พันธนาการที่รอการปลดปล่อย - 4 ห้องส่วนตัวชั้นบนของคลับ โดย Raine Whitmore @Plotteller

คลับเลอซานไม่ใช่แค่สถานที่จัดปาร์ตี้ แต่เป็นเวทีที่เขาใช้แสดงเสน่ห์ของตัวเอง เขาเปลี่ยนคู่นอนไม่ซ้ำหน้า ไม่เคยผูกมัด และไม่เคยให้ความหวังกับใคร มันคือกฎของเขา

พันธนาการที่รอการปลดปล่อย - 4 ห้องส่วนตัวชั้นบนของคลับ โดย Raine Whitmore @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

ชาย-หญิง,รัก,ดราม่า,ไทย,วัยว้าวุ่น,ดราม่า,เจ้านาย,ชู้,แก้แค้น,แก้ไขอดีต,ดรามา,พล็อตสร้างกระแส,รัก,รักโรแมนซ์,รักโรแมนติก,รักโรแมนติด,18+,NC,NC+,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

Raine Whitmore

เรื่องย่อ

กรุงเทพฯ ในคืนวันศุกร์คือเมืองที่ไม่เคยหลับใหล และที่คลับเลอซาน ทุกอย่างยิ่งทวีความร้อนแรงเป็นสองเท่า ธาวิน หรือที่ทุกคนในวงการเรียกขานว่า “วิน” ยืนอยู่ที่ระเบียงชั้นสองของคลับ มือหนึ่งถือแก้ววิสกี้สีอำพัน มองลงไปยังฝูงชนด้านล่างด้วยสายตาที่ทั้งเฉยเมยและเจ้าเล่ห์ ใบหน้าคมคายของเขาถูกแสงไฟสลัวสาดส่อง ทำให้ดวงตาสีน้ำตาลเข้มดูราวกับซ่อนความลับที่ไม่มีใครล่วงรู้

วินอายุ 32 ปี เป็นเจ้าของเลอซานและนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จในวงการบันเทิงและอสังหาริมทรัพย์ เขาคือผู้ชายที่ผู้หญิงทุกคนในเมืองนี้อยากครอบครอง และผู้ชายทุกคนอยากเป็น เสน่ห์ของเขาไม่ใช่แค่หน้าตาหรือเงินทอง แต่เป็นท่าทางที่มั่นใจ รอยยิ้มที่ดูเจ้าเลห์เเละแฝงไปด้วยอะไรบางอย่าง และน้ำเสียงนุ่มทุ้มที่ทำให้คนฟังรู้สึกเหมือนถูกสะกด.

คืนนี้ เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีดำที่ปลดกระดุมสองเม็ดบน เผยให้เห็นกล้ามเนื้อหน้าอกที่ตึงแน่นและรอยสักเล็ก ๆ รูปเงานกที่เหมือนกำลังบินหนี ผมสีดำถูกเซ็ตอย่างตั้งใจให้ดูยุ่งเล็กน้อย เพิ่มความดิบให้กับลุคของเขา ผู้หญิงหลายคนด้านล่างแอบมองขึ้นมาที่เขา บางคนส่งยิ้มยั่วยวน บางคนยกแก้วขึ้นราวกับเป็นการทักทาย แต่สายตาของวินยังคงเย็นชา เขาดูเหมือนกำลังมองหาบางสิ่งหรือบางคนที่แตกต่างออกไป

“วิน คืนนี้มึงจะเลือกใครดีล่ะ?” เสียงของเจ เพื่อนสนิทและหุ้นส่วนในคลับ ดังขึ้นจากด้านหลัง

สารบัญ

เนื้อหา

4 ห้องส่วนตัวชั้นบนของคลับ

อลิซมองตาเขา สายตาของเธอเต็มไปด้วยไฟ “คุณรู้อยู่แล้ว” เธอตอบ ก่อนจะก้มลงจูบเขาอีกครั้ง การจูบครั้งนี้ลึกซึ้งและรุนแรงยิ่งขึ้น มือของเธอเลื่อนลงไปสัมผัสกล้ามเนื้อหน้าท้องของเขา ขณะที่มือของวินเลื่อนขึ้นไปยังจุดที่ทำให้ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน

ทุกการสัมผัสเต็มไปด้วยความเร่งรีบและความหิวกระหาย วินถอนจูบเพื่อมองหน้าเธอ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความหลงใหล “คุณแน่ใจหรือเปล่า” เขาถามอีกครั้ง เพื่อให้แน่ใจว่าเธอยินยอม

“อย่าทำให้ฉันต้องพูดซ้ำ” อลิซตอบ เธอดึงเขาเข้ามาใกล้ ปล่อยให้ร่างกายของทั้งคู่หลอมรวมกันในความร้อนรนของช่วงเวลา

ฉากนี้ยืดเยื้อด้วยความเร่าร้อน วินรู้วิธีใช้มือและริมฝีปากของเขาเพื่อจุดไฟในตัวเธอ เขาค่อย ๆ สำรวจทุกส่วนของร่างกายเธอ ราวกับกำลังจดจำทุกเส้นโค้ง อลิซไม่ยอมให้เขาควบคุมเพียงฝ่ายเดียว เธอตอบสนองด้วยการสัมผัสที่ทำให้เขาครางออกมาเบา ๆ การต่อสู้เพื่อครอบครองกันและกันทำให้ทุกวินาทีเต็มไปด้วยความเข้มข้น

เมื่อทุกอย่างถึงจุดสูงสุด ทั้งคู่หอบหายใจ มองหน้ากันในความเงียบ อลิซรู้สึกถึงความสับสนที่พุ่งเข้ามาในใจ เธอไม่ได้คาดหวังว่าตัวเองจะยอมจำนนต่อเขาได้ง่าย ๆ ขณะที่วินรู้สึกถึงบางอย่างที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อนความรู้สึกที่มากกว่าความพึงพอใจทางกาย

หลังจากคืนนั้น อลิซพยายามสร้างกำแพงขึ้นมาใหม่ เธอบอกตัวเองว่านี่เป็นแค่ความผิดพลาด แต่ทุกครั้งที่เจอวิน เธอรู้สึกถึงแรงดึงดูดที่ไม่อาจต้านทาน

ไม่กี่วันต่อมา วินชวนเธอไปงานเลี้ยงที่คลับเลอซานเพื่อแนะนำเธอให้กับนักลงทุนบางคน อลิซยอมไป แต่ตั้งใจว่าจะรักษาระยะห่าง คืนนั้น เธอสวมชุดเดรสสีน้ำเงินเข้มที่เน้นส่วนโค้งของร่างกาย วินมองเธอด้วยสายตาที่เหมือนจะกลืนกินเธอทั้งตัว

ในระหว่างงานเลี้ยง วินดึงเธอออกจากฝูงชนไปยังห้องส่วนตัวอีกห้องหนึ่ง ห้องนี้เล็ก มีเพียงโซฟาตัวเล็กและบาร์ส่วนตัว

“คุณทำแบบนี้ไม่ได้ทุกครั้งที่เจอฉันนะ” อลิซพูด แต่เธอรู้สึกถึงความร้อนที่เริ่มก่อตัวในตัวเอง

“ผมหยุดไม่ได้” วินตอบ เขาก้าวเข้าไปใกล้ มือของเขายกขึ้นแตะที่ต้นคอของเธอ “คุณทำให้ผมเป็นบ้า อลิซ”

ณ ห้องส่วนตัวชั้นบนของคลับเลอซาน

บรรยากาศฝนตกหนักนอกหน้าต่าง เสียงสายฝนกระทบกระจกดังเป็นจังหวะหนักแน่นราวกับกลองศึก แสงไฟสลัวจากโคมไฟสีเหลืองนวลสาดส่องลงบนโซฟา ข้าวของในห้องโซฟาหนังสีดำเงาวับ พรมกำมะหยี่สีเข้ม และบาร์ไม้เล็ก ๆ ที่มีขวดไวน์วางเรียงถูกย้อมด้วยเงามืดที่เพิ่มความลึกลับ กลิ่นน้ำหอมไม้จันทน์ผสมมัสก์จากตัววินลอยอบอวล ผสมกับกลิ่นฝนที่ซึมผ่านช่องหน้าต่าง บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดทางอารมณ์ ความปรารถนาที่คุกรุ่น และพลังงานดิบที่พร้อมจะระเบิด

อลิซยืนอยู่หน้าหน้าต่างกระจกบานกว้าง มองสายฝนที่เทลงมาเป็นม่านหนาที่ย้อมเมืองให้กลายเป็นภาพเบลอ เธอสวมชุดทำงานสีครีมเสื้อเชิ้ตบางที่รัดรูปจนเห็นเงาโค้งเว้าของร่างกาย และกระโปรงทรงดินสอที่เน้นสะโพกกลมกลึง ผมยาวสีน้ำตาลเข้มถูกรวบหลวม ๆ แต่มีบางเส้นหลุดลงมาพาดที่ต้นคอขาวเนียน ซึ่งสะท้อนแสงไฟสลัวราวกับผ้าไหม เธอรู้สึกถึงพายุในใจความโกรธที่ตัวเองยอมให้วินเข้ามาใกล้ในครั้งก่อน ความกลัวที่สัมผัสได้ถึงบางอย่างในตัวเขาที่มากกว่าความเจ้าชู้ และความปรารถนาที่เหมือนไฟที่ลุกไหม้ในตัวเธอ ไม่ว่าเธอจะพยายามดับมันมากแค่ไหน

วินนั่งอยู่บนโซฟาหนังสีดำ มือหนึ่งถือแก้วไวน์แดงที่สะท้อนแสงไฟเป็นประกายเลือด เขามองอลิซด้วยสายตาที่เหมือนเสือที่จับจ้องเหยื่อหิวกระหาย ดิบ แต่แฝงด้วยความเปราะบางที่เขาไม่เคยยอมให้ใครเห็น วันนี้เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีดำที่ปลดกระดุมสี่เม็ดบน เผยให้เห็นกล้ามเนื้อหน้าอกที่ตึงแน่นและรอยสักที่เลื้อยจากไหล่ลงมาถึงหน้าอกลายเส้นที่เหมือนเงาของนกที่บินหนี ผมสีดำยุ่งเล็กน้อยจากวันที่ยาวนาน เพิ่มความดิบให้กับใบหน้าคมคายที่ราวกับถูกปั้นโดยเทพเจ้า

“ดื่มสักแก้วไหม” เขาถาม เสียงนุ่มทุ้มของเขาดังขึ้นท่ามกลางเสียงฝน แฝงด้วยความท้าทายที่รู้ดีว่าเธอจะปฏิเสธ “ช่วยให้ผ่อนคลาย”

อลิซหันมามองเขา สายตาของเธอเย็นชาแต่มีไฟซ่อนอยู่ “ฉันไม่ต้องการอะไรจากคุณ คุณธาวิน” เธอตอบเสียงของเธอแข็ง แต่มีรอยร้าวที่เธอหวังว่าเขาจะไม่สังเกต

วินยิ้มมุมปาก เขาวางแก้วลงบนโต๊ะไม้ข้างโซฟา เสียงแก้วกระทบไม้ดังเบา ๆ แต่เหมือนเป็นสัญญาณของพายุที่กำลังจะมา เขาลุกขึ้น เดินเข้าไปยืนข้างเธอช้า ๆ ระยะห่างระหว่างทั้งคู่ใกล้พอที่เธอจะได้กลิ่นน้ำหอมของเขากลิ่นไม้จันทน์ผสมมัสก์ที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นโดยไม่ตั้งใจ

“คุณโกหกเก่งนะ อลิซ” เขากระซิบ สายตาของเขาลดลงไปที่ริมฝีปากของเธอ ก่อนจะเลื่อนกลับขึ้นมาสบตา “ร่างกายของคุณบอกผมว่าคุณต้องการผมมากเท่าที่ผมต้องการคุณ”

คำพูดของเขาทำให้อลิซรู้สึกถึงความร้อนที่พุ่งขึ้นในตัวเธอ เธอหันหน้าไปเผชิญหน้ากับเขา สายตาของเธอประสานกับเขาโดยไม่ถอย “คุณคิดยังงั้นหรอ” เธอพูด เสียงของเธอแหบเล็กน้อย เธอยกมือขึ้นวางบนหน้าอกของเขาเพื่อผลักเขาออก แต่สัมผัสของกล้ามเนื้อที่ตึงแน่นใต้ฝ่ามือของเธอกลับทำให้เธอหยุดนิ่ง

วินจับมือของเธอไว้ นิ้วของเขาอบอุ่นเมื่อสัมผัสกับผิวของเธอ เขาดึงมือของเธอขึ้นไปวางที่ต้นคอของเขา “ผมอยากรู้จักคุณ อลิซ” เขาพูด เสียงของเขาลดลงเป็นกระซิบที่เหมือนคำสัญญา “ทุกส่วนของตัวคุณ ทุกความลับ ทุกความต้องการที่คุณซ่อนไว้”

คำพูดของเขาทำให้กำแพงของอลิซสั่นคลอน เธอรู้ว่าเธอควรจะเดินออกไป ควรจะหยุดทุกอย่างก่อนที่มันจะกลืนกินเธอทั้งตัว แต่ความร้อนจากร่างกายของเขาที่อยู่ใกล้เพียงไม่กี่นิ้ว ลมหายใจของเขาที่รดลงมาที่ใบหูของเธอ ทำให้ผิวของเธอรู้สึกเหมือนถูกสัมผัสโดยเปลวไฟ

“คุณกำลังทำให้ฉันสับสนนะ” เธอพูด เสีของเธอสั่นเล็กน้อย เธอพยายามรักษาการควบคุม แต่รู้สึกว่ามันกำลังหลุดลอยไป

วินเขาก้าวเข้าไปใกล้จนร่างกายของทั้งคู่เกือบจะสัมผัสกัน ลมหายใจของเขารดลงที่ต้นคอของเธอ ทำให้ผิวของเธอสั่นสะท้าน “ผมอยากจะชัดเจนกับคุณอลิซ”