราจะมีของเยอะ" ป้าสายเสริม "ฉันจะปรับสูตรคั่วให้ดีขึ้น" นางพูด ตาแสงพูดต่อ "ผมจะดูน้ำให้ต้นชาโตดี" เขาพูด ลุงหมานยกมือ "เราจะช่วยแพ็ค" เขาพูด ตาคำเสริม "หมู่บ้านผมจะปลูกเพิ่มด้วย" เขาพูด
พ่อใหญ่คำมองทุกคน "เราต้องทำงานหนัก" เขาพูด "และเราจะไม่แพ้" กันต์พยักหน้า "เราจะเริ่มวันนี้" เขาตอบ ภีมมองเขา "ผมจะวางแผนใหม่" เขาพูด "เราจะทำให้ทันส่งธีร์"
ลุงชัยยกมือ "มีข่าวจากเมือง" เขาพูด "สหกรณ์คู่แข่งส่งชาไปให้ร้านใหญ่ในเมืองแล้ว" กันต์ขมวดคิ้ว "เร็วขนาดนี้" เขาพูด ภีมมองเขา "เราจะสู้ด้วยคุณภาพ" เขาพูด "และความตั้งใจ" พ่อใหญ่คำพยักหน้า "เราจะไม่ยอมแพ้" เขาพูด
ช่วงบ่าย กันต์และภีมลงไปที่ไร่ชากับลุงแดงและตาแสง "เราจะดูแลต้นชาให้ดี" กันต์พูด "และปลูกเพิ่มให้ทัน" ลุงแดงพยักหน้า "ผมจะพาคนมาช่วย" เขาพูด "เราจะขุดหลุมเพิ่ม" ตาแสงมองเขา "ผมจะดูน้ำให้ทั่วถึง" เขาพูด ภีมช่วยถือสมุด "ผมจะจดจำนวนต้นกล้า" เขาพูด "เราจะได้รู้ว่าต้องทำอะไร"
กันต์มองเขา "คุณนี่รอบคอบจริงๆ" เขาพูด ภีมยิ้ม "ผมไม่อยากให้เราพลาด
เขาตอบ ขณะที่ทุกคนทำงาน ป้าสายเดินเข้ามา "สูตรคั่วใหม่เสร็จแล้ว" นางพูด "ลองชิมดู" กันต์และภีมลองดื่ม "หอมมาก" กันต์พูด ภีมพยักหน้า "รสชาตินุ่ม" เขาพูด "นี่จะชนะคู่แข่งแน่"
วันต่อมา ลุงชัยวิ่งเข้ามา "กันต์ ภีม!" เขาเรียก "มีข่าวไม่ดี" กันต์หันไปมอง "อะไรครับ" เขาถาม ลุงชัยตอบ "พายุกำลังมา" เขาพูด "อาจมีฝนหนักและลมแรง" ภีมชะงัก "แย่แล้ว" เขาพูด "ต้นชาจะเสียหาย" กันต์พยักหน้า "เราจะเตรียมรับมือ" เขาตอบ "เราจะไม่ให้เสียหายมาก"
ทั้งวันนั้น กันต์ ภีม และชาวบ้านช่วยกันเตรียมรับมือพายุ "เราจะขุดร่องน้ำเพิ่ม" กันต์พูด "และยึดต้นชาด้วยไม้ค้ำ" ลุงแดงพาคนจากหมู่บ้านเขามาช่วย "เราจะทำร่องให้ลึก" เขาพูด ตาแสงดูทิศทางลม "ผมจะดูว่าต้องค้ำตรงไหน" เขาพูด ลุงหมานและต๋อยช่วยด้วย "เราจะยึดต้นกล้าให้แน่น" ลุงหมานพูด
ภีมถือสมุด "ผมจะจดตำแหน่งที่ค้ำ" เขาพูด "ถ้ามีอะไรเสียหาย เราจะรู้" กันต์มองเขา "คุณนี่เก่งจริงๆ" เขาพูด ภีมยิ้ม "ผมแค่ไม่อยากให้เราเสียเปรียบ" เขาตอบ ป้าสายวิ่งเข้ามา "พายุใกล้มาแล้ว" นางพูด "รีบหน่อย"
พายุมาในช่วงค่ำ ฝนตกหนักและลมแรงพัดผ่านหมู่บ้าน ร่องน้ำและไม้ค้ำช่วยลดความเสียหายได้มาก "เราเกือบเสียแปลงชา" กันต์พูดเมื่อพายุสงบ "แต่เรารอดมาได้" ภีมยิ้ม "เพราะทุกคนช่วยกัน" เขาตอบ พ่อใหญ่คำเดินเข้ามา "ดีมาก" เขาพูด "เราจะซ่อมแซมและไปต่อ"
สองวันต่อมา กันต์และภีมไปดูไร่ชา "ต้นกล้าบางต้นหัก" กันต์พูด "แต่ส่วนใหญ่ยังดี" ภีมพยักหน้า "เราจะปลูกใหม่บางส่วน" เขาพูด "และเร่งผลิต" ตาคำจากหมู่บ้านตะวันออกเดินเข้ามา "หมู่บ้านผมเสียหายนิดหน่อย" เขาพูด "แต่เราจะช่วยกันซ่อม"
กันต์ยิ้ม "ขอบคุณครับ" เขาตอบ "เราจะทำงานด้วยกัน" ภีมมองเขา "นี่คือจุดแข็งของเรา" เขาพูด "ทุกคนรวมพลัง" ตาคำพยักหน้า "ผมจะพาคนมาช่วยปลูกเพิ่ม" เขาพูด "เราจะไม่ยอมแพ้"
วันต่อมา กันต์และภีมไปที่โรงคั่วชา "เราจะคั่วสูตรใหม่ให้ได้เยอะๆ" กันต์พูด "เราต้องมีชาพอ" ป้าสายพยักหน้า "ฉันจะสอนคนจากหมู่บ้านตะวันออก" นางพูด "เราจะเร่งงาน" ภีมยกเครื่องคั่วเก่า "เราจะซ่อมให้ดีขึ้น" เขาพูด "มันจะช่วยเราได้"
ขณะที่ทุกคนทำงาน ลุงชัยเดินเข้ามา "กันต์ ภีม!" เขาเรียก "มีข่าวจากเมือง" กันต์หันไปมอง "อะไรครับ" เขาถาม ลุงชัยตอบ "สหกรณ์คู่แข่งลดราคาชา" เขาพูด "เขาพยายามตัดหน้าเรา" ภีมขมวดคิ้ว "จริงเหรอ" เขาถาม
กันต์พยักหน้า "เราจะไม่ลดราคา" เขาตอบ "เราจะสู้ด้วยคุณภาพ" ภีมมองเขา "ผมจะหาวิธี" เขาพูด "เราจะทำให้ชาของเราเด่น" ลุงชัยยิ้ม "สองคนนี้ไม่ยอมแพ้จริงๆ" เขาพูด
สองวันต่อมา กันต์และภีมเรียกประชุมชาวบ้าน "คู่แข่งลดราคา" กันต์พูด "แต่เราจะชนะด้วยคุณภาพ" พ่อใหญ่คำพยักหน้า "เราจะช่วยกัน" เขาพูด "ชาของเราจะดีที่สุด" ลุงแดงเสริม "ผมจะปลูกเพิ่ม" เขาพูด ตาแสงพูดต่อ "ผมจะดูน้ำให้ดี" เขาพูด ลุงหมานยกมือ "เราจะแพ็คให้สวย" เขาพูด
ภีมมองทุกคน "ผมจะเขียนจดหมายถึงธีร์" เขาพูด "เราจะบอกว่าเรามีชาคุณภาพสูง"
วันต่อมา กันต์และภีมไปที่ไร่ชา "เราจะดูแลทุกแปลงให้ดี" กันต์พูด ภีมยิ้ม "เราทำได้แน่" เขาตอบ "ทุกคนช่วยกัน" ขณะที่ทั้งสองคุยกัน ลุงชัยเดินเข้ามา "กันต์ ภีม!" เขาเรียก "มีหมู่บ้านอื่นอยากร่วมสหกรณ์" กันต์ตาโต "จริงเหรอ" เขาถาม
ลุงชัยพยักหน้า "ใช่" เขาตอบ "เขาอยู่ทางเหนือ ได้ยินว่าเราทำสำเร็จ" ภีมยิ้ม "ดีเลยครับ" เขาพูด "เราจะขยายได้อีก" กันต์มองเขา "คุณว่าไง" เขาถาม ภีมตอบ "ผมว่าดี" เขาพูด "เราจะไปคุยกับเขา" กันต์พยักหน้า "ตกลง" เขาตอบ
สหกรณ์ชายังคงเติบโต ท่ามกลางการแข่งขันและความท้าทายที่ไม่หยุดนิ่ง
