Barbaric (อ)ยุติธรรม - 2/3 หมอ โดย rattikan @Plotteller

"ทุกอาชีพมีด้านสว่างและด้านมืด เบื้องหลังความรุ่งเรือง คือเงามืดที่ไม่มีใครอยากพูดถึง... นี่คือเรื่องราวที่ไม่มีใครบอกคุณ จนกว่ามันจะสายเกินไป"

Barbaric (อ)ยุติธรรม - 2/3 หมอ โดย rattikan @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

อาชญากรรม,สืบสวนสอบสวน,ดราม่า,เรื่องสั้น,ดาร์ค,เรื่องสั้น,อาชญากรรม ,ดาร์ค,พล็อตสร้างกระแส,ดราม่า,สืบสวนสอบสวน,อาชญากรรม,ดาร์ก ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

สารบัญ

เนื้อหา

2/3 หมอ

พ่อที่ความอดทนได้หมดไป ตั้งแต่ที่พยาบาลคนั้นเรียกความสนใจของหมอคนนี้อยู่แต่กลับไม่สนใจสิ่งรอบข้างเมื่อแต่น้อย ตัวเขาก็เคยเห็นข่าวของหมอที่ออกตามโทรทัศย์ที่เป็นหมอไร้คุณภาพ รักษาคนไข้ได้ไม่ดี แต่ตนก็ไม่เคยก็คิดว่าจะเจอกับตัวแบบนี้ หมอคนดีๆ มีอยู่เยอะทำไมตนกลับไม่ได้เจอ ดันมาเจอหมอแบบนี้ เด็กตัวน้อยๆ ไม่ควรต้องเจอกับอะไรแบบนี้เลยจริงๆ ทำไมโลกชั่งโหดร้ายแบบนี้

“นี่ลุง ลูกลุงก็ตายไปแล้วจะทำไมอีก ห้ะ นี่หมอนะไม่ใช่พระเจ้าที่จะทำให้มีตื่นขึ้นมาได้น่ะ”

“ก็คนที่เรียกตัวเองว่าหมอมันรักษาดีกว่านี้ลูกกูก็ไม่ต้องมาตายเพราะเชี่ยๆ แบบนี้หรอก”

“เหอะ ต้องให้ไม่รักษาก็ต้องตายอยู่ดีนี่จริงไหม”

“ถึงแม้จะต้องตาย แต่ก็ขอเลือกการตายด้วยตัวเองเหอะ ถ้าตายด้วยคยอื่น เขาเรียกการฆาตกรรม จริงไหม”

“ฆาตกรรม ใคร ผมนี่นะ ผมไม่ได้ทำสักหน่อยผมผิดอะไรอะ เด็กนั่นจู่ๆ ก็หยุดหายใจไปเองผมไม่ได้สั่งให็หยุดหายใจนี่ หรือไม่ใช่”

“เหอะ มึงแม่ง ยังเป็นคนอยู่ไหมวะ ทำไมยังหน้าด้านหน้าทนแบบนี้อยุ่”

“นี่ลุง ผมชักจะหมดความอดแล้วนะ ลุงแม่งเป็นคนแรกเลยที่ยังยื่นนานแบบนี้ได้อยู่”

“มึงจะหมดความอดทน แต่กูหมดความอดทนไปนานแล้ว”

“เหอะ”

“และก็จะเป็นกูนี่แหละที่จะแจ้งความผิดผิดมึง มึงต้องได้รับโทษกับสิ่งที่มึงทำเอาไว้”

“เออๆๆ ขอให้แจ้งความได้ก็แล้วกันนะลุง”หมอกิตติพูดจบก็เดินออกไป แต่ก่อนจากเดินออกไปก็ยังไม่ลืม บอกให้ลุงหรือพ่อของเด็กให้มารับศพลูกตัวเองในวันถัดไป พร้อมกับปลายตาไปมองแม่ของเด็กที่นั่งร้องไห้กอดลูกตัวเองที่ข้างเตียงทั้งๆ ที่ยังไม่ถอดเครื่องช่วยหายใจ ที่ก่อนหน้ากลุ่มพยาบาลกำลังช่วยกันยื้อชีวิตเอาไว้แต่ไม่เป็นผล ก่อนจะเดินเข้าห้องพักบุคคลากร ไปนอนพักต่อจากเดิมอย่างสบายอารมณ์

วันถัดมา

พ่อและแม่ของเด็กได้เดินทางมารับสพลูกตัวเองด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง กินไม่ได้ นอนไม่หลับกันทั้งคู่ โดยมีคนจากที่เคยทำงานที่มีรถกระบะเพื่อมาขนย้ายลูกตัวเองขึ้นรถเพื่อเดินทางไปวัดไปชาปนกิจตามศาสนา และคนที่เคยทำงานด้วยกัน รวมถึงชาวบ้านในหมู่บ้านได้รู้เรื่องเข้า ตามก็โมโหกันไปตามๆ กันและพยายายให้ทั้งสองไปแจ้งความเอาเรื่อง ซึ่งก็ไปแจ้งความทั้งวันที่ไปรับศพแล้ว แต่ก็รอการดำเนินก่อนตามกระบวนการ

จนเวลลาผ่านไปจนงานศพได้ทำการเผาไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วก็ยังไม่ได้ข่าวจากตำรวจกลับมาเลย เมื่อไปถามทางตำรวจก็อ้างว่า กำลังดำเนินการอยู่และเมื่อไปถามอีกครั้งตำรวจก็ตอบกลับมาแบบเดิม และแอบกระซิบบอกว่าอีกฝ่ายมีอำนาจ มีแบ็คดี ยากจะต่อกรด้วยโดยเเฉพราะกับชาวบ้านธรรมดาแบบเราๆ ทั้งคู่เองก็จนมุมไม่รู้จะทำอย่างไร เมื่อเวลาผ่านไปถึงร่วมเดือน ก็ยังไม่มีการตอบกลับมาใดใดเลย ทั้งทางโรงพยาบาลที่ได้ไปทำการร้องเรียงส่งจดหมายแต่มีการเรียกเข้าพบแล้วขอโทษ ขอให้ถอนแจ้งความ ขอค่าทำขวัญ แล้วบอกว่าจะตักเตือนให้แต่พ่อของเด็กไม่ยอมและไม่ได้รับเงินนั้นมา เพราะถ้ารับมาก็จะเหมือนยอมรับการสิ่งที่เกิดขึ้นโดยที่ตัวคนทำผิดไม่ได้รับผิด

แต่จู่ๆ ก็มีก็ทำร้ายร่างกายในระหว่างที่กำลังเดินทางกลับบ้าน โดยที่ไม่เห็นหน้าของตัวคนทำแล้วรีบหนีไป แล้วมีคนเดินผ่านมาผ่านไป ได้มาเห็นคนที่ข้างนอนข้างทางในสภาพร่างกายที่ยับเยิน มีทั้งเลือด รอยฟกช้ำตามหน้าตามตัว พาไปส่งโรงพยาบาล

แล้วตำรวจก็มาที่โรงพยาบาลเพราะทางโรงพยาบาลได้โทรไปแจ้งความให้ แต่คนที่มาดันเป็นตำรวจคนเดียวหน้าโหดนิ่งๆ ที่ได้ไปแจ้งความคราวก่อน และชายอีกคนที่ยังดูเป็นตำรวจหน้าใหม่ไม่คุ้นหน้าเดินมาพร้อมกัน

“คนที่โดนทำร้ายเป็นนายเองหลอ คราวนี้อะไรเนี่ย”

“โดนทำร้ายไง”

“คิดว่าผมไม่เห็นหลอ รู้ ไปหาเรื่องใครมาละ”

“ผมเปล่า ผมพึ่งไปคุยกับผู้บริหารมั้ง ของโรงพยาบาลน่ะ”

“..ของโรงพยาบาลนี้หลอ อ้อ”

“ทำไมครับ มีอะไรหลอ”

“เปล๊า มีแค่นี้ใช่ไหม จะได้กลับ งานก็เยอะ เจอแต่อะไรก็ไม่รู้ หึ”

“จะกลับแล้วหลอครับ”ตำรวจหน้ามนใสถามเมื่อมาไม่ถึงไม่หายร้อนจากอากาศข้างนอกแล้วจู่ๆ ก็จะกลับสน.เลย

“ก็ไม่มีอะไรแล้วนิ จะอยู่ทำไม อ้อนายก็เขียนลงบันทึกประจำก็แล้วกันนะ”

“เออ แต่ว่า”เมื่อทำไมอะไรไม่ได้แล้วก็ต้องกลับตามคำสั่ง

“ไป กลับกันได้”

จู่ๆ ในเช้าวันนี้ก็มีชายหญิงมาเยืนถือป้ายประท้วงอยู่ในบริเวณหน้าโรงพยาบาล ยามที่ไล่ทั้งคู่ไปแล้ว ทั้งคู่จึงมายืนอยู่ใต้ต้นไม้ตรงข้ามโรงพยาบาลแทน ยามจึงทำอะไรไม่ได้เพราะอยู่นอกเขต และเมื่อเวลาเริ่มสายคล้อยบ่ายคนก็เริ่มเยอะขึ้น และมีบางคนที่ยกมือถือถ่ายทั้งคู่ถ่ายป้ายพร้อมเช็คอินสถานที่

หมอรพ.นี้ไม่สนใจคนป่วยจนทำให้ตาย

แจ้งรพ.และตำรวจแต่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย

หมอรพ.นี้ทิ้งคนป่วยใกล้ตายไปรักษาลูกรพ.ที่เกิดอุบัตเหตุเล็กน้อย

หมอรพ.นี้เป็นลูกคนมีอำนาจ