คลับเลอซานไม่ใช่แค่สถานที่จัดปาร์ตี้ แต่เป็นเวทีที่เขาใช้แสดงเสน่ห์ของตัวเอง เขาเปลี่ยนคู่นอนไม่ซ้ำหน้า ไม่เคยผูกมัด และไม่เคยให้ความหวังกับใคร มันคือกฎของเขา
ชาย-หญิง,รัก,ดราม่า,ไทย,วัยว้าวุ่น,ดราม่า,เจ้านาย,ชู้,แก้แค้น,แก้ไขอดีต,ดรามา,พล็อตสร้างกระแส,รัก,รักโรแมนซ์,รักโรแมนติก,รักโรแมนติด,18+,NC,NC+,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
คลับเลอซานไม่ใช่แค่สถานที่จัดปาร์ตี้ แต่เป็นเวทีที่เขาใช้แสดงเสน่ห์ของตัวเอง เขาเปลี่ยนคู่นอนไม่ซ้ำหน้า ไม่เคยผูกมัด และไม่เคยให้ความหวังกับใคร มันคือกฎของเขา
ผู้แต่ง
Raine Whitmore
เรื่องย่อ
กรุงเทพฯ ในคืนวันศุกร์คือเมืองที่ไม่เคยหลับใหล และที่คลับเลอซาน ทุกอย่างยิ่งทวีความร้อนแรงเป็นสองเท่า ธาวิน หรือที่ทุกคนในวงการเรียกขานว่า “วิน” ยืนอยู่ที่ระเบียงชั้นสองของคลับ มือหนึ่งถือแก้ววิสกี้สีอำพัน มองลงไปยังฝูงชนด้านล่างด้วยสายตาที่ทั้งเฉยเมยและเจ้าเล่ห์ ใบหน้าคมคายของเขาถูกแสงไฟสลัวสาดส่อง ทำให้ดวงตาสีน้ำตาลเข้มดูราวกับซ่อนความลับที่ไม่มีใครล่วงรู้
วินอายุ 32 ปี เป็นเจ้าของเลอซานและนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จในวงการบันเทิงและอสังหาริมทรัพย์ เขาคือผู้ชายที่ผู้หญิงทุกคนในเมืองนี้อยากครอบครอง และผู้ชายทุกคนอยากเป็น เสน่ห์ของเขาไม่ใช่แค่หน้าตาหรือเงินทอง แต่เป็นท่าทางที่มั่นใจ รอยยิ้มที่ดูเจ้าเลห์เเละแฝงไปด้วยอะไรบางอย่าง และน้ำเสียงนุ่มทุ้มที่ทำให้คนฟังรู้สึกเหมือนถูกสะกด.
คืนนี้ เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีดำที่ปลดกระดุมสองเม็ดบน เผยให้เห็นกล้ามเนื้อหน้าอกที่ตึงแน่นและรอยสักเล็ก ๆ รูปเงานกที่เหมือนกำลังบินหนี ผมสีดำถูกเซ็ตอย่างตั้งใจให้ดูยุ่งเล็กน้อย เพิ่มความดิบให้กับลุคของเขา ผู้หญิงหลายคนด้านล่างแอบมองขึ้นมาที่เขา บางคนส่งยิ้มยั่วยวน บางคนยกแก้วขึ้นราวกับเป็นการทักทาย แต่สายตาของวินยังคงเย็นชา เขาดูเหมือนกำลังมองหาบางสิ่งหรือบางคนที่แตกต่างออกไป
“วิน คืนนี้มึงจะเลือกใครดีล่ะ?” เสียงของเจ เพื่อนสนิทและหุ้นส่วนในคลับ ดังขึ้นจากด้านหลัง
กรุงเทพฯ ในคืนวันศุกร์คือเมืองที่ไม่เคยหลับใหล และที่คลับเลอซาน ทุกอย่างยิ่งทวีความร้อนแรงเป็นสองเท่า ธาวิน หรือที่ทุกคนในวงการเรียกขานว่า “วิน” ยืนอยู่ที่ระเบียงชั้นสองของคลับ มือหนึ่งถือแก้ววิสกี้สีอำพัน มองลงไปยังฝูงชนด้านล่างด้วยสายตาที่ทั้งเฉยเมยและเจ้าเล่ห์ ใบหน้าคมคายของเขาถูกแสงไฟสลัวสาดส่อง ทำให้ดวงตาสีน้ำตาลเข้มดูราวกับซ่อนความลับที่ไม่มีใครล่วงรู้
วินอายุ 32 ปี เป็นเจ้าของเลอซานและนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จในวงการบันเทิงและอสังหาริมทรัพย์ เขาคือผู้ชายที่ผู้หญิงทุกคนในเมืองนี้อยากครอบครอง และผู้ชายทุกคนอยากเป็น เสน่ห์ของเขาไม่ใช่แค่หน้าตาหรือเงินทอง แต่เป็นท่าทางที่มั่นใจ รอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์เเละแฝงไปด้วยอะไรบางอย่าง และน้ำเสียงนุ่มทุ้มที่ทำให้คนฟังรู้สึกเหมือนถูกสะกด
คืนนี้ เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีดำที่ปลดกระดุมสองเม็ดบน เผยให้เห็นกล้ามเนื้อหน้าอกที่ตึงแน่นและรอยสักเล็ก ๆ รูปเงานกที่เหมือนกำลังบินหนี ผมสีดำถูกเซ็ตอย่างตั้งใจให้ดูยุ่งเล็กน้อย เพิ่มความดิบให้กับลุคของเขา ผู้หญิงหลายคนด้านล่างแอบมองขึ้นมาที่เขา บางคนส่งยิ้มยั่วยวน บางคนยกแก้วขึ้นราวกับเป็นการทักทาย แต่สายตาของวินยังคงเย็นชา เขาดูเหมือนกำลังมองหาบางสิ่ง หรือบางคนที่แตกต่างออกไป
“วิน คืนนี้มึงจะเลือกใครดีล่ะ” เสียงของเจ เพื่อนสนิทและหุ้นส่วนในคลับ ดังขึ้นจากด้านข้าง เจสวมสูทสีน้ำเงินเข้ม เดินมาพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่รู้ดีว่าวินกำลังคิดอะไรอยู่
วินยกแก้วขึ้นจิบ สายตายังคงกวาดมองฝูงชน “ยังไม่มีใครน่าสนใจพอ” เสียงของเขาเรียบ แต่แฝงด้วยความมั่นใจ
เจหัวเราะ “มึงนี่มัน… ถ้ามึงไม่เลือก สาว ๆ ในนี้คงร้องไห้ตายกันหมด”
วินยิ้มมุมปาก แต่ไม่ตอบ เขาคุ้นเคยกับคำพูดแบบนี้ดี คลับเลอซานไม่ใช่แค่สถานที่จัดปาร์ตี้ แต่เป็นเวทีที่เขาใช้แสดงเสน่ห์ของตัวเอง เขาเปลี่ยนคู่นอนไม่ซ้ำหน้า ไม่เคยผูกมัด และไม่เคยให้ความหวังกับใคร มันคือกฎของเขา กฎที่ทำให้เขาเป็นที่รู้จักในฐานะ “ราชาแห่งราตรี”
แต่แล้ว สายตาของเขาก็หยุดนิ่ง ผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ใกล้บาร์ สวมชุดเดรสสีดำที่รัดรูปพอดีตัว ตัดเย็บอย่างประณีตจนเน้นส่วนโค้งของร่างกายได้อย่างลงตัว ผมยาวสีน้ำตาลเข้มถูกรวบหลวม ๆ เผยให้เห็นต้นคอขาวเนียนที่สะท้อนแสงไฟ เธอถือแก้วค็อกเทลอยู่ในมือ แต่ไม่ได้ดื่ม สายตาของเธอกวาดมองรอบ ๆ ด้วยความมั่นใจและเย็นชา ราวกับรู้ตัวว่าทุกคนในห้องนี้กำลังจับจ้อง
“นั่นใคร” วินถาม เสียงของเขามีแววตื่นเต้นเล็กน้อย ซึ่งเป็นสิ่งที่เจไม่เคยได้ยินจากเขามานาน
เจมองตามแล้วยิ้มกว้างขึ้น “อลิซ นักข่าวเก่าที่ผันตัวมาเป็นที่ปรึกษาด้านภาพลักษณ์ เธอเก่งฉิบหาย แต่ได้ยินว่าไม่เคยยอมใครง่าย ๆ มึงอาจจะต้องใช้เวลากับเธอหน่อย”
วินยกคิ้ว สายตายังคงจับจ้องที่อลิซ “กูชอบความท้าทาย”
อลิซรู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองเธอจากด้านบน เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและสบตากับวินในเสี้ยววินาที สายตาของเขาเหมือนเปลวไฟที่พร้อมจะเผาผลาญทุกอย่างในเส้นทาง เธอรู้จักเขาดี หรืออย่างน้อยก็รู้จักชื่อเสียงของเขา ธาวิน ผู้ชายที่สื่อทุกสำนักอยากขุดคุ้ย และผู้หญิงทุกคนอยากครอบครอง เธอยิ้มเยาะในใจ ก่อนจะหันกลับไปสนใจแก้วค็อกเทลในมือ
อลิซอายุ 26 ปี เธอเคยเป็นนักข่าวสายอาชญากรรมที่เก่งกาจ แต่หลังจากเหตุการณ์บางอย่างในอดีต เธอตัดสินใจเปลี่ยนสายงานมาเป็นที่ปรึกษาด้านภาพลักษณ์ให้กับบริษัทใหญ่ ๆ เธอฉลาด มีไหวพริบ และไม่เคยยอมให้ใครมาควบคุม เสน่ห์ของเธอไม่ได้อยู่ที่ความสวยเพียงอย่างเดียว แต่เป็นความมั่นใจและความลึกลับที่ทำให้คนอยากเข้าใกล้
คืนนี้ เธอมาที่เลอซานเพราะได้รับคำเชิญจากลูกค้าคนหนึ่ง แต่เมื่อลูกค้าต้องยกเลิกนัดกะทันหัน เธอตัดสินใจอยู่ต่อเพื่อสังเกตการณ์ คลับนี้เป็นที่ที่ข้อมูลไหลเวียน และสำหรับคนอย่างอลิซ ข้อมูลคืออำนาจของเธอ
“คุณคนสวย ผมขอนั่งด้วยได้ไหม” เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นข้าง ๆ เธอ อลิซไม่ต้องหันมองก็รู้ว่าเป็นใคร เธอวางแก้วลงช้า ๆ แล้วหันไปเผชิญหน้ากับวิน
เขายืนอยู่ห่างจากเธอเพียงไม่กี่ก้าว รอยยิ้มของเขาคืออาวุธที่อันตรายที่สุด สายตาที่จ้องมองเธอเต็มไปด้วยความสนใจและความท้าทาย อลิซยกคิ้วเล็กน้อย “ที่นี่มีที่นั่งเยอะ คุณจะนั่งตรงไหนก็ได้”
วินหัวเราะเบา ๆ เสียงหัวเราะของเขาทำให้หัวใจของคนรอบข้างสั่นไหว แต่ไม่ใช่อลิซ เธอยังคงนิ่งสงบ “ผมชื่อธาวิน แต่คุณคงรู้อยู่แล้ว” เขายื่นมือออกมา
อลิซมองมือของเขาแวบหนึ่ง ก่อนจะจับมันสั้น ๆ “อลิซ และใช่ ฉันรู้ว่าคุณเป็นใคร”
“ดี” วินพูดพร้อมยิ้มกว้างขึ้น เขาดึงเก้าอี้ออกแล้วนั่งลงข้างเธอ ระยะห่างใกล้พอที่เธอจะได้กลิ่นน้ำหอมไม้จันทน์จากตัวเขา “แล้วอะไรทำให้คนอย่างคุณมาที่นี่คืนนี้”
“งาน” อลิซตอบสั้น ๆ สายตาของเธอจับจ้องไปที่ฝูงชน “แล้วคุณล่ะ มาหาอะไร”
วินจิบวิสกี้ในแก้ว สายตายังคงจ้องมองเธอ “บางทีผมอาจจะกำลังมองหาคุณ”
อลิซหัวเราะออกมา เสียงหัวเราะของเธอใสและเยาะเย้ย “ประโยคนี้ใช้ได้ผลบ่อยไหม”
“บ่อยกว่าที่คุณคิด” วินตอบ เขาเอนตัวเข้าไปใกล้เล็กน้อย เสียงของเขาลดลงเป็นกระซิบ “แต่ผมรู้สึกว่ากับคุณ ผมอาจต้องพยายามมากกว่านี้”
เวลาในคลับเลอซานเหมือนจะหยุดนิ่งเมื่อวินและอลิซเริ่มการสนทนาที่เต็มไปด้วยการท้าทาย อลิซไม่ยอมให้เขาควบคุมบทสนทนา เธอตอบโต้ทุกคำพูดของเขาด้วยความเฉียบคม แต่ยิ่งเธอปฏิเสธ วินยิ่งรู้สึกถึงแรงดึงดูดที่รุนแรงขึ้น
“คุณอยากเต้นไหม” วินถาม สายตาของเขาจับจ้องที่ริมฝีปากของเธอ
อลิซยกคิ้ว “ฉันไม่เต้นกับคนที่เพิ่งเจอกัน”
“แล้วถ้าผมยืนยันล่ะ” เขาลุกขึ้นยื่นมือให้เธออีกครั้ง
อลิซลังเลเพียงเสี้ยววินาที เธอรู้ว่านี่คือเกม และเธอไม่ใช่คนที่ยอมแพ้ง่าย ๆ เธอวางแก้วลงแล้วลุกขึ้นยืน มือของเธอแตะมือของเขาเบา ๆ แต่สัมผัสนั้นเหมือนกระแสไฟที่วิ่งผ่านร่างกายทั้งคู่