เรื่องราวของสองครอบครัวที่ต้องส่งลูกชายทั้ง 2 คนมาเเต่งงานกันเพราะคำว่า "ธุรกิจ" โดยที่ทั้งคู่ไม่ได้มีความเต็มใจตั่งเเต่เเรก
ชาย-ชาย,รัก,ดราม่า,ผู้ใหญ่,ครอบครัว,วาย,YAOI,Yaoi,นิยายวาย,NC,NC+,18+,ชาย-ชาย,ชายชาย,ชายรักชาย,ชายรับ,จับแต่งงาน,คลุมถุงชน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
แสงแดดยามเช้าสาดส่องลงมาบนหมู่บ้านในวันใหม่ที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น กลิ่นใบชาคั่วจากโรงคั่วเก่าผสมกับกลิ่นดินชื้นลอยฟุ้งในอากาศ กันต์ตื่นขึ้นมาก่อนตามปกติ เดินไปที่หน้าต่างกระท่อม มองออกไปเห็นไร่ชาที่ขยายใหญ่ขึ้น ภีมตื่นตามมา เขาขยับตัวลุกขึ้นยืนข้างกันต์ "ร้านใหญ่ในเมืองนี่เป็นโอกาสสำคัญของพวกเรา" เขาพูดถึงแผนการส่งชาไปให้ร้านที่ไม่พอใจชาคู่แข่ง
กันต์พยักหน้า "ใช่" เขาตอบ "ถ้าเราทำได้ดี ร้านนั้นจะซื้อชาเราเยอะ" ภีมมองเขา "เราจะเริ่มยังไงกันดี" เขาถาม กันต์หันมามอง "เราจะคั่วชาคุณภาพที่สูงเเละรสชาติดี" เขาพูด "และส่งตัวอย่างไปให้เขาก่อน" ภีมยิ้ม "ผมชอบที่คุณคิดเร็ว" เขาพูด กันต์ยิ้มบางๆ "ผมก็ชอบที่คุณช่วยคิด" เขาตอบ ภีมหน้าแดง "คุณนี่นะ" เขาบ่น กันต์หัวเราะ
ลุงชัยเดินเข้ามา "กันต์ ภีม!" เขาเรียก "พ่อใหญ่คำอยากประชุมเรื่องส่งชาให้ร้านใหญ่ในเมืองวันนี้" กันต์พยักหน้า "ดีครับ" เขาตอบ "เราจะไปเดี๋ยวนี้" ภีมมองลุงชัย "มีอะไรเพิ่มไหมครับ" เขาถาม ลุงชัยยิ้ม "ไปดูเอง" เขาตอบ "มีคนใหม่มา"
กันต์และภีมเดินไปที่ศาลากลางหมู่บ้าน เห็นพ่อใหญ่คำ ลุงแดง ป้าสาย ตาแสง ลุงหมาน ต๋อย ตาคำ และหญิงวัยกลางคนในชุดพื้นบ้านนั่งรอ พ่อใหญ่คำพูดขึ้น "นี่คือป้าทอง" เขาแนะนำ "มาจากหมู่บ้านทางตะวันตก ได้ยินว่าเราทำสหกรณ์กันหลายหมู่บ้าน" กันต์มองป้าทอง "ยินดีต้อนรับครับ" เขาพูด "ป้าทองมาทำอะไรที่หมู่บ้านวันนี้ครับ"
ป้าทองยิ้ม "เรามีไร่ชาที่หมู่บ้าน" นางพูด "และมีคนเก่งเรื่องแพ็คสินค้า อยากร่วมสหกรณ์กับคุณ" ภีมยิ้มดีใจ "จริงเหรอครับ" เขาถาม ป้าทองพยักหน้า "จริง" นางตอบ "ถ้าเราร่วมกันทำสหกรณ์ ป้าคิดว่าเราจะได้ผลประโยชน์ร่วมกันนะ" กันต์มองภีม "คุณคิดว่าไง" เขาถาม ภีมตอบ "ผมว่าก็ดีนะ" เขาพูด "ยิ่งคนเยอะยิ่งทำให้พวกเราแข็งแกร่งมากขึ้นไปอีก"
พ่อใหญ่คำพูดต่อ "เราจะส่งชาไปร้านใหญ่ในเมือง" เขาพูด "เราต้องทำให้ดีที่สุด" ภีมยกสมุดเก่าขึ้น "ผมวางแผนมาแล้ว" เขาพูด "เราจะคั่วชาสูตรใหม่ให้ได้สามรอบต่อวัน และแพ็คให้สวย" ลุงแดงพยักหน้า "หมู่บ้านผมจะช่วยปลูกเพิ่มเอง" เขาพูด ป้าสายเสริม "ฉันจะช่วยคั่วชาให้หอมที่สุด" นางพูด ตาแสงพูดต่อ "ผมจะดูน้ำให้ดี" เขาพูด ลุงหมานยกมือ "เราจะช่วยแพ็ค" เขาพูด ตาคำเสริม "หมู่บ้านผมจะปลูกเพิ่ม" เขาพูด ป้าทองพูดขึ้น "ฉันจะพาคนมาช่วยแพ็ค" นางพูด
พ่อใหญ่คำมองทุกคน "เราต้องทำงานหนักหน่อยนะทุกคนช่วงนี้" เขาพูด "แต่เราจะชนะไปด้วยกัน" กันต์พยักหน้า "เราจะเริ่มวันนี้เลย" เขาตอบ ภีมมองเขา "ผมจะปรับแผนให้ชัดเจน" เขาพูด กันต์ยิ้ม "คุณเก่งจริงๆ" เขาตอบ ภีมหน้าแดง "ผมจะพยายามทำเพื่อทุกคน" เขาตอบ
ช่วงบ่าย กันต์และภีมลงไปที่โรงคั่วชากับป้าสาย "เราจะคั่วชาสูตรใหม่ให้ได้เยอะๆ" กันต์พูด "เราต้องมีตัวอย่างดีๆ" ป้าสายพยักหน้า "ฉันจะสอนคนจากหมู่บ้านทางเหนือและตะวันออก" นางพูด "เราจะเร่งงานให้ทันส่งตัวอย่างสินค้าของพวกเรา"
ขณะที่ทุกคนทำงาน ลุงแดงเดินเข้ามาด้วยความรีบร้อน "กันต์ ภีม!" เขาเรียก "มีปัญหาที่หมู่บ้านผม" กันต์หันไปมอง "อะไร" เขาถาม แดงตอบ "ดินในแปลงชาใหม่ของเราร่วนเกินไป" เขาพูด "ต้นกล้าโตช้า" ภีมชะงัก "แย่แล้ว" เขาพูด "เราจะทำยังไงดี"
กันต์พยักหน้า "ได้ครับเดี่ยวเราจะไปดู" เขาตอบ ทั้งสองรีบไปกับลุงแดงที่หมู่บ้านข้างๆ เห็นแปลงชาที่ดินร่วนจนรากต้นกล้าไม่แข็งแรง "เราต้องปรับดินกันใหม่เเล้ว" กันต์พูด "และใส่ปุ๋ยเพิ่ม" ลุงแดงพยักหน้า "ผมจะพาคนมาช่วย" เขาพูด ภีมมองเขา "ผมจะจดบันทึกความเสียหายในครั้งนี้" เขาพูด "เราจะได้รู้ว่าต้องทำอะไรก่อน-หลัง"
ทั้งวันนั้น กันต์ ภีม และคนจากหมู่บ้านของลุงแดงช่วยกันปรับดินและใส่ปุ๋ย "เหนื่อยหน่อยนะพวกเรา" ภีมพูด "แต่เราจะผ่านไปได้" กันต์ยิ้ม "ใช่" เขาตอบ "ถ้ามีคุณ ผมไม่กลัวอะไร" ภีมหน้าแดง "ขยันหยอดเก่งจังเลยนะ" เขาพูดไปพร้อมสีหน้าที่เริ่มเเดง
วันต่อมา ลุงชัยวิ่งเข้ามา "กันต์ ภีม!" เขาเรียก "มีข่าวจากเมือง" กันต์หันไปมอง "อะไรครับ" เขาถาม ลุงชัยตอบ "สหกรณ์คู่แข่งส่งคนไปคุยกับร้านใหญ่" เขาพูด "เขาพยายามแย่งลูกค้าจากพวกเรา" ภีมขมวดคิ้ว "จริงเหรอครับ" เขาถาม
กันต์พยักหน้า "เราจะส่งตัวอย่างชาไปก่อน" เขาตอบ "เราจะทำให้ร้านเห็นว่าเราดีกว่ายังไง" ภีมมองเขา "ผมจะเขียนจดหมายถึงร้าน" เขาพูด "และเตรียมชาให้พร้อมส่ง" ลุงชัยยิ้ม "สองคนนี้สู้กันยิบตาจริงๆ" เขาพูด
กันต์และภีมไปที่โรงคั่วชา "เราจะคั่วชาให้ได้เยอะๆ" กันต์พูด "และแพ็คให้สวยๆ" ป้าสายพยักหน้า "ฉันจะช่วยเอง" นางพูด "เราจะทำให้ดียิ่งขึ้น" ภีมยกกล่องแพ็คเกจที่ลุงหมานออกแบบ "นี่สวยมาก" เขาพูด "ร้านจะชอบแน่นอน"
สองวันต่อมา กันต์และภีมส่งตัวอย่างชาไปร้านใหญ่ในเมืองพร้อมจดหมายจากภีม "ผมเขียนเล่าเรื่องการต่อสู้ของพวกเรา" ภีมพูด "มันจะทำให้เขาเห็นว่าเรามีจิตวิญญาณ" กันต์ยิ้ม "คุณนี่เก่งจริงๆ" เขาพูด ภีมหน้าแดง "เลิกแซวผมได้ไหม" เขาบ่น กันต์ยิ้ม "ไม่ได้" เขาตอบ
ลุงชัยกลับมาจากเมือง "ร้านใหญ่ชอบชาเรา" เขาพูด "เขาจะสั่งเพิ่มถ้าคุณภาพดีแบบนี้" กันต์ตาโต "จริงเหรอ" เขาถาม ภีมยิ้ม "ดีเลยครับ" เขาพูด "เราจะทำให้ดีกว่านี้" พ่อใหญ่คำพยักหน้า "เราจะเร่งผลิต" เขาพูด "นี่คือโอกาสของพวกเรา"
วันต่อมา กันต์และภีมลงไปที่ไร่ชา "เราจะดูแลทุกแปลงให้ดี" กันต์พูด "และปลูกเพิ่มให้ทัน" ภีมยิ้ม "เราทำได้แน่" เขาตอบ "ถ้าทุกคนช่วยกัน" ขณะที่ทั้งสองคุยกัน ป้าทองจากหมู่บ้านตะวันตกเดินเข้ามา "ผมพาคนมาช่วยแพ็ค" นางพูด "เราจะทำให้สวยๆเลย"
กันต์ยิ้ม "ขอบคุณครับ" เขาตอบ "เราจะทำงานด้วยกัน" ภีมมองเขา "นี่คือจุดแข็งของเรา" เขาพูด "ทุกคนรวมพลัง" ป้าทองพยักหน้า "ฉันจะพาคนไปเรียนคั่วชากับป้าสาย" นางพูด "เราจะช่วยผลิต"
วันต่อมา กันต์และภีมเรียกประชุมชาวบ้าน "ร้านใหญ่ชอบชาเรา" กันต์พูด "แต่เราต้องผลิตให้ทัน" พ่อใหญ่คำพยักหน้า "เราจะช่วยกัน" เขาพูด "ชาของเราจะไปไกล" ลุงแดงเสริม "ผมจะปลูกเพิ่ม" เขาพูด ตาแสงพูดต่อ "ผมจะดูน้ำให้ดี" เขาพูด ลุงหมานยกมือ "เราจะแพ็คให้สวย" เขาพูด
ภีมมองทุกคน "ผมจะวางแผนใหม่" เขาพูด "เราจะส่งชาให้ทัน" กันต์ยิ้ม "คุณเก่งจริงๆ" เขาพูด ภีมหน้าแดง "เลิกแซวผมได้ไหม" เขาบ่น ชาวบ้านหัวเราะกันครึกครื้น
คืนนั้น กันต์และภีมนั่งหน้ากระท่อม "สหกรณ์เราโตเร็ว" ภีมพูด กันต์มองเขา "ใช่" เขาตอบ
สหกรณ์ชายังคงเติบโต ท่ามกลางการแข่งขันและโอกาสใหม่ๆ ที่รออยู่ข้างหน้า
