บุปผาในม่านหมอก - ตอนที่8: เส้นทางที่ถูกลืม โดย Aranya726 @Plotteller

เมื่อม่านหมอกหนาปกคลุมหุบเขาหลินซาน, บุปผาแห่งสวรรค์ที่บานเพียงหนึ่งครั้งในรอบร้อยปี กลับกลายเป็นกุญแจสำคัญในการเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของทั้งอาณาจักร เซี่ยเหมยหลาน, หญิงสาวจากตระกูลช่างสมุนไพร, ได้พบกับชายหนุ่มปริศนาในหมอกหนา, ม่ออวิ๋น ผู้สูญเสียความทรงจำและรู้เพียงว่าเขากำลังถูกตามล่า ด้วยสายตาที่เศร้าหมองและการปรากฏตัวที่ไม่อาจหลีกหนีจากการตามหา เขาคือผู้มีชาติกำเนิดสูงส่งที่ถูกหักหลังจนต้องหลบหนีมายังหุบเขานี้ ท่ามกลางการตามล่าของผู้มีอำนาจและการเปิดเผยความลับที่ซ่อนอยู่ในอดีต, รักและความลับ จะเป็นแรงขับเคลื่อนที่จะพาพวกเขาก้าวข้ามอุปสรรคและเผชิญหน้ากับชะตากรรมที่ไม่อาจหลีกหนีได้

บุปผาในม่านหมอก - ตอนที่8: เส้นทางที่ถูกลืม โดย Aranya726 @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

แฟนตาซี,ลึกลับ,ย้อนยุค,จีน,ดราม่า,โรแมนติก,ย้อนยุค,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

Aranya726

เรื่องย่อ

ในหุบเขาหลินซานซึ่งปกคลุมด้วยม่านหมอกตลอดปี มีตำนานเล่าว่ามี "บุปผาแห่งสวรรค์" บานเพียงหนึ่งครั้งในรอบร้อยปี ผู้ใดได้ครอบครอง จะสามารถขอพรได้หนึ่งข้อ

เซี่ยเหมยหลาน หญิงสาวจากตระกูลช่างทำสมุนไพรผู้แร้นแค้น ได้บังเอิญพบกับชายหนุ่มปริศนาในม่านหมอก เขาไม่รู้ชื่อของตนเอง ไม่รู้ที่มา รู้เพียงว่าถูกลอบสังหารและตื่นขึ้นในหุบเขาแห่งนี้

เธอจึงตั้งชื่อให้เขาว่า "ม่ออวิ๋น" (หมอกไม่รู้ทิศ)

ในขณะที่เหมยหลานพยายามรักษาเขาให้หายดีและค้นหาตัวตนแท้จริงของม่ออวิ๋น ทั้งคู่เริ่มผูกพันกันอย่างลึกซึ้ง แต่แล้วโชคชะตาก็นำพาให้เหมยหลานถูกตามล่า โดยขุนนางใหญ่องค์หนึ่งที่ต้องการครอบครอง "บุปผาแห่งสวรรค์"

ความลับค่อยๆ เปิดเผยว่า ม่ออวิ๋นคือรัชทายาทที่หายสาบสูญของแคว้นฉู่ ผู้ถูกหักหลังและทำให้สูญเสียความทรงจำ และ "บุปผาในม่านหมอก" ก็คือกุญแจแห่งการเปลี่ยนแปลงราชบัลลังก์

สารบัญ

เนื้อหา

ตอนที่8: เส้นทางที่ถูกลืม

รุ่งสาง หุบเขาหลินซานถูกอาบด้วยแสงอ่อนของอรุณแรก ม่ออวิ๋นยืนอยู่หน้าทางลงเขา สะพายถุงยาผูกกับดาบไม้ไผ่ที่ยังคงอยู่กับเขา นัยน์ตานิ่งสงบ แต่ลึกในใจปั่นป่วนด้วยคำถามนับร้อย

“เจ้าจำทางได้หรือไม่?” เหมยหลานถามขณะส่งถุงสมุนไพรให้

“ข้าไม่แน่ใจ...” เขาตอบ “แต่เท้าของข้ากลับรู้ว่าจะต้องไปทางใด”

เหมยหลานยิ้มจางๆ “หากโชคชะตาไม่อำมหิตจนเกินไป...เราคงได้พบกันอีก”

ม่ออวิ๋นลังเลเล็กน้อยก่อนจะหยิบกล่องไม้เล็กๆออกมา

“ข้าเจอมันในห้องเก็บของ...มีตราสลักรูปเหมยบาน ข้างในว่างเปล่า แต่ข้ารู้สึกว่ามันเป็นของเจ้า”

นางมองกล่องไม้แน่นิ่ง สายตาแฝงความเศร้า

“มันเคยใส่กลอนบทหนึ่ง ที่ข้าแต่งให้เจ้า...ในคืนที่เจ้ากลับมาจากภารกิจนองเลือด”

ม่ออวิ๋นนิ่งไปชั่วขณะ “ข้า...จะหาทุกสิ่งที่ข้าลืมกลับคืนมา และข้าหวังว่าเมื่อถึงวันนั้น เจ้าจะยังรออยู่”

เสียงฝีเท้าของเขาค่อยๆ ห่างออกไป…สู่เส้นทางที่ทอดยาวลงจากหุบเขา ผ่านป่าหมอก และเข้าสู่โลกภายนอก

แต่ทันทีที่เขาก้าวพ้นชายป่า บุรุษผู้หนึ่งในชุดผ้าแพรเขียวปรากฏตัวขึ้นกลางทาง

ชายผู้นั้นมีท่าทางสง่างาม ใบหน้าคมคาย แต่ดวงตาเต็มไปด้วยเล่ห์ลึก

“เจ้าคือ...ม่ออวิ๋น” เขากล่าวอย่างแน่ชัด

ม่ออวิ๋นขมวดคิ้ว “เจ้าเป็นใคร?”

“หากข้าบอกว่า...ข้าเคยเป็นน้องชายของเจ้า เจ้าจะเชื่อหรือไม่?”

ม่ออวิ๋นเบิกตากว้าง ใจเต้นแรง

สายหมอกพลันเคลื่อนผ่านระหว่างทั้งสอง

อดีตกำลังไหลย้อนกลับมาและครั้งนี้...มันจะไม่อ่อนโยน